กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 655
การเยาะเย้ยของเคนเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดและน่าตกใจ
การเยาะเย้ยไม่เพียงมุ่งเป้าไปที่ชาร์ลีเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้คนที่ให้ความเคารพชาร์ลีด้วย
อัลเบิร์ตเกือบจะลุกเป็นไฟเมื่อเคนโผล่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้ด้วยการดูถูกที่ไร้สติของเขา เขาจ้องไปที่เคนและตะโกนอย่างเย็นชา “เคน ลอยด์ คุณมีความปรารถนาที่จะตายหรือ? คุณต้องการให้ฉันแกะสลักคำบนหน้าผากของคุณเหมือนที่ฉันทำกับลูกชายของคุณไหม?!”
ชาร์ลีตระหนักถึงสาเหตุของการเยาะเย้ยโดยตรงจากเคนที่ดูโกรธเคือง
ผู้ชายคนนี้เป็นพ่อของมาร์คัส ลอยด์
มาร์คัส เด็กไฮโซที่มีวลีติดปากว่า ‘ไอ้ขี้แพ้น่าสมเพช’ ชายหนุ่มที่มายั่วยุเขาที่ชองป์ เอลิส รีสอร์ทซึ่งส่งผลให้เกิดจุดจบที่น่าอนาถ อัลเบิร์ตได้สลักคำว่า ‘ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช’ บนหน้าผากของเขาตามที่เขากำกับ
เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เจอพ่อของชายหนุ่มที่งานเลี้ยงของตระกูลมัวร์ แถมยังถูกดูหมิ่นเพียงคนเดียวอีกด้วย
เคนเปลี่ยนสายตาแสดงความเกลียดชังกับอัลเบิร์ตและกล่าวว่า “อัลเบิร์ต โรดส์ อย่ามาอวดดีหรือเจ้ากี้เจ้าการนักสิ! คิดว่าฉันกลัวคุณจริง ๆ เหรอ?!”
จากนั้น เขาก็ชี้ไปที่ชาร์ลีและพูดอย่างกวนประสาทว่า “ฉันไม่เข้าใจ ทำไมคนขี้แพ้อย่างนายที่อยู่รอดจากการเกาะเมียกินถึงมาอยู่ที่นี่ได้! และทำไมคนเหล่านี้ถึงชมเชยนายนักนะ และเรียกนายว่า ‘ปรมาจารย์เวด’? เวรจริง ๆ ! พวกเขาทั้งหมดคงบ้าไปแล้วจนมองไม่เห็นว่านายเป็นแค่ไอ้คนขี้แพ้?”
คำพูดที่หยาบคายของเขาทำให้ฝูงชนโกรธเคืองและพวกเขาทั้งหมดพร้อมที่จะกระโจนไปที่เคน แต่ชาร์ลีหยุดพวกเขาและพูดอย่างราบเรียบว่า “ทุกคน วันนี้เป็นวันเกิดของนายท่านมัวร์ ได้โปรดอย่าทำอะไรที่ไม่ให้เกียรติเจ้าของงานเลย”
จากนั้นเขาหันไปหาเคนและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมเคยสงสัยว่าต้องเป็นคนงี่เง่าแบบไหนกันที่เลี้ยงลูกชายที่เย่อหยิ่งอย่างมาร์คัสออกมาและเมื่อผมเห็นคุณ ผมก็รู้ในที่สุดว่าทำไม”
หลังจากหยุดครู่หนึ่ง ชาร์ลีพูดต่อว่า “คุณควรจะเรียนรู้บางอย่างจากสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกชายของคุณ ให้ผมแนะนำนะ ทำตัวให้ต่ำต้อยและอย่าอวดดีจนเกินไป ผิวบนหน้าผากของคุณมีรอยย่นมาก หากเราต้องการแกะสลักคำไว้บนนั้น อาจไม่เรียบเนียนเหมือนที่เราทำบนหน้าผากลูกชายของคุณ”
“แก…” เคนพึมพำอย่างขุ่นเคือง เขาชี้ไปที่ชาร์ลีและสาปแช่ง “นี่ ฟังนะ อย่าพูดว่าฉันไม่เคยให้โอกาสนายที่จะมีชีวิตอยู่ ถ้านายคุกเข่าลงต่อหน้าฉันตอนนี้และให้ฉันสลักคำว่า ‘ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช’ ที่หน้าผากของนาย แล้วฉันจะปล่อยนายไป ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่านาย!”
