เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 498
ลู่ฝานพูดเบาๆ ว่า “ต้องคืนเท่าไรกันแน่”
เฉินซวงพูดว่า “ก็ไม่มากครับ ถ้าคิดจากยาเม็ด ยาทิพย์หนึ่งขวดก็พอครับ”
ลู่ฝานสีหน้าไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก ตอนนี้เขาไม่สามารถกลั้นยาทิพย์ได้
“งั้นถ้าเป็นภารกิจล่ะ”
เฉินซวงหัวเราะอย่างมีความสุข แล้วพูดว่า “ภารกิจง่ายมากครับ ได้ยินหลิ่วหยีบอกว่านายมาเพราะการสอบ เราหวังว่านายจะช่วยคนที่เรากำหนดเอาไว้ในการสอบหนึ่งคน ทำให้เขาสอบผ่านผู้ตรวจการชั้นล่างก็พอแล้ว”
ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “สอบยังช่วยกันได้เหรอ”
เฉินซวงยิ้มแล้วพูดว่า “ดูเหมือนคุณชายลู่ฝานไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการสอบผู้ตรวจการเลย แต่ไม่ต้องกังวล อีกเดี๋ยวผมจะให้หลิ่วหยีส่งข้อมูลให้ อ่านดูจะรู้”
ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “บอกฉันก่อนได้ไหม คนที่ฉันต้องช่วยคือใคร อีกอย่างพวกคุณรู้ได้ยังไงว่าฉันจะสอบผ่าน แล้วยังช่วยคนได้ด้วย”
เฉินซวงยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าคุณชายลู่ฝานที่เข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ได้เพียงปีเดียว นำคณะหนึ่งเดียวเป็นอันดับหนึ่งของสถาบัน สอบผู้ตรวจการชั้นล่างไม่ผ่าน งั้นนักเรียนคนอื่นในสถาบันสอนวิชาบู๊ คงไม่ต้องมาสอบอีกแล้ว คุณชายลู่ฝาน ภารกิจนี้ไม่ยาก ส่วนคนที่นายต้องช่วยคือใคร ขอโทษด้วยครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน นายรอผมไม่กี่ชั่วยาม ผมจะให้หลิ่วหยีแจ้งนาย คุณชายลู่ฝาน นายรีบพักผ่อน หวังว่ารูนี้จะไม่ส่งผลกระทบกับการพักผ่อนของนาย ผมขอตัวก่อน”
ลู่ฝานสีหน้าไม่เข้าใจ ขนาดคนที่ต้องช่วยยังไม่รู้ว่าเป็นใคร
แต่ลู่ฝานไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า มองส่งเฉินซวงออกไป
หลิ่วหยีไม่ได้ไป เธอยืนอยู่ที่เดิม
ไม่นานตัวของเฉินซวงหายลับไปจากสายตา ลู่ฝานจึงถามหลิ่วหยีว่า “เธอก็ไม่รู้เหรอว่าใครที่ฉันต้องช่วย ไม่ใช่องค์ชายของสวนหอมปาฟางเหรอ”
หลิ่วหยีหัวเราะพรืด “คุณชายลู่ฝาน นายจินตนาการล้ำเลิศจริงๆ สวนหอมปาฟางจะมีองค์ชายมาได้ยังไงล่ะ เราเป็นแค่สาขาย่อยเท่านั้น ผู้ดูแลเฉินซวงไม่รู้ เพราะเขามอบภารกิจให้นายแบบกะทันหัน ผู้สมัครไง ตอนนี้เขากำลังไปหาแล้ว คิดว่าคนจำนวนมาก ต้องสนใจตำแหน่งผู้ตรวจการชั้นล่างแน่นอน ผู้ดูแลเฉินซวงต้องขายได้ราคาดีแน่นอน”
ลู่ฝานเพิ่งจะเข้าใจ
ทำการค้าเก่งจริงๆ!
โอเค เพราะยังไงก็ต้องเป็นแบบนี้
ลู่ฝานถอนหายใจ ส่ายหน้ากำลังจะไปหาศิษย์พี่หานเฟิง คนคนนี้ทำให้เขาต้องช่วยคนเป็นผู้ตรวจการชั้นล่าง เขาต้องพูดกับศิษย์พี่หานเฟิงสักหน่อย
หลิ่วหยียังยืนอยู่ที่เดิม เมื่อเห็นว่าลู่ฝานกำลังจะไป
หลิ่วหยียิ้มแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน ไม่เชิญฉันเข้าไปนั่งเหรอ”
พูดพลางหลิ่วหยีสะบัดผม ดูมีเสน่ห์มากมาย
ลู่ฝานมองเธอแวบหนึ่งแล้วพูดว่า “ขอโทษด้วย ตอนนี้ห้องรกมาก ครั้งหน้าละกัน”
พูดจบลู่ฝานปิดประตูลงทันที
หลิ่วหยีอึ้งไป จากนั้นเดินออกไปอย่างโมโห
ลู่ฝานส่ายหน้าหัวเราะ มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจความคิดของหลิ่วหยี แต่เขาไม่ได้มีความคิดนี้จริงๆ
ลู่ฝานเดินขึ้นมาชั้นสาม ขณะกำลังจะด่า ก็เห็นศิษย์พี่หานเฟิงนั่งตัวแดงอยู่ตรงนั้น บนตัวมีควันลอยออกมาด้วย
ศิษย์พี่หานเฟิงดื่มเหล้าพลางพูดว่า “มาๆ ศิษย์น้องลู่ฝาน ดื่มเหล้าสักหน่อย เหล้าที่นี่ไม่เลวจริงๆ”
ลู่ฝานขมวดคิ้วมองศิษย์พี่หานเฟิง “ศิษย์พี่หานเฟิง ตัวพี่”
หานเฟิงพูดว่า “อ๋อ นี่เหรอ ไม่มีอะไรหรอก สายเลือดตระกูลตื่นตัวขึ้นมาเท่านั้น!”