มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 495
จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็ถูกปิดตาก่อนจะพวกเขาจะขับรถพาพวกเขาออกไปที่ไหนสักที่ พวกเขาลงเอยด้วยการถูกพาเข้ามาในอาคารแห่งหนึ่ง และโทรศัพท์ของพวกเขาก็ถูกยึดไปจากพวกเขาด้วยเหมือนกัน ก่อนที่ผ้าปิดตาของพวกเขาจะถูกถอดออก
เซโน่มั่นใจอย่างสุด ๆ ว่าคนที่วางแผนเรื่องทั้งหมดนี้ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนนอกจากลูกพี่ลูกน้องของ ควาซซี โกรเวอร์
นี่คือส่วนหนึ่งของแผนการของควาซซีเพื่อจะแก้แค้นอย่างแน่นอน
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเขาอยู่ที่นี่แต่ไม่ใช่ควาซซีและพวกสมาชิกแก๊งที่แท้จริงของเขา มันไม่ต้องใช้เซลล์สมองมากขนาดนั้นสำหรับเจอรัลด์ที่จะคิดได้ว่าพวกเขาทำงานกันได้อย่างสมบูรณ์แบบดี
สามคนถูกขังไว้ในห้องเล็ก ๆ ครู่หนึ่งแล้วตอนนี้และก็ไม่มีใครถูกพาไปสอบถามเลย
“แม่งเอ้ย! ฉันจะทำให้มั่นใจได้เลยว่าฉันจะหักหลังไอ้บ้านั่นถ้ามันเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะทำ! คอยดูเหอะ!” เซโน่สบถด่า
ทั้งหมดที่เจอรัลด์สามารถทำได้ก็คือพยายามทำให้เขาสงบสติอารมณ์ลง เขาไม่สามารถโทรเรียกให้คนมาช่วยได้โดยไม่มีโทรศัพท์ของเขา แซคก็คงจะแก้ปัญหานี้ได้แล้วตอนนี้ถ้าเจอรัลด์ยังคงมีโทรศัพท์ของเขาติดตัวอยู่
“ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นกับร้านของเรากัน? พวกเราอยู่ที่นี่มานานกว่าสองชั่วโมงแล้วนะและมันก็น่าจะหกโมงเย็นแล้ว! อ่า นี่ทำให้ฉันวิตกกังวลมาก!”
เจอรัลด์บอกได้เลยว่าเธอรักเซโน่มากขนาดไหน ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ไม่ได้ทำให้เป็นเรื่องแม้ในช่วงสถานการณ์ที่ตรึงเครียดเช่นนี้ และเธอก็ยังคงคิดถึงแต่ร้านของพวกเขา!
…เดี๋ยวนะ เป็นเวลาหกโมงแล้วใช่ไหม?
เจอรัลด์คิดอยู่ชั่วครู่ แซคอาจจะกระวนกระวายใจที่พยายามติดต่อเขาอยู่ตอนนี้เพราะเขายังคงไม่ได้อยู่ที่นั่น ถ้าแซคยังคงไม่สามารถติดต่อเขาได้หลังจากพยายามแล้วหลายครั้ง การค้นหาเจอรัลด์ก็อาจจะเป็นผลตามมา
“เซโน่, เซียนนาไม่มีประโยชน์ที่จะสูญเสียพลังงานของพวกนายไปกับการโกรธและเป็นกังวล นั่นคือสิ่งที่พวกเขาต้องการ รอกันอีกสักหน่อยเถอะ ฉันคิดว่าพวกเราน่าจะได้ออกไปภายในหนึ่งชั่วโมงนี้หรือประมาณนั้นแหละ!” เจอรัลด์กล่าว
“หนึ่งชั่วโมงเหรอ? นั่นเร็วและเจาะจงมากเกินไป เจอรัลด์! ค่อนข้างมั่นใจว่าพวกเราจะอยู่ที่นี่นานกว่านั้นนะ… ไอ้งั่งพวกนั้นทำแต่เรื่องไม่ดีกันแน่นอน…” เซโน่ตอบ ยังคงจ้องมองไปที่ประตู
เจอรัลด์แค่ยังคงนิ่งเงียบและใจเย็น
ขณะที่ที่เรื่องนี้เกิดขึ้น ควาซซีก็กำลังยื่นบุหรี่ให้โกรเวอร์ในอาคารอีกแห่ง
“อ่า โกรเวอร์! ผู้ชายคนนั้นกวนประสาทฉันมาได้สักพักแล้วตอนนี้ดังนั้นคราวนี้ ฉันจะสั่งสอนบทเรียนดี ๆ ที่แท้จริงให้เขาจนเขาจะต้องจำมันไปตลอดชีวิต!”
