SC:บทที่435: ความขัดแย้งภายใน
“ฮะ?!”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเหลียงเลาหัวใจของดิงเฮาหยวนก็สั่นไหวทันที สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าดูเหมือนเขาจะมองข้ามบางอย่างไป แต่เขาไม่รู้ว่าเขามองข้ามอะไรไป และเมื่อเขาคิดเรื่องนั้นอย่างรอบคอบ เขาก็ทำได้แค่กดความอึดอันในใจของเขาลงไปและหันไปพูดกับเหลียงเลา “คุณหมายความว่า เขาเป็นคนของคุณในกลุ่มดาบรัตติกาลงั้นหรอ!”
“ใช่!”
ถึงแม้ว่าสีหน้าของดิงเฮาหยวนจะพิลึกแต่เหลียงก็ยังพยักหน้าและยอมรับออกมา
หลังจากที่เห็นเหลียงพยักหน้าความโกรธภายในใจของดิงเฮสหยวนก็พุ่งสูงขึ้น จากนั้นจึงชี้ไปที่ร่างไร้ชีวิตจำนวนมากในบริเวณใกล้เคียงและตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “งั้นคุณก็ดูซะว่าคนดีของคุณทำอะไรลงไป! ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ใช่แค่ฆ่าผู้มีพรสวรรค์ระดับสูงในสำนักงานใหญ่ของเขา แต่เขายังยอมรับอีกว่าคดีการลักพาตัวฉวนเอ๋อก็เกี่ยวข้องกับเขาด้วย! ในฐานะที่เป็นผู้ดูแลโดยตรงของดาบรัตติกาล คุณช่วยพูดอะไรหน่อยได้รึเปล่า?”
“นี่…”
ตอนนี้ดิงเฮาหยวนดูเหมือนกับเสือที่กำลังโกรธเกรี้ยวโดยสมบูรณ์เหลียงจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอาย หลังจากที่เกาหัวตัวเองเขาก็มองไปที่หลินเฉิงที่ลอยอยู่บนฟ้า เขาพูดอย่างกระอักกระอ่วนกับดิงเฮาหยวน “ไม่อย่างนั้น ไม่อย่างนั้นขอให้ผมลองพูดกับเขาก่อน ถ้าหากคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมจะรับผิดชอบโดยการพาตัวเขากลับไปที่ดาบรัตติกาลและสอบสวนเขาอย่างหนักเอง”
“ไม่มีทาง!”
ก่อนที่เหลียงจะพูดจบประโยคดิงเฮาหยวนก็เอ่ยขัดขึ้นมาอย่างเดือดดาล “เขามีฉวนเอ๋อเป็นตัวประกัน หลังจากที่จับตัวเขาได้แล้ว เขาจะต้องถูกสอบสวนโดยคนของสำนักงานใหญ่ของเรา!”
“นั่นมันไม่ถูกรึเปล่า?”
เมื่อเห็นชัดว่าดิงเฮาหยวนไม่ยอมที่จะปล่อยเขาไปใบหน้าของเหลียงเลาก็จริงจังขึ้น “ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ตอนนี้หลินเฉิงก็เป็นคนของดาบรัตติกาล ไม่ว่าเขาจะทำผิดอะไร พวกเราดาบรัตติกาลก็จะสอบสวนและตัดสินเขาด้วยตัวเอง! นี่เป็นมติเอกฉันท์ที่ทุกคนยอมรับตั้งแต่เริ่มต้นก่อตั้งดาบรัตติกาล ผมเกรงว่าท่านผู้บัญชาการจะไม่มีอำนาจในการบังคับคนจากดาบรัตติกาลนะครับ? และ…”
ณจุดๆนี้ สีหน้าของดิงเฮาหยวนกลับแย่ลงกว่าเดิม เหลียงเองก็รู้สึกโมโหอย่างอดไม่ได้เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงพูดต่อ “ผมไม่คิดว่าคุณจะรู้ถึงความแข็งแกร่งของหลินเฉิงเท่าที่ผมรู้ ถ้าหากคนของสำนักงานใหญ่อย่างพวกคุณยังบังคับพวกเราอยู่ ผมก็ไม่รับรองนะว่าอีกฝ่ายจะให้ความร่วมมือแต่โดยดี!”
