บทที่ 659 : ดวงไม่ดี!
เพียงแค่เจ้าหน้าที่เริ่มหยิบถ้วยขึ้นมาเขย่าขึ้นลงด้วยมือทั้งสองข้าง เสี่ยวอู่ก็จดจ่ออยู่กับการฟังเสียงลูกเต๋ สังเกตุได้จากใบหูของเขาที่กระดิกไปมาระหว่างฟัง
นับได้ว่าทักษะการฟังที่เสี่ยวฝึกมานั้นไม่เสียเปล่า เขาฟังอย่างตั้งอกตั้งใจและจริงจัง ไม่ว่าลูกเต๋จะเปลี่ยนเป็นแต้มอะไรเขาก็สามารถฟังออกหมด และนับว่าถูกต้องแม่นยําอย่างที่สุดดังนั้นเขาจึงมั่นใจอย่างมากว่าครั้งนี้ตนเองต้องเป็นฝ่ายชนะอย่างแน่นอน จนเผลอแย้มยิ้มออกมาอย่างมั่นใจในชัยชนะของตนเอง
แต่ถึงกระนั้น. รอยยิ้มของเสียวอู่ก็ไม่ได้อยู่นานนัก เพราะอีกประเดี๋ยวเดียวรอยยิ้มของเขาก็ชะงักนิ่ง
เพราะหูทั้งสองข้างของเขาเริ่มได้ยินเสียงแหลมคล้ายคนผิวปากดังแทรกขึ้นมา เสียงดังแหลมนั้นเสียดแทงเข้าไปในแก้วหูของเขาอย่างรุนแรง!
หลังจากนั้นหูทั้งสองข้างของชายหนุ่มก็ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงดังรอบตัวด้วยซ้ําไป จึงแทบไม่ต้องพูดถึงเสียงลูกเต๋า เพราะในหูของเขานั้นมีเพียงเสียงแหลมที่เสียดแทงจนเขาต้องยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหูของตัวเองไว้!
เสียงแหลมคล้ายคนผิวปากที่เสี่ยวอู่ได้ยินนั้น คือเสียงที่หลิงหยุนใช้มังกรคํารามนั่นเองและด้วยพละกําลังของหลิงหยุนในระดับสูงสุดของขั้นปรับร่างกาย-8 นี้ ทําให้เสียงแหลมดังกังวานนั้นมีพลังรุนแรงอย่างมาก
ความจริงแล้วคลื่นพลังเสียงนี้สามารถใช้สังหารคนได้เลยทีเดียว แต่หลิงหยุนเพียงแค่ใช้รบกวนการฟังของเสี่ยวอู่เท่านั้น นับได้ว่าเขาเมตตาอย่างมากแล้ว!
ระหว่างที่ทุกคนกําลังหัวเราะเยาะหลิงหยุนราวกับว่าเขาเป็นคนโง่อยู่นั้น เสี่ยวอู่ที่กําลังได้รับความเจ็บปวดจากพลังโจมตีของหลิงหยุนอย่างมาก ตอนนี้อย่าว่าแต่ฟังเสียงอะไรเลย แค่หูของเสี่ยวอู่ไม่หนวกก็นับว่าโชคดีมากแล้ว!
ระหว่างที่เสี่ยวอู่กัดฟันแน่นพร้อมกับยกมือขึ้นอุดหูทั้งสองข้างของตนเองไว้นั้น ในที่สุดคนเขย่าลูกเต๋ก็วางถ้วยแก้วลงบนโต๊ะ
ใบหน้าที่สงบนิ่งของหลิงหยุนนั้นมองไปรอบๆด้วยรอยยิ้ม ครั้งนี้เสี่ยวอู่คงต้องพบกับฝันร้ายอย่างแน่นอน เพราะตอนนี้เสียงผิวปากยังดังก้องอยู่ในแก้วหูทั้งสองข้างของเขา ไม่เพียงแค่เสียงแหลมที่ดังก้องอยู่นั้น แต่มันยังสร้างความเจ็บปวดให้กับเขาราวกับถูกเข็มแหลมจํานวนมากที่มแทง
ทันทีที่ถ้วยแก้วถูกวางลงบนโต๊ะ หลิงหยุนก็ใช้จิตหยั่งรู้ของตนเองสํารวจดูภายในทันที – มันคือสาม สี่ และหก หลิงหยุนยิ้มเล็กน้อย แล้ววางมือลงบนโต๊ะเบาๆระหว่างที่รอคอยให้เสี่ยวอู่ทาย
ด้วยกําลังภายในของหลิงหยุนเวลานี้ แม้แต่โต๊ะหินอ่อนเขาก็ทุบแตกละเอียดเป็นผงคามือมาแล้ว จึงเป็นเรื่องง่ายมากที่เขาจะใช้แรงสั่นสะเทือนทําให้ลูกเต๋ในถ้วยขยับเปลี่ยนได้และนี่เท่า กับว่าโอกาสชนะของเสียวอู่นั้นมีเพียงแค่ศูนย์เปอร์เซ็นต์
“เชิญพนันได้เลยครับท่าน…”
คนเขย่าลูกเต๋ร้องเตือนเสียวอู่เมื่อเห็นเขายังคงนั่งนิ่ง แต่ท่าทางของเสี่ยวอู่กับเงอะๆงะๆ เขานั่งหน้าซีดงงๆ พร้อมกับเหงื่อที่ไหลออกตามหน้าผาก และร่างผอมๆก็เริ่มสั่น
ท่าทางของเสียวอู่นั้นดูเหมือนกําลังตกใจ และกระวนกระวายใจอย่างมาก!
