ตอนที่ 298 : บนโลกนี้ยังมีความบังเอิญแบบนี้ อยู่อีกหรอ?
แน่นอนว่าฉู่ไปลี่นั้นไม่ได้รับรู้ถึงสถานการณ์ใน ห้องถ่ายทอดสดเลยแม้แต่น้อย
“นาย…เอ่อ….นาย”
ฉู่ไปลี่เริ่มเล่นฉากสําคัญด้วยความเสียใจ “นายลองมองมาที่ฉันสิฉันเริ่มต้นจากศูนย์ไม่มีใครให้พึ่งพา ดิ้นรนจนอายุ 30 ปี ฉันถึงสามารถสร้างแฟนคลับได้มากถึง 1 ล้านคนจนตอนนี้ฉันมีช่วงเวลาที่ดี พ่อหนุ่ม นายน่ะไม่ควรทําตัวโอ้อวดนะ ตราบใดที่นายทําตัวติดดินและขยันต่อไป สักวันหนึ่งนายก็จะพบกับจุดสูงสุดของชีวิตนาย!”
ในเวลานี้เอง
เศรษฐีคนหนึ่งก็เดินผ่านเข้ามาพร้อมกับคนกลุ่มใหญ่
ตอนแรกที่เขานั้นเห็นว่าเจียงเฉินนั้นกําลังถ่ายวิดีโอกับฉู่ไปลี่เขานั้นก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่
แต่ทันใดนั้น
ดวงตาของเขาก็ไปหยุดที่นาฬิกาวาเชอรองกงสตองแตงบนข้อมือของเจียงเฉิน
ทั้งสองกระซิบกันอยู่ครู่หนึ่ง
แล้วหลังจากนั้น
เศรษฐีคนนั้นก็เดินเข้ามาจับมือเจียงเฉิน ใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความปิติยินดี!
“น้องชาย! น้องชาย! นายไปซื้อนาฬิกาเรือนนี้มาจากไหนงั้นหรอ?”
ใบหน้าของเจียงเฉินเต็มไปด้วยความมึนงง “คุณเป็นใครกันครับ?”
ฉู่ไปลี่ที่กําลังแสดงอยู่ก็มึนงงตามไปกันไป “???”
เศรษฐีคนนั้นดูกระตือรือร้น “ฉันเป็นนักสะสมตัวยงของนาฬิกาวาเชอรอง กงสตองแตง ฉันกําลังมองหาเจ้า Les Cabinotiers Grand Complication Crocodile อยู่พอดี ก่อนหน้านี้ฉันเคยไปที่ร้านเรือธงในเมืองหลวงมาแล้ว! แต่น่าเสียดาย ที่ฉันไปช้าจนเกินไป และพวกเขาก็บอกว่ามีน้องชายแซ่เจียงซื้อมันไปล่วงหน้าฉันหนึ่งวัน ฉันเลยเสียใจมาตลอดที่พลาดมันไป แต่คิดไม่ถึงเลยว่าฉันจะมาเจอมันอีกที่นี่!”
“ฉันยินดีจ่ายเพิ่มเป็นสองเท่าเป็นราคา 40 ล้าน! เพื่อซื้อนาฬิกาเรือนนี้ น้องชายพอจะขายมันให้ได้ไหม?”
เศรษฐีคนนั้นขอร้องเจียงเฉินด้วยน้ําเสียงอ้อนวอน
เจียงเฉิน “…”
ไม่ให้!
ฉู่ไปลี่ “…”
ผู้ชม “…”
ปัก!
ฉู่ไปลี่ล้มลง
“อ๊ะ!”
ผู้ชมพากันตกตะลึง
สามนาทีต่อมา
ผู้คนก็ยังตกตะลึง!
“พระเจ้า!”
“เดี๋ยวก่อนนะ! ของแท้งั้นหรอ?”
“นี่ นี่ไม่ใช่การแสดงใช่ไหม?
