ตอน****ที่ 73: การแข่งขัน
“อืม ฉันอยากจะให้โอกาสเธอ แต่เมื่อเธอบอกว่าคุณจะจากไปแล้วก็ไม่เป็นไร บาย” กุสตาฟพูดแล้วหันกลับไป
“ เอ๊ะ? ฉันพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่?” แองจี้พูดด้วยท่าทางตกใจ ขณะที่เธอเอื้อมมือไปคว้าเขา
“ ฉันคิดว่าเธอจะจากไปแล้ว?” กุสตาฟหันกลับมาด้วยความสับสน
“ไม่ ฉันไม่ไป ได้โปรดให้โอกาสฉัน” แองจี้พูดด้วยสายตาอ้อนวอน
กุสตาฟหัวเราะเบา ๆ ภายในใจ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอ
“ ได้ๆ” กุสตาฟพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม
“สายเลือดของเธอมีความสามารถเรื่องความเร็วใช่ไหม” กุสตาฟถาม
แองจี้พยักหน้ายืนยัน
“ถ้าเธอสามารถเอาชนะฉันในการแข่งขันนี้ได้ ฉันจะให้เธอไปกับฉันในการลาดตระเวนยามค่ำคืนได้” กุสตาฟเสนอ
ดวงตาที่โกรธเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย “ชนะ นายในการแข่งขันเหรอ?” เธอถามด้วยความสงสัย
“ใช่ ถ้าเธอทำไม่ได้ ฉันก็กลัวว่าเธอจะทำงานกับฉันไม่ได้แล้วล่ะ” กุสตาฟกอดอกและพิงหลังประตู ขณะที่รอคำตอบจากเธอ
“แต่ … นี่มันไม่ยุติธรรม นายเร็วกว่าฉันอย่างเห็นได้ชัด” แองจี้พูดด้วยท่าทางหงอย ๆ
“ ถ้าอย่างนั้น เธอจะไม่ได้รับความช่วยเหลือมากนัก เพราะฉันสามารถทำในสิ่งที่เธอควรจะทำได้ดีกว่าที่เธอทำได้” กุสตาฟพูดและหันกลับไปอีกครั้ง
“ เดี๋ยวก่อน … ฉันแข่งก็ได้!” แองจี้หยุดเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะมุ่งหน้าออกไป
กุสตาฟยิ้มเยาะ ขณะหันหน้าไปทางประตูก่อนจะหันกลับมา ใบหน้าของเขากลับมาห่างเหินตามปกติ หลังจากหันไปเผชิญหน้ากับแองจี้
“ดี … จำไว้ ว่าถ้าเธอแพ้ เธอต้องไม่รบกวนฉันที่จะมาร่วมการสังเกตการณ์พื้นที่ใกล้เคียงกับฉัน” กุสตาฟกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม
“อืม” แองจี้พยักหน้าตอบรับ
“ดี งั้นไปเถอะ!” กุสตาฟพูดและเดินไปข้างหน้า
“เราจะไปที่ไหนกัน?” แองจี้ถาม
“ตามฉันมาเถอะ!” กุสตาฟกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่งการ
แองจี้ปฏิบัติตามและทำตามกุสตาฟ
–
ไม่กี่นาทีต่อมากุสตาฟและแองจี้ก็มาถึงบริเวณป่าโปร่งด้านหลังละแวกนั้น
พวกเขายืนอยู่ในจุดหนึ่งที่สามารถมองเห็นต้นไม้เล็ก ๆ กระจายอยู่รอบ ๆ
ในที่สุดกุสตาฟก็หยุดเดิน เมื่อเขามาถึงระหว่างต้นไม้ 2 ต้นที่มีระยะห่างกัน 50 ฟุต
“เราจะไปแข่งที่ต้นไม้ตรงนั้น!” กุสตาฟชี้ไปที่ต้นไม้ข้างหน้า ซึ่งมีความสูงมากกว่า 15 เมตร
เป็นต้นไม้ที่สูงที่สุดแห่งหนึ่ง ในบริเวณนี้แม้ว่าจะอยู่ไกลสักหน่อย แต่ก็ยังสามารถมองเห็นได้ชัดเจน
ระยะทางปัจจุบันของพวกเขาจากที่นี่ถึงที่นั่นมากกว่า 2000 เมตร
“คนแรกที่สัมผัสต้นไม้นั้นได้ จะเป็นผู้ชนะ!” กุสตาฟอุทาน
“ได้เลย” แองจี้ตอบและเข้าสู่ท่าวิ่ง
กุสตาฟจำได้ว่าความเร็วของแองจี้ก่อนที่เธอจะไปถึงอันดับซูลูนั้นอยู่ที่ประมาณ 40 ฟุตต่อวินาที ดังนั้นเขาจึงเชื่อว่า แม้ว่าเธอจะได้อันดับซูลู แต่เธอก็คงจะมีความเร็วเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า
ซึ่งหมายความว่าเธอจะต้องใช้เวลามากกว่า 1 นาที เพื่อไปที่นั่น ในขณะที่เขาต้องการเพียงแค่การเปิดใช้งานโหมดความเร็วและเขาจะสามารถไปถึงต้นไม้ได้ก่อนที่จะถึง 1 นาที
[ออกเควสใหม่แล้ว]
[แข่งกับแองจี้โดยไม่ต้องเปิดใช้งานความสามารถที่เกี่ยวข้องกับความเร็ว]
‘นี่มันอะไรกันเนี่ย?’ กุสตาฟจ้องไปที่การแจ้งเตือนด้วยท่าทางงงงวย
‘ทำไมต้องเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย? ระบบพยายามจะทิ้งระเบิดใส่หัวฉันหรือยังไง? ‘ กุสตาฟไม่เข้าใจเหตุผลเบื้องหลังภารกิจนี้ แม้ว่าเขาจะพยายามก็ตาม
ถ้าเขาตัดสินใจที่จะลองทำภารกิจให้สำเร็จ เขาจะใช้ความเร็วปกติและในขณะนี้เขาไม่รู้เกี่ยวกับความเร็วปัจจุบันของแองจี้ ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเธอเร็วกว่าหรือไม่
‘ฉันจะแพ้การแข่งขันนี้ไม่ได้ และเสี่ยงที่เธอจะมากับฉันในทุกๆคืน’ กุสตาฟครุ่นคิดด้วยท่าทางกังวลเล็กน้อย
“ทุกอย่างเรียบร้อยหรือเปล่า” แองจี้ ถามจากด้านข้างหลัง หลังจากสังเกตเห็นว่ากุสตาฟจ้องไปข้างหน้าอย่างแปลก ๆ
“ หืม เธอล่ะพร้อมหรือยัง?” กุสตาฟถาม
“อืม” แองจี้ตอบพร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย
“จะเริ่มในตอนนับสาม” กุสตาฟก็เข้าสู่ท่าทางวิ่ง
เขาคุกเข่าเล็กน้อย ขณะที่ใบหน้าของเขาดูจริงจังกว่าที่เคยเป็น
“หนึ่ง!” เขาเริ่มนับ
“สอง!”
