บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 526
การแสดงออกของเมเดลีนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้น “พาแจ็คลงมาเดี๋ยวนี้ คุณคงได้เห็นแล้วนี่ ว่าน้องสาวของคุณคิดยังไงกับฉัน ฉันไม่ต้องการให้มีคนคล้าย ๆ เมเรดิธเพิ่มขึ้นมาอีกคน และทำอะไรแย่ ๆ กับแจ็คเพียงเพราะเธอไม่ชอบฉัน”
เจเรมี่ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่พูดออกมา เขารีบขึ้นไปอุ้มแจ็คสันลงมาอย่างเชื่อฟัง
คาเลนไล่ตามพวกเขามาจนถึงประตู และถามเจเรมี่ว่าทำไมเขาถึงพาแจ็คสันออกมา
เจเรมี่ไม่ตอบหล่อน แต่กลายเป็นอีวอนซึ่งกำลังเดินตามเจเรมี่เข้ามาที่เป็นคนเปิดปากของเธอเพื่อยุยงใส่ร้าย “คุณป้าคะ ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะเมเดลีนคือตัวปัญหาค่ะ! เมื่อกี้หนูเจอเธอข้างล่าง ไม่เพียงแต่เธอจะรังแกหนูเท่านั้น แต่เธอยังบอกกับเจเรมี่อีกว่า เธอกลัวว่าคุณป้าจะทำร้ายแจ็ค เธอจึงขอให้เขาพาแจ็คมาหาเธอทันที!”
เมื่อได้ยินแบบนี้ คาเลนก็กัดฟันด้วยความโกรธ “นังสารเลวนั่น ก่อนหน้านี่เธอก็ดูร้อนใจนะ แต่ตอนนี้สิ เธอดูร้อนใจยิ่งกว่า! ฉันต้องให้เธอรู้ซะบ้างว่า ฉันยิ่งใหญ่แค่ไหน!”
เมื่อได้เห็นคาเลนกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ อีวอนก็เผยใบหน้าเยาะเย้ย เธอตั้งใจที่จะทำให้เกิดปัญหา
…
แจ็คสันหลับสนิทตลอดทางตลอดจนถึงคฤหาสน์เขาก็ยังไม่ตื่น
เมเดลีนอุ้มเด็กน้อยไปยังเตียง แล้วเอาผ้าห่มมาห่มให้เขา
เมื่อจ้องมองใบหน้าของเด็กน้อยที่กำลังหลับไหล เธอก็โน้มตัวจูบเขาเบา ๆ
เมื่อตอนที่เมเดลีนจะก้าวออกจากห้อง เธอก็เหลือบมองรอบ ๆ ห้อง
ในห้องนี้มีทุกอย่างตั้งแต่ของเล่นไปจนถึงเครื่องเขียน มันบ่งบอกถึงความเป็นอยู่ของแจ็คสันที่ค่อนข้างสุขสบาย
แต่ทางด้านจิตใจ วันที่มีความสุขจริง ๆ ของเด็กน้อยคนนี้ เริ่มต้นตั้งแต่วันที่เขาได้พบกับเมเดลีนอีกครั้ง
หัวใจของเมเดลีนรู้สึกเจ็บปวด เมื่อทันใดนั้นเธอเหลือบเห็นภาพวาดที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ
เธอหยิบมันขึ้นมาดูใกล้ๆ มันคือภาพวาดด้วยดินสอ นั่นคงวาดโดยแจ็คสัน
ในภาพวาดมีผู้ใหญ่สองกำลังจับมือของเด็กชายตัวเล็ก ๆ ใบหน้าของทั้งสามแสดงออกถึงรอยยิ้มที่มีความสุข พวกเขาเดินอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าสีเขียวขจีซึ่งเต็มไปด้วยดอกไม้
เห็นได้ชัดว่า ผู้ใหญ่สองคนนี้คือเธอและเจเรมี่ ส่วนเด็กผู้ชายคนนั้นคือตัวแจ็คสันเอง
เมเดลีนประหลาดใจ เมื่อเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่มีรอยยิ้มเป็นรูปพระจันทร์เสี้ยวขณะที่ในมือของเธอกำลังถืออมยิ้มอยู่ถัดจากพวกเขา
“ลิเลียน?” เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจ เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าลิเลียนจะปรากฏตัวอยู่ในภาพครอบครัวของแจ็คสัน
ขณะที่กำลังคิดถึงเรื่องนี้ เมเดลีนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของเจเรมี่กำลังก้าวเข้ามา
เธอวางภาพวาดลง และปิดทับด้วยหนังสืออย่างเบา ๆ
“เธอจะไปเมืองเอฟตอนไหน?” เจเรมี่เอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา
เมเดลีนหันไปมอง “ฉันจะพาแจ็คสันไป หลังจากได้รับใบหย่ากับคุณในวันจันทร์หน้า”
เจเรมี่เศร้าใจเงียบ ๆ แต่เขาก็ยิ้มออกมา “เธอรักเฟลิเป้จริงๆ เหรอ?”
เมเดลีนชะงักไปครู่หนึ่ง เมื่อเขาถามคำถามนี้ขึ้นมาอย่างกระทันหัน
เมื่อเห็นเธอเงียบไป รอยยิ้มเบิกบานก็ปรากฏขึ้นในแววตาของเจเรมี่ “เธอไม่ต้องพูดมัน ฉันก็รู้คำตอบแล้ว”
ด้วยกลัวว่าเมเดลีนจะโต้เถียงเขา เจเรมี่จงพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมกับยื่นสิ่งของในมือให้เธอ “เพราะว่าเธอกำลังจะจากไป และจะไม่กลับมาอีก ดังนั้นเธอเก็บสิ่งนี้ไว้ดีกว่า”
เขาแบมือของเขาออก
เมเดลีนมองลงมาขณะที่ดวงตาซึ่งสงบนิ่งของเธอส่องประกาย เธอสับสนเป็นอย่างมากพร้อมกับตื่นเต้นเล็กน้อย “ทำไมของสิ่งนี้ถึงอยู่ที่คุณ?”