เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 523
เอวบางร่างน้อย ไม่รู้ว่าวันนี้เซี่ยวเอ๋อร์ใส่ชุดยังไง รูปร่างถึงดูมีเสน่ห์ขนาดนี้
ไม่ต้องพูดถึงอกอึ๋มกับสะโพกที่ดูเย้ายวน
เธอรวบผมขึ้น ปักดอกปิ่นหยกแบบเฉียง แต่งหน้าอ่อนๆ หลังจากสวมชุดงดงาม ก็ดูสวยขึ้นมาอีกเท่าตัว
ไม่รู้เพราะเมื่อคืนไม่ได้มองอย่างละเอียด หรือว่าวันนี้เธอมองอย่างสวยก่าวปกติ จู่ๆ ลู่ฝานมองจนเคลิ้มไปแล้ว
ศิษย์พี่หานเฟิงที่อยู่ข้างๆ พูดเสียงเบาว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน เธอคือผู้หญิงที่อยู่กับนายเมื่อวานเหรอ ทำไม่ดูไม่เหมือนกันเลย”
ลู่ฝานพูดว่า “ใช่ คิดไม่ถึงว่าเธอเป็นคนตระกูลอี้ว์”
เซี่ยวเอ๋อร์ยิ้มบางๆ ให้แขกรอบๆ ทันใดนั้น เหล่าคุณชายเคลิ้มไปกับรอยยิ้มงามของเธอ
กวาดตามองมาหาลู่ฝาน เมื่อสบตากับลู่ฝาน ลู่ฝานได้ยินเสียงดังขึ้นข้างหู
“คุณชายลู่ฝาน ในที่สุดนายก็มา”
รอยยิ้มขี้เล่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าเซี่ยวเอ๋อร์ เธอขยิบตาให้ลู่ฝาน
การกระทำนี้ ทำให้เหล่าคุณชายหายใจฟึดฟัด เหมือนรับไม่ได้อย่างไรอย่างนั้น
หานเฟิงใช้ศอกกระทุ้งแขนลู่ฝาน แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน สาวนี่นี้ไม่เลว เก็บเอาไว้สิ”
ลู่ฝานกลอกตามองบนใส่ศิษย์พี่หานเฟิง
เสียงเพลงดังขึ้น เสียงเครื่องดนตรีลอยมา
เมื่อแขกมาถึงครบ นักดนตรีประกอบพิธีเริ่มแสดง
“หัวหน้าเขตอี้ว์มาถึงแล้ว!”
ผู้ดูแลตะโกนออกมาเสียงดัง หัวหน้าเขตอี้ว์พาลูกหลานตระกูลอี้ว์เดินเข้ามาช้าๆ
ชุดนักบู๊เรียบง่ายสีขาวบริสุทธิ์ ไม่มีลวดลาย ไม่มีอะไรโดดเด่น มีกระบี่ยาวประดับไว้ตรงเอว ยาวประมาณ 3 ฟุต สลักคำว่า สวรรค์ พื้นดิน ผู้นำ พ่อแม่ อาจารย์ อยู่ข้างบน
มีรอยยิ้มบางๆ อยู่บนใบหน้า ฝีเท้ามั่นคง ผมยาวปลิวสยาย
หัวหน้าเขตอี้ว์ที่อายุ 60 ปีแล้ว ยังดูไม่แก่เลยสักนิด ผิวมันเงาเหมือนกับวัยรุ่น ถ้าไม่ใช่เพราะแววตาลึกล้ำดั่งทะเล กับรอยแผลเป็นสามรอยตรงหางตา คนรอบๆ คงเดาอายุเขาได้ยาก
ทุกคนลุกขึ้นคารวะหัวหน้าเขตอี้ว์ สายตาของลู่ฝานมองคนข้างๆ หัวหน้าเขตอี้ว์ ในนั้นมีผู้หญิงที่ลู่ฝานรู้สึกคุ้นตา เหมือนเคยเจอที่ไหน อีกทั้งทำไมสายตาที่เธอมองเขา ดูเหมือนแฝงด้วยความแค้น
ลู่ฝานครุ่นคิด เขาเคยล่วงเกินผู้หญิงคนนี้เหรอ
“แขกทุกท่าน ไม่ต้องมีพิธีรีตอง เชิญนั่ง!”
หัวหน้าเขตอี้ว์หัวเราะอย่างสบายใจ
ทุกคนนั่งลง อาหารเริ่มมาเสิร์ฟบนโต๊ะ
พูดความจริงว่าอาหารที่พวกเขากิน แตกต่างกับเมืองเจียงหลิน ไม่มีอาหารจานไหนที่ลู่ฝานเคยเห็นเลย
เมื่อลองชิมดูหนึ่งคำ ตาลู่ฝานเป็นประกายทันที
ทำไมเนื้อนี่ถึงอร่อยแบบนี้ ไม่เหมือนเนื้อทั่วไป ทำไมอาหารนี้กินแล้วถึงทำให้ปราณชี่เคลื่อนไหวเร็วขึ้น อย่าบอกนะว่าทำจากยาสมุนไพร
ลู่ฝานกับศิษย์พี่หานเฟิงไม่ได้สนใจอะไรมาก กว่าจะได้เจอของอร่อย ทั้งสองคนทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย
ตอนนี้สกิลการแย่งของกินที่ฝึกฝนในคณะหนึ่งเดียว ได้ใช้ประโยชน์สูงสุดแล้ว
เพียงพริบตา อาหารบนโต๊ะโดนทั้งสองคนกวาดไปเกือบครึ่ง
คนที่นั่งโต๊ะเดียวกับพวกเขา ตกใจทันที นี่มันอะไรกัน พวกเขายังไม่ทันทานเลย สองคนนั้นกินเสร็จแล้ว
ตอนนี้เซี่ยวเอ๋อร์นั่งข้างหัวหน้าเขตอี้ว์ พูดเบาๆ ว่า “คุณอา”
หัวหน้าเขตอี้ว์พยักหน้า ให้เซี่ยวเอ๋อร์นั่งข้างเขา เพิ่งนั่งลง ชายในชุดจีนโบราณที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากหัวหน้าเขตอี้ว์ พูดอย่างอ่อนโยนว่า “เซี่ยวเอ๋อร์ วันนี้เธอสวยมาก”