สำหรับหลินฮวงกับอีกสอง เก้าเถาวัลย์ที่ยืนตรงหน้าพวกเขาตอนนี้คือศัตรูที่ทรงพลังสุดที่เคยเจอ
แม้เขาจะดูค่อนข้างเงอะงะ แต่หลินฮวงกับอีกสองรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายไม่มีวี่แววว่าพลังงานจะลด นี่หมายความว่าเขาไม่ได้รับอันตรายทางร่างกายเลย
หลินฮวงมั่นใจว่าการโจมตีที่สะท้อนจากกระจกนั้นเหนือกว่าการโจมตีที่รุนแรงสุดของเขาอย่างน้อยสามเท่า แม้ความรุนแรงกับพลังโจมตีจะสูงขนาดนั้น มันก็ทำให้เก้าเถาวัลย์ได้รับบาดเจ็บแค่เล็กน้อย
สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นคือเก้าเถาวัลย์ได้โจมตีเวอชุโอโซซึ่งๆหน้า เขาไม่มีเวลาหลบ และไม่สามารถใช้การป้องกันใดได้ เขาใช้อาวุธโดยตรงพร้อมด้วยพลังเทวะกับร่างกาย
ภายใต้หน้ากาก สีหน้าของเวอชุโอโซกลายเป็นหนักอื้ง
จากการโจมตีก่อนหน้า พวกเขาคัดลอกกระจกของหลินฮวงอย่างสมบูรณ์ ในฐานะผู้เลียนแบบ เขารู้ดีว่าการโจมตีของหลินฮวงนั้นแข็งแกร่งและน่ากลัวแค่ไหน พวกมันไปถึงขีดจำกัดในแง่ของความสามารถพลังจิต แค่จากการจำลองการโจมตีนั่น
อาจกล่าวได้ว่าการโจมตีนั้นอยู่ในระดับกึ่งจ้าวเทวะแล้ว
เดิมที เวอชุโอโซคิดว่าเก้าเถาวัลย์จะบาดเจ็บแน่ต่อให้ไม่บาดเจ็บสาหัสเนื่องจากเขารับการโจมตีโดยไม่เตรียมการ แต่ทว่า สิ่งที่ทำให้พวกเขาแปลกใจคือเก้าเถาวัลย์แข็งแกร่งกว่าที่พวกเขาคิดและไม่ได้รับความเสียหายทางกายภาพนัก
นี่ยังหมายความว่าแม้มันจะเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าเก้าเถาวัลย์ต่อให้จะโจมตีอีกฝ่ายตอนประมาท
นอกจากนี้ ความสามารถปัจจุบันของเวอชุโอโซนั้นสามารถคัดลอกภาพแบบนั้นได้แค่สามครั้ง
ขณะที่หลินฮวงกับเวอชุโอโซกำลังพยายามหาทางพลิกสถานการณ์ เก้าเถาวัลย์กับจิ่วเจี้ยนก็โจมตีอีกครั้งโดยไม่ลังเล
ในฐานะผู้บ่มเพาะกระบี่ รูปแบบการต่อสู้ของเขามักต่อสู้ก่อนแล้วคิดทีหลัง ไม่ว่าจะชนะหรือไม่ก็เป็นอีกเรื่อง แต่เขาต้องลงมือก่อน หลังลงมือแล้ว เขาถึงตัดสินใจว่าจะทำยังไงตามสถานการณ์ต่อสู้
คนเราแค่ต้องสู้!
