ท่านผีถูกเกาเจี๋ยหิ้วตัวไปด้วยมือข้างเดียว
จ้าวเชียนทั้งสี่คนซึ่งขาทั้งสองข้างหัก แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกในใจ
โชคดี ที่อีกฝ่ายแค่มุ่งเป้ามาที่ท่านผี และไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตัวเอง
แม้ว่าขาจะหัก แต่เปรียบกับท่านผี ก็ดีมากแล้ว
แขนขาทั้งสองข้างของท่านผีถูกคนเหยียบหักอย่างกะทันหัน ครั้งนี้ถูกนำตัวไป โชคร้ายมากกว่าโชคดีแน่ๆ!
สภาพที่น่าสงสารน่าเวทนาเมื่อกี้นี้ของท่านผี ทำให้พวกเขากลัวจนไม่กล้าเปล่งเสียงกรีดร้องออกมา คิดแค่ว่า ต่อไปก็เป็นวันตายของตัวเองและคนอื่นๆ!
โชคดี ที่อีกฝ่ายไม่ได้สนใจตัวเองและคนอื่นๆด้วยซ้ำ!
หม่าฮู่กั๋วจับขาทั้งสองข้างกรีดร้อง”โอ๊ย”คำหนึ่ง เจ็บจนกัดฟัน และพูดว่า: “พวกคุณว่า คนคนนี้เป็นใครกันแน่? ท่านผีล่วงเกินเขายังไงกันแน่”
หลู้ซื่อไห่ให้คนพยุงตัวเองขึ้นมา เรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้ หอบหายใจแล้วพูดว่า: “ลืมเรื่องนี้ไปให้หมดซะ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถมีส่วนร่วมได้อีกต่อไป ใครจะไปรู้ว่าเทพเจ้านั้นมาจากไหนกัน”
จ้าวเชียนขมวดคิ้วพูดว่า: “ฉันคิดว่า เมื่อกี้นี้ชายหนุ่มคนนั้นลงมือกับพวกเราอย่างอ้อมมือแล้ว ไม่เช่นนั้นการเตะนั้น ก็คร่าชีวิตของฉันไปได้ในทันที เป็นยอดฝีมือจากไหนกันแน่?”
หลี่เจิ้นหัวส่ายหน้าพูดว่า: “ช่วงนี้ ทุกคนก็พักรักษาตัวอย่างสงบสุขเถอะ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับท่านผี ตัดขาดทั้งหมด ก็กลัวว่าคนคนนั้นจะมาหาเรื่องพวกเราอีก”
ทั้งสี่คนเงียบไม่พูดอะไร ความแข็งแกร่งที่เกาเจี๋ยแสดงออกมาเมื่อกี้นี้ ทำให้พวกเขาตกใจกลัวแทบตาย
……
เกาเจี๋ยส่งมอบท่านผีให้องครักษ์เงาเฝ้าดู และไม่กล้าติดตามเย่เซิ่งเทียนอีก
เพราะว่าจากการสืบเรื่องพวกนี้จนถึงตอนนี้ พบว่าผู้บงการเบื้องหลังคือตระกูลเย่ ถึงขนาดมีความเป็นไปได้สูงว่าเย่ห้าวพ่อของเย่เซิ่งเทียนเป็นคนจัดการ!
นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถเข้าไปแทรกแซงได้
คนเดียวที่สามารถปลอบโยนเขาได้ ก็คือหวางซี
เกาเจี๋ยแอบไปหาหวางซี
สภาพของเย่เซิ่งเทียนผิดปกติมาก เดินทางในแม่น้ำซ่อนมังกรเป็นเวลานานมาก ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ก็ไม่มีใครรู้ว่ามีแผนการอะไร
การเดินทางนี้ ก็เดินทางไปสามวันสามคืน!
เกาเจี๋ยกับเวินเฉินและคนอื่นซ่อนตัวอยู่ในความมืด ไม่กล้าเข้าไป
ตอนที่หวางซีมาถึง เสื้อผ้าของเย่เซิ่งเทียนก็เปียกโชกไปด้วยหิมะแล้ว
“เซิ่งเทียน นายมีอะไรอยู่ในใจ นายบอกกับฉันได้นะ อย่าทรมานตัวเองแบบนี้ได้มั้ย? ฉันเจ็บปวดมาก ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ครอบครัวของพวกเราก็จะอยู่ด้วยกันตลอดไป”
หวางซีกอดเย่เซิ่งเทียนไว้ และพูดอย่างขมขื่น
เธอรู้ว่า อันที่จริงสามีของตัวเองใช้ชีวิตมาอย่างลำบากมาก ยากลำบากเป็นอย่างมาก
เรื่องอะไร ก็แบกรับไว้เพียงคนเดียว ซ่อนเร้นอยู่ในใจ กลัวว่าพวกเธอจะเป็นห่วง
“ซีเอ๋อร์”
เย่เซิ่งเทียนเผยให้เห็นรอยยิ้มอย่างยากเย็น ดวงตาทั้งสองเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย เต็มไปด้วยความเจ็บปวด
จากนั้น มุมปากของเย่เซิ่งเทียนก็มีหยุดเลือดไหลออกมา และหมดสติในอ้อมแขนของหวางซี
“เซิ่งเทียน เซิ่งเทียน!”
หวางซีกังวลมาก ร้องไห้อย่างสุดเสียงขึ้นมา
เกาเจี๋ยและเวินเฉินตกใจมาก สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และส่งเย่เซิ่งเทียนไปที่โรงพยาบาล
……
“อะไรน่ะ!! เสี่ยวเทียนหมดสติเหรอ? เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่!! เกาเจี๋ยและเวินเฉินทำบ้าอะไรอยู่!! รีบหาหัวเวิ่นยีเดี๋ยวนี้ เร็วเข้า!”
เมื่อข่าวไปถึงที่เมืองหลวงก่อนเป็นอันดับแรก ขุนหลวงตกใจมาก ออกคำสั่งในทันที และสั่งปิดข่าวทันที!
“เรียกสามเทพสี่ราชาแปดนายพล12 รากษสเลือดกลับมา!”
“สั่งการหน่วยสังหารเลือดสามร้อยนาย เฝ้าอยู่ข้างกายของเย่เซิ่งเทียนยี่สิบสี่ชั่วโมง!”
“สั่งการองครักษ์เงา จัดการกับทุกคนในรายชื่อทั้งหมด ดึงดูดความสนใจของทุกประเทศในโลก!”
“สั่งการผู้บัญชาการซาพั่วหยุนและรองผู้บัญชาการถังหู่เฉินของเขตเจียงหนาน เขตเจียงหนานเข้าสู่สถานะเตรียมพร้อมรบ เปิดสแตนด์บายตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง หากมีการเคลื่อนไหวใดๆ ไม่ว่าใครจะเป็น ตายสถานเดียว!”
“สั่งการกองพลอาวุธ จับตาดูอย่างใกล้ชิด ถ้าเกิดการเคลื่อนไหว ฆ่า!”
ขุนหลวงที่ในเวลาปกติอ่อนโยน ในวินาทีนี้ กลายเป็นเยือกเย็นเป็นอย่างยิ่ง และออกสั่งแข็งกล้า!
และการเปลี่ยนแปลงต่อเนื่องนี้ เพียงเพราะว่า เย่เซิ่งเทียนหมดสติ!