เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 379
จะกล่าวแบบนี้ก็ได้
เหอเซิ่งหงเป็นคนหนึ่งที่มีอำนาจมากที่สุดในเมืองกาสิโน!
เพียงแค่เขาลงมือ
ทั่วทั้งเมืองกาสิโนก็ไม่มีผู้ใดขวางทางได้!
หยางเฟิงหัวเราะเย้ยหยัน : “ฉันกำลังตลกขบขันอยู่ กบในกะลา ไม่รู้จักเจียมตัว!”
“ดูเหมือนว่าคุณจะอยู่ในเมืองกาสิโนนานเกินไป ไม่รู้ว่าโลกกว้างใหญ่แค่ไหน! ไม่รู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าเหนือคนยังมีคน!”
เหอเซิ่งหงคิดว่า คนเองเป็นผู้แข็งแกร่งแดนปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ บนโลกนี้ไม่มีใครเทียบเทียม!
หารู้ไม่ว่า
ผู้แข็งแกร่งแดนปรมาจารย์ทุกๆ คน ในสายตาของหยางเฟิงนั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับมดเลย
ฆ่าเขา ก็เหมือนกับฆ่ามดเท่านั้น!
“หยางเฟิง แกไปตายซะ!”
เหอเซิ่งหงคาดไม่ถึงเลยว่า
เรื่องราวมาถึงตอนจบแล้ว หยางเฟิงยังจะเย่อหยิ่งเช่นนี้ จะรังแกกันเกินไปแล้วจริงๆ!
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เช่นนั้นก็จะเด็กหัวของหยางเฟิงทิ้งซะ ดูสิว่าเขาจะยังเย่อหยิ่งอยู่ได้อย่างไร!
“หมัดหย่งชุน!”
ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
เหอเซิ่งหงกำหมัดแน่น ใช้กำลังทั้งหมดที่มี ต่อเข้าไปที่หยางเฟิง
ทันใดนั้น
กระแสลมอันบ้าคลั่ง ได้ควบแน่นอยู่ในกำปั้นของเขา
หมัดนี้ส่งออกไป พูดได้ว่าทำให้โลหะและหินแตกละเอียดได้เลย!
เขาเชื่อมั่นว่า
หยางเฟิงจะต้องตายด้วยหมัดของเขาอย่างแน่นอน!
เมื่อเห็นหมัดของเหอเซิ่งหงต่อยเข้ามา
หยางเฟิงก็ยิ้มอย่างเหยียดหยาม
เขารวบมือของตนเองเช่นกัน และค่อยๆ กำเป็นหมัดอย่างช้าๆ
เพียงแค่เห็น
อากาศโดยรอบกลายเป็นสุญญากาศทันที ทรุดลงจนกลายเป็นช่อง
กำปั้นของหยางเฟิง!
เปรี้ยงปร้าง!
เกิดเสียงดังขึ้นมาในสุญญากาศอย่างฉับพลัน!
“วันนี้ จะทำให้คุณได้เห็นว่าผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริงเป็นอย่างไร!”
คำพูดจบลง
หมัดของหยางเฟิง ก็ส่งเข้าไปอย่างโหดเหี้ยม
หมัดนี้
มีอำนาจยิ่งกว่าเหอเซิ่งหงซะอีก!
ดูเหมือนว่า
หมัดหนึ่งส่งออกไป โลกทั้งโลกก็แตกสลายได้เลย!
ท้องฟ้าที่ครอบพื้นปฐพี ก็สามารถถูกทะลวงกลายเป็นอุโมงค์ได้!
เมื่อมองเห็นตรงนี้
สีหน้าของเหอเซิ่งหงก็เปลี่ยนไป
เขาคาดไม่ถึงเลยว่า หมัดของหยางเฟิงจะรุนแรงเช่นนี้!
แต่เรื่องราวดำเนินมาถึงตอนนี้แล้ว
เขาไม่มีทางหนีใดๆ แล้ว!
“หยางเฟิง อย่ามาเสแสร้งอยู่เลย ไปตายซะเถอะ!”
เสียงตะโกนดังลั่น!
ทันทีหลังจากนั้น
หมัดทั้งสองคน ก็ชนเข้าหากันอย่างรุนแรง!
ปัง!
เสียงดังสนั่น
คลื่นอากาศอันน่าสะพรึง ในใจกลางที่หมัดของคนทั้งสองชนเข้าหากัน ได้แผ่ซ่านออกมา
เพล้ง!
ทุกอย่างในโถงใหญ่ของคฤหาสน์ ราวกับถูกพายุทอร์นาโดพัดถล่ม ทั้งหมดล้มลงกับพื้น แตกออกเป็นเสี่ยงๆ!
และในขณะที่หมัดปะทะกัน
เหอเซิ่งหงก็เงยหน้าขึ้น มองไปยังหยางเฟิงด้วยใบหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อ!
ตูม!
ทันใดนั้น
ทั้งตัวเขา ก็ราวกับถูกกระสุนปืนใหญ่จนลอยออกไป
ตูมมม!
เหอเซิ่งหงชนเข้ากับผนัง
ในฉับพลัน บนผนังก็ถูกกระแทกจนเป็นรูโหว่
ทันทีหลังจากนั้น
ผนังทั้งหมด ไม่สามารถต้านทานพลังมหาศาลนี้ได้ จึงพังทลายลงทันที!
ทั้งตัวของเหอเซิ่งหง ถูกฝังอยู่ในซากปรักหักพัง!
แต่หยางเฟิง ยังคงยืนอยู่ที่เดิม
สีหน้ายิ่งยโสโอหัง
มดตัวจิ๊บจ๊อยกล้ามาท้าประลองกับตนเอง ช่างรนหาที่ตายซะจริงๆ!
ห้องโถงใหญ่ของคฤหาสน์ที่เคยหรูหราจนหาที่เปรียบไม่ได้ เวลานี้กลับยุ่งเหยิงเละเทะ
ดูเหมือนกับการเกิดอุทกภัย ได้ทิ้งร่องรอยของโศกนาฏกรรมความเสียหายเอาไว้!
หยางเฟิงเดินเข้าไปในซากปรักหักพังนั่น
แค่กๆ!
เหอเซิ่งหงคลานออกมาจากซากปรักหักพัง
เขาไออย่างรุนแรงไม่หยุด มีเลือดสดๆ เต็มปาก
เสื้อผ้าชำรุดทรุดโทรม ดูจนตรอกอย่างมาก!
เขาเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าหวาดกลัว มองไปยังหยางเฟิง
ดวงตาคู่นั้น เผยความหวาดกลัวออกมา
เขาคาดไม่ถึงเลยว่า หยางเฟิงจะแข็งแกร่งถึงขึ้นนี้
ด้วยพละกำลังของปรมาจารย์ผู้สง่าผ่าเผยของตนเอง ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมัดหยางเฟิงเลยด้วยซ้ำ!
เขาคิดว่า ศักยภาพของตนเองนั้น สามารถเอาชนะได้ทั้งเมืองกาสิโน อย่างไร้คู่ต่อสู้
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ตนเองเป็นแค่กบในกะลาเท่านั้น!
หยางเฟิงจึงสอนเขาว่า อะไรที่เรียกว่าเหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า!
เขาได้เห็นประจักษ์ตาเป็นครั้งแรก
คนคนเดียว ไม่นึกเลยว่าจะแข็งแกร่งถึงขั้นนี้!