แดนนิรมิตเทพ บทที่ 606
“ตลก นายบอกว่ากระโดดฉันก็ต้องกระโดดเหรอ? ทำไมฉันต้องฟังคำพูดของนายด้วย!”

เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ถ้านายไม่กระโดด ฉันจะช่วยนายเอง!”

“นายกล้าเหรอ!” จางเฉียงมองเฉินโม่ที่เดินเข้ามาและตะโกนด้วยความกลัว

เฉินโม่คว้าคอปกเสื้อของจางเฉียงทันที ราวกับว่าเขายกไก่ตัวหนึ่ง แล้วเดินไปที่หน้าต่างอย่างง่ายดาย

จางเฉียงตกใจจนและตะโกนว่า “เฉินโม่ ไอ้คนไร้ประโยชน์ นายปล่อยฉันน่ะ! ถ้านายกล้าทำร้ายฉันในห้องเรียน ฉันจะไปฟ้องผู้อำนวยการ! แล้วนายจะถูกไล่ออก!”

สีหน้าของเจิ้งซิ่วลี่ที่นั่งอยู่แถวหน้าเคร่งขรึม เธอเคยเห็นวิธีการของเฉินโม่มาแล้ว เธอรู้ว่าเฉินโม่ไม่ได้ข่มขู่จางเฉียงอย่างแน่นอน และมีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะโยนจางเฉียงลงไปจริง ๆ

“หยุด!”

ในฐานะที่เจิ้งซิ่วลี่เป็นหัวหน้าห้อง เธอรู้จักใช้อำนาจที่มีอยู่ในมือ

เฉินโม่หยุดฝีเท้าแล้วหันไปมองเจิ้งซิ่วลี่

“เฉินโม่ นายกำลังจะทำอะไร? ปล่อยจางเฉียง!” เจิ้งซิ่วลี่ตะโกน

เจี่ยงหยาวกลัวเฉินโม่จะสร้างปัญหาใหญ่ แล้วสูญเสียคุณสมบัติในการสอบเอ็นทรานซ์ เธอจึงเตือนเบา ๆ ว่า “พี่เฉินโม่ ที่นี่เป็นชั้นสาม ถ้ากระโดดลงจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ พี่อย่าหุนหันพลันแล่นเด็ดขาด!”

จ้าวกางและคนอื่น ๆ ก็ลุกขึ้นยืน เกลี้ยกล่อมเบา ๆ ว่า “เฉินโม่ เจี่ยงหยาวพูดถูก ตอนนี้กำลังจะเริ่มสอบเอ็นทรานซ์แล้ว อย่าทำให้เกิดปัญหาใด ๆ!”

เฉินโม่เหลือบมองพวกเขาแล้วยิ้มเล็กน้อย “วางใจเถอะ ผมมีขอบเขต!”

เฉินโม่หันไปมองเจิ้งซิ่วลี่ด้วยสีหน้าเยาะเย้ย

หลังจากนั้น เขาคว้าตัวจางเฉียงแล้วมุ่งหน้าเดินไปทางหน้าต่างต่อ

เจิ้งซิ่วลี่กัดฟันด้วยความโมโห แต่เธอไม่มีทางเลือกนอกจากตะโกนเสียงดัง “เฉินโม่ นายอาศัยว่าตนเองต่อสู้เก่ง แล้วรังแกเพื่อนนักเรียน ถ้านายแน่จริง พวกเรามาแข่งขันผลการสอบเอ็นทรานซ์สิ ต่อให้นายต่อสู้เก่งแค่ไหน แต่อย่าลืมว่านายเป็นแค่นักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่ง มีเพียงผลสอบเอ็นทรานซ์เท่านั้น ที่เป็นมาตรฐานในการวัดความแข็งแกร่งของนักเรียนมัธยมปลาย!”

