ตอนที่ 2142 อวิ๋นลั่วเฟิงมาทันเวลาพอดี (3)
“ไม่”
อวิ๋นลั่วเฟิงเช็ดเลือดบนมุมปากแล้วส่งยิ้ม “หลายปีมานี้ข้าเคยเจอศัตรูมากมาย แต่ข้าไม่เคยพ่ายแพ้”
“และครั้งนี้ก็จะไม่มีข้อยกเว้น!”
นางเลื่อนสายตามุ่งมั่นขึ้นขณะที่เสื้อคลุมขาวของนางปลิวไสวไปตามลม จนทำให้ภาพนางดูงดงามราวกับภาพวาด
“ท่านแม่…”
อวิ๋นชูเทียนยืนอยู่ข้างๆ แล้วกำหมัดเล็กๆ ของนาง ดวงตาสดใสของนางเต็มไปด้วยความกังวลและนางก็จ้องอวิ๋นลั่วเฟิงตาไม่กะพริบ
ไม่นานอวิ๋นลั่วเฟิงและอวี๋เทียนก็ต่อสู้กันกลางอากาศอีกครั้ง ฝูงชนเห็นแค่ลำแสงและเงาที่ปะทะกันบนท้องฟ้าแต่ไม่สามารถจับร่องรอยของพวกเขาได้…
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
จู่ๆ ก็มีเสียงเดือดดาลดังขึ้นไม่ไกลและทำให้คนบนท้องฟ้าหยุด
โดยเฉพาะอวี๋เทียนและคนของเขา ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเดือดดาล
ชายชราคนหนึ่งเดินเข้ามาช้าๆ โดยที่มีหลงหลัวคอยพยุง เขาดูบาดเจ็บสาหัสและใบหน้าชราของเขาก็ซีดเผือด แต่ฝีเท้าของเขากลับมั่นคง
“พวกเจ้าสี่คนกล้ามาหาเรื่องเผ่ามังกรบรรพบุรุษของพวกเรางั้นหรือ แล้วเจ้ายังกล้าสังหารคนในเขตของข้าอีกด้วยงั้นหรือ”
อวี๋เทียนยกยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ข้าไม่ได้สังหารเจ้าก็เพราะข้าอยากล่ออวิ๋นลั่วเฟิงมาที่นี่ ในเมื่อนางมาแล้ว พวกเราก็ไม่ต้องการเจ้าอีกต่อไปแล้ว เจ้าสบายใจได้ว่าหลังจากที่ข้าสังหารอวิ๋นลั่วเฟิงและคนพวกนี้ ข้าจะส่งเผ่ามังกรบรรพบุรุษทั้งหมดไปอยู่ในหลุมกับพวกเขา!”
หัวหน้าเผ่าโกรธจนหน้าเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินแล้วสะบัดแขนเสื้ออย่างเดือดดาล เมื่อเขาเห็นเสี่ยวฉงยืนอยู่ในฝูงชน เขาก็ตั้งใจจะพูดบางอย่างแต่แล้วก็ลังเลจนไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา…
“แม่นางอวิ๋น ข้าขอโทษด้วยที่ดึงเจ้าเข้ามาเกี่ยว แต่ข้าจะไม่ปล่อยพวกเขาไปแน่ ต่อให้ข้าต้องสู้กับคนพวกนี้จนตาย ข้าก็จะไม่ถอย!”
ดวงตาของเขาหันไปมองคนบนท้องฟ้าและใบหน้าชราของเขาก็แน่วแน่
“ไม่” อวิ๋นลั่วเฟิงส่ายหน้า “คนพวกนี้จับพวกเจ้าเป็นตัวประกันเพื่อบีบให้ข้าปรากฏตัว ดังนั้นความจริงแล้ว ข้าเป็นคนที่ลากเจ้าเข้ามา”
ความจริงแล้วถ้าไม่ใช่เพราะนาง…
ไม่แน่อวี๋เทียนก็อาจจะไม่โจมตีเผ่ามังกรบรรพบุรุษก็ได้ นี่จึงเป็นเหตุผลที่นางรีบมาที่นี่!