พอมองค่ายกลกระบี่ทั้งเก้าที่รวมกันอีกครั้งกลางอากาศและคลื่นกระบี่สีทองก็กำลังควบแน่นด้วยความเร็วสูง หลินฮวงกับเวอชุโอโซก็รู้ว่าพวกเขาต้องโจมตี
คลื่นกระบี่นับไม่ถ้วนปกคลุมท้องฟ้า แต่เก้าเถาวัลย์ไม่ได้มองจิ่วเจี้ยน เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยคลื่นกระบี่ สายตาของเขาจับจ้องไปทางที่หลินฮวงกับเวอชุโอโซอยู่
เขาไม่ตั้งใจจะดูถูกจิ่วเจี้ยน นี่เพราะเขาสามารถสัมผัสได้ว่าการโจมตีของจิ่วเจี้ยนคล้ายกับอันก่อนหน้า เก้าเถาวัลย์บอกได้ง่าย ๆ จากความหนาแน่นของคลื่นพลังเทวะ
การโจมตีเช่นนี้จะไม่สามารถทำลายการป้องกันเขาได้เลย
แต่ทว่า สำหรับจิ่วเจี้ยน นี่คือการดูถูก
คลื่นกระบี่กว่าล้านรวมตัวกันในอากาศแทบจะพร้อมกัน วินาทีต่อมา พวกมันก็พุ่งลงมาใส่เก้าเถาวัลย์เหมือนพายุฝน
คลื่นกระบี่นับไม่ถ้วนพุ่งใส่เก้าเถาวัลย์จากทุกทิศทาง
เก้าเถาวัลย์ไม่สนใจคลื่นการโจมตีเช่นนี้ ตอนเขาเห็นคลื่นกระบี่พุ่งมา เขาก็รู้แล้วว่าการโจมตีของจิ่วเจี้ยนไม่ต่างจากรอบที่แล้ว
เขาไม่แม้แต่จะเสียเวลาพยายามหลบมัน เขาเพียงห่อหุ้มร่างกายตัวเองด้วยชั้นพลังเทวะเป็นการป้องกัน
ปัจจุบัน เขามีความสามารถป้องกันของเกราะเงิน ด้วยพลังเทวะปริมาณมหาศาลในตัวเขา การโจมตีของจิ่วเจี้ยนจะไม่สามารถเจาะการป้องกันของเขาได้
พอสังเกตเห็นว่าเก้าเถาวัลย์ป้องกันตัวเองยังไง มุมปากของจิ่วเจี้ยนก็ยกยิ้มขึ้น
วินาทีต่อมา คลื่นกระบี่ทองก็ได้ชนเข้ากับชั้นป้องกันของเก้าเถาวัลย์และระเบิด พรากพลังเทวะส่วนหนึ่งไป
ใช่-จิ่วเจี้ยนไม่ได้ตั้งใจทำลายการป้องกันของเก้าเถาวัลย์เลย
พอเขารู้ว่าการโจมตีของเขาไม่รุนแรงพอจะทำให้เก้าเถาวัลย์บาดเจ็บ เขาก็เปลี่ยนกลยุทธ์และกำหนดให้ตัวเองเป็นฝ่ายสนับสนุน
ค่ายกลกระบี่ดูไม่ต่างจากรอบที่แล้ว แต่จริง ๆ แล้ว จิ่วเจี้ยนได้แอบปรับแต่งมันเล็กน้อย เพิ่มการระเบิด การดูดซับและการแทรกแซง
ทุกครั้งที่คลื่นกระบี่ระเบิด พวกมันจะดูดพลังเทวะรอบ ๆ พวกมันยังจะปล่อยพลังเทวะส่วนนี้เพื่อสร้างคลื่นรบกวนที่จะขัดขวางประสาทสัมผัสกับจิตเทวะของเก้าเถาวัลย์
ครั้งนี้ จุดประสงค์ของจิ่วเจี้ยนในการโจมตีไม่เพียงเพื่อผลาญพลังเทวะของเก้าเถาวัลย์ แต่ยังเพื่อสร้างโอกาสให้หลินฮวงกับเวอชุโอโซได้โจมตี
ในความเป็นจริง ผู้บ่มเพาะกระบี่ส่วนใหญ่จะสู้อย่างหน้ามืดตามัวและคิดน้อย เหตุผลเพราะควาสามารถพวกเขาพอที่จะบดขยี้ศัตรู พวกเขาไม่ต้องคิดอะไรมาก
แต่ทว่า ในฐานะผู้บ่มเพาะกระบี่ที่มีประสบการณ์โชกโชน จิ่วเจี้ยนไม่หลับหูหลับตาโจมตีหลังการโจมตีรอบแรกล้มเหลว เขาคิดกลยุทธ์ขึ้นมาทันทีท
นี่ทำให้เขาโจมตีโดยไม่ลังเลขณะที่หลินฮวงกับเวอชุโอโซยังพิจารณาว่าจะแก้เกมยังไง
ไม่เพียงเขาจะทำให้เก้าเถาวัลย์มองว่าเขานั้นเป็นพวกหุนหันพลันแล่น แม้กระทั่งหลินฮวงกับเวอชุโอโซก็คิดเหมือนกัน
แต่ทว่า หลินฮวงกับเวอชุโอโซตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้นทันทีที่คลื่นกระบี่ของจิ่วเจี้ยนระเบิด โดยไม่ลังเล พวกเขาโจมตีตาม
หลินฮวงพุ่งใส่เก้าเถาวัลย์อีกครั้ง ฟันเขาด้วยห่วงโซ่ลำดับเทพทั้งสิบสองซึ่งผสานกับกฏสวรรค์เต๋าดาบ
ไม่เหมือนการโจมตีครั้งก่อน ห่วงโซ่ลำดับเทพทั้งสิบสองที่เขาเพิ่มครั้งนี้ไม่ได้มีไว้เพื่อโจมตี แต่เพื่อดูดกับผลาญพลังเทวะ
หลังเขาเห็นการโจมตีของจิ่วเจี้ยน เขาก็เกิดแรงบันดาลใจเฉกเช่นเดียวกัน นั่นคือการสู้กับเก้าเถาวัลย์ด้วยการผลาญพลัง!
