กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 598
“จากความสามารถของแกเนี่ยนะ?” เอเลนโกรธจัดมากเมื่อเธอสาปแช่งชาร์ลี “แกไม่เห็นหรือว่ามีผู้ชายมากกว่าสิบสองคนที่นี่? แกไม่ควรลากฉันลงแม้ว่าแกกำลังวางแผนที่จะตายที่นี่วันนี้!
ในเวลานี้ ฮัดสันจ้องไปที่ชาร์ลีก่อนจะยิ้มอย่างเย็นชา และพูดว่า “ไอ้หนุ่ม ฉันขอให้นายนำโฉนดบ้านมาด้วย แล้วนายกลับกล้ามาเล่นกับฉันจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ? นายเชื่อไหมว่าฉันจะให้นายตายที่นี่วันนี้?”
ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยว่า “ฉันจะให้โอกาสนายรอดเพียงครั้งเดียว หากนายตอบคำถามของฉันได้ดี ฉันจะไว้ชีวิตนายในวันนี้ ตั้งใจฟังนะ ใครเป็นคนวางกับดักแม่ยายของฉันในวันนี้?”
ฮัดสันหัวเราะก่อนจะพูดว่า “นายเป็นคนที่น่าสนใจมากจริง ๆ! นายกล้าที่จะขู่ฉันจริง ๆ เมื่อนายมาที่ถิ่นของฉันด้วยตัวเองงั้นเหรอ? นายนี่มันช่างกล้าหาญจริง ๆ ! นี่นายเบื่อชีวิตงั้นเหรอ?”
ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะถามว่า “ถิ่นของนายอยู่ที่ไหน?”
ฮัดสันกระทืบเท้าลงบนพื้นก่อนจะพูดว่า “วิลล่านี้เป็นถิ่นของฉัน!”
ชาร์ลีพยักหน้า และยิ้มก่อนจะถามว่า “แล้วนายอยากรู้ไหมว่าถิ่นของฉันอยู่ที่ไหน?”
ฮัดสันถามอย่างดูถูก “ทำไม? นายกำลังพยายามเปรียบเทียบถิ่นกับฉันอยู่เหรอไง? โอเค งั้นบอกฉันทีว่าถิ่นของนายอยู่ที่ไหน?”
ชาร์ลีตอบอย่างใจเย็น “โอลรัส ฮิลล์ทั้งหมดเป็นถิ่นของฉัน”
“ไอ้เวรเอ้ย!” ฮัดสันสาปแช่งชาร์ลีว่า “นายกำลังกวนประสาทกับฉันเหรอ? โอลรัส ฮิลล์ทั้งหมดเป็นถิ่นของนายเนี่ยนะ? นายกำลังดูหมิ่นต่อดอน อัลเบิร์ตราวกับว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรเลยงั้นเหรอ? ให้ฉันบอกอะไรนายบางอย่างนะ! เจ้านายใหญ่ของฉันคือลูกทูนหัวของดอน อัลเบิร์ตเว้ย! ไม่มีใครในโอลรัส ฮิลล์สามารถยั่วโมโหฉันได้!”
“อืม แม้แต่ดอน อัลเบิร์ตก็ยังต้องคุกเข่าต่อหน้าฉัน ถ้าเขาอยู่ที่นี่วันนี้ แล้วนายเป็นใครสำหรับฉันล่ะ?” ชาร์ลีกล่าว
ชาร์ลีสูดจมูกก่อนจะชี้ไปที่ฮัดสันขณะที่พูดว่า “ฉันให้โอกาสนายครั้งสุดท้าย บอกฉันทีว่าวันนี้ใครเป็นคนวางแผนนี้?”
“ไอ้… ไอ้เวรนี่…” ฮัดสันโกรธจัดในเวลานี้ “แกกล้าดียังไงถึงไม่เคารพดอน อัลเบิร์ต? วันนี้ฉันจะฆ่าแก!”
ทันทีที่เสียงของเขาลดลง ทันใดนั้นฮัดสันก็รู้สึกว่ามีแรงกำลังจับที่มือขวาของเขา
เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น ฮัดสันเห็นว่าชาร์ลีจับข้อมือขวาไว้แน่นแล้ว
ในเวลานี้ ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “มาเถอะ ฉันจะให้ ‘แหวนสิบสองวง’ แก่นาย”
ฮัดสันตอบโดยไม่รู้ตัวว่า “แหวนสิบสองวงอะไร?”
จู่ ๆ ชาร์ลีก็คว้านิ้วโป้งขวาของเขาในขณะที่เขาดันมันกลับไปเล็กน้อย…
แกร็ก นิ้วหัวแม่มือของฮัดสันก็กดกลับเข้าไปทันที
นิ้วหัวแม่มือของฮัดสันหักและเขารีบตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด
ชาร์ลีหัวเราะเล็กน้อยขณะที่เขาพูด “นี่คือแหวนวงแรก”
หลังจากนั้นชาร์ลีก็คว้านิ้วชี้ขวาก่อนจะหัก!
ขณะนี้มีการคลิกอีกครั้ง
ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “นี่คือแหวนวงที่สอง”
ฮัดสันเจ็บปวดมากและเขารู้สึกว่าเขากำลังจะพังทลายในเวลานี้ เขาโพล่งออกมาด้วยเหงื่อเย็นเยียบในขณะที่เขาตะโกนอย่างบ้าคลั่งใส่ลูกน้องของเขา “ไอ้บ้านี่! ฉันต้องการให้พวกนายจัดการมันให้ตายตอนนี้ซะ!”
ทันทีที่เสียงของเขาลดลง ชาร์ลีก็หักนิ้วกลางของมือขวา…
“แกร็ก!”
ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาพูด “นั่นมันแหวนวงที่สาม!”
“อ๊ะ! ไอ้บ้าเอ๊ย! ฉันเจ็บปวดมากจนจะตายแล้ว พวกแกกำลังทำอะไร… ฆ่ามันเดี๋ยวนี้!”
ผู้ชายมากกว่าสิบสองคนดึงมีดพร้าออกมาแล้วขณะที่พวกเขาพุ่งเข้าหาชาร์ลีในเวลานี้
ชาร์ลียังคงนิ่งเฉย
มีพวกเขาอยู่ประมาณสิบสองคนเท่านั้นและพวกนั้นไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาเลย
ดังนั้นชาร์ลีจึงหักนิ้วนางของฮัดสันต่อไป
แกร็ก!
นิ้วที่สี่ของฮัดสันหักทันที
ในเวลานี้ มีดพร้ามากกว่าหนึ่งโหลกำลังเหวี่ยงใส่ชาร์ลีไปแล้ว!