SPH: บทที่ 147 ฝันเป็นจริง
ลู่เฉินกิว ชี้ไปที่แบบร่างของภัตตาคารอมตะ จากนั้นพูดอย่างจริงจังกับเย่หยู ว่า “น้องชาย คุณไม่เข้าใจสถาปัตยกรรม ดังนั้นจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่จะไม่เข้าใจแบบร่างนี้”
“แต่มีสิ่งหนึ่ง ที่ฉันต้องบอกคุณ!” ลู่เฉินกิว ดูจริงจัง “รับ ประกันด้วยความรู้ทั้งหมดที่ฉันได้เรียนรู้มา!” อาคารสูงนี้จะไม่ถูกสร้างขึ้นอย่างแน่นอน! “
ผู้ช่วยทั้งสี่ที่ยืนอยู่ข้างหลังลู่เฉินกิว ก็พูดขึ้นว่า “น้องชายยอมแพ้เถอะ! ท่านปรมาจารย์ลู่ เป็นวิศวกรอันดับต้น ๆ ในประเทศจีน ถ้าเขาตอบว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้!”
“เหอๆไม่ว่าแบบร่างนี้ จะสมบูรณ์แบบแค่ไหน หากไม่สามารถสร้างมันได้มันก็จะยังเป็นเศษกระดาษ!”
“น้องชาย แบบร่างนี้ มีอายุเท่าไหร่?”
ผู้ช่วยคนแรกถามคําถามกับเย่หยู และไม่รอคําตอบของเย่หยู เขาหัวเราะเยาะเย้ย “เหอะๆ แบบร่างนี้ที่คนโบราณวาดไว้ ต้องเกินจริงแน่นอน น้องชาย อย่าเอาจริงเอาจังนักเลย!”
ลู่เฉินกิวเห็นว่า เย่หยุไม่ได้พูดอะไรเลย และยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับแสดงออกอย่างไม่แยแส ครู่หนึ่งเขาไม่สามารถเดาความคิดของ เย่หยู ได้
“แบบร่างของคุณนี้ จะไม่สามารถสร้างขึ้นได้อย่างแน่นอน” ลู่เฉินกิวไตร่ตรองสักครู่ แล้วพูดกับเย่หยู ว่า “แต่เมื่อฉันมาที่นี่แล้ว ก็ต้องตัดสินใจที่จะทําแบบอื่น!”
ลู่เฉินกิว มองดูท่าทางที่เยือกเย็นของเย่หยู และพูดว่า “ฉันจะให้คุณเลือกสองแบบ”
เย่หยูคิ้วของเขาขึ้นมา “อ้าว?” มีตัวเลือกใดบ้าง? ”
ลู่เฉินกิว ชูนิ้วขึ้น “หนึ่งเปลี่ยนแบบร่าง” หากไม่สามารถสร้างตามแบบร่างของคุณ สามารถใช้แบบร่างที่จัดทําโดย
บริษัทรับเหมาก่อสร้างหัวเซี่ย ของเราแทน”
ลู่เฉินกิว ชูนิ้วอีกข้างหนึ่งแล้วพูดว่า “สอง ฉันสามารถสร้างมันได้ตามแบบร่างนี้ แต่ฉันสามารถสร้างได้เพียง 30 ชั้น เท่านั้น!”
“ระดับที่ 30?” เย่หยู ส่ายหัว และหัวเราะเบา ๆ “ผมจะไม่เลือกทั้งคู่!”
ลู่เฉินกิว รู้สึกประหลาดใจและพูดว่า “คุณจะไม่เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือคุณยังไม่ยอมแพ้?”
เย่หยูพยักหน้า ชี้ไปที่แบบร่างของ ภัตาคารอมตะ และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ผมต้องการมัน!”
ลู่เฉินกิวขมวดคิ้ว แต่ไม่พูดอะไรเลย ร่องรอยของความไม่พอใจแวบเข้ามาในดวงตาของเขา
ผู้ช่วยที่ยืนอยู่ข้างหลังลู่เฉินกิว ล้วนรู้สึกอับอาย เมื่อเห็นว่าเย่หยู ยืนยันที่จะสร้างร้านอาหารอมตะ
“ เหอๆ น้องชาย ดื้อดึงเกินไป! ท่านปรมาจารย์ลู่ ได้กล่าวไว้แล้วว่าอาคารนี้ไม่น่าจะสูงขนาดนี้!”