“เหอะ!” เว่ยเสียงหัวเราะอย่างเหยียดหยาม “อย่าเสียเวลาเลย วันนี้ทุกคนต้องตายที่นี่!”
ตูม!
เขาปลดปล่อยกลิ่นอายทรงพลังออกมาจนเกือบจะทำให้คนที่อ่อนแอกว่าหายใจไม่ออก
“ฮึ่ม!”
หัวหน้าเผ่าสะบัดแขนเสื้อของเขา ขณะที่ร่างของเขาพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยที่เขาไพล่มือไว้ด้านหลังด้วยสีหน้าเย็นชา “คุณชายอวิ๋นเซียว ข้าแปลกใจในความแข็งแกร่งของเจ้า ให้ข้าร่วมมือเพื่อต่อกรกับสามคนนี้ดีหรือไม่”
อวิ๋นเซียวแข็งแกร่งกว่าครั้งแรกที่เขาเห็นอีกฝ่ายที่แผ่นดินเทพวิญญาณ…
ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเซียนจักรพรรดิ แต่ก็ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ในหมู่ผู้ฝึกฌานขั้นเซียนจักรพรรดิด้วยกัน!
แต่ว่า…
สิ่งที่อวิ๋นเซียวต้องเผชิญก็ไม่ใช่ผู้คุมกฎแค่หนึ่งคนแต่เป็นสาม!
ถ้าพวกเขาสองคนร่วมมือกันก็น่าจะมีโอกาสชนะเพียงเล็กน้อย…
“ต่อให้พวกเจ้าร่วมมือกันแล้วอย่างไร” เว่ยเสียงยิ้มเยาะอย่างดูถูก เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้เห็นหัวหน้าเผ่ามังกรบรรพบุรุษสำคัญ
ทั้งสามคนก้าวออกมาทันทีและล้อมพวกเขาไว้ทั้งสามทิศ
…
อวิ๋นชิงหย่าสบายใจเมื่อเห็นหัวหน้าเผ่ามังกรเข้าร่วมกับพวกเขา และหันไปมีสมาธิกับการต่อสู้กับศัตรูตรงหน้าเขา
สมาชิกคนอื่นๆ ในเผ่ามังกรบรรพบุรุษก็เข้าร่วมต่อสู้เหมือนกัน แล้วผลก็คือยอดฝีมือของแผ่นดินเทพวิญญาณที่ก่อนหน้านี้ได้เปรียบก็ค่อยๆ ตกอยู่ในสถานะเสียเปรียบ…
ตอนที่ 2143 การตายของอวี๋เทียน! (1)
ควันลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า
อวิ๋นลั่วเฟิงถอนสายตาจากอวิ๋นเซียวแล้วไปเผชิญหน้ากับการจู่โจมของอวี๋เทียน นางหลบไปด้านข้างแล้วอ้อมไปด้านหลังเขา แต่ก่อนที่นางจะได้เรียกกระบี่ยาวของนางออกมา อวี๋เทียนกลับตอบสนองแล้วเงื้อกระบี่ขึ้นต้านนาง
เมื่อได้ยินเสียงการปะทะ อวิ๋นลั่วเฟิงก็รู้สึกชาหนึบ
นางกดความรู้สึกชาเอาไว้แล้วทำสีหน้าเรียบเฉย
…
บนพื้นดิน
หมัดของอวิ๋นชูเทียนกำแน่นขึ้นเรื่อยๆ และความกังวลในดวงตาของนางก็ยิ่งเข้มขึ้น นางกัดริมฝีปากแน่นและใบหน้าอมชมพูของนางช่างดูน่ารัก
“ท่านแม่…”
นางจับจ้องอยู่ที่อวิ๋นลั่วเฟิงแล้วเกือบจะระเบิดน้ำตาออกมา นางดูกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ “น้องชายบอกให้เทียนเอ๋อร์ปกป้องท่านแม่…
…แต่เทียนเอ๋อร์จะช่วยท่านแม่ได้อย่างไร”
แน่นอนว่าอวิ๋นลั่วเฟิงที่กำลังต่อสู้กับอวี๋เทียนไม่ได้สังเกตเห็นอารมณ์ของอวิ๋นชูเทียน ตั้งแต่ที่หัวหน้าเผ่าเข้าร่วมการต่อสู้ นางก็มีสมาธิอยู่กับการสู้กับอวี๋เทียน
“ผลของเกราะเกล็ดมังกรกำลังจะหมดแล้ว ดังนั้นข้ารอนานกว่านี้ไม่ได้แล้ว!”
