ตอนที่ 281 : เพื่อเพื่อนรักของฉัน!!
ห้างสรรพสินค้าอี้ตําลูกพี่ลูกน้องและซูเสี่ยวเม่งก็มาพบกัน
ซูเสี่ยวเพิ่งที่รู้ว่าเธอกําลังจะได้ไปออกเดทกับเจียงเฉินเธอนั้นก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันที เธอนั้นแต่งหน้าอย่างระมัดระวัง สวมส้นสูงกระโปรงยาวพลิ้วไหวราวกับนางฟ้า
ลูกลูกน้องที่มาเห็นก็ตกตะลึง!
จู่ๆซูเสียวเพิ่งก็แต่งหน้ามาสวยมาก!
ก่อนหน้านี้แม้ว่าเขานั้นจะเคยพบซูเสี่ยวเพิ่งมาแล้วสองครั้ง แต่เขากลับไม่เคยได้เห็นเธอที่สวยขนาดนี้มาก่อน? ในตอนนี้เอง ลูกพี่ลูกน้องก็รู้สึก…
ตาแดงขึ้นมาและหัวใจยังเต้นแรง!
ฉันก็ยังโสด!
แต่ทําไมฉันต้องแนะนําเทพธิดาที่สวยขนาดนี้ให้คนทําธุระนั่นด้วย?!
ฉันทําบ้าอะไรลงไปกัน?!
“ทําไมเธอถึงแต่งหน้ามาสวยจังล่ะ?”
หลันฮันเสวียพูดถามออกมาอย่างขมขื่น
“ทําไม?”
ซูเสี่ยวเมิ่งพูดออกมาอย่างไม่พอใจ “ถ้าฉันแต่งหน้าไม่สวยแล้วจะไปสวยยังไง?”
เพี้ยะ!
หลันฮ่านเสวี่ยที่โดนตอบกลับก็รู้สึกอับอาย!
เป็นผู้ชายที่น่าสงสารจริงๆ!
“ไม่ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“ช่างมันเถอะ”
ซูเสสี่ยวเมิ่งไม่ได้คิดจะสนใจลูกพี่ลูกน้องของหลันหน่วนหยานคนนี้แม้แต่น้อย สําหรับเธอเขานั้นก็แค่คนที่เดินผ่านมาและทําให้เธอมีโอกาศได้อยู่กับเจียงเฉินเท่านั้น
ถ้าเทพธิดาไม่สนใจนาย งั้นก็แสดงว่าสําหรับเธอแล้วนายมันก็แค่คนที่เดินผ่านมา!
ลูกพี่ลูกน้องรู้สึกผิดหวังมาก…
ดวงตาของลูกพี่ลูกน้องแดงก่ํา
“ฉันต้องขอโทษจริงๆนะ แต่ก็เพื่อหลันหน่วนหยาน ฉันถึงต้องให้เธอไปออกเดทกับคนรับจ้างทําธุระ ฉันรู้ว่าสําหรับเทพธิดาอย่างเธอแล้วมันน่าอับอายมากใช่ไหมล่ะ?”
ลูกพี่ลูกน้องพูดขอโทษออกมา
“ไม่ ไม่ ไม่!”
ซูเสี่ยวเพิ่งส่ายหัวพร้อมกับหัวเราะออกมาก่อนจะพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มว่า “ฉันน่ะหรอ อับอาย ฉันจะไปอับอายได้ยังไงกัน ฉันอยากจะออกเดทกับเจียงเฉินจะตายไป อา… ฉันหมายถึงฉันอยากช่วยหน่วนหยานจริงๆ!”
หลันซ่านเสวีย “…”
ทําไมฉันถึงรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ?
สาวสวยแถมยังรวยขนาดนี้ต้องมาออกเดทกับหนุ่มรับจ้างทําธุระ พวกเขาควรจะรังเกียจไม่ใช่หรอ?
ทําไมซูเสี่ยวเมิ่งถึงดูร่าเริงและตื่นเต้นแบบนี้?
นี่มันภาพลวงตารึเปล่า?
“จริงด้วย!” ซูเสียวเพิ่งพูดออกมาด้วยความจริงจัง “สําหรับเพื่อนรักของฉัน ต่อให้โดนมีสองเล่มแทงฉันก็ยอม!!”
หลันซ่านเสวียรู้สึกตื่นเต้นมาก นําเตาเข้าไหลออกมาจากดวงตา “เพื่อนที่รักกันได้ขนาดนี้ฉันจะหาได้จากที่ไหนบ้างนะ?”
ซูเสี่ยวเมิ่ง “ฉันก็รักเพื่อนแบบนี้แหละ ถ้าในอนาคตนายมีเรื่องให้ฉันช่วยก็มาหาฉันได้ตลอด!!
(หลันหน่วนหยาน “…” ฉันไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยจริงๆ!!)
ในเวลานี้เองเจียงเฉินก็มาถึง
ซึ่งตามแผนของลูกพี่ลูกน้องซูเสี่ยวเมิ่งนั้นจะต้องหลบไปก่อนเพื่อไม่เจียงเฉินนั้นสังเกตเห็นถึงความผิดปกติ
เมื่อเห็นว่าเจียงเฉินนั้นกําลังเข้ามาแล้วซูเสี่ยวเพิ่งก็แอบน้ําลายไหล…
พระเจ้า! เขาหล่อขึ้นอีกแล้ว!
ความหล่อมันเพิ่มขึ้นได้มากขนาดนี้เลยหรอ?
ฉันอิจฉาหน่วนหยานจริงๆ!
ซูเสี่ยวเพิ่งกลืนน้ําลายอย่างแรง!
หลันซ่านเสวี่ยพูดกับเจียงเฉินว่า “เมื่อวานตอนที่ฉันกําลังทํางานอยู่ในสํานักงานใหญ่ของ Tencent ฉันก็พบกับคนที่ดูเหมือนนายมาก!”
ทันทีที่ฉันได้ยิน “???”
เมื่อวานนั้นก็ฉันไม่ใช่หรอ?
หลันซ่านเสวียเอารูปภาพออกมาก่อนจะยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “แม้ว่าเขาจะดูเหมือนกับนาย แต่สถานะของเขาแตกต่างจากนายมาก ดูเขาสิ เขาเป็นแขกของบอสหม่าชายที่ร่ํารวยที่สุดในประเทศจีน แล้วดูนายสินายก็แค่คนรับจ้างทําธุระ!”
เจียงเฉิน “ ”
หลันซ่านเสวียพูดต่อมาว่า “ดูคนๆนี้สิ (เจียงเฉินตอนที่อยู่ในสํานักงานใหญ่ของ Tencent) เขาคือเจ้านายของฉัน ฉันกับเขาสนิทกันมาก และตอนที่เขาอยู่ต่อหน้าบอสหม่าเขาก็พูดถึงชื่อของฉันด้วย รู้ไหมตราบใดที่ฉันยังเกาะตนค่าของคนใหญ่คนโตคนนี้เอาไว้ ไม่ช้าก็เร็ว ฉันก็จะสามารถพุ่งทะยานขึ้นไปสู่จุดสูงสุดของชีวิตได้!”
เจียงเฉิน “…”
ฉันเป็นเจ้านายของนาย?
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย?
ทําไมฉันถึงจําไม่ได้เลยว่าเมื่อวานนี้ฉันพูดถึงนายด้วย?
“แล้วเมื่อกี้นายทําอะไรอยู่ล่ะ?”
ลูกพี่ลูกน้องถามออกมา
“ไปทําธุระ”
เจียงเฉินตอบออกไปตามความจริง “พอดีเมื่อกี้เพิ่งได้รับคําขอให้ไปปลอบใจสาวสวยที่กําลังอกหัก สุดท้ายเธอกลับตกหลุมรักฉันและพยายามไล่จีบฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย”
ลูกพี่ลูกน้องยิ้มออกมาด้วยความดูถูกเหยียดหยาม “ดูนายสิ มีแต่คนบอกว่าพวกคนรับจ้างทําธุระไม่มีอนาคต คนอย่างนายจะหาเงินได้มากขนาดไหนกัน?”
“นายคิดว่ามีคนชอบนายจริงหรอ? ตลกดีนี่! ทําไมสาวสวยถึงจะไปอยากได้คนรับจ้างทําธุระแบบนาย!”
“ชีวิตจริงไม่เหมือนละครหรอกนะ!”
ลูกพี่ลูกน้องยิ้มออกมาอย่างหยิ่งยโส เขานั้นอยากจะสั่งสอนเจียงเฉินแล้ว
“อย่าหลงตัวเองเกินไปล่ะ! นายก็แค่คนที่ทําธุระให้กับคนอื่นก็เท่านั้น!”
พูดจบเขาก็ชี้ไปที่ตัวเอง “ลองมองดูที่ฉันสิ! ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญที่กลับมาที่ประเทศจีนพร้อมกับงานที่ได้เงินเดือนถึงหนึ่งล้านต่อปี คนที่มีเงื่อนไขครบถ้วนแบบฉันมีเหรอที่จะหาภรรยาไม่ได้? ส่วนนายน่ะเหรอ? หึหึ…”
ตรุด ตรุด –
มีโทรศัพท์โทรเข้ามา!
เป็นหญิงสาวที่เจียงเฉินนั้นเพิ่งไปปลอบมา!
เธอนั้นตกหลุมรักจียงเฉินเข้าจริงๆ!
เธอโทรมาหาเจียงเฉินพร้อมกับยื่นข้อเสนอ!
“สามี!”
หญิงสาวพูดออกมาด้วยเสียงหวานๆ “สามีในอ นาคตของฉัน! กลับมาได้แล้ว!”
เจียงเฉินตกตะลึง…
หลันซ่านเสวียที่อยู่ข้างๆก็กระอักนออกมา!
พระเจ้า!
เมื่อฉันเพิ่งจะโอ้อวดตัวเองไปและสั่งสอนเจียงเฉิน แต่ใครจะไปรู้ว่าหญิงสาวจะโทรมาทันทีพร้อมกับเรียกเขาว่าสามี!
เมื่อกี้ฉันเพิ่งจะพูดออกไปว่าคนที่มีเงื่อนไขดีๆแบบฉัน มีเหรอที่จะหาภรรยาไม่ได้?
แต่นี่มันอะไรกัน!
ทําไมถูกตบหน้ากลับอย่างรวดเร็วขนาดนี้?
“ไม่ ไม่เอาแบบนี้สิ!” เจียงเฉินพูดออกมาด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว “ผมโกหกคุณเรื่องที่ผมข้ามเวลามาจาก 10 ปืน้างหน้านะ น้องชายของคุณแค่จ้างผมมาเท่านั้น เขาเห็นว่าคุณน่ะอกหักจนไม่กินไม่ดื่ม จนเขากลัวว่าคุณจะคิดทําอะไรบ้าๆ”
“ฉันไม่สน ฉันไม่สน!”
หญิงสาวส่ายหัวและพูดออกมาด้วยความโกรธว่า “ตอนนี้ฉันตกหลุมรักนายแล้ว! ฉันต้องการให้นายมาเป็นสามีของฉัน!”
เจียงเฉิน “…”
การรับจ้างทําธุระมันเสี่ยงจริงๆ!
เพื่อช่วยเหลือผู้คน ไม่เพียงแต่ต้องแสดงเท่านั้น แต่ยังต้องเปลืองตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจด้วย?
ตอนนี้ฉันมีทรัพย์สินมูลค่ารวมแล้วก็หลายแสนล้าน ฉันจะไปต้องการอะไรอีก?
“พี่สาวปล่อยผมไปเถอะ”
เจียงเฉินไม่รู้ว่าจะต้องหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ผมแค่เข้าไปทํางานเท่านั้น คุณไม่ต้องจริงจังไปหรอก”
“ใช่แล้ว” หญิงสาวพูดออกมาด้วยเสียงหวาน “ฉันมีห้องชุดทั้งหมด 10 ห้องห้องสวีท 5 ห้อง ฉันพร้อมใช้มันเป็นสินสอดทั้งหมดและฉันแถมรถหรูคันละ 5 ล้านให้ด้วย ตกลงไหม? สามี!!”
เจียงเฉินเอามือก่ายหน้าผากของเขา
ฉันจะทํายังไงดี?
ลูกพี่ลูกน้องที่ฟังอยู่ใกล้ๆก็แทบทรุด
ร้องไห้หนักมาก!
นี่มันเรื่องอะไรกัน?
ฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญจากต่างประเทศเลยนะ!
ฉันเองก็เป็นเศรษฐีคนหนึ่ง!
รายได้ต่อปีแตะหลักล้าน!
ร้องไห้ (_ _) | กําแพง
ทําไมไม่เป็นฉัน?
ทําไมข้อเสนอดีๆแบบนั้นไม่ใช่ของฉัน?
น่าสงสาร
เจียงเฉินที่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีก็พูดกับปลายสายว่า “ฟังผมนะ ฟังผม ผมไม่ใช่สามีของคุณในอีก 10 ปีข้างหน้าจริงๆ ผมก็แค่คนรับจ้างทําธุระ ผมมีแฟนแล้ว เธอชื่อว่าหลันหน่วนหยาน ผมขอบคุณสําหรับความใจกว้างของคุณนะ แต่ลาก่อน!”
หลังจากที่เจียงเฉินพูดจบเขาก็วางสายทันที
กลัวม
“น้องชาย”
เจียงเฉินเงยหน้าขึ้นมาและพูดอย่างจริงจังกับหลันฮ่านเสวียว่า “ก็ดูเอาก็แล้วกันนะว่าฉันยึดมั่นกับหน่วนหยานแค่ไหนห้องสวีท 5 ห้องกับรถราคาคันละ 5 ล้านเอามาล่อใจฉัน ฉันก็ยังปฏิเสธ! ที่นี้ฉันคู่ควรกับหน่วนหยานรึยัง?”
หลันซ่านเสวียแทบกระอักเลือดออกมาเต็มปาก
นี่….
นี่มันเป็นสิ่งที่ทําให้สุนัขโสดอย่างฉันต้องแค้นมากที่สุด!
สูดอากาศ!
มั่นคงมากนักใช่ไหม?!
ฉันไม่มีวันยอมรับหรอก!
ใครจะรู้นี่อาจจะเป็นสิ่งที่นายวางแผนเอาไว้ก็ได้?!
คิดว่าฉันจะไม่รู้ถึงความชั่วร้ายของนายรึไง?
นายก็แค่แกล้งทําเท่านั้น!
ตอนนี้ได้เวลาแล้ว!
เอาเลย!
ขออัญเชิญeษ สาวสวยรวยหมื่นล้านตัวจริง!
ซูเสี่ยวเมิ่งกระโดดออกมาและเดินมาหาเจียงเฉิน
“เจียงเฉิน หญิงสาวคนนั้นให้ห้องสวีทนาย 5 ห้องงั้นหรอ รถราคา 5 ล้านงั้นหรอ?”
“ฮ่ม! แล้วสาวขาวสวยคนนี้ล่ะ?”
“ถ้านายยินดีแต่งงานกับเธอคนนี้ สินสอดที่เธอให้คงจะเป็นห้อง 50 ห้อง! บวกเงินอีก 500 ล้าน!”
พรูด
ก่อนที่เจียงเฉินจะได้พูดอะไรออกมา ลูกพี่ลูกน้องหลันซ่านเสวียนั้นก็กระอักเลือดออกมาเต็มปากของเขา!
พรูด!
เศร้า…
ของดีขนาดนี้ทําไมไม่เป็นของฉันกัน?!
น่าเสียดายที่มันไม่ได้เป็นของฉัน…
ในเวลาเดียวกันลูกพี่ลูกน้องก็ต้องมองดูด้วยความไม่เข้าใจ “ทําไมซูเสี่ยวเพิ่งถึงได้ดูกระตือรือร้นและยังร้อนแรงขนานั้น?”
เมื่อเห็นซูเสี่ยวเมิ่งเดินออกม เจียงเฉินก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ “ทําไมเป็นเธอล่ะ?”
“แน่นอน ก็ต้องเป็นฉันอยู่แล้ว!”
ซูเสี่ยวเพิ่งคว้าแขนของเจียงเฉินและพูดออกมาอย่างอ่อนโยนว่า “เจียงเฉินยอมรับฉันเถอะ”
หลันซ่านเสวียมองดูด้วยสีหน้าที่หมองคล้ํา มองดูหญิงสาวในฝันของเขาซูเสียวเพิ่งต้องไปออกเดทกับเจียงเฉิน…
ข้างในเขาเต็มไปด้วยความอิจฉา
เทพธิดาที่เขาเอาแต่เฝ้าฝันหามาตลอด แต่กลับไม่ได้เป็นของเขา
แต่หลังจากที่คิดว่าซูเสี่ยวเมิ่งนั้นยอมเสียสละตัวเองเพื่อเพื่อสนิทของเธอ เขาก็รู้สึกประทับใจมาก!
หลันซ่านเสวียน้ําตาไหล
หลันซ่านเสียจากไปและทิ้งให้ซูเสี่ยวเมิ่งอยู่กับเจียงเฉิน
ในความคิดของเขา ซูเสี่ยวเมิ่งเป็นสาวผิวขาว หน้าตาสวยแถมยังร่ํารวยเธอนั้นคงไม่มีวันคล้อยตามคนรับจ้างทําธุระอย่างเจียงเฉินเด็ดขาด!
ชะตากรรมของเขานั้นได้ถูกตัดสินเอาไว้แล้ว!
ลูกพี่ลูกน้องของฉันหลันหน่วนหยานจะต้องไม่ยอมรับคนเจ้าชู้เหยียบเรือสองลําอย่างแน่นอน!
เย่! เย่1
ฉันช่วยลูกพี่ลูกน้องของฉันได้แล้ว! เขามองดูซูเสี่ยวเมิ่งและเจียงเฉินเดินไปออกเดทกัน ก่อนที่เขาจะหันหลังเดินจากไป พร้อมกับความรู้สึกปวดใจเวลาเดียวกัน….
ทําไมกัน!
ทําไมฉันไม่พบกับสิ่งที่ดีแบบนี้บ้าง?
ชีวิตของฉันมันน่าสงสารจริงๆ!
หลันซ่านเสวียรู้สึกเศร้า… “หืม? นี่มันเพื่อนร่วมชั้นหลันซ่านเสวียไม่ใช่หรอ?”
เสียงหนึ่งดังขึ้นมาใกล้ๆ
หลันซ่านเสวี่ยหันไปมอง “หืม? นายน้อยหวงซาน”
และข้างๆนายน้อยหวงซานนั้นก็มีสาวสวยยืนอ
ปรากฏว่าหวงซานและหลันซ่านเสวียนั้นเป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายกัน และทั้งสองนั้นยังคงนั่งโต๊ะติดกันและมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมาก
“เฮ นายกลับมาจากอเมริกาแล้วหรอ? ไม่เลวเลยนี่!”
หวงซานพูดและหัวเราะออกมา
เมื่อเพื่อนเก่าได้มาพบกัน พวกเขานั้นก็จะมีเรื่องให้คุยกันตลอด
“อะไรกัน นายไม่ได้พาแฟนของนายมาช้อปปิ้งด้วยหรอ นายมาช้อปปิ้งคนเดียวงั้นหรอ?”
หวงซานมองไปที่ข้างๆของหลันซ่านเสวียที่กําลังว่างเปล่า
“อา อย่าไปพูดถึงมันเลย”
หลันซ่านเสวียอกหัก!
แฟนงั้นหรอ?
ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะไปหาที่ไหน?
ฉันมันก็แค่หมาโสด!
หลันซ่านเสวียนึกถึงเจียงเฉินที่ขโมยหัวใจของลูกพี่ลูกน้องของเขาไป และยังได้รับซูเสี่ยวเมิ่งไปด้วยน้ํามือของเขาเอง ส่วนเขาก็ยังโสด เขาถอนหายใจออกมาด้วยความโศกเศร้า
“ว่าไง?”
หวงซานถามด้วยความประหลาดใจ “หลันซ่าน นายจะขมวดคิ้วทําไม?”
“ชั่งมันเถอะ”
หลันซ่านเสวียเริ่มไม่พอใจและเริ่มพูดถึงลูกพี่ลูกน้องของเขา “ช่วงนี้ฉันกําลังกังวลเรื่องลูกพี่ลูกน้องของฉันน่ะ ครอบครัวของเธอมีทรัพย์สินนับหมื่นล้านหน้าตาก็สวยผิวก็ขาว แต่เธอกลับมีแฟนเป็นคนรับจ้างทําธุระ มันไม่น่าอับอายไปหน่อยหรอ?”
“อะไรนะ?!”
หวงซานตกตะลึง! โกรธมาก!
เขาตะโกนออกมาว่า “อะไรนะ?! คนรับจ้างทําธุระจะไปคู่ควรกับสาวสวยที่ทั้งขาวทั้งมั่งคั่งแบบนั้นได้ยังไง? นี่มันเป็นความอัปยศต่อฉันและนายน้อยคนอื่นๆ! หญิงสาวแบบนั้นคู่ควรกับคนแบบฉันเท่านั้น! ฉัยหมายถึงคนระดับเดียวกับฉัน ผู้ชายคนนั้นมันก็แค่คางคกที่อยากกินเนื้องหงส์ มันเป็นไอ้โรคจิต!”
“ใช่ไหมล่ะ?”
เมื่อหลันซ่านเสวียได้ยินนายน้อยหวางที่สนับสนุนความคิดของเขา เขานั้นก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที “ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน อีกฝ่ายมันก็แค่คางคกที่อยากกินเนื้อหงส์!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า แล้วหน้าตาของลูกพี่ลูกน้องของนายเป็นยังไงบ้างล่ะ?”
หวงซานยิ้มและถามออกมา
หลันซ่านเสวียนํารูปของหลันหน่วนหยานออกมาและให้หวงซานดู
หลังจากที่หวงซานได้เห็นรูปของลูกพี่ลูกน้องของหลันซ่านเสวียที่สวยราวกับนางฟ้า แต่ก็ยังให้ความรู้สึกคุ้นๆอยู่บ้าง และเขานั้นก็รู้สึกว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆเขานั้นดูน่าเบื่อไปทันที
เมื่อนําเธอไปเทียบกับหลันหน่วนหยานแล้วเธอนั้นน่าเกลียดเกินไป
เพียงแค่กลิ่นอายก็ต่างกับ 108,000 ล้ําแล้ว!
มันมากเสียจนเขานั้นอยากจะเตะเธอออกไปเดี๋ยวนี้เลย!
“อึก!”
หัวในของหวงซานเริ่มอยู่ไม่สุข เขาพูดออกมาว่า “สาวสวยระดับเทพธิดาแถมยังร่ารวย มีเพียงแค่ฉันเท่านั้นที่คู่ควร! คนรับจ้างทําธุระนั่นมันก็แค่ขยะ!”
“ใช่แล้ว!”
ในเวลานี้เองหลันซ่านเสวียนั้นก็พบว่าหวงซานนั้นมีมุมมองที่เหมือนกับเขา สมแล้วที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าและเพื่อนแท้!
“ขอฉันดูรูปคนรับจ้างทําธุระนั่นหน่อย! ฉันอยากจะรู้ว่าคนๆนั้นมีดีอะไรถึงได้จีบลูกพี่ลูกน้องของนายได้!”
หวงซานกัดฟันและพูดออกมาอย่างชั่วร้าย “ไม่ เพื่อนเราไปหาคนสองสามคนมาสั่งสอนบทเรียนให้เขาไปเลยดีกว่า ให้เขาได้เห็นช่องว่าระหว่างคนแบบพวกเรา!”
“ได้!”
หลันซ่านเสวียนั้นรู้ว่าพลังของหวงซานในเมืองหลวงนั้นมีไม่น้อยเลย ตอนสมัยที่ยังอยู่ในโรงเรียนหวงซานคนนี้ก็มีกองกําลังที่ไว้คอยสั่งสอนคนอื่นอยู่ทั่วทั้งโรงเรียน
เขานั้นตื่นเต้นมากที่ได้ยินแบบนั้น เขาจึงรีบนํารูปถ่ายของเจียงเฉินออกมา
อย่างรวดเร็ว “นี่คือคนรับจ้างทําธุระที่มาไล่จีบลูกพี่ลูกน้องของฉัน! นายน้อยหวาง เร็วเข้ารีบจัดการเขาเลย!”
“ไม่มีปัญหา! มันก็แค่เรื่องง่ายๆ!”
นายน้อยหวางแค่นลมหายใจเย็นชาออกมาก่อนจะคว้ารูปมาดู
ผลก็คือ..
ทันทีที่เขาหยิบรูปขึ้นมาดู….. ร่ายกายของเขาก็ต้องสั่นเทาขึ้นมาทันที!
บ้าเอ๊ย!
หน้าตาของคนในรูปนี้…
นี่มันจอมมารปีศาจ-พี่ใหญ่เฉินชัดๆ?!
ให้ตายเถอะ!
คนๆนี้น่ากลัวมาก!
เขานั้นนึกถึงเหตุการณ์ที่พิพิธภัณฑ์เจียงซื่อในเมืองหลวง ที่เจียงเฉินเพียงคนเดียวก็สามารถจัดการราชวงศ์จากต่างประเทศได้อย่างอยู่หมัด! และยังนึกถึงเหตุการณ์บนเรือยอทช์สุดหรูกลางทะเลจีนใต้
ใช่แล้ว!
ไม่แปลกเลยว่าทําไมลูกพี่ลูกน้องของหลันซ่าน เสวียที่สวยราวกับนางฟ้าถึงดูแล้วรู้สึกคุ้นๆ เพ ราะเธอก็อยู่บนเรือในวันนั้น!
หวงซานขยี้ตาอย่างแรงและเบิกตากว้าง!
ใช่แล้ว!
คนรับจ้างทําธุระคนนี้ก็คือพี่ใหญ่เจียงเฉิน!
ฉัน…”
หวงซานตกอยู่ภายใต้ความเงียบ
“เป็นยังไงบ้าง?”
หลันซ่านเสวียพูดออกมาอย่างคาดหวัง “นายน้อยหวาง! ชายคนนี้ก็แค่คนรับจ้างทําธุระ ด้วยความแข็งแกร่งของนาย ใช้เวลาไม่กี่นาทีก็มอบบทเรียนให้เขาได้แล้ว! เราจะจัดการกับเขายังไงดี แต่ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะ อย่าทําให้มันเป็นเรื่องใหญ่เชียว อย่าได้มีการฆ่าแกงกัน แค่หาคนไม่กี่คนทําให้เขากลัวก็พอแล้ว…”
แต่ใครจะรู้…
เขายังพูดไม่ทันจบ
ใบหน้าของหวงซานก็เปลี่ยนไปทันที เขาพูดสวนกลับมาอย่างไม่รู้จบ “พ่อของฉันบอกฉันเอาไว้ตั้งแต่ตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ว่า ถึงเราจะรวย แต่ก็อย่างทําตัวหยิ่งเกินไป! ยิ่งไปกว่านั้น ชายหนุ่มคนนี้ แค่ฉันเห็นฉันก็รู้ได้ทันทีว่า เขานั้นมีความโดดเด่น หล่อเหลา อ่อนโยน! อนาคตของเขาก็ไร้ขีดจํากัด!”
“บอกตามตรงเลยนะว่า ลูกพี่ลูกน้องของนายฉลาดมากที่หาคนที่มีความสามารถขนาดนี้มาเป็นแฟนได้ ฉันคิดว่านายควรโทรไปแสดงความยินดีกับลูกพี่ลูกน้องของนายมากกว่านะ! แล้วอีกอย่าง นายจะแยกคู่รักออกแบบนี้ได้ยังไงกัน?!”
“นายยังเป็นคนอยู่ไหม?!”
หวงซานพูดออกมาด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา
พระเจ้า!
ฉันไม่เข้าใจทําไมมันถึงเปลี่ยนไปเร็วขนาดนี้?!
หลันซ่านเสวียเกือบหายใจไม่ออก!
หลันซ่านเสวีย “…”
ทําไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆอยู่ตลอดเวลา?
คําพูดนี้ใช่คําพูดที่เขาควรได้ยินจากปากของนายน้อยหวางหรอ?
นายน้อยหวางเป็นใคร?
เขาเป็นลูกหลานคนรวยที่มีทรัพย์สินนับหมื่นล้าน!
ตาของเขานั้นมักจะมองดูถูกคนธรรมดาอยู่ตลอด!
ตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ในฐานะที่เค้าเป็นเพื่อนชี้ของหวงซาน เขานั้นไม่เคยเห็นหวงซานยกย่องใครซักคนมาก่อนเลย!
การประเมินคนอื่นของหวงซานนั้นมักจะจบที่การด่าเสมอ!
แต่ทําไมหลังจากที่หวงซานดรูปของเจียงเฉินแล้ว ทําไมเขาถึงไปยกย่องเจียงเฉินแล้วยังดึงพ่อที่เสียชีวิตไปแล้วมาด้วย?!
ไม่จริงใช่ไหม?
มันมีปัญหาตรงไหนกัน?
“ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้ ไหนก็บอกไม่ใช่เหรอว่าคนรับจ้างทําธุระคนนี้ไม่เหมาะสมกับลูกพี่ลูกน้องฉัน?”
หลันซ่านเสวียถามออกมาอย่างไม่เต็มใจ
“ไอ้เจ้าบ้า!”
ดวงตาของหวงซานจ้องเขม็งด้วยความตื่นตระหนก ก่อนจะรีบพูดปฏิเสธออกมาสามติดต่อกัน “ไม่ใช่ ฉันไม่ได้พูด อย่าพูดเรื่องไร้สาระกับฉัน! ฉันไปบอกตอนไหนว่าคนรับจ้างทําธุระไม่สามารถแต่งงานกับสาวงามได้? การเลือกปฏิบัติต่อคนมันไม่ใช่เรื่องดีหรอกใช่มั้ยล่ะ? อ่า ฉันขอเป็นคนที่สนับสนุนความเสมอภาค เสรีภาพ และความมีเมตตา มากกว่าความเกลียดชังและตัดสินคนจากรูปลักษณ์ภายนอก!…(ต่อไปอีกสองหมื่นคํา)
หลันซ่านเสวียตกตะลึง….
นี่มันอะไรกันเนี่ย?
นายคือนายน้อยหวางนะ!
หลันซ่านเสวียตกตะลึง…
นี่มันอะไรกัน?
นายน้อยหวังแห่งเมืองหลวง..
แล้วเรื่องความเสมอภาค อิสรภาพ ความมีเมตตามันเรื่องอะไรกัน?
[email protected]…[email protected]
หวงซานที่หาโอกาศได้ก็รีบหนีออกไปอย่างรวดเร็วด้วยความโล่งใจ
เขารู้ดีว่าเจียงเฉินแข็งแกร่งขนาดไหน ถ้าเขานั้นไปยั่วยุเจียงเฉินบางทีเขาอาจจะต้องพบเจอหายนะ!
คนใหญ่คนโตเจียงเฉินคนนี้ไม่ใช่คนที่ควรเข้าไปยั่วยุ!