“ฉันจะแข่งขันสอบเอ็นทรานซ์กับนาย นายกล้ารับคำท้าไหม” เจิ้งซิ่วลี่ตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชา

จางเฉียงยังคงตะโกนด้วยความหวาดกลัว “หัวหน้าพูดถูก เฉินโม่ นายอาศัยว่าตนเองต่อสู้เก่งแล้วรังแกคนอื่น ถ้านายแน่จริงก็แข่งขันผลการสอบเอ็นทรานซ์กับฉันสิ ถ้านายได้คะแนนสูงกว่าฉัน ฉันจะกระโดดลงมาจากชั้นบนสุด!”

ทุกคนต่างมองเฉินโม่ และทุกคนรู้เทอมนี้เฉินโม่ไม่ได้มาเรียน การที่เขามาร่วมสอบเอ็นทรานซ์ อาจเป็นเพราะสมองส่วนไหนผิดปกติ อยากให้เขาสอบได้คะแนนดี เป็นเรื่องยาก!

และมันยากยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์เสียอีก!

เพื่อนนักเรียนต่างแอบหัวเราะ เจิ้งซิ่วลี่กับจางเฉียงใช้จุดอ่อนของเฉินโม่ท้าทายเฉินโม่ แล้วเขาจะตกลงได้อย่างไร?

เฉินโม่หยุดฝีเท้าอีกครั้ง แล้วหันไปมองเจิ้งซิ่วลี่ด้วยสีหน้าเหยียดหยาม

“ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ อยากแข่งสอบเอ็นทรานซ์กับฉันใช่ไหม? โอเค ฉันตกลง”

เมื่อได้ยินว่าเฉินโม่ตกลง เจิ้งซิ่วลี่รู้สึกแปลกใจมาก เดิมทีเธอคิดว่าเฉินโม่จะไม่รับท้าทายที่ไม่ยุติธรรมแบบนี้ แต่นึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะตกลงอย่างง่ายดาย!

“จองหองจริง ๆ!” เจิ้งซิ่วลี่มองเฉินโม่ด้วยความเยาะเย้ย และกล่าวอยู่ในใจว่า “แต่แบบนี้ก็ดี ในที่สุดฉันก็มีโอกาสที่จะทำให้นายอับอายขายหน้าแล้ว!”

เจิ้งซิ่วลี่รีบกล่าวเสียงดังว่า “โอเค นายเป็นคนตกลงเองน่ะ พวกเราพูดคำไหนคำนั้น! เพื่อนนักเรียนทุกคนเป็นพยานให้พวกเรา!”

เจี่ยงหยาว จ้าวกาง และคนอื่น ๆ รู้สึกกังวลเล็กน้อย ถึงแม้พวกเขาเชื่อว่าเฉินโม่จะไม่ละทิ้งการสอบเอ็นทรานซ์ แต่พวกเขาไม่เชื่อว่าเฉินโม่จะสามารถสอบได้คะแนนดี เพราะเขาลาไปตลอดเทอม!

“พี่เฉินโม่ พี่ไม่จำเป็นต้องท้าชิงกับเธอ……มันไม่ยุติธรรมสำหรับพี่!” เจี่ยงหยาวเกลี้ยกล่อมเบา ๆ

“เจี่ยงหยาวพูดถูก เฉินโม่ นายอย่าตกหลุมพราง!” จ้าวกางเกลี้ยกล่อมอยู่ด้านข้าง

เฉินโม่ยิ้มบาง ๆ “วางใจเถอะ ผมจะทำให้เธอยอมแพ้ทั้งกายและใจ!”

หลังจากกล่าวจบ สีหน้าของเฉินโม่เปลี่ยนไปทันที “เพียงแต่เรื่องนี้ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่านายต้องกระโดดลงไป!”

“กระโดดลงไปเถอะ!”

“เฉินโม่ นาย…นายกำลังจะทำอะไร? ห๊ะ…..”

เฉินโม่โยนจางเฉียงลงไปจากหน้าต่างทันที แล้วเสียงร้องที่เจ็บปวดของจางเฉียงก็ดังอยู่นอกห้องเรียน!