ตอนที่ 2078 ใส่ร้าย (5)
ฉินเทียนเหลาเกือบจะกระอักเลือดออกมา เขาไปโจมตีนางตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาพึ่งรู้ว่าเฉิงเกาหย่าเข้ามาที่เมืองฉินแล้วเขาจะไปโจมตีนางตอนนั้นได้อย่างไร
“ผู้คุ้มกัน เอาตัวนางออกไปจากที่นี่!” ฉินเทียนเหลาชี้หน้าเฉิงเกาหย่าด้วยนิ้วที่สั่นเทา ถ้าสตรีผู้นี้ยังอยู่ที่นี่ เขาก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะไม่ทำเรื่องหยาบคายกับนาง
ผู้คุ้มคนสองคนรีบเดินมาข้างหน้าแล้วลากตัวเฉิงเกาหย่าออกไป เมื่อเฉิงเกาหย่าเห็นว่าตระกูลฉินปฏิเสธที่จะคืนหลงหลัวมาให้ นางก็สะบัดแขนเสื้ออย่างแรงแล้วหันเดินออกไปโดยไม่แม้แต่จะมองผู้คุ้มกันของตระกูลฉิน
เมื่อมองร่างของเฉิงเกาหย่าที่เดินออกไป ฉินเทียนเหลาก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วลมหายใจก็ไม่ค่อยมั่นคง “สตรีผู้นี้กล้าดีอย่างไร! สตรีผู้นี้กล้ามายั่วยุพวกเราถึงที่ด้วยตัวคนเดียวงั้นหรือ!”
“ท่านพ่อ” ฉินหยวนคิดอยู่สักพักและพูดว่า “ท่านไม่คิดว่ามันแปลกหรือขอรับ”
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร” ฉินเทียนเหลาหยุดแล้วเงียบ
“ข้าคิดว่าเฉิงเกาหย่ามาที่นี่ตามคำสั่งของนายท่านเฉิง ไม่แน่ตระกูลเฉิงอาจจะไม่พอใจพวกเรามานานดังนั้นพวกเขาก็เลยหาข้ออ้างมายั่วยุพวกเรา”
ฉินหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเขาคิดถึงความเป็นไปได้ เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้น
“นั่นสิ!” ก่อนหน้านี้ฉินเทียนเหลาโกรธจนไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ ตอนนี้เขาใจเย็นลงก็คิดได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ “เฉิงเกาหย่าบอกว่าข้าโจมตีนาง แต่ข้าไม่ได้ทำ! เรื่องนี้ต้องเป็นข้ออ้างของพวกเขาแน่!”
ยิ่งฉินเทียนเหลาคิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งโกรธมากขึ้น เขากัดฟันพูด “ข้าไม่เคยคิดเลยว่าตระกูลเฉิงจะหน้าไม่อายขนาดนี้!”
“ท่านพ่อ อีกไม่นานผู้นำตระกูลเฉิงก็คงมาที่เมืองฉิน พวกเราต้องไม่ปล่อยให้เขาเข้ามานะขอรับ ไม่อย่างนั้นพวกเราก็ไม่รู้ว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นบ้าง” ฉินหยวนเงยหน้ามองเขา “ดังนั้นพวกเราต้องขังเขาเอาข้างนอก”
ครั้งนี้ฉินเทียนเหลาไม่ได้เงียบ เขาพยักหน้า “ได้ ทำตามที่เจ้าพูดเลย ถ้าพวกเราปล่อยให้เขาเข้ามาในเมือง เขาต้องทำลายแผนการเราแน่”
นายท่านเฉิงที่น่าสงสาร ตอนที่เขาเดินทางไกลเพื่อมาที่เมืองฉินแต่เขากลับถูกตระกูลฉินปฏิเสธไม่ให้เข้าเมือง เขาก็โกรธจัดแล้วรีบหันกลับออกจากเมืองฉินทันที เฉิงเกาหย่าเองก็บ่นเรื่องที่คนตระกูลฉินปฏิบัติกับนางไม่ดี หลังจากนั้นทั้งสองตระกูลก็กลายเป็นศัตรูกัน…
