“ถ้าไม่มีใครต้องการแบบนั้น ก็ประชุมกันต่อได้เลยครับ”
ไนโตะ จ้องมองไปที่ทุกคน แต่ก็ไม่มีใครตอบ ดังนั้นเมื่อเขาพูดประโยคนี้จบ เขาก็หันหลังกลับและเดินออกจากห้องไป
หลังจากที่ ไนโตะ จากไป ความเงียบก็ยังคงดำเนินต่อไปอยู่อีกสักพักใหญ่
หลังจากเงียบไปนาน คนหนึ่งก็พูดขึ้นมาในที่สุด
“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับผนึกและเกิดเรื่องขึ้นมาอีก ท่านไนโตะ ก็จะหยุด 9 หางอีกครั้ง”
“เอาล่ะ คงไม่มีใครแย้งน่ะ”
การมาของ ไนโตะ ทำให้ทัศนคติของทุกคนเปลี่ยนไป
หลังจากที่ ไนโตะ ออกไป ซารุโทบิ ก็เหลือบมองไปที่ ดันโซ
ดันโซ ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้เมื่อเขาอยู่ต่อหน้า ไนโตะ
ซารุโทบิ ไม่จำเป็นต้องเห็นแววตาของ ดันโซ เขาก็สามารถบอกได้ว่า ดันโซ โกรธมากแค่ไหน
ไนโตะ เพิ่งยื่นคำขาดของเขา
เขาจะไม่ยอมให้ใครเข้ามายุ่งเรื่องของ คุชินะ แม้ว่าความเกลียดชังจะปรากฏออกมาอย่างชัดเจนในสายตาของทุกคน ราวกับว่าพวกเขากำลังมองสัตว์ป่าตัวนึงอยู่ แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากเก็บมันไว้ในใจของพวกเขา
………..
ในชุมชนบ้านพักชั่วคราว มีคนคนหนึ่งนั่งอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง และมองออกมาทางหน้าต่าง และเธอดูเศร้าหมอง
คุชินะ นั่งอยู่ที่นั่นด้วยความอึดอัดใจ บางครั้งที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมา พวกเขาก็มักจะมองเธอด้วยความเกลียดชัง
เช่นเดียวกับ นารูโตะ ในการ์ตูน ถึงแม้ว่าการที่ 9 หาง หลุดออกมาจะไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่คนในหมู่บ้านก็เกลียดเธอ
ในตอนที่ชาวบ้านรู้ว่าเธอคือ พลังสถิตร่าง ของ 9 หาง พวกเขาก็มองเธอว่าเธอเป็นต้นกำเนินของความชั่วร้ายทั้งหมด ทำให้เธอคิดว่าเธอเป็นคนฆ่าชาวบ้าน ซึ่งนั้นทำให้เธอโทษตัวเองกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ไนโตะ เปิดประตูและเดินเข้าไปหาเธอ เขารู้สึกได้ถึงความเศร้าของเธอ ดังนั้นเขาจึงรีบเดินไปที่ด้านข้างของเธอและจับมือเล็ก ๆ ของเธอเบา ๆ
หน้าตาของ คุชินะ ทำให้ ไนโตะ รู้สึกสงสารเธอเป็นอย่างมาก ซึ่งเธอไม่ค่อยจะแสดงสีหน้าแบบนี้ออกมาเท่าไรนัก
จากนั้น ไนโตะ ก็ลูบหัวเธอเบา ๆ และพูดปลอบเธอ “นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ เธออย่าโทษตัวเองเลย”
“แต่…เพราะฉัน โคโนฮะ ถึงถูกทำลาย และผู้คนมากมายต้องเสียชีวิต”
คุชินะ ดูเศร้ามาก เธอกัดริมฝีปากในขณะที่คิดตำหนิตัวเอง
เมื่อเห็นว่าเธอรู้สึกแย่แค่ไหน ไนโตะ ก็ยื่นมือไปโอบเธอและกอดเธอจนแน่น แล้วกระซิบข้างหูเธอ
“สิ่งที่เกิดขึ้น…มันมีคนอยู่เบื้องหลัง เขาวางแผนและจัดการสิ่งต่าง ๆ เพื่อทำลาย โคโนฮะ”
“อะไรน่ะ?!”
