ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 492
ฮาร์วีย์พูดแบบสบาย ๆ ไม่ใส่ใจว่า “ผมไม่ชอบทำงาน ผมชอบให้ภรรยาเลี้ยงดู”
ฮาร์วีย์ดูใจเย็นในขณะที่ฌอนและคนอื่น ๆ อีกฟากหนึ่งของโทรศัพท์กำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ
พวกเขาไม่เคยเห็นใครที่ตรงไปตรงมาขนาดนี้มาก่อน นี่มันแมงดาในตำนานตัวจริง
“ไม่เป็นไร งั้นบอกฉันสิ นายต้องการอะไร?”
ฌอนยังคงโกรธอยู่
เขากลัวว่าน้ำเสียงของเขาจะดูหยาบคายและทำให้ฮาร์วีย์วางสายใส่อีกครั้ง
“เงื่อนไขนั้นง่ายนิดเดียว ใครก็ตามที่ไล่เธอออกก็ต้องมาพาตัวเธอไปเอง!” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ใส่ใจ
“ใช่ ฉันไล่เธอออก ฉันจะไปเอง!” ฌอนรีบพูด
ฮาร์วีย์หัวเราะเสียงดัง
“คุณลุง คุณคิดว่าผมเป็นคนโง่งี่เง่าจริงงั้นเหรอ?”
“ถ้าคุณลุงมีอำนาจในตระกูลซิมเมอร์ คุณลุงจำเป็นต้องโทรหาผมตอนนี้ไหม?”
“ให้ผู้อาวุโสซิมเมอร์มาด้วยตัวเอง ถ้าไม่อย่างนั้นเราจะไม่กลับไป”
ตู๊ด… ตู๊ด… ตู๊ด…
ฮาร์วีย์เริ่มไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ
ฌอนดูเวลา ตอนนี้ก็แปดโมงเช้าแล้ว เขาไม่กล้ารีรออีกต่อไป เขารีบกลับบ้านและรายงานสถานการณ์
ผู้อาวุโสซิมเมอร์ไม่ได้พักผ่อนตลอดทั้งคืน
เขาหอบหายใจแรง ๆ หลังจากได้ยินสิ่งที่ฌอนพูด
“อะไรนะ? ไอ้ลูกเขยกาฝากพูดแบบนั้นจริง ๆ เหรอ?”
“คนที่จะถูกเราไล่ออกเมื่อไหร่ก็ได้ กล้าทำขนาดนี้เลยหรือไง?!”
“มันอยากตายหรือไง?!”
ในขณะนั้น ผู้อาวุโสซิมเมอร์รู้สึกอับอายอย่างมาก
มือของเขาสั่นไม่หยุด ด้านหนึ่ง ศักดิ์ศรีของเขาอยู่บนเส้น อีกด้านหนึ่ง นี่เป็นงานที่เขาสร้างมาทั้งชีวิต
เขามีคำตอบอยู่แล้วว่าจะเลือกทางไหน
***
ในเวลาเดียวกัน ณ ห้องแต่งตัวที่โอลเด้น เทรด
แมนดี้ตื่นแล้ว
เธอมองฮาร์วีย์ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ
ตั้งแต่พวกเขามาที่บัควู้ด ดูเหมือนว่าฮาร์วีย์จะเปลี่ยนไป
ทุกสิ่งที่เขาพูดล้วนเป็นจริง
ตระกูลซิมเมอร์อยากให้เธอกลับบ้านงั้นเหรอ?
ทำไมถึงเป็นแบบนี้?
ฮาร์วีย์เคยทำตัวอวดดีในช่วงเวลาที่พวกเขาอยู่ที่นิอัมมี่บางครั้ง แต่ก็ไม่ถึงขนาดนี้
เมื่อเขาได้ยินว่าผู้อาวุโสซิมเมอร์กำลังมารับพวกเขาด้วยตัวเอง แมนดี้ตกใจ เธอดึงแขนของเขาโดยไม่รู้ตัว
ผู้อาวุโสซิมเมอร์มักภูมิใจมีศักดิ์ศรีในตัวเอง เขาไม่เคยทิ้งบัลลังก์เหล็กของเขาราวที่ทำให้เขาเป็นเหมือนกับว่าเขาเป็นราชาแห่งตระกูลซิมเมอร์
ตระกูลซิมเมอร์ถูกแบ่งชั้นอย่างชัดเจนมาโดยตลอด และผู้อาวุโสซิมเมอร์อยู่จุดสูงสุดที่ไม่มีใครกล้าก้าวข้าม
เขาจะมาด้วยตัวเองได้อย่างไร?
ฮาร์วีย์แค่ยั่วยุเขาด้วยการทำแบบนี้!
มีสายเข้ามาอีกครั้ง คราวนี้เป็นแซ็ค
ฮาร์วีย์พูดอย่างเป็นกันเองว่า “แม้ว่าคุณจะโทรมาก็ไม่มีประโยชน์ เว้นแต่ผู้อาวุโสซิมเมอร์จะมาด้วยตัวเขาเอง ตกลงตามนี้”
ฮาร์วีย์วางสายอีกครั้ง
แมนดี้พูดกับฮาร์วีย์ว่า “ฮาร์วีย์ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกซิมเมอร์ยอมประนีประนอมกับพวกเราแล้ว เราควรกลับบ้าน”
“ถ้าฉันได้ตำแหน่งคืน ฉันก็ไม่ต้องหางานอื่นในนิอัมมี่”
“มันจะดีได้ยังไง? พวกเขาระงับโครงการที่คุณกำลังทำอยู่ในนิอัมมี่ อย่างน้อยพวกเขาควรจะชดใช้ให้คุณสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้น”
ฮาร์วีย์หัวเราะเยาะ
“และควรเป็นพวกเขาที่ควรจะเป็นคนกังวล ทำไมเราต้องยอมเหมือนเดิม?”
“รออีกหน่อย เดี๋ยวพวกเขาก็จะโทรกลับมา…”
ตามที่คาดไว้ เวลาผ่านไปไม่กี่นาทีโทรศัพท์ดังขึ้น
แซ็คอยู่อีกฝั่งของสาย เสียงของเขาฟังดูหมดสิ้นหนทาง
“ผู้อาวุโสตกลงตามนั้น เขาบอกว่าเขาจะไปรับพวกนายทั้งสองเอง!”
“อยู่ที่ไหน?”
“โอลเด้น เทรด”
“โอลเด้น เทรด? แกกำลังทำอะไรอยู่ที่นั่น?”
“คุณไม่จำเป็นต้องรู้ เมื่อคุณมาถึงประตูทางเข้าแล้ว เราจะไปรอที่นั่น”
ฮาร์วีย์ยิ้ม
เขาไม่ต้องการให้พวกซิมเมอร์รู้ว่าแมนดี้ซื้อห้องแต่งตัวที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าหรูหรา
“คุณปู่จะมาจริง ๆ เหรอ?”
แมนดี้ไม่คิดที่จะถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อน แต่เธอกลับถามฮาร์วีย์เกี่ยวกับปู่ของเธอด้วยความสงสัย