มันเป็นนาฬิกา ของแท้งั้นหรอ?”
“ราชินี คุณคงไม่ได้หานักแสดงมาหลอกพวกเราใช่ไหม?”
“นี่มันฉากพลิกคว่ําที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์เลยนะ!”
“ราชินี คุณไม่ได้มาสั่งสอนคนให้ไม่ทําตัวโอ้อวดรียังไง ทําไมวันนี้ถึงโดนตบหน้าได้ขนาดนี้?”
แต่ตอนนี้คนที่รู้สึกว่าตัวเองนั้นโง่เขลาที่สุด! นั่นก็คือจูไปนั่นเอง! มันเป็นนาฬิกาเรือนละ 20 ล้านจริงๆหรอ?
ฉันมองหานักแสดงไม่ใช่หรอ?
ฉันไม่ได้มองหาเศรษฐีนะ!
เธอมองไปที่เจียงเฉินและเศรษฐีอย่างไม่อยาก
จะเชื่อ
เจียงเฉินพูดออกมาเบาๆ “ผมต้องขอโทษจริงๆ ผมจะเก็บนาฬิกาเรือนนี้ไว้กับตัวเองและจะไม่ขายมันครับ”
เศรษฐีพูดออกมาด้วยความกังวลและเสียงดังว่า “50 ล้าน! 50 ล้านตกลงไหม? นาฬิการุ่นนี้เป็นรุ่นจํากัดจํานวนทั่วโลก ฉันเคยถามคนจากสํานักงานใหญ่ที่ประเทศสวิสเซอร์แลนด์มาแล้ว เขาบอกว่าปีนี้จะมีการผลิตขึ้นมาจัดจําหน่ายเพียงแค่ 3 เรือนเท่านั้น! ซึ่ง 2 เรือนแรกนั้นก็ถูกจองเอาไว้แล้ว และเรือนสุดท้ายนั้นจะถูกส่งมาขายที่ประเทศจีน! และนายก็เป็นคนซื้อมันไป!”
เมื่อได้ฟังเศรษฐีที่ต้องการซื้อ นาฬิกาปลอมของเจียงเฉินด้วยเงิน 50 ล้านฉู่ไปลี่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “ท่านคะ นี่มันของปลอมไม่ใช่หรอคะ? เขาเป็นแค่คนทําธุระเขาจะไปมีเงินซื้อนาฬิกานี้มาได้ยังไงกัน?”
เศรษฐีมองมาที่เธอ
เขาพูดออกมาอย่างเย็นชา “ปลอม?”
เขาดีดนิ้ว
ชายชราชามจ่างชาติที่อยู่ข้างหลังก็เดินขึ้นมา เขาจ้องมองนาฬิกาของเจียงเฉินอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมาด้วยความประหลาดใจ “มันเป็นนาฬิกา Les Cabinotiers Grand Complication Crocodile ของแท้จริงๆ ทั้งโลกตอนนี้มีเพียงแค่ 23 เรือนเท่านั้น….”
เศรษฐีชี้ไปที่ชาวต่างชาติคนนั้นและพูดออกมาว่า “นี่คืออดีตหัวหน้าวิศวกรของวาเชอรอง กงสตองแตง มิสเตอร์ฟรีแมน! ในโลกตอนนี้ไม่มีใครรู้จักวาเชอรอง กงสตองแตงดีไปกว่าเขา! สิ่งที่เขา
พูดนั้นมีน้ําหนักมากพอที่จะใช้เป็นหลักฐานในการประมูลได้!”
ฉู่ไปนั้นตกตะลึงอย่างสมบูรณ์
ตกตะลึงNN
เธอรู้สึกราวกับโลกทั้งสามนั้นพังทลายลง!
ชายหนุ่มธรรมดาๆกลับใส่นาฬิกาเรือนละ 20 ล้าน!
เรื่องจริงงั้นหรอ?!
เศรษฐีขอร้อง “คุณเจียง! ผมยินดีจ่าย 60 ล้าน 60 ล้านตกลงไหมครับ?”
เจียงเฉินพูดออกไป “ผมต้องขอโทษจริงๆ มันเป็นของสะสมส่วนตัวของผม และผมก็ไม่มีความคิดที่จะขายมันเลย ”
ในห้องถ่ายทอดสดเงียบNN
ราชินีถ่ายวิดีโอตบหน้าคนอื่นแต่ตัวเองกลับโดนตบหน้าเอง!
ก่อนหน้านี้เธอนั้นพูดถึงเงิน 1 ล้านหยวนต่อปี ตอนนี้มันก็แค่เรื่องตลกต่อหน้านาฬิกาเรือนหนึ่งของเจียงเฉินที่มีมูลค่า 60 ล้านหยวน!
ทันใดนั้นก็มีคนออกตัว “ฮ่าๆ เศรษฐีจริงรึเปล่า? เรื่องโกหกแน่ๆ! ทั้งหมดมันต้องเป็นเรื่องหลอกลวง!”
“ใช่ มันต้องเป็นเรื่องหลอกลวงแน่!”
“เฮอะ ตอนแรกฉันก็ตกใจกลัวแทบตาย!”
“ฉันเกือบจะหลงเชื่อไปแล้วจริงๆ!”
เจียงเฉินพูดสัญญาออกไปว่า ถ้าในอนาคตเขา นั้นไม่ต้องการมันแล้ว เขาจะยอมขายให้เศรษฐีอย่างแน่นอน และก็ขอช่องทางการติดต่อทิ้งเอาไว้หลังจากนั้นเศรษฐีก็ยอมเดินออกไป
แต่ดูเหมือนว่าเศรษปีนั้นยังจะไม่ยอมตัดใจ
“100 ล้าน! 100 ล้านยอมขายให้ฉันได้ไหม/
ปักษ
จูไปลี่ล้มลงอีกครั้ง
เจียงเฉินหงุดหงิดมาก “ผมไม่ขาย และผมจะไม่ขายด้วย! ผมทําธุระอยู่ ดังนั้นช่วยอย่ารบกวนผม ไม่อย่างนั้นในอนาคตผมจะไม่ขายให้คุณแน่!”
“ลาก่อน!”
เศรษฐีไม่กล้าพูดอะไรต่อเขารีบเดินออกไปทันที
ฉู่ไปล่ “…”
ผู้ชม “…”
โศกนาฏกรรม!
สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน
แม้ว่าฉู่ไปลี่และแฟนคลับนั้นต่างก็เชื่อว่าเจียง เฉินนั้นจะต้องหาคนมาแสดงเพื่อโอ้อวด แน่ๆ…แต่…
หลายคนก็ยังรู้สึกว่าคนที่เป็นเศรษฐี มีสาวๆสวยๆ เลขา คนขับรถ บอดี้การ์ด ผู้เชี่ยวชาญจากต่างประเทศ จะมาเป็นนักแสดงรับเชิญได้ยังไง?
และต่อให้มันเป็นการโอ้อวดจริงๆ แต่การที่เขา เชิญคนมาขนาดนี้ได้เขานั้นก็ต้องมีเบื้องหลังที่ ไม่ธรรมดา!
จูไปลี่แอบเตือนตัวเองว่า : ของปลอม มันจะต้ องเป็นของปลอมแน่ๆ ใช่แล้วมันจะต้องเป็นของ ปลอม!
เธอเอ่ยออกมาแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่แล้ว นายคงเตรียมตัวมาแล้วสินะ นักแสดงที่นายเชิญ มาค่าตัวเท่าไหร่กัน?”
เจียงเฉิน “???”
