ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 475
แม้ว่าตอนนี้แมนดี้จะกลับถึงบ้านแล้ว แต่เธอก็ยังคงรู้สึกตื่นเต้น
ก่อนหน้านี้ เธอบอกว่าเธอไม่เคยพบเจ้าชายยอร์กเป็นการส่วนตัว
ไซม่อนและลิเลียนกลับไม่เชื่อ
เมื่อดูปฏิกิริยาของแมนดี้ พวกเขาสงสัยว่าลูกสาวของพวกเขาอาจเป็นผู้หญิงเก็บของเจ้าชายยอร์กที่ซ่อนเอาไว้
ถ้าเป็นเรื่องจริง พวกเขาไม่บังคับให้หย่า
พวกเขาจะปกปิดเอาไว้ ถ้าแมนดี้มีลูกกับเจ้าชายยอร์ก
แต่ถ้าเจ้าชายยอร์กเกลียดลูกเขยกาฝากนี่ล่ะ?
คู่สามีภรรยาคิดมากดูยุ่งยากใจ
แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาทุกคนสนุกกับช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ในเย็นวันนี้
พวกเขายังได้รับเกียรติจากพวกซิมเมอร์อีกด้วย ต่อจากนี้ไปจะไม่มีใครกล้าดูถูกพวกเขา
ทันใดนั้น ผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็โทรเข้ามา
“ไซม่อน แกไม่ต้องมาทำงานที่บริษัทของซิมเมอร์ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป” ผู้อาวุโสซิมเมอร์พูดอย่างเย็นชา
ตามแผนแล้ว บริษัทของซิมเมอร์จะใช้สำนักงานใหญ่ที่ัควู้ดอย่างเป็นทางการในพรุ่งนี้
ทุกคนต้องไปตามหน้าที่ ๆ ได้มอบหมายไว้
สายเรียกเข้าจากผู้อาวุโสซิมเมอร์ ณ จุดนั้นเท่ากับการบังคับให้แมนดี้และครอบครัวของเธอออกจากตระกูลซิมเมอร์
“อะไรนะครับ?!”
สีหน้าของไซม่อนหมองลง
เขาไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ คำพูดของไซม่อนฟังดูเย็นชาราวกับน้ำแข็ง
“ครอบครัวของแกทำให้ฉันผิดหวัง! จากนี้ไปแกไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของซิมเมอร์อีกต่อไปแล้ว!”
“คุณพ่อ เพื่อซิมเมอร์…”
ไซม่อนพูดไม่ออก ในสถานการณ์แบบนี้ เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกไป
“ไม่ต้องเรียกฉันว่าพ่ออีกต่อไป! แกยังไม่รู้อีกหรือไงว่าคืนนี้แกทำอะไรลง!”
“ถ้าแกไม่มีใจเพื่อตระกูลซิมเมอร์ แล้วทำไมแกยังทำตัวเป็นปลิงดูดเลือดพวกเราอยู่อีก! ตื่นได้แล้ว!”
“ต่อจากนี้ไป แกจะไปไหนก็ไป!”
บี๊บ บี๊บ บี๊บ…
ตุบ!
ไซม่อนล้มตัวลงบนโซฟาอย่างหมดแรง
“คุณพ่อครับ เกิดอะไรขึ้น?”
แมนดี้รู้สึกเป็นกังวล
“ที่รัก เกิดอะไรขึ้น?”
ลิเลียนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเช่นกัน
“ผู้อาวุโสซิมเมอร์รู้สึกอับอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้และบังคับให้เราออกจากตระกูล…” ไซม่อนพูดด้วยสีหน้าหม่นหมอง
ถ้าไม่มีตระกูลซิมเมอร์คอยช่วยเหลือในบัควู้ด พวกเขาอาจจะต้องอดตาย
แม้แต่ที่ที่พวกเขาพักก็มาจากตระกูลซิมเมอร์เช่าเอาไว้
พวกเขาจะต้องแพ็คกระเป๋าแล้วออกไปงั้นเหรอ?
ไซม่อนรู้สึกหดหู่
“ผมทำงานอย่างหนักเพื่อตระกูลซิมเมอร์มาเป็นเวลาหลายปี ผมยังเอาโครงการใหญ่จากตระกูลซิลวามาให้พวกเขา”
“ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะไล่เราออกจากตระกูลเพราะเรื่องไร้สาระนี่!”
“นั่นมันเป็นเพราะลูกเขยไร้ค่าอย่างแก! ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของแก!”
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ถ้าแกมีความสามารถบ้าง แม้ว่าจะเล็กน้อยก็ตาม ผู้อาวุโสจะไม่ปฏิบัติกับเราแบบนี้”
“ทุกอย่างเป็นความผิดของแก!”
ฮาร์วีย์ไม่รู้จะตอบไซม่อนไปอย่างไร มันเป็นความผิดของเขาได้อย่างไรกัน?
แมนดี้ก็รู้สึกหมดสิ้นทุกอย่าง
“เราไม่มีหุ้นของบริษัทในบัควู้ดเลย แถมโครงการที่นิอัมมี่ให้คนอื่นจัดการไปแล้ว…”
“ครอบครัวของเราต้องเผชิญกับเรื่องวุ่นวายมากมายเพื่อตระกูลยอร์ก และนี่คือสิ่งที่เราได้ตอบแทนงั้นเหรอ?”
“…”
อีกด้านหนึ่ง ภายในวิลล่าที่พวกซิมเมอร์เช่าเอาไว้
ผู้อาวุโสซิมเมอร์ยังคงโกรธเคืองแม้จะวางสายไปแล้ว
พวกเขาอับอายกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงทางเข้าลานซิลเวอร์นิมบัส
ครอบครัวของไซม่อนไม่ได้มีอำนาจแม้แต่น้อยในหมู่พวกซิมเมอร์ แต่พวกเขากล้าทำให้เขาและคนอื่น ๆ ในตระกูลเสียหน้าอย่างนั้นได้อย่างไร
เหลือเชื่อจริง ๆ!
ฌอนพูดว่า “คุณพ่อ… แม้ว่าเราจะไล่ครอบครัวของไซม่อนไป แต่เขาเป็นคนที่นำโครงการของซิลวามาให้เรา มันจะไม่เป็นปัญหาเหรอครับ…?”