ไป่ฉีเหลือบมองและเห็นว่าเลือดที่ฝ่ามือซือหยูยังไม่หยุดไหล ซือหยูกำลังบาดเจ็บหนัก
แต่ซือหยูก็เยือกเย็นอย่างแปลกประหลาด
“หึหึ เจ้าจะฆ่าข้าได้หรือไม่ก็ไม่รู้ มันก็เป็นได้ทั้งสองทาง แต่ลูกชายสุดที่รักของเจ้าจะต้องตายด้วยมือข้าในวันนี้!”
เมื่อซือหยูพูดจบ เขาสั่งการเบาๆ
“ไปซะ!”
กระบี ่ทองสามเล่มที่ถูกไป่ฉีชิงไปกลับมาเป็นอิสระจากการระเบิดของพลังชีวิต ซือหยูได้อัดพลังชีวิตเข้าไปอีกเพื่อป้องกันไม่ให้กระบี่ถูกชิงไป ตอนนี้เขาจะโจมตีแบบที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวได้แล้ว!
ไป่หยีเจี้ยนชักสีหน้า เขาจ้องซือหยูด้วยความโกรธแค้น เขาระเบิดเสียง
“ไม่นะ!”
เขาตะโกน
ไป่ฉีใบหน้ามัวหมอง ระยะระหว่างเขากับกระบี่นั้นใกล้เกินกว่าที่เขาจะมีเวลาได้ใช้ม่านพลังป้องกัน!
ฉั่วะ!
หัวใจของไป่ฉีถูกแทงทะลุ จากนั้นแสงสีทองอีกสายก็พุ่งมาที่ใกล้ลำคอ มันแล่นวนรอบคอและบั่นมันออกมา!
กระบี่เล่มสุดท้ายแทงทะลุกะโหลกของไป่ฉีที่กลิ้งอยู่กับพื้น ไป่ฉีตายแล้ว ไม่มีใครช่วยเขาได้อีกแล้ว!
“ลูกข้า! ลูกฉี!”
ไป่หยีเจี้ยนตะโกนคลั่ง จิตสังหารแล่นออกจากดวงตา ราวกับว่าเขากลายเป็นวิญญาณแค้น!
“ข้าจะฉีกเจ้าให้เป็นชิ้นๆ!”
ไป่หยีเจี้ยนร้องคำรามราวกับสัตว์ป่าฃ
ซือหยูตอบกลับอย่างเย็นชา
“เจ้าไม่โศกเศร้าตอนที่สังหารผู้อื่นอย่างไร้ปรานี แต่พอถึงตาลูกชายเจ้าถูกสังหารบ้างเจ้าก็กลับทำเช่นนั้น เจ้าคิดว่าตัวเองสมควรที่จะโกรธได้รึ?”
“ข้าไม่สน ข้าจะฉีกเจ้าเป็นชิ้นๆ!”
ไป่หยีเจี้ยนร้องคำรามอีกครั้ง ครั้งนี้เสียงดังยิ่งกว่าครั้งไหน
กระบี่สายฟ้าปรากฏในมือซือหยู มันมีสายฟ้ามีมรกตที่ปล่อยพลังอันน่ากลัว!
กบแก้วเพลิงเนตรขาวระดับภูติในลาวาใต้ดินถูกสังหารโดยกระบี่สายฟ้าเล่มนี้! แม้ว่าพลังชีวิตที่เขามีจะทำให้เขาใช้พลังของกระบี่ได้ไม่มาก เขาก็ยังมีแก้วพลังชีวิตอยู่หนึ่งดวง พลังที่ได้จะยังคงสูงอยู่!
“ระวังด้วย!”
ราชาปีศาจเตือนไป่หยีเจี้ยนที่ดูจะเสียสติไปแล้ว
แต่ตามที่ซือหยูคำนวนไว้ก็ไม่สนใจว่าไป่หยีเจี้ยนจะเสียสติหรือไม่ ต่อให้เขาไม่เสียสติไปก็มิอาจหลบกระบี่นี้ได้อยู่ดี! ซือหยูอัดพลังชีวิตลงในกระบี่สายฟ้าและวาดมันเหนือศีรษะ!
ครืน…
ราวกับว่าสายฟ้าพุ่งผ่านลงมา! ในเวลาเดียวกันก็มีแสงสว่างของคลื่นพลังกระบี่ตัดผ่านมิติ!
ไป่หยีเจี้ยนป้องกันตัวเองไม่ทันขณะที่พลังกระบี่ถึงตัวเขา เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด อกของเขาถูกฟันจนเปิดออก เลือดเนื้อพุ่งกระจายไปทุกทิศทาง ทั้งร่างของเขาถูกความร้อนสูงของสายฟ้าไหม้เกรียม
แค่กระบี่เดียวก็ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัส! แต่ไป่หยีเจี้ยนที่บาดเจ็บก็หยิบเอาโอสถรักษาใส่ปากได้ทันท่วงที
ร่างกายของเขารีบฟื้นฟูด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ชัด พริบตาเดียวเขาก็กลับมาอยู่ในสภาพเดิม!
นอกจากสภาพจิตใจที่ปวดร้าวที่เขาสัมผัสก็ไม่มีทางที่จะบอกได้เลยว่าเขาเพียงต้องคมกระบี่สายฟ้าไป! ผลของโอสถรักษานั้นเทียบได้กับโอสถฟื้นฟูกายาจากทวีปเฉินหลง
ความต่างเดียวก็คือโอสถนี้ส่งผลแทบจะทันที ดังนั้นระดับของมันจึงเหนือกว่าโอสถฟื้นฟูกายาอย่างมาก!
ซือหยูตกใจในทีแรก แต่ไม่นานเขาก็โล่งใจราวกับได้เข้าใจบางสิ่ง…
เขารู้ว่าลูกหลานของผู้เฝ้าสมบัติได้ขโมยสมบัติมาเป็นจำนวนมาก ซือหยูกลัวว่าโอสถจะถูกเอาไปใช้หมดแล้ว แต่ตามระดับพลังของเทียนจี่จื้อ การทิ้งโอสถระดับนี้เอาไว้ไม่ใช่สิ่งที่น่าแปลกใจนัก
ถ้าเช่นนั้น สถานการณ์ตอนนี้ก็ซับซ้อนขึ้นมาอีกขั้นหนึ่ง เพราะไม่มีทางที่จะทำให้ศัตรูบาดเจ็บรุนแรงถึงตายได้ในระยะสั้นๆ ยากกว่าเดิมมากที่จะสังหารได้อย่างเด็ดขาด!
แต่พวกเขาก็ไม่ได้ผลีพลามทำอะไรซือหยูในตอนนี้ ซือหยูถือกระบี่สายฟ้าขณะที่เหยียบอยู่บนมุกสีคราม ในตอนนี้เขาทำได้ทั้งโจมตีและป้องกันไปพร้อมๆกัน!