CLS ตอนที่ 316: ฆ่า!
ศรสามดอกสังหารสามผู้คุมในพริบตา ความเร็วของคันศรน้ำค้างแข็งเทวะนี้ถูกดึงออกมาใช้อย่างเต็มที่ จากนั้น ศรสามดอกก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่จะยิงทะลุผู้คุมอีกสามคนจนปักเข้ากับกำแพง
พริบตาก็สังหารผู้คุมไปหกคน แถมสองคนในนั้นยังเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญระดับก่อแกนวิญญาณ แต่กลับถูกลูกศรของคันศรนี้ยิงทะลุ
อย่างรวดเร็ว ผู้คุมทั้งหมดก็ถูกสังหารสิ้น จากนั้น สายตาของเผ่าภูตทุกคนก็หันมามองที่นี่ เมื่อเห็นว่าผู้ที่มาช่วยเป็นพวกอี้เทียนหยุน ในสายตาพวกเขาก็พลันเผยความประหลาดใจและดีใจออกมา ทั้งยังมากไปด้วยความตื้นตัน
“ท่านบรรพชน!”
เมื่อพวกเขาได้เห็นบรรพชนเผ่าภูต ก็พากันแสดงสีหน้าดีใจออกมา หลังจากได้เห็นท่านบรรพชนของตนไม่เป็นอะไร ยังสามารถเดินเหินได้ ก็ทำให้หินที่ถ่วงในใจของพวกเขาเบาลงมาก อย่างน้อยก็ไม่เห็นศพ เห็นเพียงแค่อาการบาดเจ็บ พวกเขากลัวว่าจะไม่ได้เจอคนอีก
พวกเขาพากันล้อมเข้ามา พร้อมกับถามถึงสถานการณ์ของบรรพชนของตน สามารถจินตนาการได้ว่าบรรพชนเผ่าภูตท่านนี้มีชื่อเสียงที่สูงส่งแค่ไหนในเผ่า
“ทุกคนโปรดเตรียมตัว ให้ตามหลังข้ามา ข้าจะพาทุกคนเปิดเส้นทางโลหิตออกไปด้วยกัน!” อี้เทียนหยุนชูคันศรน้ำค้างแข็งเทวะในมือขึ้น พร้อมกับกวาดสายตามองพวกเขา บอกพวกเขาว่าให้ฟังคำสั่งของตน
“ดี พวกเราจะเปิดเส้นทางโลหิตไปด้วยกัน!”
พวกเขาพากันกู่ร้องด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยพลัง การกระทำของอี้เทียนหยุนเมื่อครู่นี้ทำให้พวกเขารู้สึกตื้นตันอย่างมาก ทำให้พวกเขามีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
ค่าบัญชาการของอี้เทียนหยุนไม่ธรรมดา พริบตาก็สามารถเป็นผู้นำของพวกเขาได้ ส่วนอย่างอื่นไม่ต้องพูดอีก เขาพยักหน้าให้กับเย่ชิงเสวียน จากนั้นก็นำพวกเขาพุ่งไปข้างหน้า ตรงไปยังทางออก เผ่าภูตก็ตามหลังเขาไปติดๆ ส่วนเย่ชิงเสวียนเลือกที่จะคุ้มกันข้างหลัง คอยปกป้องสิ่งที่จะตามมา
ภายใต้การนำของอี้เทียนหยุน พริบตาพวกเขาก็ออกมาถึงข้างนอก หลังจากปรับตัวสักพัก สถานการณ์ของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นดีขึ้นมาก ถ้าเป็นการต่อสู้ปกติย่อมไม่มีปัญหา
“เจ้า พวกเจ้าออกมาได้ยังไง!?”
จากนั้น ผู้คุมที่อยู่ไกลพลันสังเกตเห็นพวกเขา เขาเห็นคนของเผ่าภูตโหมออกมาถึงที่นี่ ก็พลันทำให้พวกเขาพากันตกใจ เผ่าภูตถูกใส่โซ่ตรวนขังเอาไว้ กระทั่งพวกเขายังไม่มีกุญแจ แต่ตอนนี้พวกมันกลับออกมาได้ แล้วจะไม่ให้พวกเขาตกใจได้ยังไง
แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะตะโกนขอกำลังเสริมอยู่นั้น ลูกธนูเย็นเยียบก็ทะลุร่างของพวกเขาไป ก่อนที่ร่างของพวกเขาจะกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งไปอีกกลุ่ม ตามจริง ศรน้ำแข็งที่ทะลุร่างพวกเขาไปนั้นไม่ได้ฆ่าพวกเขา แต่เป็นความเย็นที่น่าสะพรึงนี่ต่างหาก มันทำการแช่แข็งพวกเขาจนตาย
“ติ๊ง ท่านสังหารผู้คุมสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 250,000, ค่าความคลั่ง 3,400, ค่าความชั่ว 150, ได้รับวิชายุทธ์ ตัดวิญญาณมังกร, เพลงหมัดพยัคฆ์, ได้รับไอเทม ดาบเทียนหุน, เกราะอวี้หุน”
“ติ๊ง ท่านสังหารผู้คุมสำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 160,000…..”