“อย่าหันกลับจนกระทั่งชนจนกําแพง!” ท่านปรมาจารย์ลู่เป็นวิศวกรอันดับต้น ๆ ของประเทศ! คุณปฏิเสธข้อเสนอแนะของปรมาจารย์ลู่ คุณต้องการสร้างอาคารหรือไม่? “เป็นเรื่องตลก!”
“ถูกต้อง ถ้าปรมาจารย์ลู่โกรธ คุณจะไม่มีโอกาสได้สร้างมันเลย!”
“น้องชาย คุณควรคิดเกี่ยวกับการเปลี่ยนแบบร่าง เป็นการสร้าง30 ชั้น เลือกหนึ่งในสองตัวเลือก หรือไม่ ก็ไม่มีทางเลือกอื่น!”
เย่หยู เหยียดมือออกไป ขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา
เย่หยูจ้องมองอย่างสุภาพไปที่ลู่เฉินกิว และผู้ช่วยของเขาแล้วหัวเราะเบา ๆ “เหอ ๆ ผมไม่สามารถเปิดเผยได้ นั่นเป็น เพียงความสามารถของคุณไม่ดีพอ!” แบบร่างนั้นไม่สมจริงหรือไม่? ”
เย่หยูกล่าวต่อว่า “เนื่องจากพวกคุณไม่สามารถสร้างมันได้ ผมก็จะหาคนอื่นมาแทน! ได้โปรด กลับไป!”
ใบหน้าของลู่เฉินกิว เปลี่ยนไปและมีแสงเย็น ๆ ส่องเข้ามาในดวงตาของเขา เขาพูดด้วยการดูถูกเหยียดหยามว่า “มองหาคนอื่นหรือเป็นเรื่องตลก!”
ไม่มีใครสามารถสร้างอาคารสูงที่ฉัน ลู่เฉินกิว ไม่สามารถสร้างได้! ”
ผู้ช่วยที่อยู่เบื้องหลังลู่เฉินกิว กระโดดขึ้นด้วยความโกรธชี้ไปที่ เย่หยู และดุว่า “นี่เป็นท่าทีแบบไหนกัน!? รีบเข้ามาและขอโทษปรมาจารย์ลู่!”
“ปรมาจารย์ลู่ มีฐานะอย่างไร คุณจะโบกมือ และไล่ให้ไปง่ายๆ ได้อย่างไร!” คุณเชื่อคําพูดของปรมาจารย์ลู่หรือไม่?
ไม่มีใครในประเทศจีนจะช่วยคุณสร้างตึกสูงขนาดนี้! ”
“ปรมาจารย์ลู่ ไปกันเถอะ!” ฉันต้องการดูว่า ใครสามารถเปลี่ยนแบบร่างในจินตนาการนี้ ให้เป็นจริงได้ ”
หลังจากที่พวกเขาพูดจบ พวกเขาก็ดึงลู่เฉินกิว และกําลังจะจากไป
“เดี๋ยวก่อน!” ลู่เฉินกิวก็พูดและหยุดลง
หันมามองเย่หยู ลู่เฉินกิว พูดอย่างใจเย็นว่า “เพื่อที่จะทําให้คุณเลิกล้มความตั้งใจ คุณสามารถมองหาคนอื่นได้ เขาเป็นอาจารย์ของฉัน และปู่ของฉัน ลู่มู่!”
“ ปู่ของฉัน ลู่มู่เป็นปรมาจารย์ด้านสถาปัตยกรรมจีนโบราณ เขาใช้เวลาทั้งชีวิตศึกษาสถาปัตยกรรมโบราณ” แต่ฉันไม่สามารถบอกคุณได้ว่า คุณจะสามารถเชิญคุณปู่ของฉันมาที่นี่ได้
ลู่เฉินกิว ตะโกนและหันไปทางอื่น
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของ ลู่เฉินกิว เย่หยู หัวเราะเบา ๆ “ลาก่อน!”
ลู่เฉินกิว หยุดและพูดอย่างเย็นชา “ฉันจะไม่พบคุณอีก! ฉัน ลู่เฉินกิว จะไม่มาที่นี่อีก!”
