เงาร่างดำตัดผ่านพื้น ทิ้งภาพติดต่อซึ่งหายไปหลังกระพริบตา
น้ำเต้าปิศาจถูกมัดไว้ที่เอวของเฟิงหลิน ขณะที่เขาเดินไปยังถ้ำของยามาโตะ โนะ โอโรจิในดินแดนแห่งนี้
รังนั้นถูกระบุไว้บนแผนที่ และนั่นก็จะเป็นสถานที่ที่ชาวญี่ปุ่นมารวมตัวกัน
หากพวกเขาต้องการได้รับมรดกของดาบคุซานางิ พวกเขาต้องเดินตามเส้นทางของซูซาโนะโอะ ปราบหรือสังหารยามาโตะ โนะ โอโรจิ
เฟิงหลินเองก็ให้ความสนใจดาบปีศาจคุซานางิเป็นอย่างมาก
การสอบรอบสองของมหาวิทยาลัยเอกภพกำลังจะมาถึงในไม่ช้า การเพิ่มความแข็งแกร่งทุกครั้งจะมีค่าอย่างยิ่ง ถ้าเขาสามารถทำลายขีดจำกัด เขาจะได้รับผลประโยชน์มากมาย
เขาเดินผ่านภูเขาและสายน้ำที่ไหลอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็มาถึงหุบเขาที่มีทะเลสาบลึกมากอยู่ภายใน พื้นผิวของทะเลสาบยังคงนิ่ง ไม่มีความผันผวนเลย เป็นเหมือนดินแดนแห่งความตาย
น้ำที่นี่เป็นสีดำสนิทไม่มีแสง ดูเหมือนกระเพาะปลายักษ์ที่ต้องการจะกลืนกินทุกอย่าง ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นใดที่กล้าเข้ามาใกล้ หากตกลงไปในทะเลสาบจะไม่สามารถปีนขึ้นมาได้อีกเป็นแน่
เฟิงหลินตัดสินใจอย่างรอบคอบ ไม่เข้าไปใกล้ทะเลสาบ เขาเลือกที่จะซ่อนตัวให้ห่าง และเริ่มบ่มเพาะ
ชาวญี่ปุ่นเหล่านั้นยังมาไม่ถึง เห็นได้ชัดว่าแผนของพวกเขาไม่ได้เร็วเท่าเฟิงหลิน พวกเขายังต้องการเวลาเพิ่มในการปราบชูเท็น โดจิและคิวบิ โนะ คิตสึเนะ
เฟิงหลินไม่ต้องการที่จะเสียเวลา เขาบ่มเพาะอย่างขยันขันแข็งหยิบแกนปีศาจออกมาและกลืนมันลงไปทั้งหมด
แกนปีศาจนั้นไม่มีรสชาติ แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรกินเลย
ศักยภาพทางพันธุกรรม + 22%, + 22%, +22% …
ท่ามกลางการบ่มเพาะของเขา เฟิงหลินกลับสะดุ้งตกใจ จู่ๆน้ำในทะเลสาบลึกก็แยกเป็นกระแสน้ำวน สัตว์ประหลาดแปดหัวค่อยๆขึ้นมาจากความลึก งูแปดหัวมีสีหน้าดุร้าย ท้องของสัตว์ประหลาดตัวนี้มีเกราะหุ้มเหมือนหลังของเต่ายักษ์และมีเกล็ดทั่วตัว ดวงตาของงูกวาดซ้ายขวาด้วยประกายโหดร้ายในตา ปราณปีศาจมันบดบังจนท้องฟ้ามืดสนิท
ยามาตะ โนะ โอโรจิค่อยๆเลื้อยออกมาจากทะเลสาบและเคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็ว ทุกที่ที่มันผ่านไปต้นไม้จะเหี่ยวเฉา
นี่คือยามาตะ โนะ โอโรจิที่แท้จริงจากเทพนิยายญี่ปุ่น มันไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่สร้างมาเหมือนที่เฟิงหลินเคยเห็นมาก่อน
เมื่อยามาตะ โนะ โอโรจิเคลื่อนไหวจะมีกลิ่นคาวส่งมา กลิ่นเหม็นปราณปิศาจเข้มข้นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งพื้นที่และก่อให้เกิดความกลัวในหัวใจของสิ่งมีชีวิตทุกชนิด
ภายใต้แรงกดดันเช่นนี้เฟิงหลินรู้สึกเหมือนมีก้อนหินขนาดใหญ่กดทับหัวใจเขา
พลังการต่อสู้ของยามาตะ โนะ โอโรจินี้ควรอยู่ในช่วงท้ายของผู้บ่มเพาะระดับสูง ปัจจุบันเขาไม่คู่ควรที่จะต่อสู้กับมัน
เนื่องจากประเทศญี่ปุ่นมีมานานหลายปี รากฐานของพวกเขาอาจถือว่าค่อนข้างสูง
ดินแดนปีศาจแห่งนี้มีอันตรายมากมายและสิ่งที่อันตรายที่สุดคือจอมปีศาจและยามาตะ โนะ โอโรจิ ถึงแม้ว่ายามาตะ โนะ โอโรจิจะเป็นแค่แก่นปราณปีศาจ แต่แค่มันครอบครองพลังของอดีตสัก1% นั่นก็น่ากลัวมากแล้ว
เฟิงหลินทำอย่างดีที่สุดเพื่อปกปิดตัวเขา ไม่ต้องการที่จะดึงดูดความสนใจของยามาตะ โนะ โอโรจิ
งูยักษ์ออกไปตามล่าเหยื่อและมันก็คลานไปอย่างเกียจคร้านหลังจากกินปีศาจตัวเล็กเป็นจำนวนมาก
เฟิงหลินระมัดระวัง รักษาระยะห่างเอาไว้ ขยับตัวห่างออกไปยังที่ปลอดภัยก่อนที่เขาจะทำการบ่มเพาะต่อ
สถานที่นี้คือถิ่นของยามาตะ โนะ โอโรจิ นอกจากเฟิงหลินแล้วไม่มีปีศาจหรือสัตว์ประหลาดอื่นๆที่กล้าเข้ามาใกล้ ดังนั้นเขาจึงสามารถบ่มเพาะได้อย่างสงบ
สามวันผ่านไปในพริบตาและเขาก็ได้รับจุดพันธุกรรมแรกเริ่มอีกหนึ่งจุด เขาเสริมความแข็งแกร่งให้กับยีนวิญญาณทำให้เพิ่มจาก 6 เป็น 7
เพื่อป้องกันไม่ให้คลื่นพลังวิญญาณของเขาดึงดูดความสนใจของยามาตะ โนะ โอโรจิ เฟิงหลินปกปิดร่องรอยทั้งหมดของเขา เขาเป็นเหมือนชาวประมงซุ่มอยู่เงียบๆ รอโอกาสให้เหยื่อมาติดเบ็ดของเขา
ในที่สุดชาวญี่ปุ่นก็มาถึงที่นี่ พวกเขาเหนื่อยล้ามากดูจากบาดแผลและเลือดบนตัว มีสองคนที่แขนหัก ดูเหมือนคนพิการ จำนวนคนในกลุ่มก็ลดลงเช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าสถานที่นี้อันตรายอย่างมาก ไม่ใช่ทุกคนที่จะเป็นเหมือนเฟิงหลิน ไปทุกที่ที่พวกเขาต้องการได้อย่างอิสระ
ในเวลานี้เทพธิดาเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเธอ เธอแต่งกายด้วยชุดแบบญี่ปุ่นดั้งเดิมและมีรูปร่างที่ชวนให้หลงใหล อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยพลังบริสุทธิ์ซึ่งทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะลบล้างความงามของเธอ เสน่ห์ไร้ขอบเขตและความศักดิ์สิทธิ์ผสานเข้าด้วยกันเป็นหนึ่ง แต่ดูเหมือนจะไม่มีความขัดแย้งระหว่างทั้งสอง ในความเป็นจริงมันทำให้เทพธิดามีเสน่ห์ยิ่งขึ้น
สายตาของชาวญี่ปุ่นส่องประกายสดใสเมื่อมองเทพธิดา มีเพียงดวงตาของฟุมะ ทาโร่เท่านั้นที่เผยความต้องการทางเพศ
เทพธิดาดูเหมือนจะอยู่ท่ามกลางฝูงหมาป่าดุร้าย แต่เธอก็มั่นใจว่าไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหวต่อต้านเธอ เธอกวาดมองรอบๆและพูดอย่างใจเย็น”คนอื่นยังมาไม่ถึงงั้นหรอ?”
“เรียวซึเกะ ฮายาดะ, คาโตริ สะไค, มาซาโอะ ฟูจิวาระ, อิชิโระ ยามาโมโตะ … พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี่เหรอ?ขยะพวกนั้นไม่สามารถเอาชนะแม้แต่ปีศาจธรรมดาได้! ส่วนใหญ่เสียชีวิตจากการถูกกิน”ฟูมะ ทาโร่กล่าวอย่างเย็นชาในขณะที่เขาจ้องมองไปรอบๆ
เฟิงหลินรู้ว่านี่ถึงตาของเขาที่จะปรากฏตัว เขาเดินออกไปและเลียนแบบเสียงของยามาโมโตะ อิชิโระ “เทพธิดา ฟูมะคุงฉันรออยู่ที่นี่มาซักพักแล้ว”
“ยามาโมโตะ อิชิโระนั่นนายหรอ?” ฟูมะ โร่ดูประหลาดใจมาก “นายยังไม่ถูกกินอีก?”
เขาไม่สนใจยามาโมโตะ อิชิโระเลย แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกเยาะเย้ย
เฟิงหลินประหลาดใจ เขาค้นพบว่าเจ้าของเดิมของตัวตนนี้ ยามาโมโตะ อิชิโระเป็นคนที่น่าสงสารจริงๆ แม้แต่เพื่อนของเขาก็ยังดูถูกเขา
แต่สุดท้ายแล้ว เขาไม่ใช่ยามาโมโตะ อิชิโระตัวจริง ดังนั้นการเยาะเย้ยของฟูมะ ทาโร่นี่ไม่ส่งผลอะไรกับเขาเลย
ในทางตรงกันข้าม ยิ่งคนเหล่านี้ดูถูกยามาโมโตะ อิชิโระมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีสำหรับเขา เมื่อถึงเวลาที่เขาจะลงมือเขาจะทำให้ทุกคนตกใจ มันถือเป็นความคิดที่ไม่เลว
เฟิงหลินซ่อนรอยยิ้มเย็นไว้ภายใต้หน้ากากของเขา
“นายอยู่ที่นี่มานานเท่าไหร่แล้ว?” ทันใดนั้นเทพธิดาชาวญี่ปุ่นก็ถาม
“สามวัน” เฟิงหลินตอบตามความจริง มันยากที่จะปกปิดร่องรอยที่เขาทิ้งไว้ อย่างไรก็ตาม ไม่จำเป็นต้องซ่อนสิ่งที่ไม่สำคัญเหล่านี้เพื่อให้เกิดปัญหามากขึ้น
“นายมาที่นี่เร็วขนาดนี้แล้วนายเห็นยามาตะ โนะ โอโรจิหรือยัง?” เทพธิดาถาม
เฟิงหลินพยักหน้า “ฉันเคยเห็นมันครั้งเดียว มันดุร้ายมากและฉันก็ไม่กล้าเข้าใกล้มันเลย!”
เขาตัวสั่นและมีสีหน้ากลัว
ท่าทางเหล่านี้ตรงกับภาพลักษณ์ของยามาโมโตะ อิชิโระในหัวของชาวญี่ปุ่นเหล่านี้ พวกเขาพยักหน้าและไม่สงสัยอะไรเลย
เหนือสิ่งอื่นใด สถานที่นี้เป็นดินแดนลับในดินแดนของญี่ปุ่น พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าคนภายนอกจะมีโอกาสเข้ามาที่นี่
เฟิงหลินผสมคำโกหกกับความจริงเพื่อสร้างความสับสนและประสบความสำเร็จในการแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มของพวกเขา
“สถานที่แห่งนี้เป็นรังของยามาตะ โนะ โอโรจิ เรามาเตรียมการของเรากันเถอะ” เทพธิดาพูดด้วยเสียงต่ำ หลังจากนั้นชาวญี่ปุ่นก็เริ่มเตรียมการของพวกเขาอย่างเร่งด่วน ต้องการที่จะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จโดยเร็วที่สุด
เทพธิดาหยิบถุงสีเทาออกมา เธอเขย่าและพลิกมัน ในทันทีต่อมาไหสาเกขนาดใหญ่แปดขวดก็หลุดออกมา ไหแต่ละใบมีความสูงเท่ามนุษย์
กระเป๋าสีเทานี้เป็นอุปกรณ์มิติที่หายากยิ่ง
ชาวญี่ปุ่นเหล่านี้ย้ายไหสาเกไปยังน่านน้ำลึกอย่างระมัดระวัง พวกเขาเปิดฝาออกและรีบวิ่งหนีออกมา
ครู่ต่อมากลิ่นสาเกที่เข้มข้นก็พุ่งออกมาจากไห เพียงแค่ได้กลิ่นจางๆมนุษย์ก็จะมึนเมา ปริมาณแอลกอฮอล์ในสาเกนั้นสูงมากและไม่จำเป็นต้องสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าหากใครดื่มมัน
เมื่อเห็นสิ่งนี้ รอยยิ้มที่มีความหมายลึกซึ้งก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา
“คนญี่ปุ่นเหล่านี้มีความคิดที่ไม่เลว!”