เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 367
ความเกลียดชังต่อหยางเฟิง!
เฉินป้าเซียนไม่ได้น้อยไปกว่าเย่โหรว!
หยางเฟิงคนเดียว ทำลายแก๊งฟ้าดิน!
ทำลายชีวิตของเฉินป้าเซียน!
ความเกลียดชังที่มากมายเช่นนี้ ไม่น้อยไปกว่า ความแค้นที่ฆ่าพ่อเลย!
ได้ยินเช่นนี้
ในดวงตาของเย่โหรว ก็ปรากฏความเย้ยหยันที่ซ่อนเอาไว้ลึกๆ
การตายของพ่อตัวเอง เฉินป้าเซียนก็คือหนึ่งในคนร้าย
ให้เขาไปกัดกันกับหยางเฟิง
สามารถบาดเจ็บได้ทั้งสองฝ่าย!
ถึงเวลานั้น……
แสงไฟที่ริบหรี่ ส่องบนใบหน้าของเย่โหรว
ราวกับอสูรใต้แหล่งน้ำบาดาลทั้งเก้า ที่ดุร้ายและน่าหวาดกลัว
……
วันที่สาม
จู่ๆ สำนักผู้ว่าการเมืองกาสิโนก็ออกคำสั่งใหญ่
ให้กาสิโนทั้งหมด ดำเนินการปรับปรุงครั้งใหญ่!
เจ้าหน้าที่สวมชุดเครื่องแบบนับไม่ถ้วน บุกเข้าไปในกาสิโนขนาดใหญ่
นักพนันทั้งหมดถูกไล่จนกระเจิงหายไป
พนักงานกาสิโนทุกคนถูกควบคุมตัว และรับการตรวจสอบ!
และกาสิโนภายใต้ชื่อตระกูลเหอ
เป็นจุดสำคัญอย่างมาก ในการตรวจสอบ!
กาสิโนตระกูลเหอมีนับพันแห่ง!
เงินทุนหมุนเวียนรายวัน ทะลุถึงหนึ่งพันล้าน!
การปรับปรุงใหญ่ในครั้งนี้
ทรัพย์สินเกือบทั้งหมดของตระกูลเหอ ถูกปิดเพื่อตรวจสอบ
ชั่วพริบตา
ตระกูลเหอก็เสียหายย่อยยับ!
เมื่อข่าวแพร่ออกไป
บุคคลที่มีชื่อเสียงทุกคนของเมืองกาสิโน ต่างก็ตื่นตระหนกตกใจ
บางคนที่ขี้ขลาด หรืออ่อนแอ ก็เริ่มเผ่นไปที่สำนักผู้ว่าการเพื่อชี้แจงการกระทำที่ขัดต่อกฎหมาย!
เวลานี้
ณ คฤหาสน์ตระกูลเหอ
บรรยากาศดูเคร่งขรึม!
คนรับใช้ตระกูลเหอ ต้องเดินอย่างระมัดระวัง
เพียงแค่ช่วงเช้า
คนรับใช้สิบกว่าคน ถูกลากออกไปป้อนอาหารสุนัข เพราะทำให้นายท่านโมโห!
เวลานี้
เหอเซิ่งหงนั่งอยู่บนโซฟาสุดหรูในห้องโถงของคฤหาสน์
สีหน้าของเขามืดมนเหมือนกับน้ำ!
ทั่วทั้งตัวกระจายไปด้วยไอแห่งความเยือกเย็น
เหอเจียหาวเดินเข้ามาด้วยความรีบร้อน แล้วกล่าวด้วยสีหน้าที่ซีดเผือดว่า: “พ่อ ฉันเพิ่งกลับมาจากสำนักผู้ว่าการ ผู้ช่วยผบ.ฮู๋บอกว่าการปรับปรุงธุรกิจครั้งใหญ่ในครั้งนี้เป็นความตั้งใจของท่านผู้ว่าการ กระทั่งฉันเอง ก็จนปัญญาที่จะขอเข้าพบท่านผู้ว่าการได้!”
พูดถึงตรงนี้
เหอเจียหาวก็แสดงสีหน้าหดหู่
ในฐานะนายน้อยตระกูลเหอ
เมื่อก่อนทุกครั้งที่ไปสำนักผู้ว่าการ คนอื่นต่างก็แสดงความเคารพนบนอบต่อเขา
ครั้งนี้ ท่านผู้ว่าการไม่เพียงแต่หลีกเลี่ยงการไม่พบหน้า
กระทั่งผู้ช่วยผบ.ฮู๋ ก็ไม่ได้มีสีหน้ายิ้มแย้มให้กับเขา
เขาอยากจะโมโห
เขาอยากจะตะโกนด้วยความโกรธ!
