มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 511
เจอรัลด์กำลังเร่งรีบ เขารู้ว่าเรื่องนี้ควรจะจบลงและเสร็จสิ้นเรียบร้อยภายในสองวันก่อนแล้ว
แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากว่าไปสะดุดกับเรื่องของเซโน่ โครงการหอพักนี้จึงล่าช้าไป
เพราะบางพื้นที่เจอรัลด์เป็นคนเลือกเองอย่างชัดเจน เขาจึงตัดสินใจที่จะมาเยี่ยมชมที่ศูนย์อสังหาริมทรัพย์แห่งนี้เป็นการส่วนตัว
เจอรัลด์เข้ามาในศูนย์และไปที่เคาน์เตอร์ด้านหน้าทันที
ทีนทีที่ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์สังเกตุเห็นเจอรัลด์ สีหน้าของเธอก็ไม่มีความสุขขึ้นมาทันที เธอเต็มไปด้วยความอึดอัดใจและผิดหวัง
เธอคิดว่าเจอรัลด์เป็นแค่คนโง่จน ๆ อีกคนที่ไม่มีเงินจะสามารถซื้ออสังหาริมทรัพย์ได้ เช่นนั้น เมื่อเขามาแวะมาโดยการเป็นเพื่อนของ เลลา จอง เธอจึงยืนยันได้ว่าเจอรัลด์จะเริ่มต้นกู้เงิน
ท่าทางของเธอที่มีต่อเจอรัลด์ก็เย็นชาเช่นกัน; เธอคิดว่าเขาไม่คุ้มค่ากับความพยายามเพราะเขาไม่ได้ดูเหมือนจะเป็นคนมั่งคั่งอะไรอย่างนั้น
จากนั้นในวันถัดมา เขาตัดสินใจไม่กู้เงินแทน แต่เขากลับต้องการจะซื้ออสังหาริมทรัพย์ด้วยการชำระเต็มจำนวน นี่จะหมายความว่าตัวแทนจะได้รับค่าคอมมิชชั่นที่ต่ำที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
เธอจึงแก้ตัวเพื่อเลี่ยงหน้าที่ท่าทางความเป็นมืออาชีพของเธอทันทีและบึ้งตึงใส่เจอรัลด์ “นายเป็นคนโง่หรือเปล่า? ฉันบอกว่านายควรจะกู้เงิน! นายทึ่ม หรือแค่โง่จริง ๆ เนี่ย? นายคิดจริง ๆ เหรอว่าทั้งหมดที่นายมีคือเงินนิดหน่อยนี่?”
คำเหล่านั้นหยาบคายมากจริง ๆ
แต่อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ปฏิเสธที่จะให้เธอทำแบบนั้น ด้วยการโยนถุงเงินสดไปยังเท้าของเธอ
“เลิกทำให้ผมเสียเวลาและดำเนินการต่อได้แล้ว!”
เนื่องจากเสียงของเขาดังก้องไปทั่วห้องรับรอง ทุกคนถึงกับตกตะลึงอยู่กับที่กัน พวกเขาทั้งหมดมองอย่างไม่ชอบใจไปที่ตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ และเธอก็ถูกทำให้อัยอายขายหน้าอย่างทั่วถึงในช่วงเวลานี้
เมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นที่ทำให้เธอขายหน้าในที่สาธารณะ ความรู้สึกที่หลากหลายจึงท่วมท้นใส่ตัวแทนคนนี้
“ผมอยากจะถาม โอ้ แต่ก่อนเรื่องนั้น ผมอยากจะถามคุณอีกเรื่อง ทำไมคุณถึงไม่ตอบข้อความใด ๆ ของผมเลยล่ะ? คุณไม่แม้แต่จะรับสายของผมเลยด้วยซ้ำ! นี่คือการบริการลูกค้าแบบไหนกัน? ผมไม่ใช่ลูกค้าของคุณหลังจากผมซื้ออสังหาริมทรัพย์นั้นแล้วงั้นเหรอ?”
เจอรัลด์รำคาญเล็กน้อยขณะที่เธอกระตือรือร้นเมินเฉยต่อเขามาตลอดสองวันที่ผ่านมานี้
“ฮึ่ม คราวนี้นายต้องการอะไรล่ะ? นายเปลี่ยนใจและอยากจะกู้เงินตอนนี้หรือเปล่า? อุปส์ แย่มากเลยนะ นั่นเป็นไปไม่ได้ อีกอย่าง ถ้านายอยากจะตกแต่งอสังหาริมทรัพย์ของนาย นายจะต้องรอจนกว่าโฉนดที่ดินได้รับการลงทะเบียนเสียก่อน ตอนนี้ที่ฉันตอบคำถามของนายเรียบร้อยแล้ว นายยังคงต้องการอะไรอื่นอีกไหม? ถ้าไม่ ฉันยังมีลูกค้าอื่นให้ดูแลอยู่ ฉันเป็นผู้หญิงที่ยุ่งมากคนหนึ่งนะ” ตัวแทนลูน่ากรอกตาใส่เจอรัลด์
ตัวแทนคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นั่นก็หัวเราะคิกคักกับเบา ๆ อยู่ข้างหลัง พวกเขาดูเหมือนจะสนุกกับเรื่องราวนี้กัน
ทุกคนในห้องรับรองรู้ว่า ลูน่า แมดดิสันเป็นตัวแทนที่ขี้โมโหง่ายมากที่สุดในบรรดาพวกเขาทุกคน
แน่นอน เธอจะต้องแก้แค้นหลังจากถูกทำให้ขายหน้า ด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็ว ลูน่าจึงรวยรวมเอกสารทั้งหมดของเธอและไปยังอีกฝั่งหนึ่งของเคาน์เตอร์ เพื่อทำงานของเธอต่อ
“อย่ากล้ามาทำตัวเป็นปรปักษ์กับผม! ผมก็คือลูกค้าคนหนึ่ง!” เจอรัลด์ทำหน้าบึ้งตึง
“ฮ่า ท่าทางอะไรล่ะ? ท่าทางแบบไหนที่นายอยากจะให้ฉันมี? ทั้งหมดที่นายทำคือการซื้อบ้านหลังหนึ่ง อย่าไปคิดถึงมันเลย! ฉันไม่แม้แต่จะได้รับค่าคอมมิชชั่นจากนายเลยด้วยซ้ำ สามพันดอลลาร์สำหรับค่าคอมมิชชั่นงั้นเหรอ? โอ้ได้โปรด ถ้านายต้องการเอามันคืนมากขนาดนั้น ฉันไม่แคร์หรอกนะ! เอาไปสิและอย่ากลับมาอีก! ฮึ่ม!” ลูน่าถ่มน้ำลายและหันหน้าไป
ถ้าเขาร้องขอการการจำนอง เธอก็คงสามารถได้เงินมากกว่าแค่สามพันดอลลาร์แล้ว เธอจะยังได้โบนัสอีกด้วยหลังจากการขายอสังหาริมทรัพย์ได้สำเร็จ โดยไม่มีสิ่งนั้น เงินเดือนของลูน่าก็อาจจะถูกหักออกด้วยซ้ำ
“ผู้จัดการของคุณอยู่ไหน? พวกคุณทั้งหมดเป็นกลุ่มสัตว์ที่ไม่มีการดูแลตรวจตราเลยหรือไง?” เจอรัลด์ไม่คาดคิดเลยว่าลูน่าจะแสดงท่าทางที่น่ารังเกียจเช่นนี้กับเขาได้ในคราวนี้
พนักงานที่อยู่หน้าเคาน์เตอร์ก็เอาแต่ก้มหน้าของพวกเขาลง เพิกเฉยต่อเจอรัลด์เช่นกัน เห็นได้ชัดเจนว่าเขากำลังได้รับการดูถูกอยู่
ทันทีทันใดนั้น ผู้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในล็อบบี้ “เฮ้ ลูน่า นี่หมายความว่ายังไง? เธอเป็นพนักงานที่มียอดขายสูงสุดในปีที่แล้ว เธอจะโต้เถียงกับคนอื่นในที่สาธารณะตอนนี้ได้อย่างไรกัน!”