ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 485
แมนดี้เข้าออกร้านค้าหลายร้อยแห่ง เธอลองสื้อผ้าที่เธอชอบ แต่เมื่อเห็นป้ายราคาเธอกลับซื้อไม่ลง
นั่นเพราะโอลเด้น เทรดขายเฉพาะสินค้าแบรนด์หรู ที่นี่จะไม่มีอะไรที่ราคาถูกเลย
แต่สำหรับเธอ การได้ลองเสื้อผ้าเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกดีแล้ว
ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์ที่คอยเดินตามเธอคอยจดจำเสื้อผ้าที่แมนดี้ลองสวม แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
แมนดี้รู้สึกพอแล้วที่ได้ลองเสื้อผ้ามาเรื่อย ๆ จนถึงร้านสุดท้าย
เธอรีบวิ่งไปหาฮาร์วีย์และยิ้มให้อย่างมีความสุข
“กลับบ้านกันเถอะ หลังจากลองเสื้อผ้าที่ร้านนี้เสร็จ”
“ตามใจคุณเลยครับ”
ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่คิดจะปฏิเสธเธอ
พวกเขากำลังจะเดินเข้าไปในร้านในจังหวะที่มีชายหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วย
ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างที่มีเสน่ห์ แต่งหน้าจัดจ้าน จนแทบไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอ
ชายคนนั้นสวมเสื้อยืดและรองเท้าแตะพร้อมพวงกุญแจห้อยอยู่ที่เอว ดูเหมือนว่าเขาน่าจะเป็นหนึ่งในคนที่ร่ำรวยของบัควู้ด
ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้าไปในร้านและขอให้ผู้ช่วยร้านจัดเสื้อผ้าที่เธอชอบโดยไม่ได้ดูป้ายราคาด้วยซ้ำ
นั่นทำให้ผู้ช่วยร้านยิ้มอย่างสงวนท่าทีขณะคอยรับใช้ผู้หญิงคนนั้นด้วยความสุภาพเป็นพิเศษ
หญิงสาวที่มีเสน่ห์เดินไปหาแมนดี้ และมองเพื่อดูเสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่และพูดว่า “ฉันจะเอาชุดนี้ด้วย!”
ผู้ช่วยร้านค้าโค้งคำนับ แมนดี้ลองชุดนี้อยู่มาบ้างแล้ว และฮาร์วีย์ก็ดูไม่เหมือนคนมีเงิน นั่นทำให้พวกเขาไม่ให้สนใจแมนดี้มากนัก
“คุณผู้หญิงคะ รบกวนถอดชุดที่คุณลองอยู่คืนหน่อยนะคะ คุณผู้หญิงคนนี้ต้องการจะซื้อ!”
แม้ว่าผู้ช่วยร้านจะสุภาพกับเธอ แต่น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าคำขอของเธอกลับแฝงอะไรไว้อย่างไม่ต้องสงสัย
แมนดี้ขมวดคิ้วมุ่นขณะที่ยังยืนอยู่หน้ากระจก
เธอชอบชุดที่เธอลองสวมอยู่ เธอแอบดูป้ายราคาแล้ว มันเป็นราคาที่ไม่แพงมาก ในตอนนั้นเธอลังเลเล็กน้อยว่าจะซื้อชุดนี้ไหม
และตอนนี้ผู้ช่วยร้านก็ขอให้เธอถอดชุดนี้ออก
แมนดี้ดูสถานการณ์ตรงหน้าและพูดว่า “ฉันชอบชุดที่ฉันกำลังลองอยู่ตอนนี้ คุณช่วยเอาจัดชุดอื่นในร้านให้ผู้หญิงคนนั้นแทนได้ไหม?”
ผู้ช่วยร้านยิ้มและพูดว่า “ต้องขออภัยด้วยนะคะ มีชุดไซส์นี้เหลือเพียงชุดเดียว รบกวนถอดมันออกด้วยค่ะ”
แมนดี้รู้สึกหงุดหงิด
“ฉันไม่ได้บอกหรือไงว่าฉันต้องการชุดนี้ และฉันกำลังจะซื้อชุดนี้”
ก่อนที่ผู้ช่วยร้านจะพูดได้อีกครั้ง หญิงสาวผู้มีเสน่ห์คนนั้นก็ยิ้มขณะเพ่งมองดูแมนดี้และพูดอย่างดูถูกว่า “เวลาฉันจะซื้อเสื้อผ้า ฉันไม่เคยลองเลยสักครั้ง มีแต่คนจน ๆ อย่างคุณเท่านั้นที่ลองนั่น ลองนี่ คุณลองหลายชุดมานานมากแล้ว แต่เพิ่งคิดจะซื้อตัวนี้ คุณไม่ละอายใจบ้างหรือ?”
“ถ้าฉันไม่ลองใส่ ฉันจะรู้ได้ยังไงว่ามันเหมาะกับฉัน?” แมนดี้ปฏิเสธเสียงแข็ง
“แล้วถ้ามันไม่เข้ากับเธอล่ะ”
ผู้หญิงคนนั้นหัวเราะ
“ถ้าไม่ใช่ก็แค่โยนมันทิ้งไป เป็นผู้หญิง คุณต้องเลือกชุดที่คุณชอบตั้งแต่แรกเห็น แต่ดูจากสารรูปของคุณแล้ว คุณคงไม่มีเงินพอที่จะซื้อมันได้แม้ว่าคุณจะชอบมันมากก็ตาม!”
“เอาล่ะ พูดมากพอแล้ว”
“ถามผู้ช่วยร้านสิว่า เขาจะขายเสื้อผ้าให้ฉันหรือคุณ?”
ผู้ช่วยร้านค้ากำลังตกที่นั่งลำบาก แมนดี้บอกว่าเธอต้องการจะซื้อชุดนี้
แต่ในขณะเดียวกัน หญิงสาวอีกคนก็พูดต่อไปว่า “ถ้าฉันไม่ได้ชุดนี้ ฉันจะไม่ซื้อส่วนที่เหลือ”
ผู้ช่วยร้านไม่ลังเลอีกต่อไป ก็กระแอมในลำคอ
“คุณผู้หญิง ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ เนื่องจากเธอบอกว่าต้องการชุดนี้ก่อน ฉันจึงต้องขอให้คุณถอดออก และโปรดระวังอย่าให้ชุดนี้เสียหาย…”