ภายในโรงเตี๊ยม อวิ๋นลั่วเฟิงกำลังนั่งเงียบๆ อยู่ที่โต๊ะ อวิ๋นเซียวก็กำลังยืนอยู่ข้างนางโดยไม่พูดอะไร ขณะที่เสี่ยวฉงและอู๋เหยียนยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
“คุณหนู” อู๋เหยียนมองอวิ๋นลั่วเฟิง อาจจะเป็นเพราะว่าเขาเห็นใบหน้าอยากรู้อยากเห็นของนางจึงพูดขึ้น “สตรีที่พวกเราพบวันนี้อันที่จริงแล้วเป็นน้องสาวต่างแม่ของข้าชื่อ เฉิงเกาหย่า”
ครั้งนี้ ในที่สุดเขาก็เปิดใจแล้วบอกอวิ๋นลั่วเฟิงเกี่ยวกับตัวเขา
“แล้วอย่างไรต่อเล่า” อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้ว
“ความแข็งแกร่งของข้าถูกผนึกไว้และโดนขับไล่ออกจากแผ่นดินเทพวิญญาณด้วยฝีมือมารดาของเฉิงเกาหย่า…”
อวิ๋นลั่วเฟิงใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบาๆ “นี่เป็นเรื่องของครอบครัวเจ้า ข้าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของเจ้า ถ้าเจ้าอยากแก้แค้น เจ้าสามารถทำด้วยตัวเองได้ ตอนนี้ข้าต้องการให้เจ้าทำงานให้ข้าเพียงอย่างเดียว! หาที่อยู่ของมารดาหลินรั่วไป๋ มู่ชิงเฟย! มีแค่หลังจากที่นางปลอดภัยแล้วเท่านั้นข้าถึงจะเริ่มโจมตีตระกูลฉินได้”
“ไว้ใจข้าได้เลย” เสี่ยวฉงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ข้าหาคนเก่ง ไม่นานข้าต้องหาคนที่ท่านตามหาเจอแน่”
ตอนที่ 2079 ข้าอยากตั้งครรภ์เพื่อท่าน (1)
พูดจบร่างของเสี่ยวฉงก็หดเล็กลงทันทีและมีขนาดเท่ากับหลงหลัว จากนั้นเขาก็บิดตัวแล้วออกไปนอกประตู…
“อู๋เหยียน เจ้ากำลังรออะไรอยู่” อวิ๋นลั่วเฟิงมองอู๋เหยียนแล้วถามเสียงดัง
อู๋เหยียนหยุด “ข้า…กลับไปแก้แค้นได้จริงๆ หรือ”
เขาไม่สามารถยกโทษให้คนพวกนั้นที่ทำให้เขาต้องอยู่สภาวะทุกข์ยากได้
แต่ว่าถึงอย่างไรเขาก็เป็นผู้ติดตามของอวิ๋นลั่วเฟิง ถ้าไม่ได้รับการยินยอมจากอวิ๋นลั่วเฟิง เขาก็ไม่สามารถกลับไปแก้แค้นได้
“ข้าจะให้เวลาเจ้าหนึ่งเดือน” อวิ๋นลั่วเฟิงเหลือบมองอู๋เหยียน “อีกหนึ่งเดือนให้กลับมาหาข้า”
หัวใจของอู๋เหยียนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่พูดออกไปไม่ได้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งและริมฝีปากของเขาก็ขยับ “ขอบคุณ”
“ไม่ต้องขอบคุณข้า ข้าแค่หวังว่าเจ้าจะปกป้องเสี่ยวรั่วสุ่ยให้ดีและอย่าให้มีใครทำร้ายนางได้ เมื่อพวกเจ้าสองคนรักกัน”
เสียงของหญิงสาวร้ายกาจ แต่ใบหน้าของอู๋เหยียนยิ่งเคร่งเครียดมากขึ้น
“ข้า เฉิงอู๋เหยียน จะรักษาสัญญาและไม่มีวันผิดคำพูด!”
