บทที่ 180 ฆ่า ! ฆ่าให้เรียบ ! (ปลาย)
“มันไม่ใช่คนที่จะมาฆ่าเยี่ยฉวน !” ในตอนนี้ ชายที่มีใบหน้ารอยแผลเป็นถือดาบกว้างเขม้นมองมาทางโม่อวิ๋นฉี
“ถ้าอย่างนั้นคงจะเป็นคนของฉางหลาน ศิษย์ร่วมสถานศึกษาเดียวกับเยี่ยฉวน”
โม่อวิ๋นฉีมองหน้าทุกคนที่เข้ามาในบริเวณ “เฮ้ย อย่าทำเป็นเล่นน่ะพวกเจ้าทำกับพี่หัวขโมยเยี่ยข้าไม่ว่าอะไรสักคำ แต่นี่…” พลางชี้มือไปทางเยี่ยหลิงที่ถูกแขวนอยู่บนกิ่งไม้ เค้นเสียงคำรามลอดไรฟันอย่างเจ็บแค้น
“นางเป็นเด็กธรรมดาคนหนึ่ง ทำได้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ ไอ้พวกห่วยแตก ?!”
ชายที่มีรอยแผลเป็นพูดเสียงเมินเฉย “ถ้าจะโทษ ก็ต้องโทษพี่ชายของนาง เยี่ยฉวนนั่นล่ะ” จากนั้นคนพูดกระชับดาบสั้นในมือ
“เมื่อเป็นพวกเดียวกัน ก็จัดการเจ้านี่ก่อนแล้วกัน !” พูดจบร่างของคนพูดทะยานเข้าหา พร้อมยกดาบฟันใส่โม่อวิ๋นฉีอย่างไร้ปราณี
โม่อวิ๋นฉีกำลังจะออกต้านทาน ทว่าในตอนนั้นลูกธนูอีกดอกหนึ่งพุ่งวาบมาจากด้านหลัง !
เขาสีหน้าเคร่งเครียดจึงไม่กล้าออกต้านทานทันที จึงทำได้เพียงดีดตัวทะยานสูงเลี่ยงหลบลูกธนู
อย่างไรก็ตามเท้าแทบไม่ทันแตะพื้นดิน หญิงสาวร่างบอบบางเข้าขวางด้านหน้า ทันใดนั้นลำแสงวาบเย็นเยียบพุ่งตัดกลางกระหม่อม
ไม่เพียงเท่านั้น โดยไม่คาดคิดลูกธนูสีดำถูกยิงเข้าทางหลังของโม่อวิ๋นฉีในเวลาเดียวกัน !
เป็นเหตุให้เขาแทบหมุนคว้างสกัดกั้นอันตรายรอบตัว ขณะนั้นร่างคนหายวาบจากที่ ดุจเงาปีศาจกวาดผ่านกลางทุ่งโล่ง ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าในเวลานั้นโม่อวิ๋นฉีแทบเรียกได้ว่ารวบรวมพลังความเร็วเต็มพิกัดที่สุดก็ว่าได้
ชายถือคันธนูหรี่ตามองเงาวูบวาบนิ่งอยู่อึดใจ เขาถอยหลัง แต่ทว่าจู่ ๆ มีดบินทองคำโผล่พรวดออกเบื้องหน้าขณะพุ่งเข้าหาตัวคนอย่างไม่รู้แหล่งที่มา เขาจึงพลิกสปริงตัวลอยถอยห่าง ขณะเดียวกันสองมือกำคันธนูแน่นและผลักออกปะทะกับมีดบินที่พุ่งตรงมาเต็มที่
ปัง !
เสียงคันธนูแตกหักดังสนั่นกึกก้อง ทว่าชายถือธนูกลับรอดพ้นอันตรายจากมีดบินอย่างฉิวเฉียด
โม่อวิ๋นฉีกำลังจะผลักออกพลังปะทะอีกครั้ง ขณะนั้นกระแสพลังแห่งชี่พุ่งปะทะร่างเขาอย่างรุนแรงจากเบื้องหลัง !
อีกฝ่ายคือชายที่มีรอยแผลเป็นบนหน้า !
