ตอนที่ 318 อย่าทำร้ายเขา
รู้สึกถึงการขัดขืนของฉู่อีอี เฉิงเฮ่าไม่พอใจโดยพลัน มือที่โอบฉู่อีอียิ่งออกแรง ก้มหน้าประกบริมฝีปากของเธอ
จู่ๆ ร่างกายก็เย็นเฉียบ ฉู่อีอียิ่งออกแรงหนักกว่าเดิม “เฮ่า พวกเราอย่าทำแบบนี้ดีหรือเปล่า” ฉู่อีอีพูดเสียงสะอื้น
“อีอี อย่าโง่ไปหน่อยเลย มาถึงขั้นนี้แล้ว คุณนึกว่าผมจะปล่อยคุณไปเหรอ” พูดจบ เฉิงเฮ่าก็คลั่งเหมือนหมาป่าผู้หิวโหย พฤติกรรมก็เริ่มหยาบคาย
ฉู่อีอีเจ็บปวด คิ้วขมวดกัน ความสุขไหลออกมาจากร่างกายและขยายไปถึงแขนขาของเธอ
ตอนนี้เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว แม้เธอจะไม่เต็มใจ เธอก็รู้ว่าเธอไม่มีเรี่ยวแรงพอ สู้เขาไม่ได้อย่างแน่นอน ตอนนี้ทำได้เพียงเชื่อฟังเท่านั้น
“เฮ่า อย่าทำร้ายหนานเจวี๋ย” ฉู่อีอีข่มความเจ็บปวด เอ่ยปากพูดกับเฉิงเฮ่า เสียงนั้นมีเสน่ห์มาก
ได้ยินฉู่อีอียังเป็นห่วงเผยหนานเจวี๋ยในเวลาแบบนี้ ในใจของเฉิงเฮ่ายิ่งไม่พอใจ การกระทำก็ยิ่งรุนแรงขึ้น
หลังจากเสร็จกิจแล้ว เฉิงเฮ่าสวมใส่เสื้อผ้า มองดูฉู่อีอีที่นอนอยู่บนเตียง ร่างกายมีรอยฟกช้ำดำเขียวสลับกัน เม้มริมฝีปาก แน่นอนว่าเขายังคงรู้สึกพอใจกับเธอมากที่สุด
ฉู่อีอีรู้สึกว่าเธอในเวลานี้ด้านชาแล้ว ในสมองว่างเปล่า ไม่สามารถคิดอะไรได้ ถ้าหากเผยหนานเจวี๋ยรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาแล้วล่ะก็ เธอยังจะมีเหตุผลและยังมีหน้าอยู่ข้างกายของเขาได้อย่างไร
“อีอี คุณดูสิ คุณรู้หรือเปล่าว่าเมื่อกี้คุณน่าหลงใหลแค่ไหน” เฉิงเฮ่าแต่งตัวเรียบร้อย นั่งอยู่ข้างเตียง ก้มหน้าจูบริมฝีปากของฉู่อีอีอีกครั้ง จากนั้นจึงผละออก มองฉู่อีอีพร้อมเอ่ยปากอย่างลึกซึ้ง
ฉู่อีอีได้ยินคำพูดของเฉิงเฮ่าแล้ว ความขมขื่นปรากฏอยู่ในดวงตา เพียงแค่ปลายนิ้วที่ขยับเขยื้อน ราวกับคนไร้ชีวิตชีวา
เฉิงเฮ่าไม่โกรธที่เธอไม่ตอบ ดวงตาที่มีเสน่ห์มีกลิ่นไอความน่ากลัว “ผมยังมีธุระต้องไปจัดการ คุณพักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อนเถอะ”
พูดจบ ดึงผ้าห่มอย่างระมัดระวังเพื่อห่มให้ฉู่อีอี จากนั้นก็ออกจากห้องไป
จนกระทั่งเสียงปิดประตูดังขึ้น ดวงตาของฉู่อีอีจึงขยับ ใช้มือพยุงตัวลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียง ผ้าห่มหลุดออกครึ่งหนึ่ง และหน้าอกของเธอก็สัมผัสกับอากาศ
บ้าจริง เธอหวังเหลือเกินว่านี่คือความฝัน หลังจากตื่นแล้ว เธอก็จะสามารถอยู่ข้างกายเผยหนานเจวี๋ย แต่ว่าความเป็นจริงมักจะโหดร้ายเสมอ
เปิดผ้าห่มออก ฉู่อีอีสวมเสื้อผ้า เดินย่องไปที่ประตู จากนั้นเอาหูแนบประตู ต้องการจะฟังความเคลื่อนไหวภายนอก พบว่าภายนอกเงียบสงัด
ยื่นมือบิดลูกบิดแผ่วเบา แต่พบว่าประตูถูกล็อคเอาไว้
เฉิงเฮ่าบัดซบ! ฉู่เจียเสวียนอดไม่ได้ที่จะโมโห เธอน่าจะรู้อยู่แล้ว เฉิงเฮ่าไม่มีทางปล่อยเธอไปง่ายๆ แบบนี้หรอก!
ตอนที่เฉิงเฮ่าออกจากห้องก็ล็อคประตูไว้แล้ว อีกทั้งเขายังจัดคนเฝ้าหน้าประตูวิลล่าเอาไว้ ห้องนอนของฉู่อีอีอยู่ที่ชั้นสาม มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอคิดจะหลบหนี
ฉู่อีอีถูกขังเอาไว้อย่างไม่มีทางเลือก เดินทั่วห้องหนึ่งรอบ ล็อคเป้าหมายของเธอไว้กลางแดดอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอเปิดหน้าต่างที่ยาวจรดพื้นแล้วเดินออกไปที่ระเบียง ในใจก็หมดหวังทันที
เธอไม่สามารถหลบหนีจากสถานที่ที่สูงเช่นนี้ได้ เอื้อมมือตบราวจับด้วยความโมโห กวาดตามองที่ประตูใหญ่ก็เห็นคนเฝ้าไว้ ความโกรธปรากฏอยู่ในดวงตา
เฉิงเฮ่าตัวดี กล้าขังฉันเอาไว้ ถ้าหากเผยหนานเจวี๋ยพบว่าเธอหายไปจะตามหาเธอหรือเปล่า จะเป็นห่วงเธอไหม นึกถึงท่าทีที่เผยหนานเจวี๋ยมีต่อเธอหลายวันนี้แล้ว ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเย็นยะเยือก
ตอนที่ 319 หากไม่ได้หย่า
ตอนกลางคืน เผยหนานเจวี๋ยกลับถึงบ้าน เมื่อไม่เห็นเงาของฉู่อีอีนึกว่าเธอไปนอนแล้ว ไม่ได้สนใจมาก
ตั้งแต่มีความรู้สึกขัดแย้งต่อฉู่อีอีแล้ว เผยหนานเจวี๋ยมักจะออกเช้ากลับดึก มักจะไม่ได้พบหน้ากับฉู่อีอีติดต่อกันหลายวัน
หลายวันนี้ เผยหนานเจวี๋ยยิ่งไม่ได้รับสายของฉู่อีอี ในใจอดไม่ได้ที่จะโล่งอก ส่วนความคิดถึง
ฉู่เจียเสวียนนั้นยิ่งบ่อยขึ้นเรื่อยๆ
ในห้องอ่านหนังสือ สองมือเผยหนานเจวี๋ยกุมหัว ใบหน้าเย็นชาหล่อเหลา เหม่อมองดวงดาวภายนอก
ในสมองคิดถึงฉู่เจียเสวียนโดยไม่รู้ตัว นึกถึงรอยยิ้มมั่นใจ และใบหน้าสวยงามของเธอหลายวันก่อน ริมฝีปากบางๆ ของเขาก็เผยรอยยิ้มแล้ว
ฉู่เจียเสวียน ตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่
นึกถึงที่จูบเธอคราวก่อน ริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอ เขากลืนน้ำลาย
ถ้าหากตอนนั้นไม่หย่ากับเธอ หากตอนนี้เธอก็ยังอยู่ข้างกายเขาล่ะก็ เขาจะเป็นอย่างไรกันนะ
นึกถึงคำพูดที่ฉู่อีอีพูดกับฉู่เจียเสวียนในลานจอดรถคราวก่อน นึกถึงเรื่องที่ใส่ร้ายเธอว่าขโมยสร้อยคอก่อนหน้านี้ เขายิ่งรู้สึกไม่สบายใจ
นึกถึงตอนนี้เธอมีกงจวิ้นฉืออยู่ข้างกาย เผยหนานเจวี๋ยรู้สึกอึดอัดใจ หัวใจเจ็บจนราวกับไม่สามารถหายใจได้
ฉู่เจียเสวียน ผมชอบคุณเข้าแล้ว ผมต้องทำยังไง
ราตรีเย็นเยือกราวสายน้ำ เผยหนานเจวี๋ยดึงความคิดกลับมา หันหลังจัดการกับเอกสารของเขาต่อ
ในร้านชุดแต่งงาน