“ไม่ต้องเป็นกังวลกับมันหรอกและนาย! หยุดก่อเรื่องมากมายได้แล้ว!” โกรเวอร์กล่าว
“คุณโกรเวอร์! โทรศัพท์เครื่องหนึ่งยังคงดังอยู่ต่อเนื่อง!” หนึ่งในคนของโกรเวอร์กล่าว ขณะที่เขาถือโทรศัพท์ของเจอรัลด์ไว้ในมือของเขา
ความจริงแล้ว มีใครบางคนกำลังพยายามโทรมาห้าสิบสายแล้วตอนนี้
“โอ้ให้ตาย เจ้าของใช้โทรศัพท์ค่อนข้างดีเลยนะ! รุ่นนั้นน่าจะมีราคาอย่างน้อยสองสามพันดอลลาร์ ใช่ไหม?”
แม่และลูกสาวก็อยู่ในสถานที่เกิดเหตุด้วยเช่นกัน แม่ที่กราดเกรี้ยวจ้องมองไปที่โทรศัพท์ของเจอรัลด์
“ใช่ค่ะ มันมีราคาประมาณสามพันดอลลาร์ มันเป็นของที่มีคุณภาพสูง!” หญิงสาวกล่าว รู้สึกตกใจมากเล็กน้อย
คู่รักที่กำลังถูกขังไม่ได้ดูเหมือนคนที่จะซื้อของแพง ๆ เช่นนี้ อาจเป็นเจอรัลด์หรือเปล่า? เขาอาจเป็นคนมั่งคั่งอย่างลับ ๆ หรือเปล่า?
เธอกลั้นหัวเราะกับความคิดนี้ มันเป็นไปไม่ได้น่า!
ไม่ว่าโทรศัพท์จะเป็นของใครก็ตาม พวกเขาก็คงจะแค่พยายามปลอมเป็นคนรวย ท้ายที่สุดแล้วคนจนก็มักจะใช้ของที่มีคุณภาพสูง เพื่อพยายามจะหลอกว่าเป็นคนรวยกัน
“ถ้ามันแพงมากขนาดนั้น งั้นก็เอามันมาสิ! พวกเราต้องได้อะไรกลับมาบ้างหลังจากถูกทำร้าย!” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวอย่างโกรธเคือง
“ช่างมันเถอะ ผมจะช่วยคุณเรียกร้องค่ารักษาพยาบาลเอง!” โกรเวอร์ตอบ
มันเป็นโทรศัพท์ที่ดีจริง ๆ ถ้าใครจะเอามันไป มันก็ต้องเป็นเขาสิ!
“เช่นนั้น…คุณโกรเวอร์ครับ พวกเราจะรับโทรศัพท์หรือไม่ครับ? มันดูเหมือนเร่งด่วนนะครับ?” ชายคนเดิมก่อนหน้านี้กล่าว
“รับทำบ้าอะไรล่ะ! แค่ปิดมันไว้ซะและวางไว้ก่อน!” โกรเวอน์ด่าว่า
“นายเริ่มดีขึ้นกับสิ่งนี้ พี่ชาย! นอกจากนี้ ฉันได้ยินมาว่านายจะได้รับการเลื่อนขั้นเร็ว ๆ นี้หนิ!” ควาซซีกล่าวอย่างเคารพ
“ใช่! ให้ฉันบอกนายบางอย่างนะ ควาซซีสิ่งที่สำคัญที่สุดที่มีในปัจจุบันนี้ คือแหล่งทรัพยากร ไม่มีอะไรสามารถหยุดฉันหรือผู้คนที่รู้จักฉันได้ตอนนี้! ตัวอย่างที่ดีคือผู้นำของเราและรองสำนักงานของการค้า คนเหล่านั้นทั้งหมดคือแหล่งข้อมูลที่เรารู้จักกัน!”
ขณะที่โกรเวอร์และควาซซียังคงพูดคุยกันต่อไป แซคก็มองไปที่โทรศัพท์อย่างวิตกกังวล
“เป็นไงบ้างแซค? ยังไม่มีใครรับเหรอ?”
งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นแล้ว และแขกคนสำคัญทั้งหมดก็มาถึงแล้ว ทั้งหมดนอกจากคน ๆ หนึ่ง เจอรัลด์ยังคงไม่อยู่ที่นั่นและเขาก็ไม่สามารถติดต่อได้อีกต่อไป ทุกคนจึงเริ่มกระวนกระวายใจกันขึ้นมา
“แย่ลงกว่าเดิม ไม่มีใครรับสายก่อนหน้านี้แต่ตอนนี้ ฉันไม่สามารถแม้แต่จะโทรหาได้อีกต่อไปแล้วด้วยซ้ำ!” แซคกล่าว ขณะที่เขาหน้านิ่วคิ้วขมวด