จูไปลี่นั้นไม่ถามคําถามอื่นต่อ เธอนั้นกลับเข้าสู่แผนการสอนให้เจียงเฉินเลิกทําตัวโอ้อวด
“บอกฉันหน่อย ทําไมนายต้องโอ้อวดแบบนี้ด้วยทั้งๆนายเป็นแค่คนทําธุระ รู้ไหมว่านี่มันคือการทําร้ายตัวเอง!”
เธอพูดออกมาอย่างจริงจัง!
เจียงเฉินทําเป็นเศร้า “ที่จริงแล้วนอกจากงานทําธุระแล้ว ผมก็ยังมีงานพาร์ทไทม์อยู่”
“งานพาร์ทไทม์อะไร?”
จูไปลี่วางท่าและพูดเยาะเย้ยออกมา “ส่งอาหารหรือพัสดุล่ะ?”
ก่อนที่เจียงเฉินจะตอบ ทันใดนั้นก็มีกลุ่มผู้บริหารเดินผ่านมา
ประธานหวางเย่จากหมถวนกรุ๊ป!
“หืม? คุณเจียง?”
ประธานหวางเยู่ดูประหลาดใจ เขารีบวิ่งเข้ามา แล้วจับมือกับเจียงเฉิน “วันนี้บังเอิญจริงๆนะครับ คุณเจียง!”
ด้านข้างก็มีผู้บริหารยิ้มอย่างร่าเริงและพูดออกมาว่า “คุณเจียง! สวัสดีตอนบ่ายนะครับ ก่อนหน้านี้ที่มีการประชุมบอร์ดบริหารคุณมาไม่ได้ อันนี้คือมติของคณะกรรมการบอร์ดบริหารครับ ช่วยลองตรวจสอบดูแล้วลงชื่อหน่อยนะครับ”
หวางเผ่บ่นออกมาว่า “เจ้านาย อย่าโทษที่ว่าผมแก่แล้วพูดมากเลยนะ คุณเป็นเจ้าของหมี่ถวนกรุ๊ป เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่มูลค่าหลายแสนล้าน แต่คุณกลับไม่เคยมาปรากฏตัวเลย ตอนนี้คุณมาอยู่กับหมี่ถวนนานเท่าไหร่แล้ว”
เจียงเฉินดูละอายใจ “พี่ชาย ผมขอโทษจริงๆ ผมยุ่งมากเกินไปเลยเข้าไปไม่ได้จริงๆ!
“ก็ได้ งั้นพี่ชายคนนี้จะคอยจัดการให้ก็แล้วกัน ว่าแต่ คุณเจียงกําลังยุ่งกับอะไรอยู่งั้นหรอ?”
“ไปทําธุระน่ะ!”
เจียงเฉินอ่านมติของคณะกรรมการบอร์ดบริหารก่อนจะเซ็นมันและส่งกลับไป ก่อนจะยิ้มและพูดออกมาอีกว่า “พี่ชาย ตอนนี้ผมกําลังช่วยดาราบ นโลกอินเทอร์เน็ตคนนี้ทําวิดีโออยู่ ไว้เดี๋ยวเราค่อยมาคุยกันใหม่น่าจะดีกว่านะครับ”
“ได้ งั้นผมขอตัวกลับก่อนแล้วเดี๋ยวผมจะเชิญคุณไปทานอาหารเย็นอีกที!”
หวางเย่นั้นดูกระตือรือร้นมาก เขาหันไปมองนูไปลี่ด้วยความประหลาดใจก่อนที่จะเดินจากไป
ผู้บริหรทุกคนก็ปรบมือและกล่าวอําลา
“ลาก่อนครับ คุณเจียง!”
เสียงของทุกคนนั้นดังออกมอย่างพร้อมเพรียงกัน
เจียงเฉินกลับมานั่งลง “มาต่อกันเถอะ เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ?”
ฉู่ไปลี่ “…”
แฟนคลับ “…”
อะไรกัน!
ปิดใบหน้า (*/u) | *)
ทําไมจู่ๆเขาก็กลายเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ไป
ได้?!
มีทรัพย์สินนับแสนล้าน!
เจ้าของบริษัทหมถวน!
กลัว!
ทันใดนั้นในห้องถ่ายทอดสดก็มีการเยะเย้ยกันเกิดขึ้น
“ฮ่าๆ ฉันหัวเราะจนจะตายอีกแล้ว!”
“โอ้อวดได้ดีจริงๆ!”
“คิดว่าฉันจะเชื่องั้นหรอ?!”
“ทุกวันนี้คนหนุ่มสาวชอบทําตัวโอ้อวดกันเสียจริง!”
แต่!
ก็ยังมีบางคนที่เข้าไปค้นหาในอินเทอร์เน็ตเพื่อทําการตรวจสอบ
รูปของประธานของบริษัทหมี่ถวน หวางเย่
เปรียบเทียบภายถ่ายกับวิดีโอก่อนหน้า
แล้วพวกเขาก็ต้องตกตะลึง!
“คนเมื่อกี้ไม่ใช่นักแสดง!”
“ถ้าเขาเป็นนักแสดงจริงๆ นักแสดงที่หามาก็สุดยอดเกินไปแล้ว เพราะหน้าตาของเขาเหมือนตัวจริงมาก!”
“แล้วก็บรรดาผู้บริหารที่อยู่ข้างหลังก็มีใบหน้าที่เหมือนกับบนเว็บไซต์อย่างเป็นทางการด้วยเหมือนกัน!”
เกิดความเงียบขึ้นมาทันที….
บรรยากาศเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน
รอยยิ้มของฉู่ไปลี่เต็มไปด้วยควมกระอักกระอ่วน
ฉากนี้ทําให้เธอนั้นต้องตกตะลึง
จะบอกว่ากลุ่มคนเมื่อกี้เป็นนักแสดงก็ไม่น่าจะใช่ เพราะพวกเขานั้นดูสง่างามมาก โดยเฉพาะคนที่เป็นประธาน แต่ถ้าจะบอกว่ามันเป็นเรื่องจริง….
บนโลกนี้ยังมีความบังเอิญแบบนี้อยู่อีกหรอ
และที่สําคัญที่สุดคนทําธุระธรรมดาๆคนหนึ่งจะไปเป็นเจ้าของบริษัทขนาดใหญ่แบบนั้นได้ยังไงกัน?
ฮ่าๆ มันจะต้องเป็นการแกล้งทําแน่ๆ!
ปลอม มันต้องไม่ใช่เรื่องจริง!
“ฮ่าๆ นักแสดงของนายนี่ดูมีความเป็นมืออาชีพจังนะ”
ฉู่ไป่ลี่เยาะเย้ยออกมา “นายทําแบบนี้ไม่ดีเลยนะ จ้างคนอื่นเพื่อมาล่อลวงคนอื่นเขาน่ะ”
ในเวลานี้เองก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา
คณะกรรมการศิษย์เก่าของมหาวิทยาลัยเก่าของเจียงเฉิน
อธิการบดีจางฮ่าวจนนํากลุ่มรองอธิการบดีและศิษย์เก่าดีเด่นเดินเข้ามาพร้อมกับพูดคุยและหัวเราะไปด้วย
เมื่อพวกเขาเห็นเจียงเฉินที่กําลังดื่มกาแฟกับหญิงสาวคนหนึ่งอยู่
ดวงตาของจางฮ่าวจุนก็เป็นประกายทันที่เขารีบเดินเข้าไปหาเจียงเฉิน “น้องเจียง! จอมขี้เกียจ จับตัวได้สักที! ฮ่าๆ”
รองอธิการบดีก็เดินเข้ามายิ้มให้กับเจียงเฉิน “เจียงเฉิน ฉันเคยบอกให้เทียนยู่เฉิงบอกนายไป ตั้งหลายครั้งแล้วว่าวันนี้เราจะมีประชุมคณะ กรรมการมหาลัยกันที่โรงแรมผางคู่ แต่นายกลับ เอาแต่บอกอยู่ตลอดว่านายยุ่งมาก”
เจียงเฉินขอโทษออกมา “ทุกคนยกโทษให้ผมด้วยนะครับ! ผมยุ่งมากจริงๆ”
“นายยุ่งแต่นายกลับมีเวลามานั่งดื่มกาแฟกับสาวงั้นหรอ? ไปเถอะ ไปประชุมกันก่อน!”