แต่เขาก็ไม่กล้า
นับตั้งแต่หยางเฟิงมาถึงเมืองกาสิโน
ตระกูลเกอก็กลายเป็นคลอนแคลน!
วันนี้เวลานี้ ตระกูลเหอก็ไม่ใช่ตระกูลเหอแต่ก่อนนั้นอีกต่อไป
กระทั่งเขานายน้อยตระกูลเหอผู้นี้ ก็เหมือนกำลังเหยียบอยู่บนแผ่นน้ำแข็งบางๆ
กลัวว่าจะทำผิดสักเล็กน้อย แล้วจะถูกหยางเฟิงจับ!
เหอเซิ่งหงเงยหน้าขึ้น แล้วกล่าวด้วยเสียงที่เยือกเย็นว่า: “แกรีบเก็บข้าวของ แล้วออกจากที่นี่ไปเดี๋ยวนี้!”
“อะไรนะ?” เหอเจียหาวมีสีหน้าตกใจอย่างมาก “พ่อ เวลานี้ ฉันจะจากไปได้อย่างไรกัน? ทรัพย์สินตระกูลเหอ ฉันยังไม่ได้ย้ายออกไปเลยนะ!”
เหอเซิ่งหงทอดถอนใจออกมา จากนั้นก็กล่าวว่า: “การปรับปรุงกาสิโนครั้งใหญ่ในครั้งนี้ จะต้องเป็นการกระทำของหยางเฟิงอย่างแน่นอน จุดประสงค์ก็คือต้องการบีบบังคับให้พวกเราจนปัญญาที่จะเคลื่อนย้ายทรัพย์สินได้! ขืนแกยังไม่ไปอีก ก็คงไม่มีทางที่จะออกไปได้แล้ว ไป! จะต้องไปเดี๋ยวนี้!”
เหอเซิ่งหงมีลางสังหรณ์ว่า
ครั้งนี้
หยางเฟิงที่โหดเหี้ยมดุร้าย
เกรงว่าจะต้องการกำจัดตระกูลเหอให้สิ้นซาก!
“แต่พ่อ พวกเรากับหยางเฟิงไม่ได้เป็นศัตรูคู่แค้นกันนี่ แล้วทำไมเขาจะต้องทำแบบนั้นด้วยละ?” เหอเจียหาวร้อนรนจนแทบจะร้องไห้
เขาไม่เข้าใจมาโดยตลอด
หยางเฟิงเป็นลูกเขยตระกูลเย่แห่งตงไห่
ตระกูลเหอของพวกเขาอยู่ในเมืองกาสิโน
ทั้งสองฝ่ายไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันเลย
แล้วเพราะเหตุใด?
เพราะเหตุใดหยางเฟิงจะต้องเดินทางไกลมากเพื่อมาจัดการพวกเขาด้วย?
ฉันไปกวนโมโหคุณแล้วหรือ!
ชั่วพริบตา
เหอเจียหาวก็รู้สึกทั้งร้อนรนทั้งน้อยใจ
เป็นถึงลูกผู้ชาย คาดไม่ถึงว่าจะถูกหยางเฟิงทำให้ตกใจจนตาแดงก่ำ และน้ำตาไหลออกมา!
เห็นเช่นนี้
เหอเซิ่งหงก็กล่าวตำหนิว่า: “ไอ้คนไม่ได้เรื่อง! ลูกผู้ชายตระกูลเหอของฉัน จะกลัวความทุกข์ทรมานไปทำไม! เช็ดน้ำตาของแกให้แห้งเลยนะ!”
พูดจบ เขาก็ทอดถอนใจอีกครั้ง มองลูกชายตนเองแล้วอธิบายว่า: “สถานะของหยางเฟิงผู้นี้ เกรงว่าจะลึกลับ และน่ากลัวยิ่งกว่าที่พวกเราจินตนาการนัก! ฉันเดาว่าที่เขามาเมืองกาสิโน ไม่เพียงแต่จัดการตระกูลเหอของพวกเรา แต่ยังต้องการจัดการกับอิทธิพลสีเทาทั้งหมดในเมืองกาสิโนอีกด้วย!”