เสี่ยวอู่เห็นภาพผู้คนรอบข้างกําลังร้องบอกอะไรบางอย่าง แต่เขากลับไม่สามารถได้ยินเสียงของคนพวกนั้นเลย นี่เขาเกิดอาการหูหนวกชั่วครู่งั้นหรือ?!
“เกิดอะไรขึ้นนะเสี่ยวอู่? ทําไมถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ?”
หญิงสาวหน้าตาสะสวยร้องถามออกมาทันทีเมื่อเห็นว่าเสี่ยวอู่มีท่าทางผิดปกติ ผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างก็รอคอยให้เขาพูดออกมา และเห็นได้ชัดตั้งแต่แรกว่าเขาน่าจะเป็นฝ่ายชนะ แต่เหตุใดเขาจึงเอาแต่นั่งนิ่งไม่ขยับ?!
หลิงหยุนนั่งมองเสี่ยวอู่ที่อยู่ตรงข้ามยิ้มๆ และพูดขึ้นมาว่า “เห็นแก่ที่นายเป็นลูกค้า ฉันจะให้โอกาสนายเป็นคนพนันก่อน ผู้คนจะได้ไม่ตําหนิว่าฉันเอาเปรียบนาย..”
ในการเดิมพันเช่นนี้นั้น หากฝ่ายแรกตอบว่าแต้มที่ออกมานั้นเป็นสูง อีกฝ่ายก็จะไม่สามารถตอบเช่นเดียวกันได้ ไม่เช่นนั้นคงถูกคนอื่นหัวเราะเยาะเอา!
หลิงหยุนพูดอะไรนั้นเสี่ยวอู่ไม่ได้ยินด้วยซ้ําไป จนกระทั่งอีกสี่คนที่อยู่ด้านหลังสะกิดที่ไหล่เสียวอู่จึงรู้ว่าทุกคนกําลังรอคําตอบจากเขาอยู่
ในนาทีวิกฤติเช่นนี้ เสี่ยวอู่คงต้องพึ่งดวงและโชคอย่างเดียวเท่านั้น แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่เซียนพนันอย่างเขาไม่ควรยึดถือก็ตาม
หลิงหยุนเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่อยู่ด้านหลังพร้อมกับพูดยิ้มๆ “ว่าไงคนสวย. ดูเหมือนเขาจะไม่กล้าพนั้น!”
เซียนพนันที่เหลืออีกสี่คน ถึงกับยืนนิ่งอึ้งไป..
“เสี่ยวอู่ เป็นอะไรไป? พูดออกมาสิ!” หญิงสาวหน้าตะสะสวยสะกิดไหล่ของเสี่ยวอู่และเร่งเร้าให้เขาพูดออกมา
หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ หูของเสี่ยวอู่ก็ยังไม่ได้ยินเสียงของคนที่อยู่รอบๆ เขาจึงได้แต่อุทานออกมาอย่างประหลาดใจ
“เสียงดังขนาดนี้ เมื่อครู่ฉันไม่ได้ยินได้ยังไงกัน?!”