จางฮ่าวจนหัวเราะออกมา
เจียงเฉินปรบมือของเขา “เข้าใจผิดแล้ว! นี่มันไม่ใช่การเดทนะครับ ตอนนี้ผมเป็นคนทําธุระ นี่คือนายจ้างของผม เธอจ้างให้ผมทําธุระให้เธอช่วยเธอถ่ายวิดีโอ ตอนนี้ผมไม่ว่างจริงๆษ”
อะไรนะ?
ทําธุระ
บังNNN
จางฮ่าวจุนกับกลุ่มศิษย์เก่าดีเด่นพากันล้มลงกับพื้น!!
“เจ้าบ้า นายบริจาคที่ดินให้โรงเรียนยังได้ แต่นายกลับมาทําธุรพงานละไม่กี่หยวน? แล้วนายยังมาเพื่อช่วยคนอื่นถ่ายวิดีโอ?”
โบกมือ
ในสายตาของนายคณะกรรมการมหาลัยของเรายังไม่ดีเท่ากับการทําธุระเลยหรอ?!
จางฮ่าวจนร้องไห้ (rwT )
เศร้ามาก!
อยู่ดีๆก็ไม่อยากประชุม
เจียงเฉินพูดคุยกับพวกเขาอีกสองสามประโยค ก่อนจะไล่พวกเขาออกไป
“รองอธิการบดีของมหาวิทยาลัย?”
ในห้องถ่ายทอดสดเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน
เจ้าของบริษัทหมี่ถ้วน รองอธิการบดีของมหาวิทยาลัย
อันไหนคืออาชีพของเขากันแน่?
หรือทั้งหมด?
ปวดหัว!
แต่ไม่ว่าจะอันไหนก็สูงส่งกว่าดาราบนอินเทอร์เน็ตเยอะ!
แต่น้องชายคนนี้กลับมาทําธุระ!
เกิดอะไรขึ้น?
ฉู่ไปลื่อยากจะร้องไห้ออกมาแต่ก็ไม่มีน้ําตา
นี่มันเรื่องอะไรกัน?!
ทําไมพล็อตเรื่องถึงกระโดดข้ามไปมาแบบนี้!
ในเวลานี้เอง พนักงานเสิร์ฟก็เดินเข้ามาถามอย่างสุภาพว่า “ไม่ทราบว่าทั้งสองท่าจะสดวกจ่ายเงินทางไหนคะ?”
ไปลี่นั้นคิดว่าตอนนี้โอกาศในการแสดงของเธอมาถึงแล้ว
เธอหยิบบัตรเครดิตของเธอออกมาและพูดว่า “ฉันจ่ายเอง!”
พนักงานเสิร์ฟพยักหน้าและรับไป
ฉู่ไปลี่ยึดตัวของเธอและเริ่มสั่งสอนบทเรียนให้เจียงเฉินต่อ “นายเห็นไหม? ถ้านายทํางานให้หนักเหมือนกับฉัน นายก็จะสามารถหยิบบัตรเครดิตออกมาจ่ายเงินได้อย่างสง่างาม”
เจียงเฉินพยักหน้าราวกับกําลังรับฟังคําสั่งสอน
แต่ใครจะรู้
ในเวลานี้เองผู้จัดการล็อบบี้ก็เข้ามาเห็นใบหน้าของเขานั้นเปลี่ยนไปอย่างมาก
เขารีบคว้าบัตรเครดิตจากมือของพนักงานแล้ววิ่งกลับมา
จูไปลี่ “…”
แฟนคลับ “…”
ผู้จัดการล็อบบี้คืนบัตรให้กับฉู่ไปลี่และเริ่มขอโทษเจียงเฉินต่อ “ผมต้องขอโทษจริงๆครับ ผมต้องขอโทษจริงๆ เธอพึ่งมาใหม่ ดังนั้นเธอจึงยังไม่รู้กฏว่าท่านนั้นไม่ต้องจ่ายเงิน ได้โปรดยกโทษให้ด้วยครับ”
ฉู่ไปลี่ “…”
แฟนคลับ “…”
งง….
