เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 400
เย่เมิ่งเหยียนไม่กลัวเลยสักนิด พูดด้วยสีหน้าเย็นชา “พวกแกกระทืบผู้หญิงคนหนึ่งกลางถนน ในสายตาของพวกแก ยังมีกฎหมายอยู่ไหม?”
ชายหัวล้านมองพิจารณาเย่เมิ่งเหยียน
ในดวงตาเผยความเลวทรามออกมา
ต้องบอกว่า เขาเคยเห็นผู้หญิงมามากมาย
แต่ไม่เคยเห็นผู้หญิงที่สวยอย่างเย่เหมิงหยานมาก่อน
สิ่งนี้ทำให้ในใจของเขา เกิดความอยากได้ขึ้นมา!
“หึหึ!”
ชายหัวล้านหัวเราะแล้วพูด “กฎหมาย? ในตงไห่ ฉันก็คือกฎหมาย! ไอ้แก่ตายยากนี้เป็นหนี้ฉัน? ฉันมาขอคืนกับมันไม่ได้หรือไง?”
เย่เมิ่งเหยียน พูดเย็นชา “ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นหนี้พวกแก พวกแกก็กระทืบคนไม่ได้! บอกมา เธอเป็นหนี้แกเท่าไหร่ ฉันคืนให้แกแทนเธอ……”
สำหรับเย่เมิ่งเหยียนแล้ว เพียงแค่เงินเล็กน้อยนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาเลย
ขอแค่ช่วยเหลือคนอื่นได้ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“คืนเงิน?”
ชายหัวล้านยิ้มอย่างชั่วร้ายและพูด “เธอไม่ต้องช่วยมันคืนเงิน เธอแค่นอนกับฉันหนึ่งคืนก็ได้แล้ว! ฉันพึ่งเคยเห็นผู้หญิงที่สวยอย่างเธอเป็นครั้งแรก วันนี้จะเอาให้สะใจแน่นอน!”
พูดแบบนี้เสร็จ
ชายหัวล้านกำลังจะเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเย่เมิ่งเหยียน……
“แกมันไร้ยางอาย!”
เพี้ยะ!
เย่เมิ่งเหยียนตะโกนอย่างโมโห
หลังจากนั้น
เธอตบไปหนึ่งทีโดยไม่ลังเล!
ตามด้วยตอนนี้เฟิงเมิ่งกร๊ปเติบโตขึ้นเรื่อยๆ
บุคลิกที่ขึ้นแท่นไประดับสูงในตัวเย่เมิ่งเหยียนก็ค่อยๆพัฒนาขึ้น
ต่อหน้าหยางเฟิง เธอเป็นผู้หญิงขี้อ้อนเชื่อฟัง ภรรยาที่อ่อนโยน
แต่ต่อหน้าคนนอก
เธอเป็นซีอีโอค่าตัวหมื่นล้าน สูงส่งอย่างแท้จริง!
โดนตบไปหนึ่งที
ชายหัวล้านมึนงงไปทั้งคน
ในตงไห่ ยังมีคนกล้าตบตัวเอง?
ไม่อยากมีชีวิตแล้วใช่ไหม?
ทันใดนั้น ความโกรธก็ปะทุขึ้นที่หน้าอกของเขา!
ชายหัวล้านตะโกนด่า “นางกะหรี่ แกกล้าตบฉัน? วันนี้ฉันจะเอาแกให้ตาย!”
พูดแบบนี้เสร็จ
เขาตบไปทางเย่เมิ่งเหยียนแรงๆหนึ่งที!
ในช่องว่างนี้
ชายหัวล้านเห็นดวงตาที่ไม่กลัวอะไรของเย่เมิ่งเหยียนกะทันหัน
สายตาแบบนี้นี่เอง ทำให้ในใจเขา มีความรู้สึกไม่ดีขึ้นมากระทันหัน
ในเวลาเดียวกัน
“กล้าทำผู้หญิงของฉัน แกคิดว่าฉันเป็นคนตายเหรอ?”
มือข้างหนึ่งของหยางเฟิง จับข้อมือของชายหัวล้านไว้
“แกเป็นใคร?” ชายหัวล้านนิ่งไปครู่หนึ่ง
หยางเฟิงพูดเบาๆ “ฉันเป็นลุงแก!”
เมื่อได้ยิน
ชายหัวล้านสีหน้าน่าเกลียด
ดูเหมือนตัวเองจะขี้กลัวเกินไป นี่ถึงทำให้คนกลุ่มนี้คิดว่า รังแกตัวเองได้!
ทันใดนั้นเขาตะโกนด้วยความโมโห “ไอ้น้อง ไปตายซะ!”
พอพูดแบบนี้เสร็จ
ชายหัวล้านก็อยากจะดึงมือตัวเองออกมา
แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามยังไง ก็ไม่มีประโยชน์
มือของหยางเฟิง เหมือนกับคีมเหล็ก จับข้อมือของชายหัวล้านไว้แน่นๆ
นี่ทำให้ชายหัวล้านสีหน้าแดงก่ำ!
“ปล่อยฉัน!” เขาตะโกนพูด
กรึก!
หยางเฟิงไม่ได้พูดไร้สาระ ใช้แรงเล็กน้อย
ข้อมือของชายหัวล้าน ถูกบีบหักทันที!
“มือของฉัน! มือของฉัน!”
ชายหัวล้านร้องอย่างเจ็บปวดขึ้นมาทันที
ความเจ็บปวดอันแสนสาหัส ทำให้ชายหัวล้านเจ็บจนจะตาย
คำพูดพื้นบ้านพูดได้ดี สิบนิ้วเชื่อมใจ!
ยิ่งกว่านั้นคือทั้งข้อมือถูกหยางเฟิงบีบหัก
ความเจ็บปวดแบบนี้ ไม่ใช่ที่คนทั่วไปจะทนได้
หยางเฟิงไม่ได้สนใจเขา หันไปมองเย่เมิ่งเหยียน ถามด้วยความเป็นห่วง “ที่รัก คุณเป็นอะไรไหม?”
เย่เมิ่งเหยียนส่ายหัว “ฉันไม่เป็นไร!”
“จัดการ! กระทืบไอ้สารเลวนี้ให้ตาย!”
ขณะนี้
ชายหัวล้านจ้องมองไปที่หยางเฟิง ตะโกนอย่างดุเดือด
เสียงพูดจบลง
ชายที่แข็งแกร่งหลายคนพุ่งไปทางหยางเฟิงทันที