เขาจ้องมองไปที่ต้นไม้ข้างหน้าอย่างมีสมาธิ
“สาม!”
ทันใดนั้นกุสตาฟก็ออกเสียงของเลขสามออกมา ร่างของพวกเขาทั้งสองก็พุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด
แซ่ด! แซ่ด!
ร่างของพวกเขาเบลอเล็กน้อย ขณะวิ่งผ่านข้ามพื้นที่ป่าโปร่ง
ในการเคลื่อนไหวครั้งเดียว พวกเขาทั้งคู่ข้าม 70 ฟุตไปแล้วทำให้เกิดลมอ่อน ๆ จากการเคลื่อนไหวร่างกายของพวกเขา ขณะที่พวกเขาพุ่งผ่านต้นไม้เล็ก ๆไป
พวกเขาวิ่งผ่านต้นไม้ที่ผ่านมาราวกับพวกมันเป็นแค่ภูตผี ตอนนี้พวกเขาเข้าใกล้เป้าหมายมากขึ้น เมื่อเวลาผ่านไปไม่กี่วินาที
ทั้งคู่กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเท่ากัน
แองจี้รู้สึกประหลาดใจที่เธอสามารถติดตามกุสตาฟได้ในขณะที่พวกเขาวิ่งด้วยกัน
เธอขยับไปทางซ้ายเล็กน้อย ขณะวิ่งหลบต้นไม้ที่เคยอยู่ในเส้นทางของเธอ
หักหลบ! หักหลบ!
เช่นเดียวกับเธอ กุสตาฟต้องหลบต้นไม้เล็ก ๆ หลายต้นบนเส้นทางของเขา แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครแซงหน้าอีกต้นได้ หลังจากวิ่งไปแล้ว 15 วินาที
แตะ! แตะ! แตะ! แตะ!
สามารถได้ยินเสียงฝีเท้าของพวกเขาได้ ขณะที่พวกเขาวิ่งอย่างดุเดือดไปทั่วป่า ทำให้เกิดกลุ่มฝุ่นละอองขนาดเล็กและใบไม้รวมตัวกันเป็นเส้นตรงตามรอยเท้าของพวกเขา
กุสตาฟและแองจี้รู้อยู่แล้วว่าตอนนี้พวกเขามีความเร็วเท่ากัน ทั้งคู่จึงผลักดันตัวเองให้เคลื่อนที่เร็วขึ้น
เมื่อผ่านไป 30 วินาทีพวกเขาก็วิ่งไปแล้ว 1000 เมตร
ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างจากต้นไม้ประมาณ 1500 เมตรเท่านั้น
ทั้งคู่ยังคงเร่งความเร็วเพิ่มขึ้นเป็น 80 ฟุตต่อวินาที
กุสตาฟกำลังคิดที่จะใช้โหมดความเร็วอยู่แล้ว เมื่อพวกเขาใกล้จะถึงต้นไม้
เขาสังเกตเห็นว่าแองจี้เร็วขึ้น ขณะที่พวกเขาวิ่ง กุสตาฟได้เร่งความเร็วปกติของเขาจนถึงขีดจำกัดแล้ว แต่เธอก็ค่อยๆ แซงหน้าเขาไปอย่างช้าๆ
เขาไม่สามารถปล่อยให้แองจี้ชนะได้ แต่เขาก็ไม่อยากแพ้ภารกิจเช่นกัน
สิ่งนี้ทำให้เขากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ขณะที่พวกเขาอยู่ห่างจากต้นไม้ 500 เมตรกุสตาฟก็เริ่มเข้าใกล้กับแองจี้อีกครั้ง
‘เธอดูเหมือนจะหมดเรี่ยวแรงแล้ว’ กุสตาฟหันหัวไปด้านข้างเพื่อจ้องไปที่แองจี้หลังจากสังเกตเห็นว่าเธอช้าลง
————————————————————–