เมื่อ จิไรยะ เดินไปตามทิศทางที่เกิดเสียงเอะอะขึ้น ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่านินจาหลายคนกำลังแสดงสีหน้าที่สับสนออกมา
เขาสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเขาจึงเดินฝ่าพวกเขาเข้าไปเพื่อดูสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยตาของเขาเอง
มีศพนอนอยู่บนพื้นดิน และมันก็เป็นศพของหนึ่งใน นินจาแห่งคิริ แต่ศพนี้ไม่ใช่ศพนินจาคิริธรรมดา ๆ
ทุกคนดูเหมือนจะคุ้นเคยกับใบหน้าของศพนี้เป็นอย่างมาก ศพนั้นคือหนึ่งในสมาชิกของ กลุ่ม 7 ดาบนินจาแห่งคิริ!
“มันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?! ใครเป็นคนฆ่าเจา?!…บาดแผลนี้…”
เขามองไปที่ศพและสังเกตเห็นรอยแผลจากการฟันที่กว้างและลึกบนร่างของศพ ดูเหมือนว่าศพนี้จะถูกฟันด้วยดาบจนถึงแก่ความตาย!
ขณะที่เขากำลังคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทันใดนั้นเขาก็สูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและรีบมองไปยังอีกทิศทางหนึ่งทันที
หลังจากที่เขาเดินไปยังทิศที่เขามองได้ระยะหนึ่ง จิไรยะ ก็ดูเหมือนจะไม่สามารถหายใจได้อีกต่อไป เขาดูประหม่าและไม่สามารถสงบลงได้อยู่ซักพัก
จิไรยะ มองไปรอบ ๆ พร้อมกับรอยยิ้มอันขมขื่นบนใบหน้าของเขาและพูดว่า “ฉันคิดผิดสินะ เขาไม่ใช่มนุษย์จริง ๆ เหรอเนี่ย? หลังจากทั้งหมด เขาได้ฆ่า กลุ่ม 7 ดาบนินจาแห่งคิริ ทุกคน ไม่มีคนไหนสามารถหนีรอดจากเขาไปได้เลย เขาทำลายพวกนั้นได้ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที พลังของเขาแค่คนเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะหยุดสงคราม…นี่คือพลังของ เทพเจ้าแห่งนินจา!”
…….
นินจาคิริ หนีได้ช้ากว่า กลุ่ม 7 ดาบนินจา อย่างไรก็ตามเนื่องจากพวกเขาหนีกันไปคนละทิศคนละทาง ดังนั้นจึงมีเพียง นินจาคิริ ไม่กี่คนเท่านั้นที่ถูก โคโนฮะ จับตัวเอาไว้ได้
ในเวลานี้ กองทัพนินจาคิริ ได้สูญเสียกำลังใจในการต่อสู้ไปอย่างสมบูรณ์ ไม่มีใครยืนหยัดเพื่อตอบโต้กลับ พวกเขาทั้งหมดพากันวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต แม้ว่า กองทัพโคโนฮะ จะโจมตีมาก็ตาม
กองทัพคิริ ได้สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ครั้งนี้ไปทั้งหมดแล้ว
ไมโตะ ได อดไม่ได้ที่จะแสดงความชื่นชมต่อความแข็งแกร่งของ ไนโตะ เขาไม่เพียงแค่บดขยี้ กองทัพคิริ ได้จนสิ้นซาก แต่ยังทำลายกำลังใจในการต่อสู้ของพวกเขาอีกด้วย!
มันง่ายที่จะเอาชนะตัวบุคคล แต่มันยากที่จะเอาชนะใจเขาได้
ยิ่งพวกเขาไล่ล่า นินจาคิริ มากเท่าไร ก็ยิ่งเห็นว่าจิตวิญญาณของพวกเขาแตกสลายไปมากแค่ไหน
“ความแข็งแกร่งของ คุณไนโตะ…ถ้าเป็นแบบนั้นแล้วละก็ ถึงปะป๋าจะเปิดประตูด่านพลังบานที่ 8 ได้ ปะป๋าก็อาจจะเอาชนะเขาไม่ได้ก็ได้…” ไมโตะ ไก พูดกับพ่อของเขา
“ฮ่าฮ่าฮ่า ก็จริงของลูก! นี่เหละคือเหตุผลที่เราต้องใช้ ไนโตะ เป็นเป้าหมายของเรา! และพลังวัยรุ่นจะต้องไม่แพ้เขาอย่างแน่นอน!”