เมื่อได้ยินแบบนั้นดิงเฮาหยวนก็โมโหขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่พอใจกับท่าทางปกป้องของเหลียงเลาหมิง หลังจากส่งเสียงฮึดฮัดออกมา เขาจึงพูดขึ้น “ไม่! ในเมื่อคุณต้องการปกป้องฆาตกร ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะเข้มงวดได้ขนาดนี้ ขนาดที่คนกลุ่มอื่นให้ความร่วมมือกับคุณในการจับตัวเขา! ตอนนี้ในนามของสำนักงานใหญ่ ผมของสั่งให้คุณให้ความร่วมมือกับผู้มีพลังของกลุ่มเห่ยซานในการจับตัวหลินเฉิงดี๋ยวนี้!”
หลังจากที่ได้ยินคำสั่งของดิงเฮาหยวนเหลียงก็อยากจะเอ่ยปฏิเสธออกไป แต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกไป และเมื่อวิเคราะห์จนถึงท้ายที่สุดแล้ว ถึงแม้ว่าดาบรัตติกาลจะเป็นของหน่วยงานพิเศษที่ไม่ขึ้นตรงกับหน่วยงานไหนเลย แต่มันก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของฐานทัพสมุทรสีครามอยู่ดี
แม้ว่าสัญชาตญาณของเขาต้องการที่จะปกป้องหลินเฉิงแต่ในเมื่ออีกฝ่ายได้สร้างปัญหาที่ใหญ่หลวงขนาดนี้และ หลังจากที่เขาได้วิเคราะห์ในหัวของตัวเองแล้ว ตอนนี้พวกเขากำลังต้องการข้อมูลอย่างเร่งด่วนที่สุด แต่ด้วยอำนาจของดิงเฮาหยวน พวกเขาก็ยังต้องนึกถึงความอยู่รอดของคนในหน่วยดาบรัตติกาลทั้งหมด หลินเฉิงและฉางเหล่าอู๋ที่กำลังมองเฮาหยวนเจรจาต่อรองกับหน่วยดาบรัตติกาลอยู่เบื้องหน้าของพวกเขานั้นรู้ตัวอยู่แล้ว หลินเฉิงบินสูงขึ้นไปด้วยปีกน้ำแข็งของเขา ขณะที่ฉางเหล่าอู๋ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเขาจึงกวักมือเรียกลูกน้องที่อยู่ใกล้เขาและสั่ง “โอเค เตรียมพร้อมปฏิบัติการ!”
“เร็วเร็ว!”
“ได้ขยับตัวสักที!”
“ใช่ได้สู้มันดีกว่าต้องมาฟังเจ้าหน้าที่พวกนี้ซะอีก!”
“เลิกบ้าบอได้แล้ว!สนใจเรื่องปฏิบัติการได้แล้ว!”
หลังจากที่ได้ยินคำสั่งของฉางเหล่าอู๋พวกลูกน้องต่างก็เต้นเป็นไก่ หลังจากที่จัดการรูปแบบ พวกเขาก็อดไม่ไหวที่จะไล่ตามหลินเฉิง!
เมื่อเห็นว่ากลุ่มผู้แข็งแกร่งกำลังไล่ตามตนเองหลินเฉิงก็ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเขาหยิบเม็ดพลังออกมาและโยนมันเข้าปาก หลังจากที่พลังของเขาฟื้นฟูอีกครั้ง เขาก็กระพือปีกของตัวเอง จากนั้นเขาก็เห็นภาพของพายุหิมะสองลูกออกมาจากปีกน้ำแข็งทั้งสองข้าง
ในเวลาเดียวกันมันก็ขยายใหญ่อย่างรวดเร็วและพัดไปทางกลุ่มของผู้มีพลัง!
“ระวังด้วยชายคนนี้มีพลังควบคุมน้ำแข็ง อย่าถูกพายุนั่นดูดเข้าไป!”
“แยก!กระจายกันออกไป!”
“เห้ย!”
“ฉัน!เท้าฉัน!”
“เลาหลี่พาคนของหน่วยดาบรัตติกาลไปละลายน้ำแข็ง!”
