เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 504
ดูจากสายตาแล้ว ผู้อาวุโสหายไปจริงๆ แต่ความเป็นจริง ผู้อาวุโสยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรเลย
ลู่ฝาน “มองเห็น” ผ่านพลังฟ้าดิน ผู้อาวุโสมีรอยยิ้มเต็มใบหน้า
การคัดเลือกวิธีนี้ ง่ายดายมาก แต่ก็มีประสิทธิภาพมากจริงๆ
“ทุกท่าน เราโยนไอ้เด็กนี่ออกไปก่อนเป็นไง”
จู๋ๆ เหอาซิงพูดเสียงดังขึ้นมา จากนั้นยกมือชี้ไปทางลู่ฝาน
ทันใดนั้น คนจำนวนไม่น้อยเห็นด้วยกับความคิดเห็นของเขา นำมาโดยหม่าจิ่น ทุกคนมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ฉันก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน”
ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “พวกนายยอมเป็นเครื่องมือของคนอื่นแบบนี้เหรอ”
คำพูดของลู่ฝาน ทำให้คนบางส่วนชะงักฝีเท้าลง
แต่ต่อมาหม่าจินเป็นคนแรกที่พุ่งเข้ามา
“ไปตายซะ ไอ้เด็กสมควรตาย”
หม่าจิ่นมองหน้าลู่ฝาน ก็คิดถึงสภาพทุเรศของตัวเองเมื่อวาน
ให้ตายเถอะ เรื่องอึฉี่ราด ดังไปทั่วเมืองตงหวาในเวลาสั้นๆ ตอนนี้ไม่มีใครไม่รู้จักราชาอึฉี่หม่าจิ่น
ฉายานี้เป็นความอับอายของเขา ไม่แน่อาจเป็นความอับอายของเขาไปตลอดชีวิต
หม่าจิ่นโมโหจนบ้าไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่สนใจอะไรแล้ว ตอนนี้เขาจะคิดบัญชีกับลู่ฝาน
คนที่พุ่งเข้ามาพร้อมกับหม่าจิ่น ยังมีนักบู๊อีกสองสามคน
ลู่ฝานมองพวกเขา แววตาดูมีความดุดัน
“รนหาที่ตายแท้ๆ!”
ลู่ฝานขยับมือซ้ายเพียงเล็กน้อย ไม่มีใครเห็นการเคลื่อนไหวของเขา แต่อันที่จริงลู่ฝานใช้หมัดอู๋เซี่ยงออกมาแล้ว
ทันใดนั้น ทั้งสามคนที่พุ่งเข้ามาด้านหน้าเขา เหมือนชนกับภูเขาลูกใหญ่ ลอยกระเด็นกลับไปทันที
พรวด! พรวด! พรวด!
ทั้งสามคนพ่นเลือดออกมาเหมือนน้ำพุ
กระบวนท่าของลู่ฝาน ยังทำให้คนที่อยากจะโจมตีลู่ฝานถึงกับตกใจ
ผู้อาวุโสที่อยู่ตรงที่ลับตา เห็นภาพตรงหน้าก็ตกใจ วิชาหมัดดุดันมาก ไม่เสียแรงที่ออกมาจากสถาบันสอนวิชาบู๊
ผลการฝึกตนกับวิชาหมัดขนาดนี้ ถึงอยู่ในสถาบันสอนวิชาบู๊ ก็คงเป็นอันดับต้นๆ
เหอาซิงที่กำลังจะเข้ามา เมื่อเห็นภาพตรงหน้า ถึงกับชะงักฝีเท้า
เคล็ดวิชาบู๊ประหลาดมาก เหอาซิงถามตัวเอง โอกาสน้อยมากที่จะรับมือได้
ลู่ฝานกวาดตามองรอบๆ แล้วพูดว่า “ใครอยากเข้ามาอีก ฉันจะสู้ด้วยอย่างเต็มที่!”
ตอนนี้กลุ่มคนพากันถอยหลังกลับ เห็นลู่ฝานจัดการทั้งสามคนได้อย่างง่ายดาย ก็รู้ทันทีว่าพวกเขาไม่สามารถสู้กับคนแบบนี้ได้
แทนที่จะสู้แย่งรายชื่อกับลู่ฝาน สู้ไปหาคนอื่นมาสู้ดีกว่า
เมื่อเห็นทุกคนถอยหลังกันหมด ลู่ฝานแสยะยิ้มออกมา
เป็นพวกรังแกคนที่อ่อนแกกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแรงกว่านี่เอง!
แต่ตอนนี้เขาอยากยืดเส้นยืดสายสักหน่อย เขากำหมัดไปมา
ลู่ฝานพูดว่า “พวกนายไม่สู้ งั้นฉันสู้เอง!”
พูดพลาง ลู่ฝานพุ่งเข้าไปหาพวกเหอาซิงทันที
ไอ้คนปากพล่อยแบบนี้ ทำให้ลู่ฝานรังเกียจ ดังนั้นลู่ฝานจึงพุ่งเป้าไปที่เขาเป็นคนแรก!
ความเร็วของลู่ฝาน เร็วจนทุกคนไม่ทันตั้งตัว จู่ๆ มาโผล่ตรงหน้าเหอาซิงแล้ว
เหอาซิงรู้สึกถึงอันตรายกำลังมาถึง เขาปล่อยเสื้อปราณออกมาทันที เขาเป็นนักบู๊แดนปราณนอก
แต่ถึงเป็นแบบนี้ ก็ยังแย่อยู่ดี!
“หมัดอู๋เซี่ยงทำลายล้าง!”
ปล่อยหมัดออกมา ลู่ฝานทำรายเสื้อปราณของเหอาซิงจนแตกกระจาย
ทันใดนั้นเหอาซิงโดนชกจนกระเด็นไปหลายสิบเมตรแล้วกระแทกกับประตูโถงใหญ่ด้านหลัง
พลานุภาพเพียงหมัดเดียว น่ากลัวถึงขนาดนี้
โถงใหญ่เต็มไปด้วยความเงียบ คนจำนวนไม่น้อยตกใจจนขาเริ่มสั่น
ลู่ฝานหันมามองเซี่ยวเอ๋อร์แล้วพูดว่า “คุณเซี่ยวเอ๋อร์ ตอนนี้นายคิดว่าผมปกป้องนายได้หรือยัง”