…….
หลังจากที่ ไนโตะ จัดการกับ กลุ่ม 7 ดาบนินจา ทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว เขาก็ไม่ได้ไปสนับสนุนในสมรภูมิรบอื่น ๆ อีก ซึ่งอีก 2 สมรภูมิรบมีผู้นำกองทัพคือ โอโรจิมารุ และ มินาโตะ
2 คนนี้เป็น ผู้นำกองทัพโคโนฮะ และแม้ว่าพวกเขาจะต้องเผชิญหน้ากับ สัตว์หาง แต่พวกเขาก็จะสามารถจัดการกับมันได้ เพราะพวกเขาคนหนึ่งก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีวันตาย และอีกคนหนึ่งก็มีความเร็วที่สูงมากและเชี่ยวชาญในวิชา เทพอัสนีเวหา
แน่นอนว่าเรื่องเหล่านี้ไม่ใช่ประเด็นหลัก แต่ประเด็นหลักก็คือเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ ไนโตะ รู้สึกได้ว่า โหมดเซียนขั้น 2 ของเขาใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้วและเขาก็ต้องการที่จะมุ่งเน้นไปที่มัน!
ไนโตะ ออกจากสนามรบ ท้ายที่สุดแล้วเขาก็จัดการกับ กลุ่ม 7 ดาบนินจาแห่งคิริ ไปแล้ว และไม่เหลืออะไรที่ทำให้เขาสนใจได้อีกแล้ว แม้ว่า หมู่บ้านคิริ ยังมี มิซึคาเงะ อยู่ แต่การมีอยู่ของ มิซึคาเงะ ก็คงจะไม่มีผลอะไรมากนัก และ โคโนฮะ คงจะชนะในการต่อสู้ครั้งต่อ ๆ ไปได้อย่างง่ายดาย
หลังจากนั้น ไนโตะ ก็ไม่ได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้ครั้งต่อ ๆ ไป เขามุ่งความสนใจไปที่โหมดเซียนขั้น 2 และช่วยเหลือ ไก ในการฝึกฝนของเขา
ตอนนี้ ไก กำลังจะกลายเป็น โจนิน เหมือนกับ คาคาชิ เช่นเดียวกับในการ์ตูน เขาได้กลายมาเป็นลูกศิษย์ของพ่อของ นารูโตะ นั้นก็คือ นามิคาเสะ มินาโตะ นั้นเอง
ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้ว นารูโตะ จะเลือก จิไรยะ เป็นอาจารย์ของเขา
แต่ไม่ว่าจะเป็น ศิษย์ หรือ อาจารย์ สิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกแห่งนี้ก็คือพลัง
…
ในป่า
คนคนหนึ่งกำลังต่อยหมัดออกไปที่อีกคนหนึ่ง เขาพยายามโจมตีต่อไปอย่างต่อเนื่อง
หมัดทุกหมัดที่เขาต่อยออกมามีพลังมากถึงขนาดสามารถทำลายต้นไม้ได้เลยทีเดียว
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะขว้างหมัดไปครั้ง แต่อีกคนหนึ่งก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิมและใช้มือรับการโจมตีนั้นไว้ได้ทุกครั้ง
“ยังไม่เร็วพอ แถมยังเปิดช่องโหว่เต็มไปหมด”
ไนโตะ พูดกับ ไก ซึ่งกำลังโจมตีเขาอยู่ เขาแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายออกมานิดหน่อยในขณะที่ปัดป้องหมัดของ ไก อย่างง่ายดาย ในเวลาเดียวกันเขาก็บอก ไก ให้เห็นถึงข้อบกพร่องในการโจมตีของ ไก
แม้ว่าการโจมตีของ ไก นั้นจะรวดเร็วเหมือนพายุ แต่สำหรับ ไนโตะ แล้ว ความเร็วแค่นั้นมันยังน้อยไป เขารู้สึกว่ามันช้ามากเหมือนกับหอยทากที่กำลังปีนภูเขา
แฮก! แฮก!
