คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 622
ตัวตึกเป็นอาคารเก่าแก่ซึ่งไม่มีลิฟต์ เมื่อพวกเขาเดินขึ้นไปถึงที่ชั้นสองเจก็หยุดและหันมากล่าวกับนายหญิงแห่งนิกาย “คนสวย แดร์ริลอาศัยอยู่ที่นี่แหล่ะ เข้าไปเคาะประตูเลย”
โมนิก้าเดินเข้าไปหาประตู
ทันในนั้นเจก็ฉีกยิ้มและฉวยโอกาสคว้ากระเป๋าถือโมนิก้าในตอนที่เธอไม่ได้สนใจ จากนั้นเขาก็รีบหันหลังและเริ่มวิ่งหนี
“แก…” โมนิก้าตะโกน เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะฉกชิงกระเป๋าถือของเธอ เขาไม่ใช่เพื่อนของแดร์ริลงั้นหรือ? มันช่างน่าเสื่อมเสียยิ่งนัก!
โมนิก้าอาศัยอยู่ที่เกาะสราญรมย์ในฐานะนายหญิงแห่งนิกายมานานสักพักหนึ่งแล้ว เธอไม่เคยถูกหลอกต้มตุ๋นมาก่อน
เมื่อเธอดึงสติกลับมาได้ เจนั้นก็หายตัวไปเรียบร้อยแล้ว
โมนิก้ากัดริมฝีปากของเธอ เธอโมโหมาก แต่เธอไม่ได้วิ่งไล่ตามเขาถึงแม้ว่ากระเป๋าถือจะมีมูลค่า เธอก็ไม่จำเป็นต้องใช้เงินในเมื่อเธอกำลังจะได้พบกับแดร์ริล
จากนั้นเธอก็เคาะประตูสองครั้ง
นายหญิงแห่งนิกายตื่นเต้นมากขณะที่เธอรอให้แดร์ริลมาเปิดประตู
ไม่นานประตูก็เปิดออก หญิงวัยกลางคนยืนยื่นหน้าออกมามองดูเธอ “เธอมาหาใคร?”
“ฉัน…” โมนิก้าตกประหม่า “ฉันกำลังมาหาแดร์ริล ดาร์บี้”
‘ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? เธอคือคนทำความสะอาดรึเปล่า?’ โมนิก้าคิด
หญิงวัยกลางคนตอบอย่างไม่ใยดี “แดร์ริลไหน ที่นี่ไม่มีคนชื่อแดร์ริล เธอมาผิดที่แล้ว”
จากนั้นเธอก็ปิดประตูกระแทกเสียงดัง
อะไร?
มาผิดที่?
โมนิก้ายืนตัวนิ่งค้างเติ่ง เธอไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป เธอกระวนกระวายและโกรธเคือง
เมื่อเธอรวบรวมสติกลับมาได้ในที่สุด เธอก็ตระหนักว่าชายผู้นั้นเป็นเพียงแค่หัวขโมย
โมนิก้ารู้สึกหมดหนทางเมื่อเธอเดินออกมาจากละแวกบ้านเรือนนั้น ไม่ใช่แค่เพียงเธอจะไม่ได้พบกับแดร์ริล แต่กระเป๋าถือของเธอก็ถูกขโมยไปอีกด้วย เธอไม่มีเงินติดตัวเลย
“ยังโชคดีที่ฉันไม่ได้ทำคัมภีร์สองเล่มนี้หายไปด้วย” โมนิก้าบ่นพึมพำกับตัวเองขณะที่เธอหยิบคัมภีร์สองเล่มนั้นออกมาจากเสื้อคลุมของเธอ
พวกมันคือคัมภีร์มหาปริศนาสองเล่ม!
ก่อนที่โมนิก้าจะหนีออกมาจากเกาะสราญรมย์ เธอแอบหยิบคัมภีร์มาจากห้องของประมุขนิกาย
ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ได้เข้ากับเป็นพันธมิตรกับโลกใหม่ ดังนั้นคัมภีร์ทั้งสองเล่มนี้จึงไม่ควรจะไปตกอยู่ในมือของพวกเขา นี่คือสิ่งที่โมนิก้าคิด เธอเก็บคัมภีร์ทั้งสองเล่มและเดินเตร็ดเตร่ไปตามถนน
เธอรู้สึกหลงทางอยู่ในเมืองที่เธอไม่เคยได้มีโอกาสมาเยี่ยมเยือน
เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนเพราะเธอไม่มีเงิน เธอเลยไปนั่งบนม้านั่งด้านนอกของห้างสรรพสินค้าและพระอาทิตย์ก็ใกล้จะตกดิน โมนิก้าเริ่มวิตกกังวล
เมืองตงไห่นั้นกว้างใหญ่ไพศาล เธอจะหาแดร์ริลเจอได้อย่างไรถ้าเธอมัวแต่นั่งอยู่กับที่? เธอตัดสินใจกล่าวถามคนรอบ ๆ ว่ามีใครจะรู้จักกับแดร์ริลบ้างไหม
แม้ว่ามันจะเหมือนการงมเข็มในมหาสมุทร แต่ก็ยังดีกว่านั่งอยู่เฉย ๆ และรอให้เขาปรากฏตัวออกมาเอง
มันเริ่มดึกแล้วห้างสรรพสินค้ากำลังจะปิดทำการ ผู้คนต่างพาเดินออกจากห้าง
โมนิก้าลังเลก่อนจะเดินเข้าไปหาชายหนุ่มคนหนึ่งแล้วกล่าวถาม “ขอโทษที คุณรู้จักใครที่ชื่อแดร์ริล ดาร์บี้ไหม?”
ถึงแม้ว่าโมนิก้าจะถูกหลอกต้มตุ๋นมาเมื่อคืนก่อน แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องลองอีกครั้ง
เธอไม่มีเงินติดตัวเลย เธอจะนั่งอยู่เฉย ๆ ไม่ได้
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตาม เธอจำเป็นจะต้องตามหาแดร์ริลให้พบ
ชายหนุ่มหันมามองที่เธอและกล่าวตอบ “คุณควรจะไปที่คฤหาสน์ลินดันมากกว่า ถ้าจะถามหาแดร์ริล”
ชายหนุ่มพยายามกล่าววาจาประชดประชัน แดร์ริลมีชื่อเสียงฉ่าวโฉ่ในเมืองตงไห่ ทุกคนต่างเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับเขา
โมนิก้าไม่ได้คาดคิดว่าคนทั่วไปจะรู้เรื่องราวของแดร์ริล
เธอขมวดคิ้วเมื่อได้ยินกับคำตอบของชายหนุ่ม
ทำไมถึงจะต้องไปคฤหาสน์ตระกูลลินดันเพื่อตามหาแดร์ริล?