ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 498
“เจ้าชายยอร์กแหกกฎอะไร?”
มีคนถามด้วยน้ำเสียงไม่เข้าใจ
ไม่มีใครกล้าพูดออกมาเพราะกลัวว่าเรื่องพวกนี้เกี่ยวข้องกับเจ้าชายยอร์ก
นี่คือชายผู้ก่อตั้งบริษัทมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ และมีอำนาจสูงสุดเหนือใครในเซาท์ไลท์มาตั้งแต่สามปีที่แล้ว ในสายตาของพวกเขาเขาเป็นเหมือนพระเจ้า
แม้ว่าเขาจะเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขาล้มละลาย…
แต่ใครจะกล้าแสดงความไม่พอใจต่อเขาล่ะ?
พวกเขาเข้าใจสถานะของตัวเองดี พวกเขาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น!
เมื่อมองดูคนอื่น ๆ เบรนท์ รู้สึกรังเกียจขยะแขยงทุกคน
คนพวกนี้ล้วนสูงส่งและแข็งแกร่งมาโดยตลอด กินและใช้ชีวิตด้วยความมั่งคั่งด้วยเงินของครอบครัวโดยไม่สนใจโลกแม้แต่นิด แต่ดูตอนี้สิ พวกเขาน่าละอายมากแค่ไหนเพียงแค่เจออุปสรรคแค่นี้!
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถแสดงความรังเกียจออกมาได้ เขาพูดต่อว่า “เมื่อไม่นานมานี้ ตระกูลซิมเมอร์เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในบัควู้ด พกกคุณเคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับพวกเขาไหม?”
บางคนตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “พวกเขาเป็นเพียงตระกูลที่มีมูลค่าสองล้านดอลลาร์ แต่พวกเขายังกล้าที่จะย้ายมาและขยายธุรกิจของพวกเขาที่นี่อีก ช่างเป็นเรื่องตลกสิ้นดี!”
“ตระกูลเล็ก ๆ แบบนั้นคงจะโดนคนอื่น ๆ เขมือบภายในเวลาเพียงครึ่งปีแน่นอน จริงไหม?”
“พูดถึงพวกเขา ฉันได้ยินมาว่ามีใครบางคนจากตระกูลนี้เข้าร่วมงานเลี้ยงต้อนรับเจ้าชายยอร์กและได้รับการเห็นชอบจากเลขาซาเวียร์!”
“ฉันได้ยินมาว่าพวกซิมเมอร์อยู่ภายใต้การควบคุมของ สกาย คอร์ปอเรชั่น เช่นเดียวกับพวกเรา ดูจากมูลค่าทรัพย์สินที่มี พวกเขาก็อาจจะล้มละลายด้วย!”
เบรนท์ฟังคำพูดของพวกเขาและพูดว่า “พวกคุณพูดถูกทุกอย่าง แต่ประเด็นคือตระกูลนี้ไม่ได้อยู่ในกระบวนการฟ้องล้มละลาย มีข่าวว่า สกาย คอร์ปอเรชั่น ค่อนข้างชื่นชอบพวกเขา และพวกเขายังกำลังเตรียมที่จะเพิ่มการลงทุนเพื่อช่วยในการพัฒนาธุรกิจของซิมเมอร์อีกด้วย!”
เบรนท์พูดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่คำพูดของเขากระทบความรู้สึกของทายาทพวกนี้ราวกับสายฟ้าฟาดที่เจ็บปวด
มีคนถามขึ้นมาด้วยความตกใจสุดขีดว่า “เป็นไปได้ยังไง? ตระกูลเล็ก ๆ จน ๆ อย่างพวกซิมเมอร์นั้นเหรอ? วิลล่าที่พวกเขาอาศัยอยู่ยังเช่าเอาเลย!”
“ตระกูลของเรากำลังล้มละลาย แต่คนพวกนี้กลับสามารถพัฒนาธุรกิจต่อไปได้งั้นเหรอ?”
“นี่มันไม่ยุติธรรม! มันแย่มากที่ตระกูลของเราถูกเปรียบกับพวกคนชั้นต่ำอย่างพวกซิมเมอร์”
“นี่เป็นการแหกกฎของบัควู้ด! ถ้าพวกซิมเมอร์อยู่รอดต่อไปได้ ทำไมพวกเราต้องล้มละลายด้วยล่ะ?!”
ทุกคนอยู่ในอารมณ์โกรธแค้น ต่างถกเถียงกันร้อนแรงไปด้วยอารมณ์
ตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเบรนท์ถึงบอกว่าเจ้าชายยอร์กทำผิดกฎ
ถึงอย่างนั้น พวกเขาฉลาดพอที่จะรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถพูดกล่าวหาว่าร้ายเจ้าชายยอร์กได้ เขาเป็นบุคคลที่ไม่สามารถแตะต้องได้ แต่พวกเขากลับเปลี่ยนเป้าหมายเป็นซิมเมอร์แทน
“ผมรู้! มันต้องมีข้อตกลงที่ผิดกฎหมายระหว่างซิมเมอร์ และผู้บริหารบางคนจาก สกาย คอร์ปอเรชั่น!”
“ใช่! เราต้องเปิดเผยความจริงเรื่องนี้!”
“ถ้าเป็นผม ผมจะลากพวกตรวจสอบการเงินไปหาพวกซิมเมอร์และขอคำอธิบายจากพวกเขา!”
“ใช่! ตระกูลที่ไม่สำคัญอย่างพวกเขาควรตายไปพร้อมกับเรา!”
“ถ้าพวกมันเอาตัวรอดได้ แล้วทำไมเราจะทำไม่ได้?”
หนึ่งในทายาทพวกนี้ซึ่งตอนแรกมีท่าทีหมดแรงและสีหน้าซีดเซียวพยักหน้าให้เบรนท์ เขาลุกขึ้นสะบัดแขนไปมาและพูดว่า “เราควรไปหาพวกซิมเมอร์เดี๋ยวนี้เลย และขอคำอธิบายจากพวกเขา! ขอบคุณมากมิสเตอร์ซิลวาที่มาบอกเราเรื่องนี้!”
“ถ้าเรื่องนี้คลี่คลายได้ พวกเราจะทำงานภายใต้การควบคุมของคุณ!”
“เราต้องไปสอบถามรายละเอียดเรื่องนี้กับพวกนั้นก่อน ต้องขอโทษด้วยมิสเตอร์ซิลวา แต่เราต้องไปแล้ว หวังว่าเราจะได้มาดื่มกันอีกครั้งเมื่อเรื่องทุกอย่างจบลง!”
พวกเขารีบออกไปด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด
เบรนท์มองดูพวกเขาแล้วยิ้มอย่างเงียบ ๆ ไม่มีร่องรอยของความโกรธบนใบหน้าของเขา
เขาบรรลุสิ่งที่เขาตั้งใจอยากให้เป็นได้สำเร็จ
เงาหนึ่งปรากฏขึ้นจากมุมมืดและเดินเข้ามาใกล้เบรนท์ แซ็คเอามือไขว้หลังไว้ข้างหนึ่ง ขณะที่อีกข้างถือไวน์แดง เขายิ้มอย่างมีชัย
“มิสเตอร์ซิลวา คุณเป็นคนฉลาดและมีความสามารถมากจริง ๆ ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ คุณกลับส่งคนโง่พวกนั้นวิ่งออกไปราวกับว่าชีวิตของพวกเขาขึ้นอยู่กับมัน”