เหล่าผู้คุมที่อยู่ห่างออกไปถูกเขาสังหารทิ้งในทันที ไม่มีความยากแม้แต่น้อย โดยไม่จำเป็นต้องเข้าไปใกล้ คันศรน้ำค้างแข็งเทวะก็ทำการจัดการพวกเขาจนกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งไป เป็นพลังที่ไม่มีใครสามารถป้องกันได้!
“ไปกันเถอะ!”
อี้เทียนหยุนไม่หยุดเท้า ทำการพาพวกเขาพุ่งออกไปอย่างต่อเนื่อง และในขณะที่พวกเขามาถึงอีกเขต เขาก็พบกับผู้คุมตรงหน้าหลายคน ขณะที่เหล่าผู้คุมพากันตกใจอยู่นั้น พวกเขาก็พลันได้รับลูกศรเย็นเยียบทะลุร่างพวกเขาไป
“เร็ว รีบหนีเร็ว…..!!”
“เร็ว ไปเรียกกำลังเสริมเร็วเข้า…..!!”
พวกเขาทั้งวิ่งหนีทั้งต้านรับกันให้วุ่น แต่ก็ไม่มีความหมาย พริบตาผู้คุมที่อยู่ตรงนี้ก็ถูกสังหารจนหมด ด้วยสัมผัสวิญญาณที่แข็งแกร่งไม่ธรรมดา ทำให้ไม่มีใครสามารถหนีไปจากการโจมตีของเขาได้ และไม่ศรดอกไหนที่พลาดเป้า
หลังจากสังหารพวกเขา อี้เทียนหยุนก็เข้าไปค้นตัวพวกเขาอย่างรวดเร็ว เมื่อพบกุญแจที่อยู่ในร่างพวกเขา เขาก็ได้ทำการให้เผ่าภูตช่วยเหลือผู้ฝึกตนที่ถูกขังอยู่ในคุก เมื่อผู้ฝึกตนที่นี่ถูกช่วยออกมา เขาก็ทำการมอบอาหารและยาเพื่อฟื้นฟูร่างกายให้กับพวกเขา
“ขอบคุณ ขอบคุณมาก……”
พวกเขาพากันขอบคุณจนเกือบจะร้องไห้ พวกเขาถูกทรมานอยู่ที่นี่มานาน ในที่สุดก็มีคนมาช่วย
“ไม่ต้องขอบคุณ พวกเราล้วนมีชะตาเดียวกัน ตอนนี้เรายังไม่ได้หนีออกไปจากที่นี่ได้อย่างแท้จริง ดังนั้นตอนนี้ก็ยังคงอันตรายอยู่!” อี้เทียนหยุนพูดกับพวกเขาอย่างจริงจัง
หลังจากพวกเขาพอขยับตัวได้ เพราะถูกทรมานมานาน ทำให้การเคลื่อนไหวไม่คล่องแคล่วเหมือนแต่ก่อน ก็พร้อมที่จะวิ่งตามหลังพวกเขาออกไปข้างนอก
“พวกเรารู้ แต่อย่างน้อยก็มีความหวังไม่ใช่เหรอ? ขอแค่หนีไปได้ บิดาขอสาบานว่า ชาตินี้จะขอเป็นศัตรูกับอาณาจักรใต้พิภพไปชั่วชีวิต!”
“ใช่! หากชีวิตนี้ยังไม่ตาย ก็จะขอเป็นศัตรูกับอาณาจักรใต้พิภพไปตลอดชีวิต!”
“ก่อนหน้านี้ถูกจับมาทรมานอยู่ที่นี่ ข้าก็คิดแล้วว่า ขอแค่ออกไปได้ ชั่วชีวิตนี้ของบิดา จะขอเป็นศัตรูกับอาณาจักรใต้พิภพ!”
พวกเขาล้วนแต่เต็มไปด้วยความเดือดดาล ตัดสินใจว่าชั่วชีวิตนี้จะขอเป็นศัตรูกับอาณาจักรใต้พิภพ ถ้าก่อนหน้าไปตอแยอาณาจักรใต้พิภพแล้วถูกจับตัวก็ว่าไปอย่าง แต่นี้ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ก็มาถูกจับตัวซะงั้น แล้วอย่างนี้จะไม่ให้พวกเขาโกรธได้ยังไง
“ดี งั้นพวกเรามาเปิดเส้นทางโลหิตนี้ด้วยกัน พร้อมทั้งช่วยเหลือคนที่ถูกขังอยู่ที่นี่ทุกคน!”