อะไรกัน?
ดื่มกาแฟแล้วไม่ต้องจ่ายเงิน?
เริ่มรู้สึกแปลกๆ
ทุกสิ่งรอบตัวตอนนี้ไม่อาจคาดเดาด้วยสามัญสํานึกอีกต่อไป!
ฉู่ไปลี่ประหลาดใจ “ฉันดื่มกาแฟไปแล้วนะถ้าไม่จ่ายเงินคงไม่มีปัญหาตามมาใช่ไหม?”
“แน่นอนว่าไม่มีปัญหาครับ!”
ผู้จัดการล็อบบี้หันกลับมาตําหนิพนักงานเสิร์ฟ “เจ้าของโรงแรมอยู่ตรงนี้ เธอไปคิดเงินเขาได้ยังไงกัน?!”
ฉู่ไปลี่ “???”
เจ้าของโรงแรม?
ใบหน้าของพนักงานสาวเปลี่ยนไปอย่างมากเธอมองไปที่เจียงเฉินราวกับเธอนั้นทําผิดพลาด ครั้งใหญ่ในชีวิต เธอเริ่มร้องไห้ออกมา “เจ้านาย! ฉันขอโทษจริงๆค่ะ! ทั้งๆที่ฉันผ่านการฝึกมาแล้ว แต่ฉันกลับไม่ใส่ใจกับมันve”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร”
เจียงเฉินยิ้ม “เธอมาใหม่ก็อย่าไปเคร่งมากจนเกินไปนะ”
ผู้จัดการล็อบบี้พยักหน้าซ้ําแล้วซ้ําเล่า “ขอบคุณครับเจ้านาย ขอบคุณครับ!”
ผู้จัดการล็อบบี้เอาผลไม้มาเสิร์ฟให้อีกจานก่อนจะถอยหลังไป
“กินสิครับ
เจียงเฉินผลักจากผลไม้ไปอยู่ตรงหน้าฉู่ไป่ลี่
จูไปลี่ “…”
แฟนคลับ “…”
เงียบ!
ในห้องถ่ายทอดสดเต็มไปด้วยความตกตะลึง!
“อะไรกัน!”
“เรื่องแบบนี้คงจะแสดงอยู่ตลอดไม่ได้หรอก ถูกไหม?”
“นี่น้องชายทําธุระเป็นเจ้าของโรงแรมผางภู่จริงๆ?”
“โอ้พระเจ้า! ปรากฏว่าเจ้าของโรงแรมกําลังนั่งดื่มกาแฟอยู่ในโรงแรมของตัวเองแล้ว ราชินีของเราก็ไปโอ้อวดต่อหน้าเขา!”
“อ๊ย! นี่มันน่าอายเกินไปแล้ว!”
“ถ้านายทํางานหนักเหมือนฉัน นายก็จะจ่ายเงินด้วยบัตรเครดิตแบบฉันได้….น้องสาวเธอเถอะ! โรงแรมนี้เขาเป็นเจ้าของ ดังนั้นเขาไม่ต้องจ่าย! มีคําถามอะไรอีกไหม?!”
ฉู่ไปลี่ในตอนนี้อ้าปากกว้างกว่าสิงโต
กรามที่เธอเคยควบคุมได้ก็ไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป
มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน?