อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 410 นางอัปลักษณ์
กู้ชูหน่วนสงบสติอารมณ์ ฉีกยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ พยายามทำตัวเรียบเฉย พร้อมพูดขึ้นว่า “จะมีความลับอะไร ก็แค่รู้สึกว่าม้วนหนังแกะโบราณแปลกดี จึงอยากดูแค่นั้นเอง”
นางยิ่งเป็นเช่นนี้ เย่จิ่งหานก็ยิ่งสงสัย
“ใช่หรือ…..”
“แน่นอนสิ ดังนั้นท่านอ๋อง ให้ข้ายืมดูหน่อยสิ ดูสิ ข้ามาหาด้วยตนเองแล้ว”
“ทำไมข้าถึงรู้สึกว่า เจ้ามีอะไรกับข้า เพียงเพราะต้องการม้วนหนังแกะโบราณนั่น”
“ฟ้าดินเป็นพยาน ข้าจะมีอะไรกับเจ้าเพื่อม้วนหนังแกะโบราณได้อย่างไร ข้ากู้ชูหน่วนเป็นคนง่ายๆขนาดนั้นหรือ?”
สีหน้าเย่จิ่งหานค่อยดีขึ้นมาหน่อย แต่ปากยังคงพูดอย่างไม่น่าฟังว่า “เจ้าไม่ใช่คนง่ายๆจริง หากเจ้าง่ายขึ้นมาก็ไม่ใช่คนแล้ว”
“……”
“ดังนั้นท่านอ๋อง ม้วนหนังแกะโบราณ ควรที่จะให้ข้าได้หรือยัง”
“เจ้าอยากได้อะไรก็ได้ ยกเว้นม้วนหนังแกะโบราณ ข้าไม่ให้เจ้า”
“ทำไม….”
กู้ชูหน่วยโกรธโมโหจัดขึ้นมาทันที
นางยอมที่จะให้เขาเอาสิ่งของทั้งหมดกลับคืน นางขอเพียงม้วนหนังแกะโบราณ
“เพราะข้าเห็นว่าม้วนหนังแกะโบราณดูน่าสนใจ ไม่อยากให้”
น่าขำ ยกให้เจ้า แล้วเจ้าเอาไปให้ผู้ชายคนอื่นหรือ?
ใบหน้าของเขาจะเขียวอีกไม่ได้
“เย่จิ่งหาน เจ้าไม่รักษาคำพูด เจ้าพูดแล้วว่าจะยกม้วนหนังแกะโบราณให้ข้า”
“ข้ารับปากที่จะยกให้เจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่”
กู้ชูหน่วนโกรธจนตัวสั่น
กินเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ไม่รักษาสัญญาใช่ไหม
เห็นว่านางกู้ชูหน่วนน่ารังแกหรือ
“ข้าถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ม้วนหนังแกะโบราณ เจ้าจะให้ข้าหรือไม่?”
“ไม่ให้”
“ได้”
กู้ชูหน่วนสะบัดแขนเสื้อแล้วจากไป ปิดประตูดังปัง
คนที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียงพวกเขาทะเลาะกัน ต่างก็ตกใจจนตัวสั่น
มีเพียงพระชายาที่กล้าทำเช่นนี้กับท่านอ๋อง
ชิงเฟิงพูดขึ้นด้วยเสียงเศร้าว่า “ท่านอ๋อง พระชายาโกรธแล้ว นี่….”
“นางโกรธ ข้าก็โกรธ”
เมื่อคืนยังนัวเนียกับเขา วันนี้กลับเพื่อชายอื่นมาขอม้วนหนังแกะโบราณกับเขาอย่างดุเดือด นางเห็นว่าเขาเป็นอะไร?
ชิงเฟิงหุบปากอย่างรู้ตัว
เรื่องระหว่างท่านอ๋องกับพระชายา เขาไม่ควรเข้าไปยุ่งจะดีกว่า
หวังว่าพระชายาอย่าระบายความโมโหใส่พวกเขา
หลังจากโกรธโมโหแล้ว เย่จิ่งหานยังพูดขึ้นว่า “ตามไปดูพระชายา อย่าปล่อยให้นางทำร้ายตนเอง”
ชิงเฟิงอยากพูดว่า พระชายาเป็นคนหัวใจบอบบางหรือ
นางจะคิดสั้นได้อย่างไร
แต่คำสั่งของท่านอ๋อง เขายังคงไปตามคำสั่ง
วันนั้น ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างร่ำลือกันถึง ภาพเทพสงครามสวีทกับผู้หญิงตัวเตี้ยทั้งอ้วนทั้งอัปลักษณ์
ในภาพวาด เทพสงครามอยู่ข้างล่าง สีหน้าแดงระเรื่อ ลุ่มหลงในกามารมณ์อย่างที่สุด
ส่วนผู้หญิงตัวเตี้ยทั้งอ้วนทั้งอัปลักษณ์ กลับเหมือนดั่งราชินีบำเรอเขา
ภาพวาดเว้าหวิวอย่างที่สุด
ทำให้คนเห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง
ทั่วทั้งเมืองหลวงต่างลือกันอย่างกระฉ่อน
เทพสงครามกลายเป็นที่ขบขันของคนทั้งเมืองหลวง
ถึงแม้ภาพวาดพวกนั้น ถูกคนของเทพสงครามทำลายอย่างรวดเร็ว
คนก็ปล่อยภาพวาดออกมา ก็ถูกคนของเทพสงครามจับตัว รวมถึงคนที่ร่ำลือ ก็ถูกจับแล้วไม่น้อย
แต่ก็ยังคงไม่สามารถหยุดคำซุบซิบนินทาของพวกชาวบ้าน
“ได้ยินกันหรือยัง เทพสงครามรักชอบผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงตัวเตี้ยทั้งอ้วนทั้งอัปลักษณ์ ฮ่าๆ ที่สำคัญเทพสงครามยังเป็นฝ่ายรับ”
“อ้า….เป็นไปไม่ได้ เทพสงครามเป็นคนยังไง เขาจะเป็นฝ่ายรับได้อย่างไร อีกอย่างเขาต้องการผู้หญิงแบบไหนแล้วไม่ได้ จำต้องรักชอบกับผู้หญิงทั้งอ้วนทั้งอัปลักษณ์หรือ?”
“เป็นความจริง คนทั่วทั้งเมืองหลวงต่างก็รู้หมดแล้ว เจ้ารู้ไหมว่าทำไมเทพสงครามจะต้องแต่งงานคุณหนูสามกู้”
“ทำไมหรือ….”
“ก็เพราะคุณหนูสามกู้อัปลักษณ์ไง ตอนแรกตอนที่เทพสงครามแต่งงานกับนาง นางอัปลักษณ์มาก”