ในป่าที่เงียบสงบและสง่างาม มีนกร้องประสานเสียงกันจนเหมือนว่าพวกมันกำลังร้องเพลง มันทำให้สถานที่แห่งยิ่งงดงามยิ่งขึ้นไปอีก
ไนโตะ และ คุชินะ กินอาหารเช้าแล้วเดินเข้าป่าเพื่อมองหาสถานที่ที่เหมาะสมที่จะใช้ในการฝึก
ซารุโทบิ ส่งหน่วยลับไปตามหา ไนโตะ และ คุชินะ อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถส่งหน่วยลับไปเป็นจำนวนมากได้ เพราะเขาไม่ต้องการให้เป็นที่สงสัยและไม่ต้องการให้มีข่าวรั่วไหลออกไปข้างนอกซึ่งมันจะทำให้การค้นหาพวกเขานั้นยากขึ้น
ไนโตะ ออกมาสู่ที่โล่งแห่งหนึ่งพร้อมกับ คุชินะ
ป่านี้อยู่ใกล้กับชายแดนของ แคว้นแห่งไฟ ซึ่งเป็นแคว้นที่มีขนาดใหญ่มาก และเป็นเรื่องยากที่จะมีใครพบพวกเขาในป่าที่มีขนาดใหญ่แบบนี้
“สิ่งแรกที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอจะต้องควบคุมจักระที่แข็งแกร่งของ 9 หางให้ได้ด้วยตัวเธอเอง อย่างที่ 2 เธอต้องมีร่างกายที่แข็งแรง…จะให้ดี เธอต้องมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่าปกติ”
โดยธรรมชาติ คุชินะ มีพลังทางร่างกายที่แข็งแรงอยู่แล้วเพราะเธอเป็นคนของ ตระกูลอุซึมากิ ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังมีจักระที่แข็งแกร่ง ซึ่งทำให้เธอสามารถควบคุม 9 หาง ได้ชั่วขณะหนึ่งหลังจากที่ผนึกถูกทำลายไปแล้ว
ไนโตะ อธิบายสิ่งนี้ขณะที่เขาเดินไปรอบ ๆ
คุชินะ มองไปที่เขาบ้างเป็นครั้งคราวและฟังคำแนะนำของเขา
“สำหรับคนอย่างเธอ การควบคุม 9 หาง นั้นง่ายมาก เธอแค่ต้องผ่านขั้นตอนเดียว นั่นก็คือเธอต้องเอาชนะ 9 หาง ให้ได้”
“เอาชนะ 9 หาง?!”
คุชินะ กำลังฟัง ไนโตะ อยู่เงียบ ๆ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะร้องอุทานขึ้นมาเมื่อเธอได้ยินคำพูดนั้น และมันทำให้เธอแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา
ไนโตะ พยักหน้าเล็กน้อยจากนั้นการแสดงออกของเขาก็จริงจังขึ้น “การควบคุมจักระของ 9 หาง นั้นมีความเสี่ยงและอันตราย”
9 หาง นั้นแข็งแกร่งที่สุดในหมู่ สัตว์หาง ทั้งหมด แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเอาชนะไม่ได้
สำหรับคนอย่าง อุจิฮะ มาดาระ และ เซนจู ฮาชิรามะ การต่อสู้กับ 9 หาง ก็เหมือนกับการเล่นกับเด็ก
พูดง่าย ๆ ก็คือ สัตว์หาง ได้เปรียบนินจาในแง่ของจักระ พวกมันมีจักระที่มหาศาลแต่พวกมันก็ใช้จักระอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง สิ่งเดียวที่พวกมันคิดก็คือสร้างการโจมตีอย่างเช่น กระสุนสัตว์หาง ให้ใหญ่และรุนแรงที่สุดเท่าที่มันจะทำได้
“แล้วฉันจะเอาชนะมันได้ยังไงละ 9 หาง เป็นสัตว์ประหลาดน่ะ”
คุชินะ ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะทำได้
ไนโตะ มองไปที่เธอและยิ้มแล้วพูดว่า “9 หาง ไม่ได้แย่ขนาดนั้น ไม่ต้องกังวล ฉันจะอยู่ข้างเธอเสมอ”
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ไนโตะ อาจทำได้แค่ไล่ต้อน 9 หาง และไม่สามารถเอาชนะมันได้ แต่หลังจากที่มันถูก มาดาระ ควบคุม พลังของมันก็อ่อนแอลงมาก ซึ่งทำให้ ไนโตะ สามารถเอาชนะมันได้อย่างง่ายดาย
แน่นอนว่าถ้า ไนโตะ เป็น พลังสถิตร่าง เขาจะบังคับมัน ไม่ว่ามันจะชอบหรือไม่ก็ตาม
“อื้ม…ตกลง”
ตอนที่เกิดอุบัติเหตุ คุชินะ หมดสติไป แต่เธอก็ได้ยินมาว่า ไนโตะ เอาชนะ 9 หาง ได้อย่างง่ายดาย
