มาตรฐานการประเมินของกนกอรเหมือนเวลาประเมินลูกเขย เชอร์รีนรู้สึกจำใจกับปฏิกิริยาของเธอ
เธอมีความรู้สึกดีๆ ต่อองค์ชาย แต่ว่าความรู้สึกดีๆ นั้นมันมาจากความภาคภูมิใจ ความชื่นชมที่มีต่อเพื่อนฝูงเท่านั้น แต่ว่ามันไม่ใช่ความรู้สึกชอบหรือว่ารัก
ความรู้สึกดี ไม่เท่ากับชอบ！
ยู่ยี่เมาอยู่บนบาร์เรียบร้อยแล้ว ร่างกายเธอโอนเอียงโซซัดโซเซ อืม เธอตั้งท้องได้ 3 เดือนแล้ว แต่ว่าหน้าท้องยังไม่ได้นูนออกมาเลย
“ถ้าเกิดว่าเธอไม่คิดถึงตัวเอง ก็คิดถึงลูกซะหน่อยเถอะ เธอดื่มเหล้าเข้าไปเยอะขนาดนี้ ไม่นึกถึงลูกตัวเองบ้างเลยเหรอ！”เธอเดินเข้าไป แล้วก็ตบไหล่ยู่ยี่อย่างรุนแรง
“ฉันไม่อยากได้เด็กคนนี้แล้ว……”ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมา สีหน้าดูสงบจนน่ากลัว
เชอร์รีนรู้สึกตกใจ แล้วก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง การที่ยู่ยี่เป็นแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ ก็เลยถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ？”
แต่ว่ายู่ยี่ไม่ยอมบอก เธอคลี่ยิ้มออกมา แล้วก็เทเหล้าให้กับเชอร์รีน “รอให้เธอดื่มจนพอแล้วฉันค่อยบอก！”
“เธอบอกฉันมาก่อน！”
ยู่ยี่ส่ายหน้าแล้วก็ยิ้มออกมา “เธอดื่มก่อน ถ้าเกิดว่าเธอดื่มจนพอแล้วฉันจะบอกเธอจริงๆ นะ ไม่อย่างนั้น ฉันไม่บอกเธอหรอก ฉันพูดจริงนะ！”
เชอร์รีนรู้สึกอยากจะหยิกเธอให้ตาย ถลึงตาใส่เธออยู่หลายครั้ง แล้วก็หยิบแก้วเหล้าในมือขึ้นมา เงยหน้า แล้วก็ดื่มให้หมดภายในอึกเดียว
นิสัยของยู่ยี่เป็นคนพูดจริงทำจริง เป็นเพื่อนกันมานานขนาดนี้ เธอจะไม่รู้ได้ยังไง?
“ถ้าเกิดว่าฉันดื่มหมดแล้ว ถ้าเธอกล้าไม่บอก คอยดูเลยว่าเธอจะได้ตายในน้ำมือฉันแน่นอน！”เชอร์รีนดื่มไปด้วย พร้อมกับพูดกับเธออย่างดุดัน
แต่แค่ ปกติเธอก็คอไม่แข็งอยู่แล้ว บวกกับเหล้าที่ยู่ยี่เลือกมาต่างก็เป็นเหล้าที่แรงที่สุด พเหล้า 2-3 แก้วลงท้องไป ยังไม่ทันให้ยู่ยี่พูดอะไร เธอก็หมดสติไปโดยไม่รู้อะไรเลย
พอยู่ยี่เห็นเหตุการณ์ดังนั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆ แต่ว่ากลับมีน้ำตาไหลอาบแก้ม แล้วก็พูดกับเชอร์รีนที่หลับใหลไม่ได้สติว่า “รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงชอบให้เธอดื่มเหล้า? เพราะว่าเธอทำให้ฉันหัวเราะออกมาได้ตอนที่ฉันทุกข์ใจและเจ็บปวดมากที่สุด เชอร์รีน……”
หลังจากนั้นโทรศัพท์ของเชอร์รีนก็ดังขึ้น ยู่ยี่ยื่นมือไปรับสาย ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไร และก็ไม่ทันดูว่าอีกฝ่ายเป็นใครด้วย เธอแค่พูดว่า “เธออยู่ที่ผับโซ่สวาท……”
เธอเหลือบมองเบอร์โทรศัพท์ มันดูคุ้นหูคุ้นตา ต้องเป็นคนสนิทอย่างแน่นอน หลังจากวางสายแล้วเธอก็เริ่มดื่มอีกครั้ง เหมือนคนเมาที่อยู่แต่ในโลกของความฝัน
คนที่โทรมาคือออกัส ตอนที่เขารีบไปที่ผับโซ่สวาทนั้น ภาพที่เห็นก็คือผู้หญิงทั้งสองคนเมามายอยู่ตรงนั้น
เขาสบถออกมา แล้วก็อุ้มเชอร์รีนขึ้นมาพร้อมกับโทรหาหัสดิน ให้เขามารับอีกคนหนึ่งไป หลังจากนั้นก็ออกมาจากที่นั่น
เขากลับไปถึงคอนโดอย่างรวดเร็ว ออกัสอุ้มเธอไปไว้บนเตียงในห้อง เห็นได้ชัดเลยว่าเธอเมาแล้ว เชอร์รีนบ่นอุบอิบว่าร้อนอย่างไม่รู้ตัว แล้วก็พยายามดึงเสื้อผ้าของตัวเอง ตอนนี้ เขายังคว่ำอยู่บนตัวเธอไม่ได้ออกไปไหน
เหล้านั้นแรงเกินไป เธอแค่รู้สึกเหมือนมีไฟกำลังลุกโชนอยู่ในร่างกายของตัวเอง แค่อยากให้มันออกไปจากตัว ไม่นาน เธอก็ถอดเสื้อแขนสั้นของตัวเองออก เหลือเพียงแค่เสื้อชั้นในสีดำเท่านั้น
ออกัสสูดลมหายใจเข้าไปเฮือกหนึ่ง ปฏิกิริยาของเขาตอบสนองขึ้นมาในทันที
เขาอดทนมา 4 ปี แล้วจะสามารถยืนหยัดต่อการยั่วยวนของเธอแบบนี้ได้ยังไง?
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ยั่วยวน แต่ว่าแค่เผชิญหน้ากับเธอก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว แล้วจะนับประสาอะไรกับตอนนี้ล่ะ?
ออกัสกัดฟันและพยายามอดทน พยายามฝืนทนควบคุมตัวเองอย่างมาก ให้ตายเถอะ！ถ้าเกิดว่าเธอกล้าขยับอีก เขารับรองว่าจะจัดการเธออย่างแน่นอน！
เชอร์รีนจะไปรู้สถานการณ์ของเขาตอนนี้ที่ไหนกัน เธอได้แต่บ่นว่าร้อน เอื้อมมือออกไปสัมผัสโดนอะไรเย็นๆ เธอก็ยื่นปากเขาไปจูบ เฮ้อ สบายจัง！
ตอนนี้ ปากของออกัสเริ่มกระตุก หน้าผากเต็มไปด้วยเมฆหนาและตอนนี้กลายเป็นสีดำมืด เขาพลิกตัว แล้วก็กดเธอไว้บนเตียง
นี่เธอ จงใจยั่วยวนเขาชัดๆ ！
ข้างนอกหน้าต่างมืดมิด แต่ในห้องกลับเต็มไปด้วยกลิ่นอายของฤดูใบไม้ผลิ……
……
เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น
เชอร์รีนลืมตาขึ้นมาเพราะแสงแดดส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่าง แล้วทันใดนั้น สายตาของเธอก็ได้เห็นหน้าอกที่กว้างและแข็งแกร่งของชายคนหนึ่ง
รูม่านตาของเธอขยายออกในทันที หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ความคิดของเธอก็กลับมา แล้วเธอก็ลุกขึ้นนั่งในทันที
ความเจ็บปวดและความอ่อนแอจากร่างกายเกือบทำให้เธอนั่งไม่ได้ แต่ว่าที่พื้นนั้นยุ่งเหยิงยิ่งกว่า เสื้อผ้าของผู้ชายกับผู้หญิงปะปนกันอยู่ข้างล่างเต็มไปหมด
สรุปแล้วเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่ต้องบอกก็รู้
แต่ว่า ความเจ็บปวดและความอ่อนแอในครั้งนี้มันมากกว่าครั้งแรกซะอีก แม้แต่รู้สึกว่าขาทั้งสองข้างมันอ่อนยวบจนแทบจะนั่งไม่ไหว
สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนั้น ตอนนี้สมองเธอมันโล่งไปหมด ไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่
แต่ว่าความโกรธที่อยู่ในใจเหมือนจะไม่สามารถระงับอีกต่อไป ความโมโหในใจของเชอร์รีนกำลังแผดเผา หน้าอกขยับขึ้นลงไม่หยุด
“อรุณสวัสดิ์……”ชายหนุ่มลืมตาขึ้น แล้วร่างที่เพรียวบางของเขาก็นอนตะแคงหันเข้ามาหาเธอ แขนที่แข็งแรงของเขารองใบหน้าของตัวเองอยู่ พอหันมาแล้ว เขาก็จ้องมองเธออย่างสบายๆ
เพราะว่าเพิ่งตื่นนอน ใบหน้าของเขาก็ยังดูงัวเงียและเฉื่อยชา ดูสบายๆ และไม่มีระเบียบ แต่ว่าสีหน้าเขาดูอิ่มเอมใจมาก ดูสดชื่น ออร่าที่ดูมีเสน่ห์เล็ดลอดออกมาจากความต้องการของเขาที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ผ้าห่มบางๆ เลื่อนลงมาจนถึงเอวและหน้าท้อง และถ้าเลื่อนลงไปอีกก็…
พอได้ยินดังนั้น เชอร์รีนที่กำลังโมโหอยู่ก็เตะเข้าที่หน้าอกของเขาด้วยแรงทั้งหมด ออกัสตากระตุก แล้วมือหนาของเขาก็คว้าข้อเท้าของเธอไว้ ขยับไม่ได้ และคำพูดที่ถากถางก็เล็ดลอดออกมาจากปากของเธอยังเย็นชา “ออกัส นี่คุณต่ำทรามขนาดนี้เลยเหรอ！”
ตอนแรกเธอไม่ควรจะเลือกอยู่ที่นี่เลย คำพูดของเขา เธอไม่สามารถเชื่ออะไรได้เลย คำพูดของคนคนนี้จะสามารถเชื่อถือได้อย่างนั้นเหรอ?
“ผมต่ำทรามยังไง? ”ออกัสจ้องมองเธออยู่นาน แล้วก็พูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำกว่าปกติ “เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ต้องให้ผมเตือนสติคุณทีละคำไหม หืม? ”
เชอร์รีนไม่ได้พูดอะไร ได้แต่จ้องเขาด้วยสายตาที่เย็นชา
เขาเลิกคิ้วแล้วก็ปล่อยข้อเท้าของเธอ เอนกายลงไปที่หัวเตียง แล้วก็หรี่ตาซ้าย “เมื่อวาน คุณไปดื่มเป็นเพื่อนยู่ยี่ แล้วก็เมาจนไม่ได้สติ……”
พอได้ยินดังนั้น ดวงตาของเชอร์รีนก็ขยับเล็กน้อย พอพูดถึงดื่มเหล้า เธอก็นึกถึงท่าทางที่ผิดปกติของยู่ยี่
แปลว่า เธอไม่สามารถรอจนกว่ายู่ยี่จะเล่าให้ฟังได้ เธอเอาชนะฤทธิ์ของเหล้าไม่ได้ ก็เลยหมดสติไป ส่วนหลังจากนั้นมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง เธอก็คิดไม่ออกแล้ว！
“ผมก็เลยพาคุณกลับมาที่คอนโด แล้วก็อุ้มคุณมาวางบนเตียง แต่ว่าหลังจากนั้นคุณก็จูบผม……” น้ำเสียงของเขาเบาลงมา
เธอไม่ได้พูดอะไร แต่เหมือนกับว่าชิ้นส่วนของความทรงจำค่อยๆ ปรากฏขึ้นเรื่อยๆ เธอพยายามย้อนคิด แต่ก็ได้แต่จ้องเขาได้สายตาที่เย็นชา
ออกัสก็ไม่ได้แคร์อะไร ได้แต่พูดด้วยน้ำเสียงที่เบาสบายแบบนั้นต่อ “คุณดึงผมเอาไว้ บอกว่าร้อน บอกว่าทรมาน ไม่ให้ผมไปไหน ทำให้ผมเริ่มมีอารมณ์……”
“ประเด็นคืออะไร？”เธอพยายามย้อนคิด แล้วก็ไล่ถามออกมา
“ประเด็นสำคัญมาแล้ว……” คิ้วที่เรียวยาวของเขาเลิกขึ้น แล้วพูดว่า“ผมถามคุณว่าต้องการไหม แล้วคุณบอกว่าต้องการ……”
“……” คิ้วของเชอร์รีนขมวดเข้าหากัน
“ผมถามคุณว่าต้องการหรือเปล่า ถ้าเกิดว่าไม่ต้องการผมจะออกไป ผมถามคุณอยู่ 3 ครั้ง แต่คนก็บอกว่าต้องการ แถมยังยึดติดกับร่างกายของผมอีกด้วย……”
คำพูดแบบนี้ไม่มีความจำเป็นอะไรต้องฟังต่ออีกแล้ว เชอร์รีนขัดคำพูดของเขา “พอแล้ว！”