บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 565
เขามองดูเธอด้วยความกังวลใจ
แต่เมเดลีนกลับส่ายหัว เธอหลุบดวงตาที่ที่มีเสน่ห์ของเธอต่ำลง
เจเรมี่เข้าใจได้ถึงท่าทางของเมเดลีน
การปฏิบัติต่อเธออย่างโหดเหี้ยมที่ด้านหลังของเธอได้ทิ้งร่องรอยไว้ในหัวใจของเธอ ในตอนนี้เขารู้สึกได้ว่าเธอกลัว
เจเรมี่กอดเมเดลีนไว้แน่นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้
‘ผมขอโทษ ลินนี่ ผมขอโทษ…’
เขาหันมาเผชิญหน้ากับเธอและขอโทษเธอในใจ
“วันนี้เรายุ่งกันทั้งวัน คุณคงเหนื่อยมาก ลินนี่ เราพักผ่อนกันเถอะ” เจเรมี่ระงับความร้อนในร่างกายของเขาและผล็อยหลับไปพร้อมกับเมเดลีนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา
เจเรมี่รู้สึกว่าตัวเองกำลังฝันดี เขาได้แต่หวังว่าความฝันนี้จะคงอยู่กับเขาตลอดไปนานแสนนาน
ถ้าเป็นไปได้ เขาก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย
…
วันถัดมา
เมเดลีนตื่นเช้าเพื่อมาช่วยเตรียมตัวให้เจ้าตัวเล็ก ก่อนที่เธอจะไปทำอาหารเช้า
หลังจากทำอาหารเช้าเสร็จ เธอเช็ดตัวให้ผู้อาวุโสและป้อนอาหารเช้าให้เขา
เจเรมี่ตื่นขึ้นเมื่อรับรู้ว่าเมเดลีนไม่ได้นอนอยู่ข้าง ๆ เขา เขาลุกออกจากเตียงและรีบออกจากห้องไป เมื่อเขาเห็นเธอและผู้อาวุโสอยู่ในห้องรับประทานอาหาร ความตื่นตระหนกของเขาก็หายไป
เขากลัว เขากลัวว่าเมเดลีนจะกลับไปเป็นเมเดลีนคนเดิม คนที่เกลียดชังเขา
หลังจากทำความสะอาดตัวเองแล้ว เจเรมี่ก็กลับเข้าไปในห้องอาหารด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
เขารู้สึกอบอุ่นในหัวใจเมื่อได้กินอาหารเช้าที่เธอทำ
แต่เขาไม่ต้องการให้เมเดลีนเหนื่อยเกินไป ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจจ้างคนรับใช้
ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เงินเป็นเพียงแค่ตัวเลขสำหรับเขา เขาไม่สามารถมอบชีวิตที่สะดวกสบายให้กับเมเดลีนในฐานะภรรยาของเศรษฐีได้ ดังนั้นในตอนนี้จนถึงอนาคตข้างหน้าแม้ว่าเขาจะต้องใช้ชีวิตอย่างคนยากจน เขาก็ยังอยากให้เธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและไร้ความกังวล
เนื่องจากเมเดลีนต้องดูแลผู้อาวุโส เจเรมี่จึงต้องรับผิดชอบในการพาแจ็คสันไปโรงเรียน
แจ็คสันถือกล่องอาหารกลางวันที่เมเดลีนทำไว้ให้เขาอย่างภาคภูมิใจ ก่อนที่เขาจะขึ้นรถ เขาวิ่งไปหาเมเดลีนเพื่อจุ๊บ จากนั้นเขาก็หันกลับมาและโบกมือให้เธอ “บ๊ายบาย ครับแม่”
‘แม่’
คำพูดเพียงคำเดียวที่ทำให้หัวใจของเธอรวยรื่น
เธอรู้สึกปราบปลื้มเป็นอย่างมาก
เมเดลีนกลับไปในบ้านและพาผู้อาวุโสไปเดินเล่นในสวน
แสงแดดในเดือนพฤษภาคมนั้นอบอุ่นเสมอ ผู้อาวุโสหลับตาลงและเพลิดเพลินกับแสงแดดที่สาดส่องมากระทบตัวเขา
“คุณปู่พักผ่อนอยู่ตรงนี้ก่อนนะคะ หนูจะพาคุณกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนทีหลัง”
ผู้อาวุโสลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักของเขาจ้องมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเมเดลีน
เมเดลีนหันหลังกลับและเดินเข้าไปในบ้าน ขณะที่เธอกำลังทำความสะอาด เธอเห็นอีวอนและคาเลนเดินลงมาที่ชั้นล่าง
เมื่อคาเลนพบว่าเจเรมี่ไม่อยู่บ้าน เธอก็ออกคำสั่งเมเดลีนทันที “เตรียมอาหารเช้าให้พวกเราเดี๋ยวนี้ เราต้องการอาหารเช้าแบบอังกฤษ ฉันต้องการไข่ดาวไม่สุกที่กำลังเยิ้มแบบพอดี แล้วก็อีวอนไม่ดื่มนมวัว เธอดื่มแต่นมแพะเท่านั้น รีบไปเตรียมอาหารเดี๋ยวนี้”