เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 520
ตอนบ่ายลู่ฝานที่กลั่นยาอย่างกระปรี้กระเปร่า ในที่สุดก็ออกมาจากห้อง
ลู่ฝานรู้สึกว่าทักษะการกลั่นยาของตัวเองดีขึ้นเรื่อยๆ สูตรการกลั่นยาที่เดิมเข้าใจยากมาก ตอนนี้เขาเชี่ยวชาญแล้ว อีกทั้งลู่ฝานยังลองใช้น้ำพุพลังชีวิตกลั่นยาขวดหนึ่งอีกด้วย กลั่นสำเร็จแบบอันตรายมาก กากยาเกือบกระเด็นใส่หน้าเขา แม้ยาที่กลั่นสำเร็จจะเทียบไม่ได้กับยาเสวียน แต่ลองทำเม็ดหนึ่ง ฤทธิ์ยาก็แข็งแกร่งจนน่าอัศจรรย์ ลู่ฝานพอใจเป็นอย่างมาก
การกลั่นยายิ่งฝึกยิ่งคล่องจริงๆ!
ศิษย์พี่หานเฟิงดูมีสีหน้าผิดปกติ ไม่รู้เป็นเพราะดื่มน้ำพุพลังชีวิตเยอะไปหรือเปล่า
ทั้งสองคนออกจากสวนหอมปาฟาง เริ่มเดินเที่ยวบนถนน
ศิษย์พี่หานเฟิงพาลู่ฝานมาถึงร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่งที่ดูไม่เลว ซื้อชุดที่ดูภูมิฐานสี่ชุด เสียไปหลายพันเหรียญทอง
การใช้จ่ายแบบนี้ ทำให้คนตกใจจนพูดไม่ออกจริงๆ
ลู่ฝานรู้สึกว่าเสื้อผ้าชุดนี้ราคาไม่แตกต่างจากยาสักเท่าไร
นี่เป็นแค่เรื่องเล็ก สิ่งที่ทำให้ลู่ฝานยิ่งหดหู่ก็คือ ตอนซื้อเสื้อ ผู้หญิงที่ขายเสื้อผ้าจำเขาได้
หลังจากพูดเสียงสูงว่า “คุณชายลู่ฝาน!” แม่ค้าคนนี้ตื่นเต้นจนเป็นลมไปเลย
ลู่ฝานไม่รู้ว่าชื่อเสียงของตัวเองในเมืองตงหวา จะโด่งดังขนาดนี้ เหมือนว่าในเมืองเจียงหลิน ยังไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เลย
ลู่ฝานกับหานเฟิงน่าเวทนา โดนกลุ่มคนห้อมล้อมอย่างรวดเร็ว หลังจากโยนเหรียญทองให้ ลู่ฝานกับหานเฟิงอาศัยวิชา ถึงจะหนีออกจากกลุ่มคนได้
ลู่ฝานไม่รู้ว่าเวลาหนึ่งวัน เรื่องที่เขาบุกไปเขาดาบทะเลเพลิง ซัดหม่าจิ่นกับเหอาซิง คนเดียวทำให้พวกคุณชายตกใจจนไม่กล้าเข้าใกล้ โด่งดังไปทั่วเมืองตงหวา
โดยเฉพาะพวกคนที่ไม่รู้เรื่อง ยังได้ยินว่าถึงลู่ฝานเป็นแบบนั้น ยังปกป้องผู้หญิงคนหนึ่งด้วย
พาคนฝ่าด่าน แถมยังฝ่าด่านที่ยากที่สุด เป็นยอดนักรักในบรรดายอดนักรักจริงๆ
ข่าวถูกบอกต่อเป็นทอดๆ ไปอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานกลายเป็นไอดอลในใจหนุ่มสาวมากมาย หญิงสาวมากมายหวังว่า คู่ครองของตัวเองจะกล้าหาญและเอาใจใส่แบบนี้
ตอนนี้บวกเรื่องที่หนุ่มสาวขายเสื้อเป็นลมเพราะเขาเข้าไปด้วย ชื่อเสียงของลู่ฝานยิ่งดังออกไปอีก
อีกทั้งตอนที่ลู่ฝานโยนเหรียญทอง ยังมียาเม็ดปนไปด้วยหนึ่งเม็ด ยิ่งทำให้คนอิจฉา ผู้หญิงที่เป็นลมไป ตอนเธอตื่นขึ้นมาน้ำตาคลอเบ้า ถือยาเอาไว้ในมือไม่ปล่อย ตะโกนว่าถ้าไม่ใช่คุณชายลู่ ก็จะไม่แต่งงาน
พระเจ้า ลู่ฝานไม่ได้ตั้งใจโยนออกไปจริงๆ
ลู่ฝานที่หลบอยู่ในร้านอาหาร เมื่อได้ยินข่าวแบบนี้ ถึงกับพ่นเหล้าใส่หน้าศิษย์พี่หานเฟิง
ศิษย์พี่หานเฟิงยังคงกินข้าวต่ออย่างนิ่งๆ ตลก เขาโดนอาจารย์อี้ชิงพ่นใส่จนชินแล้ว นี่ไม่นับประสาอะไร
ด้านหลังไม่ไกลจากทั้งสองคน มีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องพวกเขาอยู่
“ไปบอกเจ้าสำนัก คนนี้เหมือนที่ในรูป เป็นลู่ฝานแห่งตระกูลลู่ที่เมืองเจียงหลินแน่นอน”
ลูกน้องผู้ชายคนหนึ่งรีบวิ่งออกไป มาถึงในลานขนาดใหญ่หรูหราที่เมืองเหนือ
ลูกน้องเข้ามาทางประตูหลัง ในมือมีป้ายคำสั่งสีโลหิต เขาเดินมาจนถึงด้านนอกห้องหนังสือที่สวนหลังบ้าน
ลูกน้องพูดช้าๆ ว่า “รายงานเจ้าสำนัก คนยืนยันแน่ชัดแล้ว ใช่เขาแน่นอน”
เสียงเย็นชาดังก้องขึ้นข้างใน
“หรือ ใช่เขาจริงเหรอ ดีมากๆ งั้นให้คนอื่นกลับมาให้หมด ลู่ฝานอยู่ที่นี่ จะไปเมืองเจียงหลินทำไม สอบถามชัดเจนหรือยังว่าช่วงนี้เขาจะไปไหนบ้าง”
ลูกน้องพูดว่า “ว่ากันว่าเตรียมตัวไปร่วมงานวันเกิดของคุณท่านอี้ว์ครับ”
“ดีมาก ไปเถอะ ช่วยฉันทำบัตรเชิญสักใบ ฉันจะไปสั่งสอนลู่ฝานต่อหน้า ดูสิว่าเขาใจกล้าขนาดไหน กล้าแตะต้องคนของสำนักโลหิตพิฆาต”
พูดจบ ประตูห้องหนังสือเปิดออก ลมเย็นยะเยือกโถมใส่ใบหน้า
เงาคนหนึ่งปรากฏออกมา หน้าตาดูดี เสื้อผ้าเหมือนโลหิต มีกระบี่ยาวสีโลหิตอยู่ตรงเอว
เขาคือกวนหาน เจ้าสำนักโลหิตพิฆาต