คุชินะ ประหลาดใจและมองไปที่ ไนโตะ เพื่อรอคำอธิบายเพิ่มเติม
ไนโตะ กระซิบอีกครั้ง “เธอลองคิดดูน่ะ…เธอคิดว่าจู่ ๆ ผนึก 8 ทิศ จะถูกทำลายได้ง่าย ๆ เหรอ?…แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ แล้วเธอจำได้ไหมว่า หมู่บ้านคุโมะ ก็พยายามลับพาตัวเธอไป…”
หลังจากที่ ไนโตะ บอกเธอเกี่ยวกับอุบัติเหตุครั้งนั้น เธอก็ดูเหมือนว่าจะรู้อะไรบางอย่าง
“หรือว่า เป็นไปได้ไหมว่า หมู่บ้านคุโมะ จะ…”
“ไม่ คนพวกนั้นไม่มีความสามารถพอที่จะทำลายผนักได้” ไนโตะ ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ในที่สุดฉันก็รู้ตัวคนที่อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุนี้”
“เขาคือใคร?”
คุชินะ ดูสับสน เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีใครบางคนสามารถทำลายผนึกได้โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น และสามารถควบคุม 9 หาง ได้!
ไนโตะ สูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นดวงตาของเขาก็เปล่งประกายและในที่สุดเขาก็บอกความจริงให้ คุชินะ รู้ “เธอเคยได้ยินชื่อ…อุจิฮะ มาดาระ ไหม?”
“อุจิฮะ มาดาระ?!”
คุชินะ ดูหวาดกลัวมากในตอนที่เธอได้ยินชื่อ มาดาระ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะถาม ไนโตะ กลับไปว่า “คนที่ต่อสู้กับ เซนจู ฮาชิรามะ โฮคาเงะ รุ่นที่ 1 น่ะเหรอ? เขาไม่ได้ตายไปนานแล้วเหรอ?”
“ไม่…เขายังไม่ตาย แต่…เขากำลังทำตามแผนของเขาอยู่ในความมืด และฉันเคยขัดขวางแผนของเขามาก่อน…” ไนโตะ มองไปที่ คุชินะ ขณะที่เขาบอกทุกอย่างเกี่ยวกับ มาดาระ เขาไม่สนใจว่าเธอจะไปเรื่องนี้กับคนอื่นเหรอเปล่า เพราะมันไม่ได้มีผลอะไรต่อ ไนโตะ อยู่ดี
เมื่อฟังสิ่งที่ ไนโตะ บอก คุชินะ ก็รู้สึกตกใจ จากนั้นเธอก็สงบลง และถึงมันจะไม่น่าเชื่อแต่เธอก็เชื่อเขา
หลังจากที่เธอได้ยินเรื่องราวทั้งหมด เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอจึงเอนหัวไปพิงหน้าอกของ ไนโตะ เบา ๆ และซบลงบนแขนของเขา
เธอรู้สึกเศร้าเกี่ยวกับความเสียหายทั้งหมดที่ โคโนฮะ ได้รับ แต่เธอก็มีความสุขที่เธอไม่ได้เป็นสาเหตุของอุบัติเหตุครั้งนั้น
……..
ในที่สุด คุชินะ ก็กลับมาแข็งแรงอีกครั้งหลังจากที่ผ่านมาเธอใช้พลังของเธอไปกับการควบคุมจักระของ 9 หาง แต่ก็เพื่อให้แน่ใจว่า 9 หาง จะไม่หลุดออกมาอีก
ถึงอย่างนั้น ก็ยังมีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นมากมาย
ผู้อาวุโสของหมู่บ้านรู้ว่าตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว และพวกเขาก็ไม่ได้เปลี่ยนทัศนคติที่มีต่อ คุชินะ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ป้องกันอย่างมากเพื่อไม่ให้เธอออกไปจากหมู่บ้าน
อย่างไรก็ตาม ชาวบ้านก็ไม่ได้คิดเหมือนผู้อาวุโสเหล่านั้น พวกเขาไม่สนใจว่าใครเป็นคนผิด พวกเขาแค่รู้ว่ามันอยู่ในตัวเธอ พวกเขาจึงปฏิบัติต่อเธอด้วยความรังเกียจและเกลียดชังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ในมุมมองของพวกเขา คุชินะ คือ 9 หาง และเธอฆ่าครอบครัวและเพื่อน ๆ ของพวกเขา!
นอกจาก ไนโตะ แล้วก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เธอหรือกล้าพูดคุยกับเธอ พวกเขายังคงมองเธอด้วยสายตาที่รังเกียจและเกลียดชัง
สิ่งที่ คุชินะ กำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้นั้นโหดร้ายกว่าสิ่งที่ ไนโตะ หรือ นารูโตะ เคยได้สัมผัส
ไนโตะ สามารถป้องกันไม่ให้ทุกคนทำร้าย คุชินะ ได้ แต่เขาไม่สามารถเปลี่ยนทัศนคติของพวกเขาได้
มันจะเป็นแบบนี้เสมอ เคารพ ไนโตะ และเกลียด คุชินะ
บางคนถึงกับพูดว่า คุชินะ เป็นเพียงปีศาจจิ้งจอก และเธอก็ไม่คู่ควรกับ ไนโตะ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พูดสิ่งเหล่านี้กับเธอโดยตรง แต่ในที่สุดมันก็ได้ยินไปถึงหูของ คุชินะ อยู่ดี
………
หมู่บ้านโคโนฮะ ได้ถูกสร้างขึ้นใหม่เรียบร้อยแล้ว
ที่บ้านของ ไนโตะ
ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง ๆ ทุกอย่างดูเรียบง่าย
ไนโตะ เปิดประตูและเดินเข้ามาแล้วหันหลังกลับไปปิดประตู ทันใดนั้น คุชินะ ก็เข้ามากอดเขาจากทางด้านหลัง
“ไนโตะคุง นายคิดว่ามันจะดีกว่าไหม…ถ้าฉันหายไป?”
เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อควบคุม 9 หาง และช่วยเหลือ โคโนฮะ แต่ก็ไม่มีใครเข้าใจเธอ
คุชินะ เป็นคนที่พยายามทำเพื่อหมู่บ้านอย่างมาก แม้ว่าจะไม่มีใครเข้าใจเธอ แต่เธอก็ยังคงทำต่อไปและเธอจะไม่ทำให้ โคโนฮะ ผิดหวัง แต่ลึก ๆ แล้วเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง จึงไม่แปลกที่เธอจะรู้สึกหมดกำลังใจที่จะทำมันต่อไป เมื่อเธอได้รับแต่ความความเศร้ากลับมา
“การมีอยู่ของเธอคือความหมายของชีวิตของฉัน”
ไนโตะ หันกลับมาแล้วกอดเธอแน่น
บรรยากาศนั้นอบอุ่นมาก ไม่ว่าจะเป็น ไนโตะ หรือ คุชินะ พวกเขาก็จะรู้สึกอบอุ่นเสมอเมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกัน
พวกเขาอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน ทันใดนั้น ไนโตะ ก็กระซิบบอกเธอว่า “คุชินะ ไปกันเถอะ…ไปจาก โคโนฮะ”
ติดตามข่าวสารและ อ่านก่อนใครได้ที่เพจ Facebook : Chan’s Translation นิยายแปลไทย@TranslatedByMild