เย่หยู เปิดเผยรอยยิ้ม “ไม่ต้องห่วงเราจะพบกันใหม่เร็ว ๆ
เย่หยู หยิบโทรศัพท์ออกมา ดูที่ติดต่อของเขา และโทรไปยังหมายเลขนั้น
“เฮ้ ผมเอง เย่หยู!”
น้ำเสียงที่สนุกสนานของหลี่อิงอู่ ดังขึ้นทางโทรศัพท์“ มันเป็นเพื่อนตัวน้อย เย่หยู! สุดยอดการประมูล จะเริ่มขึ้นอีกครั้ง ?อย่าลืม เกี่ยวกับการเสนอราคาครั้งแรกของชายชราคนนี้!”
“ผู้เฒ่าลี่ เหตุผลที่ฉันโทรหาคุณ ไม่ใช่เพราะการประมูล
หลี่อิงอู่ ถามอย่างสงสัย “แล้วทําไมเพื่อนตัวน้อย ถึงโทรหาชายชราคนนี้”
มีเหตุผลที่เย่หยู โทรหา หลี่อิงอู่ เพราะ กลุ่มหลี่กรุ๊ป เป็นหนึ่งในบริษัท ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน และค่อนข้างทรงพลังในด้านการก่อสร้างและเหล็กกล้า
–
ดังนั้นเขาน่าจะรู้จัก ลู่มู่ สถาปนิกโบราณ
“ผมสงสัยว่า ผู้เฒ่าหลี่ รู้จักลู่มู่ หรือไม่?”
“ลู่มู่?” หลี่อิงอู่ ถามอย่างสงสัยว่า “ฉันรู้จักอาจารย์ลู่ คุณมีธุระอะไรกับพี่ลู่”
ได้ยินว่า หลี่อิงอู่ รู้จักลู่มู่ เย่หยูก็โล่งอก “ผมมีแบบร่างสถาปัตยกรรมโบราณ ผมต้องการที่จะแสดงให้อาวุโสลู่ได้เห็น”
หลี่อิงอู่คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉันจะช่วยเพื่อนตัวน้อยติดต่อเขา อาจารย์ลู่ มีอายุมากกว่าแล้วและแทบไม่ค่อยเคลื่อนไหวใด ๆ แต่แบบร่างของเพื่อนตัวน้อย
เป็นอาคารโบราณควบคู่กับใบหน้าของชายชราคนนี้ ฉันจะขอความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสอย่างแน่นอน!”
“ขอขอบคุณผู้อาวุโสหลี่!”
หลี่อิงอู่ หัวเราะอย่างเต็มที่“ ฮ่าฮ่าสําหรับเพื่อนตัวน้อยชายชราคนนี้ จะพยายามทําให้ดีที่สุดอย่างแน่นอน! ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะส่งคนไปรับส่งพี่ลู่
ไปด้วยกัน!”
” คหหาสน์ อีสไซด์!”
ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ!
เย่หยู ไม่ต้องรออีกต่อไป เขาได้ยินเสียงดังก้องกังวานจากที่ไกลๆ อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่าจะไม่ได้เป็นเสียงของรถ
เย่หยู งงงวย และเห็นเฮลิคอปเตอร์ที่บินมาจากขอบฟ้า
เมื่อมองไปที่ระนาบที่ใกล้เข้ามา เย่หยูก็ตกตะลึง เป็นไปได้ไหมที่คนที่นั่งข้างในจะเป็นลู่มู่?
ตึกๆๆ!
ในขณะที่เครื่องบินลงจอด ใบพัดจะหยุดลงอย่างช้าๆ
ปัง!
ประตูห้องโดยสารเกิดขึ้น และชายชราผมขาวก็เดินออกไป
ชายชราสวมเสื้อผ้าธรรมดา ๆ หลังค่อมเล็กน้อย และสวมแว่นตา อ่านหนังสือหนึ่งคู่ที่สะพานจมูกของเขา
สิ่งที่สะดุดตาที่สุด คือมือของชายชรา
แม้ว่าเขาจะแก่ แต่เขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกถึงพลังฝ่ามือและหน้าท้องของเขาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ
ผู้เฒ่าเดินไปหา เย่หยู มองเขาผ่านแว่นอ่านหนังสือของเขา แล้วพูดว่า “คุณคือ เย่หยู”
เย่หยู พยักหน้า ” ใช่ ผมคือ เย่หยู, คุณเป็นผู้ติดต่อของหลี่อิงอู่ คุณลู่มู่ ใช่ไหม?”