นี่เพราะเขาตระหนักดีว่าแม้กระทั่งการโจมตีที่รุนแรงสุดของเขาก็ยังไม่รุนแรงถึงหนึ่งในสามของคลื่นพลังที่สะท้อนกลับก่อนหน้า มันจึงยากสำหรับเขาที่จะทำร้ายเก้าเถาวัลย์
เวอชุโอโซยืนอยู่ด้านข้าง รับผิดชอบการโจมตีในรอบนี้
ขณะที่เขาประสานมืออย่างซับซ้อน ร่างกว่าสิบที่ดูเหมือนหลินฮวงก็ปรากฏในอากาศอีกครั้ง กระจกรวมกันอย่างรวดเร็วต่อหน้าหลินฮวงแต่ละร่าง หลังจากนัน้ คลื่นกระแทกสีแดงสลับดำก็พุ่งออกไป!
มันคือหนึ่งในความลับที่ยิ่งใหญ่สุดของเวอชุโอโซ เขาสามารถจำลองภาพในจินตนาการได้ซ้ำแล้วซ้ำอีก
หลังจำลองคลื่นสะท้อนของหลินฮวงเป็นครั้งแรก เวอชุโอโซก็สามารถใช้มันได้เองอีกในอนาคต ตราบเท่าที่เขามีพลังเทวะพอในตัวและมีความสามารถพลังจิตแกร่งกล้าพอ เขาจะสามารถใช้มันได้
แม้กระทั่งหลินฮวงก็ยังอดเลิกคิ้วไม่ได้พอเห็นว่าการโจมตีของเขาโดนคัดลอกอีก เขาเกิดความอิจฉาเวอชุโอโซขึ้นมาอีก
เก้าเถาวัลย์ที่ปัจจุบันโดนคลื่นกระบี่ระเบิดกลืนกินรู้สึกไม่ค่อยดีนัก
จริงอยู่ว่าการโจมตีทำลายการป้องกันเขาไม่ได้ แต่ทว่า คลื่นระเบิดเจิดจ้านั้นขัดขวางมุมมองเขา นอกจากนี้ คลื่นพลังเทวะที่ระเบิดยังรบกวนประสาทสัมผัสกับจิตเทวะเขา
เขาสามารถสัมผัสได้ถึงคลื่นการโจมตีอันทรงพลังสองสาย แต่ทว่า ด้วยการแทรกแซง เขาไม่สามารถกำหนดทิศทางหรือมุมของการโจมตีได้อย่างแม่นยำ
หลังพิจารณาสักพัก ไม่ช้าเขาก็ตัดสินใจ
เถาวัลย์นับไม่ถ้วนพุ่งออกจากทั้งสองมือของเขา เปลี่ยนเป็นเกราะป้องครึ่งวงกลมขนาดยักษ์สองใบในชั่วพริบตา ขณะที่เขาเขย่าแขนสองข้างเล็กน้อย ครึ่งวงกลมทั้งสองก็ผสานกัน สร้างเป็นทรงกลมสมบูรณ์ซึ่งห่อหุ้มร่างกายเขาไว้ข้างใน
พอดีกับที่เก้าเถาวัลย์สร้างโล่ป้องกันสำเร็จ การโจมตีทั้งสองก็กระทบโล่ของเขาแทบจะพร้อมกัน
คลื่นดาบสีแดงเลือดของหลินฮวงฟาดฟันใส่โล่ยักษ์ มันเจาะไม่ทะลุ มันกลับเริ่มดูดพลังเทวะที่ห่อหุ้มโล่
คลื่นกระแทกของเวอชุโอโซได้กระแทกโล่อย่างรุนแรงจากอีกมุม หลังกัดเซาะอยู่หลายวินาที รอยแตกก็เริ่มปรากฏบนผิวโล่
แต่ทว่า หลินฮวงกับอีกสองสังเกตเห็นว่ามีเถาวัลย์ขยายออกมาอุดรอยแตก
การห้ำหันนี้กินเวลาอยู่สองถึงสามนาทีก่อนในที่สุดคลื่นพลังจะสลาย
ผิวของโล่ยักษ์ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแตกและรูพรุน แต่ทว่า สุดท้าย มันก็ยังไม่พัง…