“องค์หญิงองครักษ์พวกนี้ต้องตายเพราะเธอนะ!”
หลังจากที่จัดการฝ่ายรักษาการแถวหน้าไปหลินเฉิงก็ไม่พักหายใจ เขามองไปยังหลินเหมิงแล้วเยาะเย้ยอีกฝ่ายต่อไป
“นายมันฆาตกรไร้หัวใจ!”
ได้ยินแบบนั้นร่างของหลิงเหมิงก็สั่นด้วยความโกรธเธอกำหมัดแน่นและเปิดปาดน้อยๆ ที่ถูกกัดจนเลือดออก ถ้าสายตาที่เธอมองกลับมาหาเขานั้นฆ่าคนได้ เขาคงตายไปเป็น 10 รอบแล้ว!
“ไม่เป็นไรขอบใจ!”
แม้จะถูกด่าแต่หลินเฉิงก็หน้าทนเขายิ้มกลับไปทั้งๆ แบบนั้น
“แกกล้ามากนะที่ดูถูกองค์หญิง!”
“ฆ่ามันแก้แค้ให้พวกพ้อง!” “ตามฉันมา!”
น่าจะเป็นเพราะฉากอันหน้าสลดหรือไม่ก็เพราะท่าทีอะไร้ยางอาย ฝ่ายคุ้มกันที่เหลือ ก็ชักมีดประจำตัวออกมาแล้วโจมตีกำแพงน้ำแข็งที่ขวางกั้น
“อย่าประมาท!”
หลิงเหมิงอยากจะฆ่าหลินเฉิงก็จริงแต่เธอรู้ความแข็งแกร่งของเขาดี เธอรีบห้ามปรามพวกพ้องในทันที
แต่เสียงเล็กๆนั้นไม่สามารถหยุดความโกรธของชายเหล่านั้นไว้ได้!
หลินเฉิงเห็นชายกหลายคนกำลังบุกเข้ามาเขาก็แกว่งดาบจัดการผู้คนที่กำลังโกรธไปอย่างง่ายดาย พร้อมกับพูดด้วยเสียงเบาๆ “คลื่นน้ำแข็ง!”
ด้วยเสียงกระซิบนั้นอากาศรอบๆ ในระยะกว่า 100 เมตร ก็เย็นลงในทันที หมอกขาวๆ จากความเย็นมีให้เห็นไปทุกบริเวณ คนที่กำลังเดือดต่างไม่รู้ตัวว่ากำลังเจอกับอะไรหลินเฉิงดีดนิ้ว เสียงน้ำแข็งแตกก็ดังไปทั่วทุกบริเวณ!
แก้ง!
เปรี๊ย!
“อะ…อ๊ะอ๊ากกกก แขนฉัน!”
“ระวังหมอกถอยเร็ว!”
“วิ่งไปทุกคนวิ่ง ….อ๊าก!!”
หลังจากเสียงดีดนิ้วป่าทั้งป่าก็เต็มไปด้วยเสียงหมอก ที่เย็นจนทำให้แข็งได้ เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่วทุกทิศ เลือดจากผู้ที่ได้ครับบาดเจ็บไหลหลินไปเหมือนกับน้ำ พื้นที่เป็นเลือดและมีหมอกทั่วทุกบริเวณดูเหมือนกับแดนชำระล้างไม่มีผิด
เหมือนกับเหตุการณ์ที่ถ้ำในหุบเขาเฟิงฮวงไม่มีผิดหลินเฉิงกำลังมีเคลิบเคลิ้มไปกับสถานกาณ์นี้!
“ความรู้สึกนี้มัน…”
หลิงเฉิงกัดลิ้นและมองไปยังจุดที่หลินเหมิงอยู่เขาเห็นเธอกำลังยืนอยู่กับสาวงามอีกมากมาย เขากระพริบตาแล้วพยายามตั้งสติ เขากำลังถูกสะกดใจอยู่!
“น่ารำคาญจริงๆ…”
เห็นหลินเหมิงกำลังเดินนำเข้ามาหลินเฉิงก็บ่นกับตัวเองด้วยความโกรธ เขาอยู่ในสภาวะกึ่งหลับกึ่งตื่น เขารีบถอยหลังเพื่อทิ้งระยะห่าง แต่ขาของเขาก็อ่อนแล้วทรุดตัวลง!
หลินเฉิงที่กำลังหลุดลอยก็เอามือยันพื้นเอาไว้ความเจ็บปวดที่เหมือนถูกแทงทำให้เขาสั่นกลัว
ฟิ้ว!
หลังจากทรงตัวอย่างสุดความสามารถหลินเฉิงก็ฟังเสียงอากาศค่อยๆ แข็งตัว
เขาไม่อดอู่อยู่ตรงนี้แล้วเขาพยายามยันตัวขึ้น เมื่อสิ้นเสียงควบแน่น ธนูน้ำแข็งก็โพล่งขึ้นมาเล็งไปทางหลิงเหมิงทันที!
“อ๊ะ!”
“หลบไป!”
ตู้ม! เท่านี่การสะกตใจของหลิงเหมิงก็ถูกขัดจังหวะลงชายชุดดำหลายคนก็วิ่งหนีตายกัน คนที่เข้ามาใกล้กะจะฉวยโอกาศฆ่าหลินเฉิงก็ถูกฟันสวนกลับไป!
“เกือบไปแล้วไม่คิดเลยว่าจะโดนแบบนี้…”
หลังจากหนีความตายมาได้หลินเฉิงก็ลบอกตัวเองเพื่อให้ใจเย็นลง ไม่คิดเลยว่าการถูกผู้ใช้พลังสะกตใจเล็งเขาเป็นเป้าเดียวจะแย่ขนาดนี้ ถ้าเขาไม่ระวังให้ดีเห็นทีแม้แต่เขาก็อาจจะตายได้
แม้จะผ่านประสบการณ์เฉียดตายมาได้เขาก็ไม่มีอะไรจะเสีย!
เขารู้ถึงเคร็ดวิชานี้แล้วผู้ที่มีพลังสะกดใจนั้นได้พลังนี้มาตั้งแต่เกิด แต่เขาก็ไม่เคยรู้ว่ามันเป็นอย่างไรจนกระทั้งมาโดนเข้าจังๆ ในวันนี้ หลินเฉิงเองก็มีพลังจิตในระดับนึง ถ้าพลังประเภทนี้ไม่ได้ฝึกมาอย่างช้ำชองแล้ว ก็แทบจะเหมือนคนธรรมดาทั่วไปเลยหละ ถ้าผู้ใช้พลังจิตไม่สามารถควบคุมอีกฝ่ายได้ ก็เท่ากับว่าไร้ประโยชน์!
แม้หลิงเหมิงจะทำพลาดในการสะกดใจครั้งนี้แต่ตอนที่อยู่ในตลาดมือเธอก็ทำให้เขาประทับใจมาจนถึงตอนนี้ คิดได้แบบนี้หลินเฉิงก็อดนึกกลับไปไม่ได้ว่ามังกรม่วงที่เขาเคยสู้ด้วยมีพลังสะกตใจเหมือนกันรึเปล่า?
หลินเฉิงเข้าใจอะไรหลายๆอย่างแล้วระหว่างที่ถูกสะกตใจ และเข้าใจแล้วเหมือนกันว่าทำไมมังกรม่วงถึงไม่ใช้พลังสะกตใจเลยในการรับมือกับเขา
ความสามารถสะกตใจสามารถใช้กับเพศตรงข้ามได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น! SC: บทที่ 422 หลิงเจิง!