ไนโตะ วางถ้วยชาลงบนพื้น จากนั้นเขาก็พูดว่า “ผมไม่สนใจเรื่องพวกนั้น แล้วถ้าผมกลับไปที่ โคโนฮะ คุณจะรับประกันได้ไหมว่า คนในหมู่บ้านจะไม่เกลียด คุชินะ?”
“เรื่องนั้น…”
จิไรยะ ไม่รู้จะตอบเขายังไง อุบัติเหตุครั้งสุดท้ายของ 9 หาง เป็นเหมือนกับหนามยอกออกของ หมู่บ้านโคโนฮะ สิ่งนี้ไม่มีทางลบออกไปจากใจขของชาวบ้านได้ง่าย ๆ
และชาวบ้านต่างก็มีความสุขเมื่อได้ยินข่าวการจากไปของเธอ
ยิ่งไปกว่านั้น นับวันชาวบ้านก็ยิ่งกลัวพลังของ ไนโตะ มากยิ่งขึ้นหลังจากที่เขาจากไป แม้ว่าพวกเขาจะเคยชื่นชมและเคารพเขามาก่อนก็ตาม
“นี่ยังไม่หมดแค่นั้นนะ แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันอยากเป็น โฮคาเงะ คนต่อไปล่ะ โคโนฮะ จะยอมไหม?”
เมื่อเห็นว่า จิไรยะ ไม่สามารถตอบเขาได้ เขาจึงเพิ่มคำถามอีกข้อหนึ่ง และ จิไรยะ ก็ไม่สามารถตอบได้เช่นเดิม
คำถามเหล่านี้ทำให้การแสดงออกของ จิไรยะ เต็มไปด้วยความขมขื่น แม้ว่าเขาจะต้องการสัญญาสิ่งเหล่านี้กับ ไนโตะ แต่เขาก็ทำได้แค่ส่ายหัว เขาไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เพราะไม่ว่าจะเป็น ซารุโทบิ หรือ ดันโซ ก็จะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นอย่างแน่นอน
ถ้า ไนโตะ เป็นเหมือนกับ มินาโตะ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เกิดในตระกูลใหญ่อย่าง ตระกูลเซนจู แต่เขาก็เกิดในตระกูลของหมู่บ้าน และนั่นก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาคู่ควรที่จะได้เป็น โฮคาเงะ คนต่อไป
“พูดไม่ออกเลยฉัน”
จิไรยะ ถอนหายใจและยืนขึ้น เขาแสดงสีหน้าอ้อนวอนต่อ ไนโตะ จากนั้นเขาก็พูดว่า “ไนโตะ ฉันแค่หวังว่าถ้า โคโนฮะ ต้องการเธอ เธอจะอยู่ที่นั่นเพื่อช่วยเรา”
ไนโตะ เหลียวมองไปที่ จิไรยะ ด้วยดวงตาที่สงบและลึกลับ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรกลับไปเลย
ไนโตะ ไม่ได้ปฏิเสธหรือยอมรับ เพราะขึ้นอยู่กับว่าใครที่กำลังต้องการความช่วยเหลือ ถ้า ซึนาเดะ มีอันตราย เขาจะไปช่วยเธออย่างแน่นอน แต่ถ้าเป็น ฮันโซ หรือ ตระกูลอุจิฮะ เขาจะไม่สนใจพวกเขา
ท้ายที่สุดแล้ว ไนโตะ ก็ไม่สามารถทรยศ โคโนฮะ ได้ เพราะที่แห่งนั้นเป็นที่ที่ทำให้เขาได้พบกับคนที่ห่วงใยเขาอย่างเช่น ได และ ซึนาเดะ
………
หลังจาก จิไรยะ เดินออกไป ไนโตะ ก็ฝึกซ้อมต่อ
2 เดือนที่ผ่านมา ในระหว่างที่ ไนโตะ ฝึกอยู่ที่ ภูเขาเมียวโบคุ อยู่นั้น มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 3 ก็ได้ทำลายโลกนินจาไปเป็นวงกว้าง
แต่แม้ว่า โคโนฮะ ต้องเผชิญหน้ากับการถูกปิดล้อมด้วย 4 หมู่บ้านใหญ่ พวกเขาก็ไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย เพราะพวกเขามีทรัพยากรที่ได้จากการชนะใน มหาสงครามโลกนินจาครั้งที่ 2 เหลืออยู่อีกเป็นจำนวนมาก
และจำนวนนินจาของพวกเขาก็มีมากกกว่าหมู่บ้านใหญ่อื่น ๆ ทั้งหมด!
ยิ่งไปกว่านั้น การมีอยู่ของ ไนโตะ ทำให้สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปมากมาย
ซาคุโมะ ไม่ตาย และ ไก ก็ได้รับความสนใจตั้งแต่ตอนนั้น ทำให้พวกเขายิ่งมีโอกาสชนะมากขึ้น
แต่ถึงอย่างนั้น หมู่บ้านใหญ่ทั้ง 4 ก็ไม่ได้สู้กันเองและยังคงมุ้งเป้าไปที่ โคโนฮะ เช่นเดิม
ในการ์ตูน โคโนฮะ ต้องต่อสู้กับ 4 หมู่บ้านใหญ่ แต่อย่างไรก็ตามก็จะเกิดความขัดแย้งขึ้นระหว่าง หมู่บ้านคุโมะ และ หมู่บ้านอิวะ จนในที่สุดมันก็ทำให้ ไรคาเงะ รุ่นที่ 3 ต้องแยกไปต่อสู้กับนินจานับหมื่นเป็นเวลา 3 วัน
แต่ตอนนี้เรื่องนั้นมันไม่ได้เกิดขึ้นแล้ว และแน่นอนว่า หมู่บ้านอาเมะ ก็ไม่ได้เข้าร่วมในสงครามครั้งนี้เช่นกัน
อย่างไรก็ตาม ในครั้งนี้ 4 หมู่บ้านใหญ่ได้ประกาสอย่างชัดเจนแล้วว่า พวกเขาต้องการที่จะเป็นพันธมิตรกับ หมู่บ้านอาเมะ และพวกเขาจะปฏิบัติต่อ หมู่บ้านอาเมะ อย่างเท่าเทียมกัน!
นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน หมู่บ้านอาเมะ เป็นเพียงแค่หมู่บ้านเล็ก ๆ พวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะได้นั่งในตำแหน่งที่เท่าเทียมกับหมู่บ้านใหญ่ และได้รับการพิจารณาว่าเป็นพันธมิตรกัน
อย่างไรก็ตาม ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะ ไนโตะ จึงทำให้หมู่บ้านใหญ่ทั้ง 5 ไม่ได้มองว่า หมู่บ้านอาเมะ เป็นเพียงแค่หมู่บ้านเล็ก ๆ อีกต่อไป
ขณะนี้ โลกแห่งนินจาใบนี้ ไม่ได้มีหมู่บ้านใหญ่เพียงแค่ 5 แห่งอีกต่อไปแล้ว เพราะหมู่บ้านใหญ่ หมู่บ้านที่ 6 ได้กำเนิดขึ้นแล้ว และทั้งหมดก็เป็นเพราะการมีอยู่ของ เทพเจ้านินจาคนใหม่ นั้นเอง!
……..
หมู่บ้านอาเมะ
ท่ามกลางอาคารสูงกลางหมู่บ้าน ไนโตะ เลือกอาคารที่สูงที่สุดเป็นสำนักงานของเขา และด้านล่างก็เป็นบ้านของเขา ถัดลงไปก็จะเป็นส่วนที่อยู่อาศัยของ ยาฮิโกะ และ โคนัน
ส่วนที่ ไนโตะ อาศัยอยู่ ในห้องน้ำมีอ่างอาบน้ำอุ่น ซึ่งมันหาได้ง่ายมากในสภาพแวดล้อมแบบนี้
“นี่เป็นอย่างเดียวที่ดีกว่า โคโนฮะ”
คุชินะ กำลังนอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำในห้องน้ำนั้น จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่กระจก เธอไม่จำเป็นต้องใช้ผ้าเช็ดตัว เพราะเพียงแค่เธอปล่อยจักระของเธอออกมา น้ำก็ระเหยไปเองตามธรรมชาติ
หลังจากทำผมเสร็จ เธอก็หันไปหยิบเสื้อผ้าของเธอ
ฟึ๊บ!!
แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนยืนอยู่ด้านหลังเธอ
เธอรู้สึกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง คนคนนี้แอบเข้ามาในห้องน้ำโดยที่เธอไม่รู้ตัวได้ยังไง?!
ทันใดนั้น คุชินะ ก็เค้นจักระออกมาอย่างไม่ลังเล และเธอก็กำลังจะเข้าสู้โหมด 9 หาง แต่อย่างไรก็ตาม ในวินาทีสุดท้าย เธอก็หยุดเพราะในที่สุดเธอจำคนคนนั้นได้
ไนโตะ มองดูเธอแล้วยิ้ม “อ้า…นานแล้วสินะที่ฉันไม่ได้อาบน้ำ เพราะที่ ภูเขาเมียวโบคุ พวกเขาไม่อาบน้ำกัน เลยไม่มีอ่างอาบน้ำให้ฉันอาบ…”
เธอรู้สึกตกใจที่เห็นเขาในตอนแรก แต่เธอก็ไม่สามารถซ่อนความสุขที่ได้เห็นเขาได้เลย
เธอเดินเข้าไปหา ไนโตะ ทันทีแล้วพูดว่า “น้ำนั้นฉันเพิ่งแชไป เดี๋ยวเปลี่ยนน้ำใหม่…”
ไนโตะ บีบแก้มเธอแล้วพูดว่า “เธอคงไม่แย่เท่ากับที่ฉันใช้ชีวิตอยู่กับกบพวกนั้นตั้ง 2 เดือนหรอกมั้ง”
ตู้ม!
ประโยคนี้ทำให้สีหน้าของ คุชินะ เปลี่ยนไปเป็นโกรธทันที และในวินาทีต่อมาเธอก็ผลัก ไนโตะ ลงไปในอ่างน้ำทันที
“นายหายไป 2 เดือน แล้วพอกลับมาถึง สิ่งแรงที่นายทำคือเปรียบเทียบฉันกับกบเนี่ยน่ะ?!”
“อะไร?!”
ไนโตะ ลุกขึ้นมาและหัวเราะเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปหา คุชินะ แล้วดึงเธอลงมาในอ่างกับเขา จากนั้นเขาก็มองเธอแล้วพูดว่า “ถึงฉันใช้น้ำต่อจากเธอ มันก็เป็นแค่น้ำ”
คุชินะ บีบจมูก แล้วเธอก็ตะโกนออกมาว่า “น่าขยะแขยง ตัวนายยังมีกลิ่งเหมือนกบอยู่เลย!”
ไนโตะ “…”
กล้าพูดกับฉันแบบนี้เหรอ?
ไนโตะ รู้สึกว่าเขาต้องสอนบทเรียนให้กับ คุชินะ
จากนั้น ไนโตะ ก็ยิ้มเยาะออกมาซึ่งทำให้ คุชินะ รู้สึกระแวงและพยายามวิ่งหนีออกไป แต่อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะหนีออกไปได้ ไนโตะ ก็จับเธอไว้ได้ทันอย่างง่ายดาย…