บทที่ 187 ช่วยมาตีข้าให้ตายด้วย ! (ต้น)
เยี่ยฉวนเดินตรงไปที่ร่างของชายสวมเกราะเงิน เขาสะบัดมือครั้งหนึ่ง พลันเสื้อเกราะสีเงินซึ่งเคยสวมร่างไร้วิญญาณกลับออกมาปรากฏบนฝ่ามือของเยี่ยฉวน และแหวนที่สวมบนนิ้วมือของร่างสวมเกราะเงิน ก็ปรากฏบนฝ่ามือของเยี่ยฉวนในเวลาเดียวกันนั้น !
เยี่ยฉวนไม่เสียเวลาสำรวจสิ่งของเหล่านั้น เขาเก็บไว้ในหอคอยแห่งเรือนจำทันที ก่อนจะหันไปเห็นโม่อวิ๋นฉีและบรรดาพรรคพวกอีกสองคนกำลังถูกล้อมกรอบโจมตี
ในขณะที่เยี่ยฉวนตั้งท่าจะผละออกจากที่เพื่อเข้าช่วยเหลือ…
จังหวะนั้น บุรุษซึ่งเคยยืนนิ่งเงียบอยู่บนสะพานไม้แผ่นเดียวมาโดยตลอดพลันหายวับไปจากสถานที่ เยี่ยฉวนชะงักฝีเท้าและหันไปมองทางนั้น ทันใดนั้นคนที่เพิ่งหายไปกลับมาปรากฏออกเบื้องหน้า เขายกมือชี้พุ่งเป้าหมายตรงหว่างคิ้วของเยี่ยฉวน !
ด้วยความว่องเป็นเลิศ !
เยี่ยฉวนกระชับกระบี่ ยกขึ้นฟันตรงไปที่คนเบื้องหน้า !
ทันทีที่กระบี่ของเยี่ยฉวนปะทะกับนิ้วมือของเขา ชายคนนั้นแยกนิ้วออกสองนิ้วและกดกลับชิดสนิทแน่นดังเดิม ด้วยการณ์นั้นทำให้นิ้วมือหนีบตรึงกระบี่ของเยี่ยฉวนไว้อย่างแน่นหนา !
และโดยนิ้วมือของชายคนนั้น เขาผลักออกไปข้างหน้าเพียงเล็กน้อย
เปรี้ยง !
พลังผลักออกรุนแรงกระทั่งเยี่ยฉวนถอยกรูดไปกว่าสี่จั้ง และยังมิทันยั้งหยุด ชายคนเดิมพลันกระโดดพรวดเข้ามาประจันหน้ากับเยี่ยฉวน ก่อนไม่รั้งรอแม้แต่น้อย ทำการปล่อยหมัดตรงพุ่งใส่เยี่ยฉวนซ้ำทันที !
เยี่ยฉวนสวนกลับด้วยการเตะขาข้างซ้ายออก จากนั้นจึงเงื้อกระบี่แทงออกไปตรงหน้า !
ตอนนั้นเองกระบี่ซึ่งแทงสวนออกไปนั้น พุ่งเสียบกลางฝ่ามือของอีกฝ่าย !
ทันทีที่ปลายกระบี่ของเยี่ยฉวนพุ่งทะลุเข้ากลางฝ่ามือ ชายผู้นั้นเบี่ยงฝ่ามือหลบจนทำให้เลื่อนหลุดออกจากปลายกระบี่หลิงซิ่ว และผลักออกฝ่ามือเข้าใส่บริเวณหน้าอกของเยี่ยฉวนอย่างแรง !
ปัง !
เยี่ยฉวนถูกแรงปะทะจนล่าถอยไปไกลราวห้าถึงหกจั้งในชั่วพริบตา !
ทันทีที่ชะงักหยุด ปรากฏหยาดโลหิตซึมออกทางมุมปาก !
ขณะที่เยี่ยฉวนชะงักนิ่งไปนั้น ก็ได้ปรากฏมีเงาสีดำวูบวาบขึ้นตรงมุมมืดทางด้านหลัง ทันใดนั้นลำแสงสว่างวาบพุ่งเข้ากลางหลังของเยี่ยฉวน !
ฉึก !
โลหิตกระเซ็นจากทางหลังของเขา !
เยี่ยฉวนพลิกกลับหลังหันทันควัน ขณะเดียวกันมือสะบัดกระบี่ฟันตัดลงอย่างรุนแรง
ฉั่วะ !
เงาดำถูกกระแทกจนลอยละลิ่วไปในอากาศ แต่ไม่นานก็หายลับไปอย่างเงียบเชียบ !
ชั่วขณะที่เงานั้นหายลับไป เยี่ยฉวนหรี่ตามองอย่างระแวดระวังด้วยประสาทรับรู้ตื่นตัวเต็มที่ ทันใดนั้นกระบี่หลิงซิ่วเหินออกจากอุ้งมือย้อนไปทางด้านหลังโดยเร็วและฟันลงอย่างรุนแรง !
ทางเบื้องหลังนั้นเอง ร่างของคนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นภายใต้เงาของเยี่ยฉวน !
เปรี้ยง !
ฉึก !
เยี่ยฉวนถอยกรูดต่อเนื่อง โดยไม่รู้ว่าบริเวณท้องน้อยเกิดรอยแผลบาดลึกตั้งแต่เมื่อใด และตอนนี้ที่บาดแผลก็ได้มีโลหิตไหลทะลักออกมาเป็นจำนวนมาก !
ที่ระยะห่างออกไปซึ่งกานสือซานอยู่ เงาดำทะมึนปรากฏกายขึ้นและหายแว่บทันที !
ช่วงนั้น กานสือซานถูกเงาดำเข้าจู่โจมครั้งแล้วครั้งเล่าโดยไม่ล่าถอย !
“คนของดินแดนอันธกาล !” ในเวลานั้นเสียงพึมพำของเจี้ยนเสี่ยวหวางผู้ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากสถานที่ดังขึ้น “พวกมือสังหารทั้งนั้น ทุเรศสิ้นดี !”
เยี่ยฉวนใช้มือข้างที่ว่างปาดโลหิตจากบาดแผลจนฝ่ามือแดงฉานไปด้วยเมือกเหนียวลื่น !
ขณะที่เยี่ยฉวนจ้องดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ใบหน้าหมองคล้ำ เห็นชัดเจนว่ามีร่างของคนสองคนอยู่ในระยะห่างออกไป และเสี้ยววินาทีต่อมาร่างทั้งสองพลันหายวับไปในเวลาเดียวกัน !
ที่แท้ทั้งสองต่างฝ่ายต่างเป็นคู่อริกัน พวกเขามาจากต่างที่ต่างกลุ่ม !
และต่างช่วงชิงในการเป็นผู้ลงมือ ด้วยต้องการเป็นคนที่ได้ศีรษะของเยี่ยฉวนก่อนนั่นเอง !
ชายหนุ่มฉวยจังหวะนั้น ใช้ปากคาบกระบี่ไว้ขณะฉีกเสื้อออกนำมาพันไว้รอบแผลที่บริเวณลำตัว ทว่ายังไม่ทันไรคนสองคนกลับปรากฏกายออกมาจู่โจมอย่างรวดเร็ว เยี่ยฉวนจึงตวัดกระบี่หลิงซิ่วออกต้านทานคนทั้งสอง ก่อนที่ทันใดนั้นลำแสงชนิดหนึ่งพุ่งวาบตรงมา !
ลำแสงหาได้พุ่งใส่เยี่ยฉวน ทว่ากลับเล็งเป้าหมายไปยังคนสองคนที่อยู่เบื้องหน้า !
บึ้ม !
ลำแสงที่พุ่งตรงมาทำให้เงาปีศาจชะงักการจู่โจมเยี่ยฉวนทันที และขณะเดียวกันกานสือซานก็ชะงักด้วยเช่นกัน
จากนั้นร่างอ่อนช้อยโผล่ขึ้นมายืนเคียงข้างเยี่ยฉวน !
เมื่อหันมาเห็นคนที่เพิ่งเข้ามา เยี่ยฉวนถึงกับตะลึงงัน ! “เจียงจิ่ว !”
สายตาเยี่ยฉวนมองด้วยความประหลาดใจ “องค์หญิงทรงมาทำอะไร ?” เจียงจิ่วเขม้นมองคนถาม ริมฝีปากเชิดอย่างถือดี
“ข้ามาไม่ได้หรือ ?” เยี่ยฉวนส่ายหน้า ทำท่าขยับจะพูดทว่าเจียงจิ่วกลับตัดบทเสียก่อน
“ยังมัวพล่ามอยู่อีก มาจัดการเจ้าพวกนี้ก่อน !”
จากนั้น ร่างของหญิงสาวพุ่งทะยานตรงเข้าหาเงาปีศาจทันที !
เงาปีศาจหายวับจากที่ และเมื่อมันปรากฏออกอีกครา ก็ได้ประชิดด้านหลังเจียงจิ่วแล้ว ด้วยปฏิกิริยาตอบโต้ชั้นเลิศ หญิงสาวพลันหมุนตัวกลับและฟาดดาบอกไปทันทีหลายต่อหลายหน !
เปรี้ยง ! เปรี้ยง ! เปรี้ยง ! เปรี้ยง !
เสียงดังสนั่นรัวเป็นชุด เมื่อเจียงจิ่วปรากฏกายช่วยออกต้านทานเงาปีศาจ เยี่ยฉวนค่อยหายใจคล่องขึ้น ชายหนุ่มเหลือบมองไปทางกานสือซานซึ่งอยู่ห่างไม่ไกล โดยไม่รีรีอเยี่ยฉวนหายวาบจากสถานที่ในทันที
หึ่มมมม !
เสียงดังกระหึ่มแห่งกระบี่สะท้านสะเทือนทั่วลาน !
กานสือซานสีหน้าเรียบเฉย เขากดปลายเท้าลงกับพื้น ผลักร่างคนทะยานออกจากที่อยู่ เช่นนั้นจึงได้ก่อให้เกิดเสียงลมดังหวีดหวิว !!
บึ้ม !
เมื่อเสียงดังสนั่นคลายลง เยี่ยฉวนและกานสือซานกลับคืนสู่ตำแหน่งของการเผชิญหน้าจุดเดิม !
โดยเยี่ยฉวนยามนี้ในมือกำกระบี่ซึ่งสั่นสะท้านรุนแรง หยาดโลหิตซึมลงช้า ๆ ที่มุมปาก !
ขณะที่กานสือซานเหลือบตามองที่ฝ่ามือของตน ซึ่งชุ่มไปด้วยโลหิต !
ทันทีที่เห็นสีแดงฉานโชกชุ่มนั้น สายตาของกานสือซานฉายประกายโหดเหี้ยมวาววาบ เพราะพลังของชายหนุ่มเยี่ยฉวนเพียงทะยานสวรรค์ ซึ่งต่ำชั้นกว่าพลังของตน !
ที่ผ่านมาเขาเคยเป็นคนท้าทายผู้ที่พลังเหนือชั้นกว่าตน ทว่าเวลานี้ คนที่หาญกล้าท้าทายกลับเป็นคนที่มีขั้นพลังต่ำกว่าหลายชั้น !
อดไม่ได้จึงเหลือบมองเยี่ยฉวน ซึ่งยืนห่างออกไปไกลพอสมควร “ไม่แปลกใจเลย ว่าเหตุใดค่าหัวของเจ้าจึงมากมายปานนี้ !”
พูดจบ ร่างคนพูดหายวาบไปจากจุดที่เคยอยู่ เงาปีศาจทะยานฝ่าข้ามลานโล่งตรงมา !
ลูกนัยน์ตาของเยี่ยฉวนหรี่ลงด้วยประเมินต่อสถานการณ์ตรงหน้าที่เห็น มือกำด้ามกระบี่แน่นเข้าและฟันออกไปอย่างแรง !
กระบี่หลิงซิ่วระเบิดลำแสงเป็นเส้นสายอย่างน่าพิศวง !
ขณะนั้น กานสือซานพุ่งนิ้วมือปะทะส่วนปลายกระบี่หลิงซิ่ว ความเงียบเข้าครอบงำในบริเวณชั่วครู่ !
บึ้มมม !
เวลานี้กระบี่หลิงสะท้านสั่นอย่างรุนแรง ส่วนร่างของเยี่ยฉวนก็ได้กระเด็นถอยไปทางหลังต่อเนื่องไม่อาจยั้ง !
ขณะที่กานสือซานกลับปักหลักนิ่ง ไม่มีไหวติงแม้สักครึ่งก้าว !
ทันใดนั้น ฝ่ายตรงข้ามเยี่ยฉวนทะยานขึ้นสู่อากาศ เขาค่อยปิดเปลือกตาลงอย่างช้า ๆ และวินาทีต่อมา แขนข้างขวาสั่นสะเทือนรุนแรง ด้วยพลังเกือบทั้งหมดถูกผลักดันลงสู่แขนข้างนั้น ! กานสือซานเหยียดมือและชี้ลงไปที่พื้นดิน ฉับพลันนั้นแสงสว่างพุ่งวาบออกจากปลายนิ้ว !
“ระวัง เจ้านั่นใช้ทักษะยุทธ์ขั้นสวรรค์ !” เจียงจิ่วเมื่อเห็นเช่นนั้น นางรีบส่งเสียงเตือนเยี่ยฉวนจากในระยะไกล !
ทักษะยุทธ์ขั้นสวรรค์ !