ชาร์ลียิ้มอย่างเหยียดหยาม “อะไรทำให้คุณมั่นใจถึงคิดว่าจะฆ่าผมได้?”
“นายคิดว่านายแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่เพียงเพราะนายมีอัลเบิร์ต นักเลงขยะเป็นเพื่อนสนิทของนายสินะ แต่ฉันมีตระกูลเวบบ์อยู่เบื้องหลัง อัลเบิร์ตไม่ได้มีความหมายเลย! ฉันสามารถฆ่าเขาได้เหมือนฉันฆ่ามด นับประสาอะไรกับคนขี้แพ้อย่างนาย”
ใบหน้าของดอน อัลเบิร์ตแดงก่ำด้วยความโกรธอย่างสุดขีด เขารุกไปข้างหน้าอย่างโกรธจัดเมื่อชาร์ลีหยุดเขา และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เคน ดู ๆ แล้วผมว่าเจ้านายของคุณค่อนข้างขี้ขลาด ไม่เป็นไรสำหรับพวกเขาที่จะปล่อยให้สุนัขของพวกเขามาสร้างปัญหา แต่เจ้านายคุณก็ควรอยู่ด้วยใช่ไหม? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสุนัขรับใช้ของเขาถูกทุบตีจนตาย?”
เคนเยาะเย้ย “ชาร์ลี เวด อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายเป็นใคร นายเป็นแค่นักต้มตุ๋นที่หลอกคนเหล่านี้ด้วยกลอุบายลึกลับ ตอนนี้พวกเขายังตาไม่สว่าง แต่เมื่อพวกเขาสัมผัสได้ ฉันจะไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะพวกเขาจะไม่ปล่อยให้นายหลุดมือไปง่าย ๆ แน่!”
จากนั้นเขาก็หันไปหาจัสมินและพูดอย่างจริงจังว่า “คุณมัวร์ คุณเป็นที่รู้จักในฐานะนักธุรกิจหญิงที่ทรงอิทธิพลและมีเสน่ห์ในโอลรัส ฮิลล์ คุณถูกคนขี้แพ้อย่างเขาหลอกคุณได้อย่างไรกันครับ? นอกจากนี้เขายังแต่งงานแล้ว! เขาแต่งงานและอาศัยอยู่กับครอบครัวของภรรยาของเขา! คุณจะทำลายชื่อเสียงของคุณก็ต่อเมื่อคุณเข้าใกล้ไอ้ขี้แพ้อย่างเขามากเกินไป หากข่าวลือแพร่สะพัดว่าสตรีอันดับหนึ่งในโอลรัส ฮิลล์ไปตกหลุมรักกับไอ้ขี้แพ้แพ้ที่แต่งงานแล้ว มันจะส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อชื่อเสียงของคุณนะครับ!”
ใบหน้าของจัสมินบูดบึ้งมากจากการดูถูกเหยียดหยาม
เป็นที่ยอมรับว่าเธอชอบชาร์ลีและชาร์ลีก็แต่งงานแล้ว แล้วยังไงล่ะ? ผิดไหมที่จะชอบใครสักคนจากก้นบึ้งของหัวใจ?
นอกจากนี้ เคน ลอยด์ คุณคิดว่าคุณเป็นใครที่จะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับฉันแม้ว่าฉันจะทำผิดจริง ๆ ?!
อย่างไรก็ตาม จัสมินรู้ว่าเธอควรสงบนิ่งต่อข้อกล่าวหาของเคน เพราะหากเธอโกรธ ผู้คนอาจคิดว่ามันเป็นเพราะความละอายใจและสิ่งที่เคนพูดนั้นเป็นความจริง
จัสมินแสดงสีหน้ามืดมนและว่าเขาแทน “เคน ลอยด์ใช่ไหม? เราไม่มีคุณอยู่ในรายชื่อแขก ใครเป็นคนพาคุณเข้ามาเหรอคะ?”