ไก อ้าปากหอบอย่างหนัก เขาไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้น แต่มันเป็นเพราะเขาตื่นเต้นมากต่างหาก
“ครูไนโตะ แข็งแกร่งเกินไป แต่พลังวัยรุ่นจะไม่มีทางยอมแพ้แน่นอน!”
“…”
ไนโตะ มองไปที่ ไก ด้วยท่าทางที่น่าเบื่อ เขาได้แต่หวังเสมอว่า ไก จะหยุดพูดเรื่องไร้สาระนี้ได้ในเร็ว ๆ นี้!
คำพูดของ ไก ทำให้ ไนโตะ รู้สึกเหมือนเขาต้องการที่จะอาเจียนออกมา แม้ว่าเขาจะให้เกียรติและชื่นชมทั้ง ได และ ไก ในการฝึกฝนอย่างหนักของพวกเขา แต่เขาก็ไม่สามารถทนฟังประโยคทองของทั้ง 2 คนนี้ได้!
“โอเค วันนี้เราพอแค่นี้กันก่อน เธอต้องหาวิธีแก้ไขจุดที่ฉันบอกให้ได้ก่อน แล้วเราค่อยมาฝึกกันต่อ”
ไก ถอยหลับไปเล็กน้อยแล้วโค้งคำนับให้ ไนโตะ จากนั้น ไนโตะ ก็พยักหน้าและเดินจากไป
ไก มองตามหลัง ไนโตะ ด้วยท่าทางที่เคร่งขรึม เขาพยักหน้าอย่างหนักแน่น จากนั้นเขาก็ตะโดนออกมาและฝึกฝนต่อไป โดยไม่คำนึงถึงความเหนื่อยล้าของร่างกายที่เขารู้สึกเลยแม้แต่น้อย
ไนโตะ เดินห่างออกจาก ไก เรื่อย ๆ แต่เขาก็สามารถเห็นการเคลื่อนไหวของ ไก ได้อย่างชัดเจนด้วย สัมผัสพิเศษ ของเขา
“นี่อาจเป็นสิ่งที่ทำให้ ได และ ไก มีความโดดเด่นเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าฉันจะเบื่อที่ต้องฟังคำว่า พลังวัยรุ่น แค่ไหน แต่คำนั้นก็เป็นคำเดียวที่แสดงถึงความรักของพวกเขา”
“พวกเขามีหัวใจของลูกผู้ชายที่แข็งแกร่งที่ทำให้พวกเขาก้าวไปข้างหน้าได้ แม้ว่ามันจะเป็นหนทางที่ยากลำบาก ไม่ว่าพวกเขาจะเหนื่อยล้าหรือต้องฝึกฝนอย่างหนักแค่ไหน พวกเขาก็จะก้าวเดินไปทีจะก้าว ๆ เพื่อไปสู่จุดสูงสุดของโลกด้วยร่างกายธรรมดา ๆ ของพวกเขาเนี่ยแหละ”
ไนโตะ ค่อย ๆ เดินออกไปในขณะที่เขาพึมกำกับตัวเอง และเขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงการเดินทางของเขาตลอดช่วงชีวิตของเขาในโลกใบนี้
บางทีการที่เขาเป็นได้อย่างทุกวันนี้ ก็คงจะเป็นเพราะการชี้แนะของ ไมโตะ ได
“นี่ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถเรียนรู้ได้จากในโรงเรียน แต่มันเป็นสิ่งที่อยู่ในตัวคุณตั้งแต่แรก”
“นี่เป็นหนทางเดียวที่จะขึ้นไปถึงจุดสูงสุดของโลก แม้แต่กับคนอย่าง มาดาระ แต่ ไก ก็ไม่ยอมแพ้และต่อสู้จนถึงลมหายใจสุดท้าย”
“นี่คือความหมายที่แท้จริงของการมีจิตใจที่แข็งแกร่ง ไม่ใช่คนที่อยู่เหนือคนอื่น แต่เป็นคนที่สามารถก้าวข้ามสิ่งต่าง ๆ ไปได้ และเชื่อมั่นว่าจะสามารถเอาชนะทุกสิ่งได้!”
เมื่อใจของ ไนโตะ กำลังพุ่งผ่านความคิดสุดท้ายนี้ของเขา ก็ดูเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังเกิดขึ้นกับจิตวิญญาณของเขา…โหมดเซียนของเขากำลังเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งสุดท้ายอย่างเงียบ ๆ