เวลานี้ โม่อวิ๋นฉีเพิ่งชะงักจากการออกปะทะในครั้งแรก จึงไม่มีจังหวะเลี่ยงหลบได้ทันที ชายมีแผลเป็นได้เลือกเข้าจู่โจมในจังหวะที่ถูกที่ถูกเวลานัก !
โม่อวิ๋นฉีกำมีดบินทองคำแน่น ก่อนหมุนตัวพร้อมกับฟันฉับด้วยมีดบินออกตรง ๆ!
เปรี้ยง !
เสียงระเบิดจากการปะทะ ร่างของโม่อวิ๋นฉีกระเด็นลอยไปในอากาศขณะที่มือยังกำมีดบิน ชั่วขณะต่อมาร่างของเขาพลันละลิ่วตกลงมาจากกลางอากาศอย่างรวดเร็ว
ขณะนั้นเองเขาเพิ่งสังเกต ว่าจู่ ๆ พื้นดินเบื้องล่างมีแรงกระเพื่อมเลื่อนไหลประหลาด เมื่อเห็นเช่นนั้นโม่อวิ๋นฉีหน้าซีด !
ด้วยถ้าเมื่อไรร่างของเขาตกกระทบพื้น คงต้องดับดิ้นสิ้นชื่อเป็นแน่ !
ฉับพลันนั้นกระบี่เล่มหนึ่งทะยานมาจากระยะไกล ต่อมากระบี่บินโฉบเข้ารองรับข้างใต้ลำตัวของโม่อวิ๋นฉี ดันร่างของเขาไว้มิให้ตกกระแทกพื้น เขาถอนใจเฮือกอย่างโล่งอก แต่แล้วตอนนั้นกระบี่กลับผละออกจากตัวคน พลันหันทางคมฟันลงบนพื้นดินที่กำลังกระเพื่อมนั้นอย่างรุนแรง
ฉัวะ !
เมื่อกระบี่บินฟันลงบนพื้นดิน ความเงียบเข้าครอบงำในบริเวณ ก่อนจะมีเสียงหวีดโหยหวนดังผุดขึ้นมา และในทันทีก็พลันปรากฏรอยสีแดงดุจโลหิตกระจายเป็นวงกว้าง
ชวิ้งงงง !
กระบี่ทะยานขึ้นจากพื้นดินและไปหยุดลอยตัวแน่วนิ่งทางเบื้องหน้าของคนผู้หนึ่งซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล เขามาถึงพอดี
เยี่ยฉวน!
ทันทีที่เห็นหน้าเยี่ยฉวน โม่อวิ๋นฉีถอนใจเฮือกด้วยความโล่งอก เขาชี้มือไปยังชายที่มีแผลเป็นและหญิงสาวผู้น้องที่ยืนเคียงข้าง “เจ้าจัดการคนพวกนั้น ส่วนข้าจะไปช่วยน้องหลิงเอ๋อร์ !
ระวังธนูของเจ้าคนทางด้านซ้ายด้วย !” ทันทีที่พูดจบ ร่างของเขาหายวาบไปจากสายตา !
ขณะนั้นเยี่ยฉวนหันไปทางชายที่มีแผลเป็นและน้องสาว ทันใดนั้น ร่างของเยี่ยฉวนหายวาบไปจากสถานที่ เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วยิ่งนัก ครั้งนี้ด้วยความเร็วสุดขีด ทว่าเบื้องหน้าเยี่ยฉวน กระบี่หลิงซิ่วกลับเร็วยิ่งกว่า ด้วยทะยานเข้าหาชายมีรอยแผลเป็นกลางอากาศเป็นอันดับแรก
เมื่อเห็นเช่นนั้น ชายผู้มีแผลเป็นเหยียดยิ้มเหี้ยมเกรียม “ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าพลังของเจ้าจะกล้าแกร่งสักแค่ไหน !”
เสียงพูดขาดหายไปอย่างกระทันหัน เขาเคลื่อนที่ลงจากโขดหินและเงื้อดาบแบนกว้างในมือสับลงมาอย่างรุนแรงในคราเดียว !
พลังปะทะของชายผู้มีรอยแผลเป็นนับว่าหนักหน่วงด้วยพลังครอบงำไปทั่วบริเวณ รุนแรงขนาดว่าสามารถระเบิดภูเขาได้ก็ไม่ปาน !