อี้เทียนหยุนออกคำสั่ง พวกเขาพากันพยักหน้า ตอบรับคำสั่งของเขาอย่างดี ผู้ฝึกตนหลายคนในนี้ไม่ได้อ่อนแอ มีบางคนมีพลังถึงระดับผันแปรวิญญาณ แต่เพราะถูกทรมานในคุกเป็นเวลานาน ทั้งยังถูกพิษอีก ดังนั้นพลังของพวกเขาจึงตกลงไปกว่าครึ่ง
ยังไงก็ตาม ตั้งแต่เริ่มแล้ว อี้เทียนหยุนก็ไม่ได้คิดจะพึ่งพาอะไรพวกเขา เขาคิดจะพึ่งตัวเองเพื่อเปิดทางสายโลหิตออกไปอยู่แล้ว
จากนั้น เขาก็นำคนทั้งกลุ่มพุ่งออกไปด้านนอกด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยพลัง ขอแค่เห็นผู้คุมที่ไหน ล้วนแต่ต้องตกตายภายใต้ศรน้ำแข็งของอี้เทียนหยุนโดยไม่การชะงัก ผู้คุมกันที่ถูกพบเห็นล้วนแต่ถูกกำจัด อย่างรวดเร็ว พวกเขาก็มาถึงพื้นที่ส่วนหน้าของคุกแห่งนี้แล้ว และเมื่อพวกเขามาถึง ก็พลันได้ยินเสียงคำรามด้วยความโกรธดังมา
“เจ้าพวกสุนัขอาณาจักรใต้พิภพ ถ้าบิดาไม่ตายล่ะก็ ชั่วชีวิตนี้จะต้องสังหารพวกเจ้าให้หมด!”
“ฮ่าๆๆ เจ้าไม่มีโอกาสแล้ว ใครหน้าไหนจะเข้ามาช่วยเจ้า? ยังไงก็ตาม เจ้าไม่จำเป็นต้องรอแล้ว ข้าจะสังหารเจ้าเดี๋ยวนี้ ดูสิว่าเจ้าจะแก้แค้นข้าได้ยังไง!”
ในตอนนี้เอง ก็พลันมีบางอย่างปรากฏขึ้นจากเส้นทางสายหนึ่ง ศรน้ำแข็งที่เย็นเยียบแหวกทะลุอากาศออกมา ปักลงยังร่างพวกเขาไม่ก็บนกำแพง
“นี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน?!”
พวกเขาพากันเห็นคนกลุ่มหนึ่งโหมออกมา ทันใดนั้นก็พากันตกใจ ทำไมถึงมีคนหลุดออกมามากขนาดนี้ล่ะ?
แต่ในขณะที่พวกเขาจะตอบโต้ ทุกอย่างก็ได้สายเกินไป พวกเขาต่างก็พากันลาจากโลกนี้ไปแล้ว
“รีบไปเปิดกรงขังออกมาเร็ว ช่วยทุกคนออกมา!” อี้เทียนหยุนบอกให้ไปช่วยคนที่ถูกขังออกมา
ที่นี่ขังผู้คนไปจำนวนมาก ความเร็วในการเปิดของเขาช้ามาก ดังนั้นจึงต้องให้ทุกคนช่วย หลังจากพวกเขารู้สึกตัว ก็พลันรีบเข้าไปค้นศพของพวกผู้คุม พร้อมกับเปิดประตูกรงขังอย่างรวดเร็ว หลังจากประตูถูกเปิดออก คนที่ถูกขังอยู่ข้างในก็มองมาที่อี้เทียนหยุนด้วยสายตาที่เต็มตื้น!
“ผู้ข้า ขอบคุณมากที่ช่วยพวกเรา! ข้าชื่อหวังหู่ ชั่วชีวิตนี้ขอเป็นบ่าวของท่าน หลังจากนี้จะเชื่อฟังท่าน!”
“ข้าก็ด้วย หลังจากนี้ ชีวิตข้าเป็นของท่าน ท่านให้ทำอะไร ข้าจะทำโดยไม่ขมวดคิ้ว!”
“ขอบคุณผู้มีพระคุณ ขอบคุณผู้มีพระคุณ…..”
หลายคนพากันขอบคุณเขา ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี
“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ ตอนนี้พวกเรายังไม่ได้หนีไปจากที่นี่ พวกเรามาเปิดเส้นทางโลหิตด้วยกันเถอะ!” อี้เทียนหยุนตะโกนเสียงดัง
“ฆ่า!”
ผู้คนพากันกู่ร้องออกมา ท่าทางแข็งกร้าว เชื่อฟังคำพูดของอี้เทียนหยุนโดยสมบูรณ์ เชื่อเขาจนหมดหัวใจ