ตอนที่ 249 ความรู้สึกถึงภยันตราย
ฉู่เจียเสวียนไม่ยอมทำวิธีที่สกปรกประเภทนี้ เธอไม่ใช่คนประเภทเดียวกับฉู่อีอี
แกะมือของฉู่อีอีที่จับชายเสื้อออก หยิบกระเป๋าแล้วลุกขึ้น ฉู่เจียเสวียนเดินออกไปจากโรงแรมโดยไม่หันกลับมามอง
คนในโรงแรมมีไม่มาก ประกอบกับฉู่อีอีเลือกที่นั่งที่ไม่สะดุดตา ฉะนั้นการกระทำของพวกเธอจึงไม่ได้ดึงดูดความสนใจของคนอื่น
มือของฉู่อีอีถูกฉู่เจียเสวียนสะบัดออก เธอล้มกองอยู่ข้างๆ ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย ราวกับใบไม้ที่ร่วงหล่นและพริ้วไหวไปตามสายลม มองฉู่เจียเสวียนที่เดินจากไปไกลด้วยหางตา
จากนั้นก็ยืนขึ้น เก็บอาการเสียใจบนใบหน้า ปัดๆ เสื้อผ้าด้วยความสงบนิ่ง ริมฝีปากยกยิ้มด้วยความภูมิใจ ความเกลียดชังผุดขึ้นในดวงตา
ฉู่เจียเสวียน ฉันจะคอยดูว่าเธอจะเก่งไปได้สักกี่น้ำ
อีกด้านหนึ่ง หลังจากฉู่เจียเสวียนออกจากโรงแรมแล้ว ฉู่เจียเสวียนก็ขับรถจากไปทันที
ในขณะนี้สมองของเธอวุ่นวายสับสน ท่าทางของฉู่อีอีที่คุกเข่าเมื่อครู่วนเวียนอยู่ในหัวของเธอ เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่งฉู่อีอีจะคุกเข่าให้เธอ
จะว่าไปการที่เธอเกลียดเธอขนาดนี้ทั้งหมดเพียงเพราะหลงรักเผยหนานเจวี๋ยเท่านั้น
เฮ้อ ถอนหายใจเบาๆ อยู่ในใจ เรื่องในอดีตทั้งหมดนั้นเธอไม่ไปคิดถึงมันนานแล้ว สิ่งเดียวที่ปล่อยวางไม่ได้ก็คือการตายของลูกเธอ
เธอไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับผู้ชายคนนั้นอีก…
ขณะที่กำลังเหม่อลอย จู่ๆ ไม่รู้ว่ารถไปชนกับอะไรเข้าเสียงดังปัง ฉู่เจียเสวียนตกใจ เมื่อครู่เพราะ
ใจลอยฉะนั้นจึงไม่รู้ว่าไปชนกับอะไรเข้า
เบรครถอย่างรวดเร็ว ลงรถต้องการจะตรวจดูสถานการณ์อย่างละเอียด เพิ่งจะปิดประตูรถ ทันใดนั้นข้างกายของฉู่เจียเสวียนก็มีผู้ชายร่างสูงใหญ่สองคนโผล่มา
เมื่อเห็นทั้งสองคนที่ปรากฏตัวกะทันหัน ฉู่เจียเสวียนตื่นตระหนก สายตามองทั้งสองคนอย่างเตรียมพร้อมและระแวดระวัง เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสองคนนี้ เธอไม่สามารถสู้กับสองคนนี้ได้อย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องรับผลที่ตามมา
“ทิ้งของมีค่าเอาไว้” จู่ๆ หนึ่งคนผู้ชายสองคนเอ่ยปากขึ้น มองดูฉู่เจียเสวียนพูดจาอย่างนักเลง น้ำเสียงดุร้าย
โจรปล้นทรัพย์ แอบถอนหายใจในใจ “ได้ เงินอยู่ในนี้หมดแล้ว พวกแกเอาไปเลย” เปิดประตูรถ
ฉู่เจียเสวียนหยิบกระเป๋าสตางค์และหยิบเงินสดข้างในทั้งหมดออกมา ยื่นให้ทั้งสองคน
เห็นได้ชัดว่าฉู่เจียเสวียนไม่ต้องการทำให้ทั้งสองคนรู้สึกขัดใจ ผู้ชายสองคนร่างกายกำยำแข็งแรง อีกทั้งเธอมั่นใจว่าผู้ชายทั้งสองคนนั้นไม่ใช่โจรกระจอกทั่วไปอย่างแน่นอน
แทนที่จะเข้าไปยุ่งกับพวกเขา มันเป็นการดีกว่าที่จะคิดหาวิธีถอยห่าง
มองดูฉู่เจียเสวียนที่ตรงไปตรงมา ผู้ชายทั้งสองคนมองหน้ากัน เข้าใจซึ่งกันและกันจากแววตา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ต้องการปล่อยฉู่เจียเสวียนไปทั้งแบบนี้
“พี่ใหญ่ ผู้หญิงที่สวยและพูดจาตรงๆ แบบนี้เพิ่งเคยเจอครั้งแรกน่ะ พวกเราสองพี่น้องไม่ได้ลองของดีแบบนี้นานแล้วไม่ใช่เหรอ” ผู้ชายอีกคนกล่าว มองฉู่เจียเสวียนด้วยความมักมากในกาม
แม่เจ้าโว้ย ผู้หญิงคนนั้นสวยมากจริงๆ นะ เห็นผิวพรรณที่ขาวใสของเธอ ดวงตาโตที่งดงาม ริมฝีปากแดงละเอียดอ่อนมีเสน่ห์ เขามองแล้วก็นึกอยากจูบ ถ้าหากได้จัดกับเธอสักครั้ง หึหึ คิดแล้วในใจก็รู้สึกตื่นเต้น
ฉู่เจียเสวียนได้ยินคำพูดของคนนั้น ก้าวถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว สายตากวาดมองรอบตัว
บ้าจริง ที่นี่เปลี่ยวแบบนี้ รถสักคันคนสักคนก็ไม่มี เธอต้องทำอย่างไรดี
กำหมัดแน่น ฉู่เจียเสวียนคิดจะลงมือกับพวกเขาช่วงที่พวกเขาเผลอ แล้วหนีไปอย่างรวดเร็ว ไม่เช่นนั้นเธอหนีไม่รอดแน่
รอบตัวว่างเปล่า แม้แต่อาวุธก็หาได้ยาก ดูท่าทางแล้ว สองคนนี้ตั้งใจเลือกสถานที่แบบนี้เพื่อลงมือ