ที่เบื้องล่าง กระบี่หลิงซิ่วซึ่งเคลื่อนไหวก่อนหน้ากลับหยุดนิ่งลง ขณะที่เยี่ยฉวนพรวดออกทางเบื้องหน้ากระบี่หลิงซิ่ว และเอื้อมมือออกฉวยกำด้ามกระบี่ไว้มั่น ทันใดนั้นเยี่ยฉวนกระแทกฝ่าเท้าขวาลงบนพื้นจนธรณีสะท้านสะเทือน พลันร่างคนทะยานขึ้นสู่อากาศพร้อมกระบี่กระชับในอุ้งมือ !
ชวิ้งงง ! เสียงกระบี่สะบั้นฉีกอากาศสนั่นลานกว้าง ทันใดนั้น กระบี่พุ่งตรงปะทะกับดาบแบนกว้างของชายผู้มีรอยแผลที่หน้า ปลายกระบี่เข้าต้านทานพลังของดาบสั้นแบนกว้างนั่น !
ปัง !
ครานั้นทั้งกระบี่และดาบสั้นต่างสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ชั่วพริบตาเดียว ดาบสั้นระเบิดแตกออกเป็นเสี่ยง พลันร่างของชายผู้มีรอยแผลเป็นกระดอนออกไปในอากาศราวกับมือยักษ์จับเหวี่ยงไกลหลายจั้ง ในที่สุดทั้งกระบี่และดาบสั้นก็ตกกระแทกลงบนก้อนหินใหญ่ !
พรู่ดดดด !
โลหิตสดกระอักออกจากปากของชายที่มีรอยแผลเป็น !
เขาค่อย ๆ ยกหลังมือขึ้นปาดคราบโลหิตที่ปาก ขณะสายตากวาดไปหาหญิงสาวบอบบางซึ่งยืนหน้าตื่นอยู่ไม่ไกล พลางร้องตะโกนสุดเสียง “หนี !”
เสี้ยววินาทีนั้น เขารู้แน่แก่ใจเสียแล้วว่าชายหนุ่มผู้ฝึกกระบี่เบื้องหน้าเขาผู้นี้ หาใช่คนที่ทั้งเขาและน้องสาวจะสามารถต้านทานได้ !
ทว่าหญิงสาวกลับไม่ได้หันหลังวิ่งหนี นางกลับพุ่งตัวมาทางชายผู้มีใบหน้าแผลเป็น จากนั้นรีบหันมาทางเยี่ยฉวน ก่อนจะร้องวิงวอนต่อชายหนุ่ม “ได้โปรดไว้ชีวิตเราสองพี่น้อง พวกเราจะกลับบ้านและข้า…”
ทันใดนั้น ลำแสงพุ่งวาบตัดข้ามลานกว้างราวสายฟ้าฟาด
ฉัวะ !
ศีรษะของหญิงสาวกระเด็นหวือหลุดออกจากร่างลอยขึ้นไปในอากาศ !
ชายผู้มีใบหน้ารอยแผลนิ่งขึงด้วยความตกตะลึงไปชั่วครู่ ทันใดนั้นเขาตัดสินใจพุ่งตัวเข้าหาเยี่ยฉวน “ข้าจะฆ่าแก…”
ฉับ !
ลำแสงตวัดผ่านเข้ากึ่งกลางหว่างคิ้วของชายใบหน้ารอยแผลเป็น ! จากนั้นร่างคนหงายหลังล้มตึงฟาดไปกับพื้นดิน
เยี่ยฉวนเหลือบมองร่างของคนทั้งสองสีหน้าเรียบเฉย “ถ้าข้าแพ้ พวกเจ้าจะไม่ยอมปล่อยข้ากับน้องเช่นกัน”
ปัง !
ฉับพลันปรากฏเสียงระเบิดดังขึ้นเหนือศีรษะของเยี่ยฉวน หลังจากนั้นร่างของคนผู้หนึ่งร่วงหล่นจากอากาศลงสู่พื้นดินเบื้องล่าง !
ร่างกระแทกกับพื้นเบื้องล่างเต็มที่ เขาคือโม่อวิ๋นฉี !
พรู่ดดดด !
โม่อวิ๋นฉีหมอบกับพื้น ขณะสำลักโลหิตยังไม่หยุดยั้ง…