เมื่อรอยแยกของเมฆบนท้องฟ้าหดเล็กลงจนกลับสู่สภาพปกติแล้ว ยาฮิโกะ และ โคนัน ก็ตั้งสติกลับมาจากความตกใจได้ และความชื่นชมก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของพวกเขา
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โคนัน ดวงตาทั้ง 2 ข้างของเธอจ้องมอง ไนโตะ อย่างเป็นประกาย
และทันทีที่ ยาฮิโกะ และ โคนัน ตั้งสติกลับมาได้ ทั้งคู่ก็แสดงความขอบคุณ คุชินะ
ไนโตะ ช่วยพวกเขาในการต้านพลังของ ข่ายเทพพิชิตฟ้า แต่ คุชินะ ช่วยพวกเขาให้หนีและรอดชีวิตออกมาได้
ถ้าหากเป็น ไนโตะ ที่เป็นคนช่วยพวกเขาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ คุชินะ ไม่เคยรู้จักพวกเขามาก่อน แต่เธอก็ยังคอยดูแล โคนัน และเมื่อพวกเขาถูก เพน โจมตี เธอก็ช่วยพวกเขาอย่างไม่ลังเล
“โอ้ย ไม่เป็นไร ๆ พวกเธอไม่เป็นไรใช่ไหม?”
คุชินะ ยิ้มให้พวกเขา แต่ ยาฮิโกะ ก็จ้องมอง คุชินะ ด้วยความสงสัยอยู่พักหนึ่ง
เธอช่วยพวกเขาเอาไว้ แต่ ยาฮิโกะ ก็อดสงสัยในตัวเธอไม่ได้ ทำไมเธอถึงช่วยพวกเราไว้? แล้วทำไมเธอถึงอยู่กับ ครูไนโตะ?
โคนัน ก็สงสัยในเรื่องนี้เช่นกัน และเธอก็ไม่ลังเลเลยที่จะถาม คุชินะ ออกไปตามตรง
แม้ว่าอายุของเธอทั้งคู่จะเท่ากัน แต่ทั้งคู่ก็ไม่เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม โคนัน ก็สามารถบอกได้ว่า คุชินะ ไม่ใช่คนเลว
แม้ว่า คุชินะ จะไม่ตอบคำถามของ โคนัน แต่เธอก็จะสามารถเดาคำตอบได้จากการที่พวกเขาปฏิบัติต่อกันในภายหลัง ดังนั้น คุชินะ จึงโน้มตัวเข้าหาเธอและกระซิบความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับ ไนโตะ ให้เธอฟัง
เมื่อ โคนัน ได้ยินคำตอบของ คุชินะ เธอก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมากและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา คุชินะ
ในขณะนั้น ไนโตะ ที่อยู่ห่างออกไปก็เคลื่อนที่ชั่วพริบตาและมาปรากฏอยู่ต่อหน้าพวกเขา
“หา นางาโตะ เจอไหมครับ? ครูไม่ได้ฆ่าเขาไปแล้วใช่ไหม?” ยาฮิโกะ มองไปที่ ไนโตะ และอดไม่ได้ที่จะถามออกไป
โคนัน เองก็รู้สึกเป็นห่วง นางาโตะ เช่นกัน เพราะถึงอย่างไรพวกเขาทั้ง 3 คนก็เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน แม้ว่าตอนนี้ นางาโตะ จะไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว
“ฉันหาเขาไม่เจอ”
ไนโตะ ส่ายหัวแล้วมองไปที่ทุกคน จากนั้นเขาก็มองไปที่ คุชินะ แล้วยิ้มและพูดว่า “ดูเหมือนว่าพวกเธอจะสนิทกันแล้วสิ ฉันคงไม่จำเป็นต้องแนะนำพวกเธอให้รู้จักกันแล้วสินะ”
“อืม” โคนัน และ ยาฮิโกะ พยักหน้า
แม้ว่า ยาฮิโกะ จะไม่ได้แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมา แต่ดวงตาของ โคนัน ก็เป็นกังวลเมื่อมองไปที่พวกเขาทั้งคู่
เธอกลัวว่า ไนโตะ จะสังเกตุเห็นความผิดปกติของเธอ
แต่ที่จริงแล้วเมื่อไม่นานมานี้ ไนโตะ ก็สังเกตเห็นว่าสิ่งที่ โคนัน ปฏิบัติต่อ ไนโตะ นั้นเปลี่ยนไปจากเดิม แล้วเขาจะไม่รู้ได้ยังไงล่ะว่า โคนัน คิดกับ ไนโตะ มากกว่าครูกับลูกศิษย์
อย่างไรก็ตาม ไนโตะ ก็ทำตัวเหมือนไม่รู้อะไรเลย เพราะเขากลัวว่าจะเกิดปัญหาขึ้นกับพวกเธอทั้งคู่
จากนั้น ไนโตะ ก็หันไปมอง ยาฮิโกะ และ โคนัน แล้วพูดกับพวกเขาว่า “เมื่อ ฮันโซ ตายไป นั่นก็แสดงว่าตอนนี้ หมู่บ้านอาเมะ ไม่มีผู้นำอีกแล้ว และคิดว่าคงจะเป็นแบบนี้ไปอีกสักพักหนึ่ง เพราะผู้นำคนใหม่จะไม่ได้รับการยอมรับจากชาวบ้าน”
“การเสียชีวิตของ ฮันโซ ในครั้งนี้จะทำให้ แคว้นแห่งฝน ตกอยู่ในความสับสนอลหม่านจากสงครามที่จะเกิดขึ้น หรือไม่ก็อาจจะถูกแคว้นอื่นเข้ายึดครอง”
ไนโตะ หยุดพูดไปครู่หนึ่งและมองดูการแสดงออกของ และ โคนัน เล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดต่ออย่างช้า ๆ ว่า “ดังนั้นพวกเธอจะทำยังไง พวกเธอจะไปจากที่นี่กับฉัน หรือพวกเธอจะ…”
ยาฮิโกะ มองไปที่ ไนโตะ ด้วยท่าทางที่สับสน ถ้า ไนโตะ ถามเขาก่อนหน้านี้ เขาจะตอบด้วยความมั่นใจอย่างแน่นอนว่าเขาจะอยู่ที่นี่และเขาจะไปเป็นผู้นำคนใหม่ของ หมู่บ้านอาเมะ และนำโลกไปสู่ความสงบสุข
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ใช่คนนั้นอีกต่อไป เขาได้รับรู้ถึงความทุกข์ทรมานมากมายและเขาก็ได้สูญเสียความเชื่อมั่นนั้นไปแล้ว
ยาฮิโกะ กัดฟันแน่นอยู่นาน และในที่สุดเขาก็พูดขึ้นมาว่า “ครูไนโตะ…ครูควรเป็นผู้นำคนใหม่ของ หมู่บ้านอาเมะ…ผู้นำคนใหม่ของแคว้นแห่งฝน”
ไนโตะ รู้สึกตกใจกับสิ่งที่ ยาฮิโกะ พูด เขาไม่คิดว่า ยาฮิโกะ จะพูดแบบนี้ออกมา แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มแล้วตอบกลับไปเบา ๆ ว่า “ไม่ได้หรอก ฉันไม่ใช่คนของหมู่บ้านนี้”
“แต่ตอนนี้ ครูไนโตะ ก็ไม่ใช่นินจาของ โคโนฮะ แล้วนี่น่า…ครูมาจาก ตระกูลคุซานางิ แล้วหมู่บ้านของครูก็ถูกทำลาย…”
ยาฮิโกะ หยุดพูดและมองไปที่ ไนโตะ ด้วยความหวัง
ตราบในที่ ไนโตะ เป็นผู้นำคนต่อไปของ แคว้นแห่งฝน ความวุ่นวายในแคว้นแห่งนี้ก็จะหายไปในทันที และแม้แต่ 5 แคว้นใหญ่ก็จะไม่มีใครกล้ารุกราน แคว้นแห่งฝน อย่างแน่นอน!
