แดนนิรมิตเทพ บทที่ 617
“สวัสดีครับ ผมเป็นนักข่าวจากหนังสือพิมพ์อู่โจว รบกวนถามว่านักเรียนที่ชื่อเฉินโม่อยู่ไหมครับ?” นักข่าวมองผู้อำนวยการและเอ่ยถาม
ผู้อำนวยการเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม แล้วทักทายอย่างอบอุ่นทันที “ใช่ครับ เฉินโม่อยู่ที่นี่ ผมเป็นผู้อำนวยการของที่นี่ ถ้าต้องการสัมภาษณ์ ผมสามารถให้ความร่วมมือ…..”
“ก่อนที่ผู้อำนวยการจะกล่าวจบ เขาก็อึ้งอยู่กับที่
“รบกวนถามว่าใครคือเฉินโม่” นักข่าวรีบเข้ามาในห้องเรียนแล้ว แล้วถามนักเรียนในชั้นเรียน
เพื่อนนักเรียนตะลึงกับภาพนี้อีกครั้ง แล้วชี้เฉินโม่ที่กำลังหลับตาพักผ่อนอยู่
“เขาก็คือเฉินโม่เหรอ?”
นักข่าวกลุ่มหนึ่งรีบเดินไปล้อมเฉินโม่เอาไว้
“เฉินโม่ ในฐานะที่คุณแชมป์เอ็นทรานซ์ ขอถามว่าคุณมีความรู้สึกอย่างไร?” นักข่าวสาวผมสั้นสวมแว่นตาขอบดำ ยื่นไมโครโฟนไปตรงหน้าเฉินโม่ ด้วยน้ำเสียงที่เกือบเหมือนตะโกน
ความรู้สึก ผมจะสามารถมีความรู้สึกอะไรได้ ผมไม่มีความรู้สึกจริง ๆ! เฉินโม่รู้สึกจำใจ
“เฉินโม่ ขอถามหน่อย คุณกลายเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์ทั่วประเทศแล้ว ใครคือคนที่คุณอยากขอบคุณมากที่สุดคะ?” นักข่าวหญิงอีกคนเบียดเข้ามา แล้วตะโกนถามเฉินโม่
ขอบคุณใคร? ขอบคุณพ่อแม่ ขอบคุณครูและโรงเรียน? ผิด! คนที่ควรจะขอบคุณมากที่สุด ควรจะเป็นคนที่ควบคุมชะตากรรมของสิ่งมีชีวิตมากมายที่อยู่ในโลกนี้!
“เฉินโม่ วิธีเรียนปกติของคุณเป็นแบบไหน?” ท้ายที่สุดนักข่าวชายคนหนึ่งเบียดเข้ามาและเอ่ยถาม
วิธีเรียน? สีหน้าของเฉินโม่เคร่งขรึมลงเล็กน้อย สามารถบอกได้ไหมว่าความจริงแล้วผมลาตลอดเทอม…
เมื่อมองนักข่าวที่ถือกล้อง ทำให้เฉินโม่รู้สึกปวดหัว
เขาเพียงแค่ต้องการชดเชยความเสียใจของชาติก่อนเท่านั้น ถึงได้ตั้งใจสอบเอ็นทรานซ์ให้ดีที่สุด แต่กลับละเลยผลที่ตามมาของการกระทำเช่นนั้น
เมื่อเผชิญกับคำถามที่หลากหลายของนักข่าวแล้ว เฉินโม่ไม่รู้ว่าควรจะตอบอย่างไร ความจริงแล้วเขาไม่สามารถตอบได้เช่นกัน เพราะเดิมทีการดำรงอยู่ของเขานั้นไม่อิงหลักวิทยาศาสตร์อยู่แล้ว
ตอนนี้นักข่าวพวกนี้ต้องการให้เขาอธิบายในเชิงวิทยาศาสตร์ แต่นี่มันไม่ใช่วิทยาศาสตร์เลย!
เจี่ยงหยาวกับจ้าวกางที่ยืนอยู่ด้านข้าง มองภาพนี้ด้วยความอึ้ง รู้สึกว่าชีวิตเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เมื่อสักครู่พวกเขากังวลว่าเฉินโม่จะพ่ายให้แก่เจิ้งซิ่วลี่ แต่นึกไม่ถึงว่าเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว เฉินโม่ก็กลายเป็นแชมป์เอ็นทรานซ์ กระทั่งมีนักข่าวมากมายบุกมาสัมภาษณ์เขา
ไม่เพียงแค่พวกเจี่ยงหยาวเท่านั้น เพื่อนนักเรียนคนอื่นก็เหมือนกัน เมื่อเห็นเฉินโม่ถูกนักข่าวรายล้อม สีหน้าของพวกเขาตกตะลึง และดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา
แม้แต่ผู้อำนวยการและกลุ่มครูที่ยืนอยู่บนแท่นบรรยาย ก็อดที่จะถอนหายใจไม่ได้ บอกได้คำเดียวว่านักข่าวพวกนี้ได้ข่าวเร็วมาก
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจยังอยู่ข้างหลัง
มีคนกลุ่มใหญ่อีกกลุ่มหนึ่งเดินมาที่ประตูห้องเรียน ชายหนุ่มสวมสูทคนหนึ่ง มองผู้อำนวยการที่ยืนอยู่บนแท่นบรรยายและถามว่า “ขอรบกวนถามว่านักเรียนที่ชื่อเฉินโม่อยู่ห้องนี้ใช่ไหม?”
ผู้อำนวยการอึ้งไปครู่หนึ่ง พยักหน้าและกล่าวว่า “ใช่ครับ ขอถามว่าพวกคุณเป็นใคร?”
“ผมเป็นฝ่ายรับสมัครนักศึกษาของมหาวิทยาลัยยานจิง พวกเรามาที่นี่เพื่อเชิญเฉินโม่ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยยานจิงด้วยความจริงใจ”
นักเรียนรู้สึกประหลาดใจ
“มหาวิทยาลัยยานจิง! เป็นหนึ่งในมหาวิทยาลัยดีที่สุดของประเทศหัวเซี่ย ตอนนี้พวกเขามาเชิญเฉินโม่ด้วยตนเอง!”
“ได้ยินมาว่ามหาวิทยาลัยยานจิงยังไม่เคยมาเชิญนักศึกษามาก่อน เฉินโม่ได้ทำลายประวัติศาสตร์การรับสมัครนักศึกษาของมหาวิทยาลัยยานจิงไปแล้ว!”
ผู้อำนวยการและกลุ่มครูอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย มหาวิทยาลัยยานจิงเป็นความฝันของนักเรียนทุกคน และเป็นความฝันยิ่งใหญ่ที่สุดในวัยหนุ่มของพวกเขาเช่นกัน แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่มีโอกาสทำให้ความฝันนี้เป็นความจริง
แต่วันนี้นักเรียนของพวกเขา ไม่เพียงแค่ทำให้ความฝันของพวกเขากลายเป็นความจริง แต่ยังทำให้ฝ่ายรับสมัครนักศึกษาของมหาวิทยาลัยยานจิงยอมลดตัว มาเชิญเฉินโม่ที่โรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจวด้วยตนเอง