“ดี ตอนนี้เจ้าไปได้แล้ว กลับมาหาข้าหลังจากที่เจ้าแก้แค้นสำเร็จแล้ว” อวิ๋นลั่วเฟิงโบกมือและพูดเบาๆ
เฉิงอู๋เหยียนมองอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างซาบซึ้งเป็นครั้งสุดท้ายแล้วหันหลังไปโดยไม่พูดอะไร และไม่นานก็หายไปจากสายตาของอวิ๋นลั่วเฟิง…
อวิ๋นลั่วเฟิงมองร่างของเฉิงอู๋เหยียนที่จากไปอย่างเงียบๆ แล้วเหม่อลอย จู่ๆ นางก็รู้สึกว่าเด็กชายตัวน้อยที่อยู่ในท้องเตะนางเบาๆ ทำให้นางขมวดคิ้ว
“เกิดอะไรขึ้น”
เมื่อเห็นอวิ๋นลั่วเฟิงขมวดคิ้ว อวิ๋นเซียวก็กังวล เขากุมมือของอวิ๋นลั่วเฟิงแน่นและใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็ดูวิตก
“ไม่เป็นไร” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดแล้วส่ายหน้าพร้อมใช้ฝ่ามือลูบท้องของนาง “เด็กชายตัวน้อยคนนี้เตะข้า เขาคงอดใจที่จะออกมาไม่ไหวแล้ว…”
ใบหน้าของอวิ๋นเซียวเปลี่ยนเป็นดุร้ายขณะที่ใช้สายตาคมดุจมีดมองไปที่ท้องของนางแล้วพูดอย่างเกรี้ยวกราดว่า “ถ้าเจ้ากล้าเตะมารดาเจ้าอีกล่ะก็ ข้าจะโยนเจ้าเข้าไปในไพรลับแลทันทีที่เจ้าออกมา!”
แน่นอนว่าคำขู่นี้ได้ผล และเด็กชายตัวน้อยที่กำลังเตะอวิ๋นลั่วเฟิงก็หยุดทันทีแล้วรอลืมตาดูโลกอย่างเงียบๆ …
ตอนนี้ท้องของอวิ๋นลั่วเฟิงก็ค่อนข้างใหญ่และกลมมากแล้ว ทำให้เอวของนางรู้สึกไม่สบายเนื้อสบายตัว
“เฟิงเอ๋อร์ ถ้าท่านตั้งครรภ์แล้วรู้สึกไม่สบาย ข้ายอมไม่มีบุตรก็ได้” อวิ๋นเซียวกอดอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างระมัดระวังไม่ให้นางเจ็บ “ข้าต้องการเพียงท่าน”
อวิ๋นลั่วเฟิงมองเขาอย่างขุ่นเคือง “ถ้าบุตรชายของท่านได้ยิน เขาคงไม่นับท่านเป็นบิดา”
อวิ๋นเซียวมองอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างจริงจัง “สำหรับข้าแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าท่าน”
เขาอาจเห็นแก่ตัวและโหดร้าย แต่อวิ๋นลั่วเฟิงก็เป็นอันดับหนึ่งในใจเขาเสมอ
แม้แต่บุตรของพวกเขาก็ต้องอยู่ลำดับรองลงมา!
แล้วถ้าอวิ๋นลั่วเฟิงไม่สามารถทนความยากลำบากในการตั้งครรภ์ได้ เขาก็…ยินดียอมแพ้เรื่องบุตร
“ต่อให้ท่านไม่ต้องการเขาแต่ข้าต้องการ! เขาเป็นบุตรชายของข้า ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหนข้าก็จะอดทน ข้าไม่มีทางทอดทิ้งเขา!” อวิ๋นลั่วนิ่วหน้าแล้วพูดอย่างขุ่นเคือง เห็นได้ชัดว่านางไม่พอใจคำพูดของอวิ๋นเซียว
ใบหน้าของอวิ๋นเซียวมีแววตื่นตระหนกเมื่อเขาได้ยินคำพูดเดือดดาลของนาง “เฟิงเอ๋อร์ ไม่ใช่ว่าข้าไม่รักเขา ข้าก็แค่ไม่อยากให้ท่านทนความลำบากมากเกินไป ถ้าข้าสามารถตั้งครรภ์แทนท่านได้ ต่อให้ท่านอยากมีบุตรสักสิบคน ข้าก็จะคลอดบุตรสิบคนให้”