ในทางเดียวกันการตอบสนองของฉางเหล่าอู๋ต่อพายุที่หลินเฉิงสร้างขึ้นนั้นดีกว่าผู้มีพลังของสำนักงานใหญ่มาก เห็นได้ชัดว่าระหว่างทางมาที่นี่ เขารู้ถึงความสามารถและลักษณะของหลินเฉิงมาก่อนแล้ว ในเวลานี้ เมื่อเห็นพายุสองลูกนี้ เขาจึงยกเลิกการตามตัวและล่าถอยออกไปด้วยความเร็วสูง!
ด้วยพายุหิมะสองลูกที่โหมกระหน่ำอยู่ประมาณเกือบสิบนาทีบริเวณพื้นที่โล่งข้างหลังของพวกเขาพวกเขาก็ถูกพัดออกห่างจากหลินเฉิงที่อยู่บนฟ้า แต่พวกเขาก็พบว่ามันไม่ได้ทำร้ายผู้แต่อย่างใด นับประสาอะไรกับการฆ่าใครสักคน
“น่าอายจริงๆ…”
เมื่อเห็นว่าตัวเองไม่ได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการหลังจากที่โจมตีไปหลินเฉิงก็อดที่จะเอ่ยปากพูดออกมาไม่ได้ มีบางคนที่บ่นเกี่ยวกับมัน และพวกนั้นเกือบจะได้เปลี่ยนกลยุทธ์ในการจัดการกับกลุ่มคนโง่ที่กำลังเป็นบ้าหลังจากที่ออกมาจากพายุได้ แต่ทันใดนั้นเอง จู่ๆพวกเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้นในสมองของตนเอง
เขาไม่สนใจร่างทั้งร่างก็หมุนดังฟิ้วแล้วหายตัวไป พร้อมกับที่ดาบน้ำแข็งหมุน360องศาและเกิดเป็นวงแหวนน้ำแข็งคริสตัลและก่อตัวอยู่ข้างหลังชายคนหนึ่ง และในเวลานั้นผู้โจมตีที่มีปีกสีน้ำตาลดำก็ถูกขังทันที!
“นายคือคนที่คิดว่าฉันบินไม่เก่งใช่มั้ย?”
ทันทีที่ถูกจับหลินเฉิงก็พบว่าเขาคุ้นหน้าชายคนนี้ หลังจากที่มองดีๆแล้ว เขาก็พบว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่บอกว่าเขาบินได้ตอนที่เขายืนบนพื้น?
“เหอะ!ทำอย่างกับว่านายสามารถฆ่าฉันได้งั้นแหละ ไร้สาระสิ้นดี!”
แต่อารมณ์ของผู้ชายนั้นกำลังโกรธมากหลังจากที่ดิ้นรนอยู่หลายครั้งเขาก็พบว่าตัวเองไม่สามารถออกไปจากวงแหวนน้ำแข็งได้ ถึงแม้ว่าหลังจากที่จะพยายามจนแขนทั้งสองข้างของเขาถูกบาดจากการพยายามดิ้นรนอย่างหนักก็ตาม เขาจึงทำได้แค่ตะโกนใส่หน้าของหลินเฉิงเท่านั้น!
หลินเฉิงก็รู้สึกผิดขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ได้เช่นกันอีกฝ่ายโจมตีเขาไม่มากก็น้อย และตอนนี้เขาก็เจอตัวและจะกลายเป็นฮีโร่ หรือไม่ว่าอย่างไรก็ตามเขาก็เป็นตัวร้าย?
“ตามที่นายต้องการ!”
ด้วยอารมณ์ที่ครุกรุ่นหลินเฉินก็กำมือแน่นและทันใดนั้นวงแหวนน้ำแข็งที่กักขัง นักบินก็ค่อยๆหดเล็กลง!
“แก….เดี๋ยวก่อน!”
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ“นักบิน” ผู้ที่เพิ่งส่งเอ่ยคำพูดโหดร้ายออกมาก็เริ่มตื่นตระหนก เขาพยายามอย่างมากเพื่อให้ตัวเองหลุดไปจากวงแหวนน้ำแข็งและอ้อนวอนหลินเฉิงเสียงสั่น
——————————