เมื่อคําพูดหลุดออกมาจากปากของเสี่ยวอู่ ผู้คนที่เฝ้าดูอยู่รอบๆโต๊ะต่างก็ยกมือขึ้นปิดหู ของตนเองไว้เพราะเสียงของเขานั้นเป็นเสียงคล้ายคนกําลังตะโกน
และนี่เป็นสัญชาติญาณของมนุษย์ หากคุณไม่สามารถได้ยินเสียงข้างนอก หรือแม้แต่เสียงของตัวเองแล้วล่ะก็ คุณก็จะคิดว่าคนอื่นๆนั้นจะต้องเป็นเหมือนตัวเอง ดังนั้นเสี่ยวอู่จึงคิดว่าเสียงของเขาที่พูดออกไปนั้น คนอื่นก็จะไม่ได้ยินเช่นกัน แต่ในความเป็นจริงแล้วทุกคนได้ยินเสียงที่ดังไม่ ต่างจากเสียงตะโกนของเขา
“นี่เขาบ้าไปแล้วหรือยังไง?!” บางคนถึงกับตกใจจึงสบถออกมา
เสียงดังขนาดนี้แต่กลับไม่ได้ยินอะไร?
หลิงหยุนคร้านที่จะคอยต่อ เขาจึงพูดขึ้นว่า “นี่. ฉันขี้เกียจที่จะรอนายแล้วนะ! เดิมพันครั้งนี้เราสองคนมีโอกาสแพ้ชนะห้าสิบๆเท่ากัน ถ้านายไม่เริ่ม ฉันก็จะเป็นฝ่ายเริ่มเอง…”
“สูง!”
ยุนยิ้มพร้อมกับโยนชิปสองร้อยล้านลงบนโต๊ะพนัน ทางด้านเสียวจึงโยนชิปสองร้อยล้านตาม..
ระหว่างที่เจ้าหน้าที่กําลังยกถ้วยแก้วขึ้นนั้น ทุกคนต่างก็จ้องมองดูว่าลูกเต๋าภายในถ้วยนั้นจะออกมาสูงหรือว่าต่ํากันแน่? และใครจะเป็นฝ่ายชนะ?
“สาม สี่ หก – สิบสามแต้ม สูง!” เสียงพนักงานขานแต้มด้วยน้ําเสียงที่สั่นด้วยความตื่นเต้น!
แล้วเสียงปรบมือก็ดังกระหมไปทั่วทั้งบ่อน.. กงหงกวงถึงกับหลับตาด้วยความโล่งอก ร่างของเขาเซไปเล็กน้อยจนคนที่อยู่ด้านหลังต้องช่วยพยุงไว้
ถังเมิ่งและตี้เสี่ยวอู่นั้นพอจะเดาสถานการณ์ออกตั้งแต่แรกแล้ว จึงเพียงแค่หันไปมองหน้ากันหลังจากนั้นยังเพิ่งจึงหันไปพูดกับอาปิงที่มีสีหน้าเคร่งเครียดว่า
“อาปิง.. นี่นายจะตื่นเต้นอะไรนักหนา? ไว้นายติดตามพี่หยุนไปเรื่อยๆ ก็จะได้เห็นอะไรที่อัศจรรย์ยิ่งกว่านี้อีก….”
ถังเพิ่งลืมนึกถึงสภาพตัวเองเมื่อครั้งที่อยู่ในเหตุการณ์พนันหินที่หออวี้ติงเซวียน..
ในเมื่อหลิงหยุนเป็นฝ่ายชนะ เขาจึงโน้มตัวไปหยิบชิปจํานวนสี่ร้อยล้านจากโต๊ะพนันมาไว้ในมือ และตอนนี้เขาก็มีซิปอยู่ในมือถึงแปดร้อยล้านแล้ว จากนั้นจึงพูดกับชายหนุ่มที่อยู่ ตรงข้ามว่า
“เสียใจด้วยนะ! วันนี้โชคของนายคงไม่ค่อยดี..”
ทันทีที่หลิงหยุนพูดจบ หญิงสาวหน้าตางดงามก็พูดขึ้นว่า
“ไม่เลวนี่! ใช้เวลาเดียวเดียวก็สามารถได้เงินสองร้อยล้านไปใช้ฟรีๆ!”
“เมื่อครู่ผมก็บอกคุณแล้วว่าให้ไปแลกชิปไว้เลย คุณไม่เชื่อผมเอง! เห็นมั้ยว่าตอนนี้ คุณก็ต้องไปเสียเวลาแลกชิปอยู่ดี”
หลิงหยุนเย้ยหยันเซียนพนันทั้งห้าคนพรอ้มกับเขย่าชิปทั้งแปดในมืออย่างจงใจยั่ว อารมณ์ของพวกเขา
เสี่ยวอู่ถึงกับตกใจที่ตนเองเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ให้กับหลิงหยุน มือของเขาเกาะขอบโต๊ะไว้แน่นเพื่อพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น เขายืนโอนเอนเล็กน้อยในขณะที่ดวงตาจับจ้องอยู่ที่หลิงหยุน ก่อนจะพูดออกมาอย่างยากลําบาก
“ฉันเป็นฝ่ายแพ้!”