และตราบใดที่ ไนโตะ อยู่ข้างเธอ เธอก็ไม่จำเป็นต้อง 9 หาง อีกต่อไป
“ถ้างั้น ก่อนอื่นเราต้องคลาย ผนึก 8 ทิศ ออกก่อน”
ไนโตะ พูดแล้วยิ้มให้เธอ
คุชินะ ลังเลเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พยักหน้า เธอเชื่อในตัวของ ไนโตะ แต่เธอไม่เชื่อตัวเธอเอง และถ้ามีอะไรผิดพลาด ไนโตะ ก็จะช่วยเธออีกครั้ง
…………
จิตใต้สำนึกของ คุชินะ
สถานที่แห่งนี้เป็นที่รู้จักกันใน จิตของสัตว์หาง ซึ่งช่วยให้ พลังสถิตร่าง และ สัตว์หาง ของเขา สามารถสื่อสารกับ พลังสถิตร่าง และ สัตว์หาง คนอื่น ๆ ได้ ภายใจจิตใต้สำนึกของพวกเขา
ห่างออกไปที่ด้านหน้าของ คุชินะ มีประตูเหล็กขนาดใหญ่ที่มีผนึกปิดอยู่ เธอค่อย ๆ เดินไปใกล้ประตูนั่นทีละก้าว
ด้านหลังประตูนั้น คุรามะ ที่ดูโกรธกำลังนอนอยู่ในกรงนั้น
ทันใดนั้นมันก็ลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ และเห็นเงาของคนกำลังเดินใกล้เข้ามา
“ไอ่สารเลว อุจิฮะ มาดาระ…”
9 หาง คิดว่าคนคนนั้นคือ อุจิฮะ มาดาระ มันจึงหลับตาลงอีกครั้งและคิดเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น และอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธและรำคาญ แต่ คุรามะ ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่ มาดาระ ยังมีชีวิตอยู่
ยิ่งไปกว่านั้น คุรามะ ก็รู้สึกได้ว่าจักระของ มาดาระ นั้นเลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อก่อน
ในอดีตตอนที่ มาดาระ มี เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผานิรันดร์ เขาสามารถควบคุม 9 หาง ได้อย่างสมบูรณ์ และสั่งให้ 9 หาง โจมตี โคโนฮะ ซึ่งนั่นทำให้ 9 หาง รู้สึกเกลียด ตระกูลอุจิฮะ เป็นอย่างมาก!
อย่างไรก็ตามในครั้งนี้ 9 หาง สามารถรู้สึกได้ถึงอย่างอื่นในจักระของ มาดาระ
สิ่งที่คล้ายกับพลังของ เซียน 6 วิถี!
คุรามะ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นกังวล
“เนตรสังสาระ เหรอ?…มันไปเอาพลังของตาแก่นั่นมาได้ยังไง?”
โดยธรรมชาติแล้ว เนตรสังสาระ นั้นแข็งแกร่งกว่า เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผานิรันดร์ และหาก เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผานิรันดร์ สามารถบังคับ 9 หางได้ เนตรสังสาระ ก็ไม่ใช่สิ่งที่ 9 หาง จะสามารถต่อสู้ได้
ต้องเข้าใจว่าพลังของ เซียน 6 วิถี นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้เกิด สัตว์หาง เหล่านี้ขึ้นมา พวกเขาเคยเป็น 10 หาง มาก่อน ก่อนที่ ฮาโกโรโมะ จะแยกพวกเขาออกเป็น สัตว์หาง ทั้ง 9 ตัว
ทันใดนั้น คุรามะ ก็รู้สึกแปลก ๆ และลืมตา
เมื่อมองแวบแรก เขาเห็น คูชินะ ยืนอยู่ตรงหน้ากรง ซึ่งทำให้เขาแปลกใจเล็กน้อย
คุรามะ ดูเบื่อและรำคาญที่จะจัดการกับปัญหาของเธอในวันนี้ ทันใดนั้นเขาก็หันหัวมาทาง คุชินะ และเปิดเผยจิตสังหารที่น่ากลัวออกมาอย่างไม่ลังเล
“คุชินะ…เจ้ามาที่นี่อีกแล้ว เจ้าจะคลายผนึกแล้วปล่อยฉันออกไปไหม? ถ้าไม่ ก็ออกไปส่ะ อย่ามารบกวนข้า”
คุชินะ ดูเหมือนจะคุ้นเคยกับการคุกคามของ คุรามาะ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่เธอได้รับการสนับสนุนจาก ไนโตะ เธอก็ไม่กลัว 9 หาง เลยแม้แต่น้อย
เธอยังหัวเราะออกมาเล็กน้อย และมองไปที่ใบหน้าที่น่ากลัวของ 9 หาง
“คุณโกรธอยู่ตลอดเวลาเลยเหรอ? คุณไม่เบื่อกรงนี้บ้างเหรอ?”