“ที่รัก เดี๋ยวเธอไปคุยเรื่องความร่วมมือนี้เถอะ” ถังถังยื่นเอกสารในมือให้ฉู่เจียเสวียน เอ่ยปากพูดกับเธอ
ยื่นมือออกไปรับ ฉู่เจียเสวียนกวาดสายตาอ่าน “เธอเป็นคนตามมาตลอดไม่ใช่เหรอ” ทำไมจู่ๆ ให้เธอไปตามล่ะ
‘เธอไปคุยน่าจะเหมาะกว่ามั้ง’ ฉู่เจียเสวียนคิดในใจ
“ฉันมีประจำเดือนน่ะ ไม่สบายท้องนิดหน่อย เขาค่อนข้างยุ่ง กว่าจะนัดได้ไม่ง่ายเลยนะ เปลี่ยนเวลาไม่ได้ เธอลองดูว่าเธอว่างหรือเปล่า ถ้าไม่ได้จริงๆ ฉันจะจัดการเอง” ถังถังกล่าวท้อแท้ มือกุมบริเวณท้องน้อย
เงยหน้าขึ้น เห็นถังถังใบหน้าซีดขาวตามคาด
เมื่อเช้ามาก็ยังดีๆ อยู่เลยไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงมีประจำเดือนได้ล่ะ ผู้หญิงเนี่ยนะ ต้องเข้าสนามต่อสู้ทุกเดือนจริงๆ ไม่ทันระวังก็สามารถทำให้เจ็บปวดจนแทบตายได้ อีกทั้งยังไม่มีทางป้องกันใดๆ
เปิดลิ้นชัก หยิบแผ่นแปะความร้อนแผ่นหนึ่งออกมาจากข้างในแล้วยื่นให้ถังถัง “เธอติดเจ้านี่เถอะ ผู้หญิงน่ะปวดประจำเดือนเป็นเรื่องธรรมดา ตอนบ่ายกี่โมงเหรอ ที่ไหน”
“บ่ายสอง ที่ร้านกาแฟอวิ๋นซั่ง” ถังถังยื่นมือออกมารับ ติดลงบนท้องทันทีโดยไม่ได้พูดอะไร เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงต้องมีประจำเดือนด้วย มาก็มาสิ ยังต้องปวดท้องอีก นี่ไม่ใช่ตกนรกทั้งเป็นหรอกหรือ
“ได้ ฉันจะไปบ่ายนี้ ถ้าเธอไม่ไหวจริงๆ ก็กลับไปพักผ่อนเถอะ งานของร้านเช่าชุดแต่งงานยังมีฉันอยู่นะ” ฉู่เจียเสวียนมองถังถังพร้อมเอ่ย น้ำเสียงจนปัญญาเล็กน้อย
ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้ สำหรับเรื่องแบบนี้ เธอทำอะไรไม่ได้
หลังจากที่แท้งลูกของเธอ ทุกครั้งที่เธอมีประจำเดือนก็ปวดจนทนไม่ไหว ต่อมาคุณแม่เห็นว่าเธอเจ็บจนทรมานขนาดนั้น ก็ช่วยเธอบำรุงร่างกาย ตอนนี้เมื่อประจำเดือนเธอมาก็ไม่ปวดอีกแล้ว
แต่ว่าด้วยความเคยชิน เธอก็ยังคงพกแผ่นแปะความร้อน ในกรณีวันไหนปวดท้องกะทันหันจะได้ใช้
ไม่รู้เป็นเพราะว่าแผ่นแปะความร้อนที่ฉู่เจียเสวียนให้ออกฤทธิ์แล้วหรือเปล่า ทันใดนั้นถังถังก็หายปวดท้อง แต่ว่าสีหน้ายังคงซีดขาว
“เธอว่าไง ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมโลกใบนี้ถึงต้องมีความแตกต่างระหว่างหญิงชายด้วย เธอดูสิงานที่ผู้ชายทำได้พวกเราก็ทำได้ อีกอย่างพวกเราก็ทำได้ไม่ด้อยไปกว่าพวกเขาเลย แต่ว่าสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บที่สุดเหนื่อยที่สุดกลับเป็นผู้หญิงอย่างพวกเรา”