“อืม “ ลู่มู่ ตอบด้วยเสียงเบา ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันเห็นแก่หน้าหลี่อิงอู่ แต่ฉันก็อยากเห็นแบบร่างของคุณด้วย ถ้าฉันไม่ชอบมัน ทําได้เพียงแต่ขออภัยด้วย!”
“เหอะๆ” เย่หยู หัวเราะเบา ๆ จากนั้นวางแบบร่างของภัตตาคารอมตะ กลับมาที่พื้น เพื่อบอกให้ลู่มู่ดู “คุณลู่ โปรดดูนี่คือแบบร่างที่ผมพูดถึง”
ลู่มู่ผลักแว่นอ่านหนังสือของเขา และตรวจสอบพิมพ์เขียว
“เอ๊ะ นี่คือแบบร่างที่วาดโดยใช้เทคนิคโบราณ!” น่าสนใจ! ”
“อืม ไม่เลวไม่เลว!” การประดิษฐ์ตัวอักษรนั้นประณีต โครงร่างนั้นชัดเจนและระดับนั้นชัดเจน ดี! ภาพวาดนี้สมบูรณ์แบบไม่ธรรมดา! “
“หึ่งๆ!” เหลือเชื่อ อย่างไม่น่าเชื่อ! นี่คืออาคารไม้ที่สมบูรณ์แบบ! ”
“เดี๋ยว! ให้ฉันนับ! 50 ชั้น, 70 ชั้น, 108 ชั้น, 370 ชั้น!” จริงๆแล้ว มันคือ 999 ชั้น !”
ทันใดนั้น ลู่มู่ก็เงยหน้า ขึ้นมองเย่หยู ด้วยความตกใจและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เย่หยู คุณไม่ได้กําลังล้อเล่นกับฉันอยู่ใช่มั้ย”
เย่หยูส่ายหัว และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “ฉันหวังว่าอาวุโสลู่ จะพยายามทําให้ดีที่สุดเพื่อสร้างภัตตาคารอมตะนี้!”
หลังจากมองเย่หยูเป็นเวลานาน ลู่มู่ก็หายใจไม่ออกพยักหน้าแล้วพูดว่า “หอคอยเทพเจ้า? คุ้มค่ากับชื่ออย่างแท้จริง! อาคารหลังนี้ สามารถสูงทะลุเมฆได้เลย!”
เขาดูแบบร่างของภัตาคารอมตะ ด้วยความหลงใหล แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม “แม้ว่าคุณจะไม่บอกฉัน ฉันก็จะสร้างอาคารหลังนี้ให้คุณ!”
“ฮะ?” เย่หยู ร้องอุทาน “อาวุโส อาคารในแบบร่างนี้สามารถสร้างได้หรือไม่?”
ลู่มู่ยืนขึ้น เหยียดเอวแล้วถอนหายใจ เขายังคงมีประหลาดใจบนใบหน้าของเขา “แม้ว่าฉันจะตกใจ กับความงดงามของ
ภัตาคารอมตะ บนแบบร่าง แต่รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ บนแบบร่างนั้นตรงกับความเป็นจริงทุกอย่าง
ฉันไม่คิดว่าจะมีเหตุผลใด ๆ ที่จะไม่สามารถสร้างได้!
เย่หยู หัวเราะเบา ๆ พยักหน้าและพูดว่า “สายตาของอาวุโสลู่ นั้นแตกต่างจากบางคน ที่บอกว่าแบบร่างนี้ เป็นได้แค่จินตนาการของพวกเขา”
ลู่มู่ ขมวดคิ้ว “ใครกัน?”
“ลู่เฉินกิว!”
ความโกรธพุ่งเข้าหาใบหน้าของลู่มู่ ขณะที่เขาตะโกนเสียงดัง: “ไอ้หลานนอกคอก!”