ตอนที่ 475 : พวกเราอยู่บนดาว?
ฟางฉีพบว่ามีหลายสายตาจับจ้องมองมาที่เขาด้วยออร่าแปลกๆ
“มองข้าทําไม?” ฟางฉีหันกลับไป “บนหน้าข้ามีดอกไม้ติดอยู่เรอะ?”
คนอื่นๆ เงียบ
“ว้ว! เจ้าของร้านร้ายกาจ!” มู่ชิงพึมพําและหันกลับไปสนใจเกมของเธอต่อ
คนอื่นๆ ที่ตั้งใจมาดูความพ่ายแพ้ของเจ้าของร้านจําต้องหันหลังกลับไปนั่งที่เดิม
พวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับฟางฉี เห็นได้จัดว่าฟางฉีมีความเข้าใจในกลยุทธ์ต่างๆ ทั้งระดับต่ําจนไปถึงสูง เขาทําให้หน่วยต่างๆ ทํางานไปพร้อมๆ กันแถมยังสามัคคีเป็นปึกแผ่น
“เขาเก่งจริงหรอ?” ซงวูรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าเจ้าของร้านนั้นอายุน้อยมาก แต่เขาสามารถเข้าใจในเทคนิคและกลบุทธ์เป็นอย่างดี
“เจ้านายทําไมท่านถึงเล่นเกมนี้เก่ง?” เจียงเสี่ยวหยูทําหน้าจ๋อย “สิ่งที่ท่านเพิ่งใช้เรียกว่าอะไร? ทําไมถึงได้มีพลังมากขนาดนี้?”
เธอเห็นยานอวกาศหลายลําจอดอยู่ในฐานของกูถิงหยุนจํานวนมาก แต่หลังจากถูกโจมตีฐานยานอวกาศพวกขี้ถูกฟางฉีระเบิดแทบไม่เห็นเค้าโครงเดิม
“อาวุธนั้นทรงพลังจริงๆ” หลี่หลันเหลียวทําหน้าหวาดกลัว เธอนึกถึงภาพที่น่าตกใจของทุกอย่างที่พลังทลายตรงหน้า “มนุษย์ดูตัวเล็กและเปราะบาง แต่อาวุธของพวกเขานั้นพิษสงร้ายแรงขนาดนี้ได้อย่างไร!?”
พลังของมันแรงเหนือจินตนาการ
“มนุษย์แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?”
เมื่อได้ยินคําถามนี้ ทุกคนต่างหันมาถามเสียง
“อืม…” ฟางฉีไม่รู้จะตอบคําถามนี้ยังไง การสร้างอาวุธนี้เหมือนกับการสร้างขีปนาวุธ เขาเป็นแค่เจ้าของร้านจะไปอธิบายรายละเอียดเค้าโครงของมันให้พวกเจ้าเข้าใจได้ยังไง
“เข้าเกมเพื่อหาคําตอบ!” ถังหยูเอ่ย
ในอีกสองร้านลูกค้าส่วนใหญ่เลือกเล่นโหมดเนื้อเรื่องตอนนี้ยังไม่มีการพูดคุยที่โดดเด่นสักเท่าไร พวกเขาส่วนมากหยุดพักจากการต่อสู้และเลือกที่จะเสพเนื้อเรื่องของตัวเกมก่อน
ไม่ใช่ทุกคนที่จะเล่นเกมใหม่เลย บางคนยังคงติดอยู่กับเกมเก่าอยู่ ส่วนบางคนเลือกที่จะเดินตามรอยของเจ้าร้าน
อย่างไรก็ตามจํานวนผู้เล่นเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ผู้เล่นเก่าแก่อย่างซูเทียนจิ หลี่เฮารันหัวหน้าผู้นําด้านสิ่งประดิษฐ์ แม้แต่นาหลันฮงวูผู้พักดีต่อเดโบยังต้องยอมให้แก่เกมใหม่ เนื่องจากเป็นเกมค่ายเดียวกันกับเดโบ
ขณะนี้นาหลันฮงวูที่เพิ่งเล่นโหมดเนื้อเรื่องเสร็จถึงกับเปิดแทบโพสต์เพื่อหาข้อมูลการเล่นถึงกับตกใจ เมื่อพบว่ามีการพูดถึงเกมนี้อย่างล้นหลาม
[สตาร์คราฟเกิดขึ้นยังไง?] นี่คือหัวข้อที่ถูกพูดถึงเยอะที่สุด
เขาเปิดโพสต์และพบว่าข้อความส่วนมากมาจากคนที่ใช้ชื่อว่าสไปร์ท โพสต์ส่วนมากเป็นเกี่ยวกับรูปภาพที่แสดงถึงจักรวาลอันไร้ขอบเขตโดยมียานอวกาศสีดําขนาดใหญ่เด่นหลาอยู่บนหน้าจอ
ยานอวกาศเดินทางเงียบๆ ในความว่างเปล่า ดาวจํานวนมากมายร่องลอยในอากาศคล้ายกับหมู่เกาะ
หนิงไปไล่อ่านคําตอบมากมายในโพสต์สนทนาของเธอ
[นี่คือภาพหน้าจอของเกมใช่หรือไม่?]
