ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 481
สีหน้าของฌอน และแซ็คเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ
พวกเขาหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง พวกเขามาด้วยความทะเยอทะยานสูงมาก
แล้วพวกเขาควรจะต้องตอบสนองอย่างไรออกไปเมื่อได้รับข่าวว่าตระกูลของเขากำลังเข้าสู่กระบวนการล้มละลาย?
ในตอนนั้นเองพนักงานคนนั้นคิดอะไรบางอย่างและยิ้มออกมา
“คุณคงมาจากบริษัทของซิมเมอร์ในนิอัมมี่ ผมต้องขอโทษด้วยที่ล่วงเกิน คุณนายแมนดี้ ซิมเมอร์ อยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า?”
“ฮะ?”
สองพ่อลูกถึงกับงงในคำถามนี้ ทำไมถึงถามถึงแมนดี้?
แซ็คครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดออกไปอย่างระมัดระวังว่า “บอส ผมชื่อแซ็ค ซิมเมอร์ เป็นรองประธานเจ้าหน้าที่บริหารบริษัทของตระกูลซิมเมอร์”
“แมนดี้เคยเป็นผู้จัดการฝ่ายการเงินของตระกูลซิมเมอร์มาก่อน แต่เธอได้ทำผิดพลาดร้ายแรงและถูกไล่ออกไปแล้ว”
“ทำไมถามถึงเธอล่ะ?”
พนักงานคนนั้นดูโล่งใจเมื่อได้ยินแบบนั้น
“เยี่ยม! เนื่องจากเธอถูกไล่ออกไปแล้ว เรื่องนี้ก็คงจะง่ายกว่าเดิม”
แววตาของสองพ่อลูกเป็นประกาย พวกเขาคงกำลังจะได้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แล้วใช่ไหม?
“เนื่องจากคุณนายซิมเมอร์ไม่ได้ทำงานให้กับบริษัทนี้อีกต่อไป โปรดเตรียมรับมือกับกระบวนการล้มละลายในวันพรุ่งนี้ ผมจะมอบหมายให้คนอื่นดำเนินการ”
ฌอนและแซ็คยิ่งตกใจ
“บอส… นี่… นี่มัน…”
แซ็คเริ่มสั่นจนทรงตัวไม่อยู่
“คุณหมายถึงอะไร?”
“คุณนายซิมเมอร์และมิสอีวอนน์ เลขาของเจ้าชายยอร์กเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เธอสั่งให้ผมระมัดระวังเป็นพิเศษในการดำเนินการเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคุณนายซิมเมอร์”
“ตอนนี้คุณนายซิมเมอร์ไม่ได้ทำงานกับบริษัทของคุณอีกต่อไปแล้ว งั้นก็คงจะไม่เป็นไร โปรดเตรียมทำตามขั้นตอนเพื่อให้เรียบร้อยและดำเนินการให้เสร็จสิ้นโดยเร็ว”
พนักงานผู้รับผิดชอบคนนั้นกำลังพยายามอดทนอย่างยิ่งที่จะอธิบายสถานการณ์ให้พวกเขาฟังในเวลานี้
พูดง่าย ๆ ว่า ถ้าไม่มีแมนดี้ บริษัทอาจล้มละลายได้
ถ้าแมนดี้ยังทำงานให้กับบริษัท ก็อาจจะยังพอมีช่องทางให้เจรจากันได้
จะให้กล่าวตรง ๆ ก็คือ การที่จะรักษาบริษัทของซิมเมอร์ให้ยังคงอยู่ได้นั้นเกิดจากการให้เกียรติของอีวอนน์
แต่เนื่องจากแมนดี้ไม่ได้ทำงานกับบริษัทนี้อีกต่อไป คนที่มีหน้าที่รับผิดชอบจึงไม่จำเป็นต้องใส่ใจอะไรเป็นพิเศษ และทุกอย่างควรทำเป็นลายลักษณ์อักษร
แซ็คพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดว่า “บอส แม้ว่าแมนดี้จะไม่ใช่ผู้บริหารของบริษัทอีกต่อไป แต่เธอก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลซิมเมอร์ ได้โปรดให้เวลาเราหน่อยได้ไหม?”
แซ็คโค้งคำนับอย่างรวดเร็วและส่งซองให้คนที่รับผิดชอบเรื่องนี้
พรึบ!
พนักงานที่รับผิดชอบเหวี่ยงมือปัดซองจดหมายออกจากมือของแซ็ค ธนบัตรสีเขียวกระจัดกระจายไปทั่วพื้น
“งี่เง่า! นี่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ?!
“ถ้าวันนี้คุณนายซิมเมอร์อยู่ที่นี่ ผมจะต้องให้เกียรติเธอ!”
“พวกคุณคนกล้าดียังไง มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วยังคิดแต่จะติดสินบนผมอีกงั้นเหรอ?”
“ผมทำเงินได้หลายพันดอลลาร์ทุกปี คุณคิดว่าผมจะถูกล่อใจด้วยเงินจำนวนเล็กน้อยนี้จริง ๆ เหรอ?!”
พนักงานคนนั้นชี้ไปที่แซ็คอย่างโกรธจัด
สีหน้าของแซ็คุหมองหม่นคล้ำมัวเหมือนยามค่ำคืน เขาเกือบจะหมดความอดทนแล้ว แต่เขาไม่กล้าทำอะไรลงไปที่ สกาย คอร์ปอเรชั่น
ฌอนรีบเดินไปหาคน ๆ นั้นยื่นบัตรเครดิตในมือของเขา
“บอส! ทำไมแมนดี้ต้องอยู่ที่นี่ด้วย?
“ผม ฌอน ซิมเมอร์ เป็นลุงของเธอ ผมเป็นตัวแทนของตระกูลซิมเมอร์ เราขอโอกาสได้ไหม?”
แซ็คพยักหน้าซ้ำ ๆ
“ใช่ แมนดี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของผม เรามาที่นี่เพื่อผลประโยชน์ของเธอเช่นกัน”
เฟี่ยว!
ผู้รับผิดชอบขว้างบัตรเครดิตในมือลงบนพื้นอย่างโกรธจัด และพูดอย่างเย็นชาว่า “ไสหัวออกไปซะ! ออกไปเดี๋ยวนี้!”
“และขอเตือนไว้ก่อน!”
“วันพรุ่งนี้คุณนำเอกสารการล้มละลายของคุณมาที่นี่ตอนสิบโมงเช้า!”
“หรือจะให้คุณนายซิมเมอร์มาที่นี่พรุ่งนี้ตอนสิบโมงเช้า!”
“ถ้าคุณไม่มาและผิดนัด ผมจะถือว่ามันเป็นการผิดสัญญาของพวกซิมเมอร์ และหุ้นที่คุณเป็นเจ้าของก็จะเหมือนกระดาษเปล่าหนึ่งแผ่นแค่นั้น!”
“เดี๋ยวนี๋เลย! ออกไปให้สายตาของผมซะ!”
“ถ้ายังไม่ไป ผมจะเรียก รปภ.!”