ดวงตาของอวิ๋นลั่วเฟิงค่อยๆ มืดครึ้มขึ้น นางกำกระบี่ยาวแน่นแล้วหลับตาลงเบาๆ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งนางก็ลืมตาขึ้นแล้วหันไปมองอวิ๋นเซียว
ตอนนั้นเองอวิ๋นเซียวก็หันมาหานาง
ทันทีที่พวกเขาสบตากัน อวิ๋นเซียวก็เข้าใจความหมายแล้วพยักหน้าให้นาง
อวิ๋นลั่วเฟิงหันกลับไปและเผยยิ้ม จากนั้นร่างของนางก็พุ่งไปหาอวี๋เทียนอย่างรวดเร็ว นางไม่ได้ป้องกันการโจมตีใดๆ แล้วทุ่มพลังทั้งหมดไปที่กระบี่ยาวในมือของนาง…
“โง่เง่า!” อวี๋เทียนยิ้มอย่างเหยียดหยามแล้วพุ่งไปหาอวิ่นลั่วเฟิง
ตูม!
กระบี่ทั้งสองปะทะกันกลางอากาศและเปลวเพลิงก็พวยพุ่งขึ้น เมื่ออวี๋เทียนกำลังจะระเบิดเสียงหัวเราะ เขาไม่ได้สังเกตเห็นร่างเย็นชาที่อยู่ด้านหลังเขากระโจนขึ้นมาแล้วใช้ฝ่ามือฟาดเข้าที่หลังศีรษะของเขาอย่างแรง
ตูม!
อวี๋เทียนตัวสั่น เขามีเลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ดและดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความแปลกใจและยากจะเชื่อ…
เฝิงหย่งชิงและบุรุษอีกสองคนก็ตะลึงไป
พวกเขาพยายามจะสังหารหัวหน้าเผ่ามังกรบรรพบุรุษ และไม่ได้สังเกตว่าอวิ๋นเซียวพุ่งไปหาอวี๋เทียน กว่าพวกเขาจะสังเกตเห็นก็สายเกินไปแล้วที่จะได้ตะโกนเตือน อวี๋เทียนร่วงลงมาจากฟ้าแล้วใช้ศีรษะกระแทกพื้นอย่างแรงจนทิ้งหลุมลึกเอาไว้!
“คนแรกถูกจัดการแล้ว” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดแล้วเช็ดเลือดมุมปากก่อนจะยกยิ้ม “ตอนนี้ก็เหลือแค่สามแล้ว!”
ตูม!
ตูม! ตูม! ตูม!
จู่ๆ พื้นที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาก็สั่นสะเทือน นางก้มลงมองก็เห็นแค่ว่าพื้นกำลังแยกตัวออกจากกันอย่างรวดเร็ว
“เกิดอะไรขึ้น” นางถามเสียงเย็นพร้อมขมวดคิ้ว
หัวหน้าเผ่ามังกรเป็นคนแรกที่ตอบสนอง “แก่นกลางมิติของแผ่นดินเทพวิญญาณถูกสร้างขึ้นจากพวกเราห้าคน และถ้าใครคนใดคนหนึ่งถูกกำจัด แผ่นดินเทพวิญญาณก็จะไม่สามารถคงอยู่ได้อีกต่อไป! ดังนั้นตั้งแต่นี้ไปจะไม่มีแผ่นดินเทพวิญญาณอีกแล้ว…”
ตอนที่หัวหน้าเผ่าพูด พื้นดินก็แยกตัวเร็วขึ้นเรื่อยๆ และแม้แต่ท้องฟ้าเองก็แตกระแหงเช่นกัน
เฝิงหย่งชิงและคนอื่นไม่คิดจะสู้ต่อ พวกเขาดูสิ้นหวังและดวงตาก็เต็มไปด้วยเจตนาสังหารเมื่อมองไปยังอวิ๋นลั่วเฟิง