[ดูเหมือนว่าท้องฟ้าในตอนเริ่มเกมนั้นเต็มไปด้วยดวงดาว]
[เห็นไหมว่าตอนนี้ ยานอวกาศกําลังบินอยู่ใต้ท้องของมันไม่มีแม้แต่พื้นดิน]
“ดินแดนที่นี่เป็นวงกลม?” ผู้ฝึกฝนจากจิวหัวและเมืองครึ่งมองดูด้วยความสงสัย เป็นเรื่องธรรมาดาที่พวกเขาจะไม่รู้จักโลกหรือแม้แต่ดินแดนที่พวกเขาอาศัยอยู่ว่ามันมีรูปลักษณ์ยังไง
“…..”
หรือจะเป็นไปได้ว่ามีคนอาศัยอยู่บนดวงดาง? นาหลันฮงวูคิดในหัว
[เจ้าของข้าสงสัยว่ามีคนอาศัยอยู่บนดวงดาวจริงหรอ?] หนิงไป่ถือชานมพลางส่งข้อความหาฟางฉี
“อืม” ฟางฉีอ่านข้อความ เขารู้สึกเหมือนกับว่าเด็กประถมกําลังสร้างคําถาม [ช่างไร้เดียงสานะ]
ทันทีที่เขาตอบข้อความไอคอนของคนอื่นก็เด้งขึ้น
นาหลันฮงวูถาม [มีคนอาศัยอยู่บนดวงดาวจริงหรอ?]
ฟางฉีเงียบ
เขาพบว่าหนิงไป่ไม่ใช่คนไร้เดียงสาเพียงคนเดียว ดูเหมือนว่าแทบจะทุกที่นี่เองก็เช่นกัน
พวกเขาอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็ก
เจียงเสี่ยวหยูถามทันที “เอ่อ .. ทําไมจู่ๆ ถึงพูดถึงดวงดาว? มีคนอยู่บนดวงดาว?”
มู่ชิงตอบ “มันวิเศษมาก ที่มีคนอาศัยอยู่บนดวงดาว แล้วเขาจะไม่ตกลงมาหรอ?”
ใบหน้าของฟางฉีเปลี่ยนสี เขาตอบ “มันเคยเกิดขึ้นกับพวกเจ้า ”
เขาเรียบเรียงคําพูด “ข้าหมายถึงว่าไม่คิดบ้างหรอว่าที่ที่เราอยู่ก็เป็นดวงดาวเช่นกัน”
“เป็นไปได้ยังไง?” เจียงเสี่ยวหยูที่อยู่ข้างๆ เขาพึมพํา “หรือเจ้าของร้านกําลังหลอกเรา?”
คําพูดของฟางฉีทําให้เกิดคลื่นความสงสัย หลายคนเริ่มคิดไม่ตกว่าเขาอยู่ที่ไหน? แล้วนี่ดวงดาวอะไร?
จือไปกล่าว “ถ้าเราอยู่บนดวงดาว งี้เราก็เป็นนางฟ้าใช่มั้ย?”
ซูเทียนจิส่งรูปท้องฟ้าพร้อมดวงดาวในกลุ่ม
มูตงไล [สวยกว่าวิวที่เคยเห็นบนหอดูดาวเสียอีก]
“………..”
พวกเขาไม่เคยเห็นมุมมองของโลกทั้งใบหรือสิ่งที่มองเห็นได้จากท้องฟ้า ซึ่งนี่เป็นเหตุผลว่า ทําไมพวกเขาถึงจิตนาการไม่ออกถึงโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่