ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 361 แสนรักเกิดเรื่องขึ้นแล้ว
“ธี พวกคุณจะพาคุณผู้ชายไปไหน？”
“พี่ภา วางใจเถอะ ผมจะพาเขาไปหาคุณท่าน ใช่สิ พี่ดูเด็กทั้งสองในบ้านให้ดี อย่าให้พวกเขาไปวิ่งเล่นที่ไหนมั่ว เข้าใจไหมครับ？”
ตอนที่ดลธีออกไป ก็กำชับพี่ภาอีกครั้ง
เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว สถานการณ์รุนแรงขึ้นมากจริงๆ เพราะว่า ในช่วงเวลาสำคัญที่ทำให้แสนรักเกิดเหตุฉุกเฉินนี้ เป็นกระสุนนัดหนึ่ง
ดลธีลากแครอทออกไปจากเรืองรองด้วย
ตอนที่ออกไป ก็ไม่ลืมล็อกสถานที่ไว้อย่างแน่นหนา
วันนี้ จะบ้าแล้วจริงๆ……
——
คืนนี้เส้นหมี่หลับสบายมาก
เธอลืมแล้วว่าตัวเองมาได้ไง พอตื่นมา เห็นไฟคริสทัลบนหัว และผ้าปูที่นอนสีขาวบนร่างของเธอ เธอก็ค่อยๆ นึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้
ดังนั้น นี่เธออยู่โรงแรม？
แสนรักมาส่งเธอ？
ในใจเธอรู้สึกอบอุ่นโดยไม่มีเหตุผล ลุกขึ้นมาจากเตียง เธอกำลังจะเข้าห้องน้ำ กลับเห็นถุงกระดาษสองใบ วางไว้ที่ปลายเตียง พอหยิบขึ้นมาดู ก็พบว่าด้านในเป็นเสื้อผ้าผู้หญิงใหม่เอี่ยมสองชุด
นี่มัน……？
“กริ๊งกริ๊งกริ๊ง……”
“ฮัลโหล？”
“สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิง ขอโทษนะคะคุณตื่นหรือยังคะ？ต้องการให้นำอาหารเช้าไปเสิร์ฟให้คุณตอนนี้ไหมคะ？”
เป็นพนักงานเคาน์เตอร์ของโรงแรม โทรขึ้นมาในเวลานี้โดยเฉพาะ ถามเส้นหมี่ว่าจะให้เสิร์ฟอาหารเช้าไหม？
เส้นหมี่ตะลึง ถามกลับอย่างไม่รู้ตัว：“ใครให้พวกคุณเอาอาหารเช้ามาให้คะ？”
พนักงานเคาน์เตอร์โรงแรม：“เป็นคุณผู้ชายคนนั้นที่พาคุณมาเมื่อคืนนี้ เขาสั่งอาหารเช้าให้คุณในเช้านี้แล้ว และยังจ่ายค่าห้องของคุณด้วยค่ะ”
เส้นหมี่：“……”
ในใจรู้สึกซับซ้อนทันที และไม่รู้ว่าจะพูดอะไร จ้องถุงสองใบที่ถือไว้ในมือแล้วถามอย่างโง่เขลา：“งั้นเสื้อผ้าสองถุงนี้ล่ะ？”
“ก็เป็นคุณผู้ชายคนนั้นที่ให้พวกเราเตรียมค่ะ คุณผู้หญิงคะ ขอโทษนะคะเอาขึ้นไปเสิร์ฟได้ไหมคะ？”
พนักงานเคาน์เตอร์ถามอย่างมีมารยาทอีกครั้ง
เส้นหมี่จึงรีบตกลง จากนั้นวางสาย
ผู้ชายคนนี้ ทำไมดีขนาดนี้？
เขาไม่เพียงแต่ส่งเธอมาที่โรงแรมเท่านั้น แต่เขายังช่วยเธอเตรียมการอย่างรอบคอบ ซึ่งไม่เหมือนเขาเลย
หรือว่า……เขาไม่ได้สูญเสียความทรงจำ？
ตอนที่เส้นหมี่เข้าห้องน้ำ จู่ๆ ในหัวก็มีความคิดบ้าๆ ขึ้นมาแบบนี้
แต่แป๊บเดียว ความคิดนี้ก็ถูกเธอปฏิเสธ เพราะว่า เธอนึกถึงเมื่อคืนที่เขาพูดแบบนั้นกับตัวเอง เขาพูดว่า เห็นแก่เด็กสองคนนี้
ดังนั้น ตอนนี้เขาจัดการแบบนี้ จึงไม่ตัดออกว่าเป็นเหตุผลเดียวกัน
อีกอย่าง การสะกดจิตของแครอท จะล้มเหลวได้อย่างไร？
เส้นหมี่ทานอาหารเช้าที่โรงแรมเสร็จ ตอนออกมา ก็เกือบจะสิบโมง
“พวกเธอเห็นข่าวหรือยัง？ประธานหิรัญชากรุ๊ปถูกแฉว่ามีปัญหาทางจิต เมื่อคืนเขาฆ่าคู่หมั้นไปด้วย！”
“ไม่มั้ง！”
ตอนเส้นหมี่ออกมาจากโรงแรม ยืนเรียกรถอยู่ข้างถนน ทันใดนั้นก็มีผู้หญิงสองคนเดินผ่านเธอ ถือโทรศัพท์ไป ก็ถกเถียงกันขึ้นมา
พวกเธอกำลังพูดอะไรอยู่？
ประธานหิรัญชากรุ๊ปฆ่าคู่หมั้น？
เส้นหมี่ช็อก ไม่เรียกรถอีกต่อไป หันกลับตามผู้หญิงสองคนนั้น：“เมื่อกี๊พวกคุณพูดอะไรคะ？ใครฆ่า？”
“ประธานหิรัญชากรุ๊ปไง？คุณ……คุณไม่ได้ดูข่าวหรือคะ？ตอนนี้แฟลตฟอร์มเป็นที่พูดถึงกันมากในโทรศัพท์”
จู่ๆ เด็กหญิงสองคนนั้นถูกดึง ก็ตกใจมาก
ยังดีที่ สุดท้ายพอพวกเธอเห็นว่าเป็นผู้หญิงวัยรุ่นด้วย จึงเอาโทรศัพท์มือถือของพวกเธอยื่นไปให้เส้นหมี่ดู
เส้นหมี่เบิกตาโต
แทบจะในทันที เลือดบนใบหน้าของเธอก็หายไปอย่างสมบูรณ์ หลังจากที่เธอเห็นตัวอักษรใหญ่ๆไม่กี่คำนั้นบนหน้าจอว่า“ประธานหิรัญชากรุ๊ปถูกสงสัยว่ามีปัญหาทางจิต”
นี่เป็นไปไม่ได้ ทำไมจู่ๆ ก็มีข่าวแบบนี้ออกมา？
เส้นหมี่หยิบมือถือตัวเองออกมาด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นก็เปิดดูอย่างรวดเร็ว
สุดท้าย ที่ทำให้เธอเหมือนตกลงไปในโรงน้ำแข็งก็คือ หลังจากหน้าเว็บนี้เปิดออก บนเวยป๋อก็เป็นที่พูดถึงกันมาก จนขึ้นการค้นหายอดนิยมโดยตรง มีหัวข้อมากมายเกี่ยวกับปัญหาทางจิตที่น่าสงสัยของชายคนนี้
ทำไมถึงเป็นแบบนี้？
เกิดอะไรขึ้นกันแน่？เมื่อคืนตอนที่พวกเขาแยกกัน ก็ยังดีอยู่ไม่ใช่หรือ？
เส้นหมี่จับโทรศัพท์ไว้ไม่อยู่ กดเปิดเวยป๋อในหน้าแรกสุดที่มีความคิดเห็นสูงถึงหลายแสนอย่างสั่นคลอน แล้วเธอก็เห็นคลิปๆ หนึ่ง
และวิดีโอนี้ ก็ถ่ายที่เรืองรองจริงๆ
ในภาพที่ไม่ชัดเท่าไหร่นัก ในคฤหาสน์ที่มีแสงไฟสว่างจ้า ผู้ชายที่มีรูปร่างคุ้นเคย กำลังลากผู้หญิงคนหนึ่งออกมาจากห้องรับแขก
“กรี๊ด——”
เสียงกรีดร้องโหยหวนของหญิงสาว คล้ายกับหนังสยองขวัญที่นองเลือดอันโด่งดังของฝรั่ง
เส้นหมี่หลับตาทั้งสองข้างลง ในเสี้ยววินาทีที่ปลดปล่อย โทรศัพท์ก็ตกลงจากฝ่ามือเธอลงไปดัง“ตุบ”
“สาวน้อย เธอไม่เป็นไรนะ？โทรศัพท์เธอตกแล้ว”
ดีที่ตอนนี้มีน้าคนหนึ่งผ่านเข้ามาจากด้านข้าง เห็นเธอเกือบจะยืนไม่อยู่ ก็เข้ามาถามอย่างห่วงใย
เส้นหมี่：“……”
เธอจะไม่เป็นไรได้อย่างไรล่ะ？
ถึงแม้ตอนนี้เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาแล้ว แต่ว่า มีบางอย่างสลักลึกลงในกระดูกเธอแล้ว ถึงเธอบอกว่าอยากจะไม่สนใจ ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่สนใจได้
เส้นหมี่เก็บโทรศัพท์ขึ้นมา เรียกรถคันหนึ่งอย่างโซเซ แล้วไปที่เรืองรอง