มันอาจจะยังไม่ใช่จุดจบของความขัดแย้งทั้งหมด แต่อย่างน้อยในสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้น แคว้นแห่งฝน ก็จะเป็นดินแดนที่สงบสุข เพราะจะไม่มีหมู่บ้านไหนต้องการที่จะยั่วยุ ไนโตะ อย่างแน่นอน เพราะ ไนโตะ คือคนที่มีพลังทำลายได้ทั้งหมู่บ้าน ยิ่งไปกว่านั้น เขาคือคนที่ฆ่า ไรคาเงะ และ คาเสะคาเงะ ด้วยตัวคนเดียว
เมื่อ ไนโตะ ฟังคำพูดของ ยาฮิโกะ เขาก็รู้สึกลังเลขึ้นมาเล็กน้อย
ที่จริงแล้ว ไนโตะ ไม่สนใจที่จะเป็นผู้นำหมู่บ้านหรือผู้นำแคว้นเลยแม้แต่น้อยแต่หลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับมันแล้วเขาก็พบว่ามันอาจจะมีประโยชน์กับเขาก็ได้
เมื่อตอนที่ ไนโตะ อยู่ที่ โคโนฮะ เขาสามารถหาข้อมูลได้จากฐานข้อมูลของหน่วยลับ แต่หลังจากที่เขาออกจากหมู่บ้านแหล่งข้อมูลของเขาก็ถูกตัดขาดทั้งหมด
ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งของ สัตว์หาง , นางาโตะ หรือแม้แต่ มาดาระ เขาจะต้องหาข้อมูลทั้งหมดนั้นด้วยตัวเอง หากมีอะไรช่วยเขาได้ก็จะเป็นการดีกับเขามากกว่า
ยิ่งไปกว่านั้นในตอนนี้ ไนโตะ ก็ไม่ได้ต้องการไปไหนอีก โดยเฉพาะในตอนที่เขามา คุชินะ อยู่เคียงข้างดังนั้นมันจึงดีกว่าถ้าพวกเขาจะพักอยู่ที่ หมู่บ้านอาเมะ ในตอนนี้
ตอนนี้ นางาโตะ ซ่อนอยู่ในใต้ดินที่ไหนสักแห่งในแคว้นแห่งฝน ดังนั้นการที่ ไนโตะ อยู่ที่นี่ก็จะทำให้เขาหา นางาโตะ ได้ง่ายขึ้น และเมื่อเขาเจอ นางาโตะ เขาก็จะสามารถฆ่า นางาโตะ ได้อย่างรวดเร็วและจบทุกอย่าง
ถึงแม้ว่า ไนโตะ จะไม่เป็นกังวลเกี่ยวกับพลังของ เนตรสังสาระ แต่ถ้ามันสามารถทำลายแผนของ มาดาระ ได้ แล้วทำไมเขาจะต้องเก็บมันไว้ละ?
ขณะที่ ไนโตะ กำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ คุชินะ ก็พยักหน้าและเข้ามากระซิบใกล้ ๆ เขาว่า
“ไหน ๆ เราก็ไม่รู้จะไปที่ไหน การพักอยู่ที่ หมู่บ้านอาเมะ ก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลวน่ะ แม้ว่าสภาพอากาศจะน่ารำคาญก็เถอะ”
คุชินะ พูดขณะที่เธอแบบมือออกมารับน้ำฝนที่ตกลงมาจากฟ้าอีกครั้งหลังจากที่ท้องฟ้ากลับสู่สภาพปกติ
เมื่อ ไนโตะ ได้ยิน คุชินะ พูดแบบนั้น เขาก็พยักหน้าให้เธอแล้วตอบกลับไปว่า “ก็ได้ งั้นเราจะอยู่ที่นี่ไปก่อน”
“ยาฮิโกะ ถ้านายอยู่คนเดียว นายจะไม่สามารถปกป้องดินแดนของ แคว้นแห่งฝน ได้อย่างแน่นอน เพราะทั้ง 5 แคว้นใหญ่ต่างก็ต้องการครอบครอง แคว้นแห่งฝน ทั้งนั้น และเมื่อถึงเวลานั้น สถานการณ์จะตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายมากยิ่งขึ้นและมันจะอันตรายมากกว่านี้ ฉันไม่สามารถปล่อยนายไว้คนเดียวได้”
ไนโตะ พยักหน้าให้กับ ยาฮิโกะ ทันใดนั้น ยาฮิโกะ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ยาฮิโกะ ผู้สูญเสียความเชื่อมั่นในตัวเอง ตอนนี้ความเชื่อมั่นของเขาเริ่มกลับมาอีกครั้ง เพราะอย่างน้อย ไนโตะ ก็จะคอยชี้แนะแนวทางให้เขา เขาก็แค่ทำตามที่ ไนโตะ แนะนำเท่านั้น
เช่นเดียวกันกับ โคนัน เธอเชื่อในความคิดของ ไนโตะ ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว และความคิดที่อยากจะช่วยเหลือผู้คนที่อยู่รอบข้างของเธอก็มาจาก ไนโตะ
แม้แต่ คุชินะ ก็เช่นกัน ตราบใดที่เธออยู่ข้าง ๆ ไนโตะ เธอก็ไม่ต้องสนใจอะไรอีกต่อไป