บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 570
คาเลนรู้สึกภูมิใจกับ ‘แฟ้มสะสมผลงาน’ เล่มนี้ เธอรู้สึกว่าเธอสามารถบดขยี้วิญญาณของเมเดลีนได้ด้วยสิ่งนี้
อย่างไรก็ตาม เมเดลีนกลับไม่ได้ใส่ใจ เธอนั่งร่างรูปภาพของเธออย่างเงียบ ๆ
กิจวัตรประจำวันของเธอค่อนข้างเรียบง่าย เธอจะวาดรูปในตอนเช้าและดูแลผู้อาวุโส ส่วนในตอนกลางคืน เธอมักจะใช้เวลาอยู่กับแจ็คสัน
เธอจะอ่านหนังสือให้เด็กน้อยฟังและสอนให้เขาหัดอ่าน บางครั้งพวกเขาก็ทำงานศิลปะและงานฝีมือด้วยกัน พวกเขาใช้เวลาด้วยกัน
เจเรมี่ไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว แม้ว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้ เฟลิเป้จะไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร แต่เขารู้ว่าเฟลิเป้กำลังวางแผนชั่วร้ายอยู่
เขาสัญญาว่า ต่อให้เขาสูญเสียบริษัท วิทแมนไป เขาก็จะไปเอามันคืนมาอย่างแน่นอน นี่ไม่ใช่เรื่องตลกและเขาได้เริ่มดำเนินการเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว
นอกจากนี้ เขารู้ว่าเฟลิเป้ยังคงสนใจเมเดลีนอยู่ ถ้าเขาต้องการรักษาความรักไว้ในชีวิตของเขา เขาก็ต้องนำหน้าเฟลิเป้ไปให้ได้หนึ่งก้าว
…
ไม่กี่วันต่อมา วันที่จัดแข่งขันก็ได้รับการยืนยัน
หลังจากรอบรองชนะเลิศ อีวอนก็เริ่มมีปัญหา
ผลการเรียนของเธอแย่มาก เพราะเธอมักจะไปเที่ยวกับพวกผู้ชาย เธอไม่สนใจงานที่โรงเรียนของเธอ เธอเข้านอนตอนเช้าและออกเที่ยวบาร์ในตอนกลางคืน เธอไม่ใช่นักเรียนที่มีระเบียบวินัยเลย และใช้ชีวิตเตร็ดเตร่ไปเรื่อย
เธอคัดลอกแบบ และดัดแปลงผลงานในการแข่งขันรอบคัดเลือกรวมถึงรอบรองชนะเลิศ ทำให้ตอนนี้เธอไม่มีผลงานอะไรที่จะนำเสนอ
เธอรู้สึกกระวนกระวายใจในรอบชิงชนะเลิศที่กำลังจะมาถึง
ตอนนั้นเธอพูดสาบานด้วยความมั่นใจ ถ้าเธอแพ้ เธอจะต้องอับอาย
เธอต้องการชื่อเสียงและประสบความสำเร็จ แล้วเธอจะปล่อยให้ตัวเองอับอายได้อย่างไร?
อีวอนตื่นขึ้นมาในวันยุดสุดสัปดาห์ เธอเห็นเมเดลีนเล่นกับแจ็คสันอยู่ในสวน
แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของเธอคือแบบร่างบนขาตั้งที่วางอยู่ในสวน
เธอไม่รู้ว่าเธอควรจะอธิบายรูปร่างนั้นอย่างไร แต่เธอรู้ดีว่าเมเดลีนจะสามารถเอาชนะเธอได้อย่างแน่นอน
อีวอนเริ่มวางแผนในหัวของเธอ
ถ้าเธอขโมยแบบของเมเดลีนไปส่งก่อน เธอก็อาจจะชนะเมเดลีนได้
ด้วยวิธีนี้ เธอยังสามารถใส่ร้ายเมเดลีนว่าลอกเลียนแบบเธอได้!
ถ้าเธอส่งผลงานนี้ก่อนเมเดลีน ผลงานของเมเดลีนก็คงเป็นได้แค่งานออกแบบที่ลอกเลียนแบบของเธอ!
เมื่ออีวอนคิดถึงแผนการนี้ เธอก็ยิ่งคิดว่านี่คือหนทางรอดที่ดีที่สุดของเธอ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปร่างผลงาน ทันใดนั้นแจ็คสันก็วิ่งมาทางเธอ
เธอวางโทรศัพท์แล้วเดินไปที่ประตูราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในขณะเดียวกัน คาเลนก็เดินเข้ามาพร้อมกับวินส์ตันที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ
“คุณป้าคาเลน คุณพาคุณลุงวินส์ตันมาแล้ว!” อีวอนยิ้มและทักทาย
แจ็คสันวิ่งไปหาเมเดลีนและกระตุกชายกระโปรงของเธอ “แม่ครับ เรายังเล่นได้อยู่ไหม?”
เมเดลีนลูบผมของเขาอย่างอ่อนโยนและยิ้ม “คุณปู่กลับมาแล้ว ไปทักทายกัน”
“อือ” แจ็คสันเชื่อฟังเมเดลีนและวิ่งไปข้างหน้าวินส์ตัน เขาเรียกอย่างไพเราะว่า “คุณปู่ครับ!”
วินส์ตันรู้สึกมีความสุข แต่เขาไม่พอใจเมื่อเห็นเมเดลีน
หลังจากที่รู้ว่าอาการอัมพาตของผู้อาวุโสเกี่ยวข้องกับเมเดลีน วินส์ตันก็เริ่มมีอคติต่อเมเดลีน นอกจากนี้คาเลนยังเล่ารายละเอียดอื่น ๆ เพิ่มเติมระหว่างทางกลับบ้าน ซึ่งทำให้เขาเกลียดเมเดลีนมากขึ้นไปอีก
เมเดลีนเดินไปหาเขาและเรียกวินส์ตันว่า “คุณพ่อคะ”
วินส์ตันมองเธออย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “มากับฉัน ฉันมีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกเธอ”