SPH: บทที่ 161 พิสูจน์หลักฐาน
ไคว่หยวนขมวดคิ้ว เมื่อเขาได้ยินกลวิธีของพิษกู่ ที่เย่หยูกล่าวถึง
อย่างไรก็ตาม ไคว่หยวน รู้ว่า เย่หยู ไม่ใช่บุคคลประเภทที่จะพูดไร้สาระ เป็นเพราะ เย่หยูกล่าวเช่นนั้น ต้องมีเหตุผล
“เย่หยู คุณพูดว่าคนไข้รายนี้ถูกคําสาปพิษ มีพื้นฐานอะไรบ้างหรือเปล่า?”
ทุกคนมองไปที่ไคว่หยวน ด้วยความตกใจ และถามว่า “อาจารย์ใหญ่ไคว่หยวน คุณเชื่อใน คําสาปพิษกู่
ที่เขาพูดถึงจริงๆหรือ?”
“ไคว่หยวน!” คุณแก่แล้ว! วิธีการเชื่อในเรื่อง โชคลางเกี่ยวอย่างศิลปะของการสาปแช่งนั้นจะเชื่อถือได้เหรอ? ”
ต้วนหยูชาน พูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ขณะยืนอยู่ข้างๆ
“ใช่แล้ว อาจารย์ใหญ่ไคว่หยวน ตื่นเถอะ ชายหนุ่มคนนี้กําลังพูดถึงเรื่องไร้สาระ!”
ไคว่หยวน มองเย่หยูอย่างหนักแน่น และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “อย่าพูดอีกต่อไป ฉันเชื่อในตัวเย่หยู
เนื่องจากเขาพูดอย่างนั้น เขาต้องมีหลักฐานแน่!”
เย่หยูเหลือบมองไปที่ ไคว่หยวน แต่ไม่ได้คาดคิดว่า ผู้อาวุโสคนนี้จะเข้าใจในสิ่งที่เขาพูด
เมื่อมองดูสภาพแวดล้อม ที่เต็มไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่ไว้วางใจ จากเหล่าผู้เชี่ยวชาญเก่าแก่เย่หยู
แสดงออกอย่างเฉยเมย
ขณะที่เขาพูดเบา ๆ ว่า ”พวกคุณไม่เชื่อ ผมใช่ไหม? จากนั้นผมจะแสดงหลักฐานให้คุณเห็น!”
ต้วนหยูชานเอนตัวพิงกําแพง แล้วกอดแขนของเขาไปที่หน้าอก ขณะที่เขาเย้ยหยันอย่างเยือกเย็น และพูดดูถูกเหยียดหยามว่า “อยากจะรู้จริงๆ ว่า นายจะเตรียมเล่ห์อุบายอะไรอีกคราวนี้!”
“เตรียมฝังเข็ม, มีดผ่าตัด, ผ้าเช็ดตัว และถุงน้ำแข็ง!”
เย่หยูพูดกับ พยาบาลที่ยืนอยู่ข้างหลังทุกคน
พยาบาลสาวรู้สึกประหลาดใจครู่หนึ่ง และมองไปที่ไคว่หยวน พร้อมกับมองดู พลางสอบถาม
ไคว่หยวน พยักหน้า ” ทําตามคําแนะนําของเย่หยุ!”
ตึกๆ !
พยาบาลรีบออกจากวอร์ด และเริ่มเตรียมสิ่งที่เย่หยุต้องการ
นอกเขตวอร์ดลู่ไฮ่หยวน และ ชุยอิง กําลังรออย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเห็นพยาบาลออกมา พวกเขาก็รีบถามว่า “พยาบาล สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”
พยาบาลหยุด และพูดว่า “ฉันไม่รู้เหมือนกัน แต่ชายหนุ่มที่เพิ่งเข้ามานั้น ช่างน่าทึ่งจริงๆ!”
หลังจากพูดอย่างนั้น พยาบาลก็หันหลังกลับ และเตรียมตัวและอุปกรณ์ให้พร้อม
ชุยอิง มองดู ลู่ไฮ่หยวน อย่างตื่นเต้น “พี่ลู่ คิดว่าเย่หยู มีวิธีในการรักษา กับพี่สาวซิงซินหรือไม่?
ลู่ไฮ่หยวน กําหมัด ความหวังเล็กๆ ปรากฏในดวงตาของเขา ขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า ” หวังว่าเป็นเช่นนั้น!
มันจะต้องไม่เป็นไร!”
พยาบาลตัวน้อย ออกไปไม่นาน ทันทีที่เธอกลับมา เธอก็เตรียมสิ่งที่เย่หยู ต้องการเสร็จสิ้น
” ที่นี่ทุกอย่างพร้อมแล้ว!”
นางพยาบาลสาว ถือถาดโลหะ ซึ่งวางสิ่งของที่เย่หยู ต้องการทั้งหมด
“คุณคงเหนื่อยมาก”
เย่หยู หยิบผ้าเช็ดตัว และถุงน้ำแข็งจากถาดโลหะ โดยใช้ผ้าขนหนูห่อมัน
หลังจากยืนนิ่งซักพัก ผ้าขนหนูก็ ถูกลมไอเย็นจากถุงน้ำแข็ง
หลังจากคิดไปครู่หนึ่ง เย่หยู ยังคงมอบผ้าเช็ดตัวที่ห่อในถุงน้ำแข็ง ให้กับพยาบาล
“ พี่สาวพยาบาล กรุณาเช็ดแก้ม ฝ่ามือและฝ่าเท้าของผู้ป่วยสักครู่”
พยาบาลพยักหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง แล้วหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเริ่มเช็ดบนร่างกายของลู่ซิงซิน
เจ้าซิงกัวขมวดคิ้ว มองดู การกระทําของเย่หยู และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “หากเครื่องตรวจหาไม่พบ การใช้ผ้าเช็ดตัวและถุงน้ำแข็งคืออะไร?”
เย่หยู เหลือบมองไปที่ จ้าวซิงกัว และหัวเราะเบา ๆ “เหอๆ นี่คือสิ่งที่คุณเรียกว่าวิธีการของคนบ้านนอก แต่มักจะมีประสิทธิภาพมาก!”
จ้าวซิงกัว ดูอับอายเล็กน้อย ก่อนหน้านี้เขาเคยใช้วลีนี้เยาะเย้ยเย่หยู
จ้าวซิงกัวกล่าวอย่างเงียบ ๆ ว่า “ฉันไม่เชื่อว่าผ้าเช็ดตัวและถุงน้ำแข็งของคุณ มีประโยชน์มากกว่าการทดสอบของเครื่อง!”
“จากนั้นรอดู!”
ในขณะนี้พยาบาลใช้ผ้าเช็ดตัว เช็ดใบหน้า ฝ่ามือและเท้าของลั่วซิงซินแล้ว เธอหันหลังกลับและยิ้มให้เย่หยู ” เอาล่ะ!”
“ครับ.” เย่หยู ตอบตกลงเห็นด้วย สายตาของเขาจ้องที่ลู่ซิงซิน ในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำต่ำว่า “ดูให้ดีนะ มันกําลังจะออกมาแล้ว!”
ทุกคนแปลกใจและงงว่า “คุณหมายถึงอะไรจะออกมา?”
ต้วนหยูชานโค้งงอริมฝีปาก “เสแสร้ง!”
ลู่ซิงซิน นอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบ ๆ เดิมผิวของเธอมี สีเลือดฝาด ตอนนี้ยิ่งขาวซีดขึ้น
เนื่องจากเขาใช้ผ้าเย็นเช็ดใบหน้าของเธอ แก้ม ฝ่ามือ และฝ่าเท้าก็หายไปหมด มันเป็นสีขาวเหมือนชิ้นหยกเย็น
สายตาของทุกคนจดจ่อกับลู่ซิงซิน พวกเขาต้องการที่จะรู้ว่าเย่หยู หมายถึงอะไรกันแน่
หลังจากนั้นไม่นาน สิ่งที่แปลกประหลาดก็เริ่มปรากฏขึ้น
เส้นสีฟ้าดําปรากฏขึ้นบนใบหน้า และมือของลูซิงซิน
เส้นสีดําแกมเขียวพันกันเป็นแนวนอนเบียดเสียดกัน ปรากฏบนผิวขาวของลู่ชิงซิน
“อ๊ายย!”
พยาบาลสาวเป็นคนแรกที่กรีดร้อง เธอชี้ไปที่ เหนือหัวใจของลูซิงซิน ถูกเช็ดด้วยผ้าเย็น และพูดด้วยความตกใจว่า
“อะไรนะ นี่อะไร!”
“โอ้ๆ!”
ผู้คนรอบข้างต่างก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วมองลู่ซิงซินด้วยความตกใจ ”เส้นเลือดสีเขียวเข้ม เหล่านี้ปรากฏออกมา!
“มันดูไม่เหมือนเส้นเลือดเลย มันไม่ได้บางขนาดนี้ ไม่มีในตําราแบบนี้!”
“นี่มันเหมือนใยแมงมุม!”
“อี๋…มันดูเหมือนใยแมงมุม!”
จ้าวซิงกัว ผลักฝูงชนออกไป และมองอย่างใกล้ชิด ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ขณะที่เขาพูดด้วยความไม่เชื่อ “สิ่งนี้เป็นไปได้อย่างไร?!
ต้วนหยูชาน ร่างกายตัวแข็งที่อ ความพึงพอใจดั้งเดิมของเขา หายไปนานแล้ว และดวงตาของเขาก็สันเทา “นี่มันต้องเป็นเล่ห์เหลี่ยมของเขา!”
“หุบปาก!” จ้าวซิงกัว ตะโกนเสียงดัง และพูดกับต้วนหยูชานอย่างเย็นชา “เราทุกคนเห็นได้อย่างชัดเจน! เด็กหนุ่มคนนี้ค้นพบความผิดปกติของผู้ป่วย!”
เมื่อได้ยินคําตําหนิของจ้าวซิงกัวแล้ว ต้วนหยูชานก็รีบถอยกลับ เขากลัวจน เขาไม่กล้าพูดอีกแล้ว
ใบหน้าของจ้าวซิงกัว เปิดเผยร่องรอยความตกใจ เขาลดร่างของเขาลง และถามเย่หยูอย่างสุภาพว่า “เจ้าหนูช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม ว่าทําไมผู้ป่วยถึงมีอาการเช่นนี้?”
เย่หยู จ้องมองที่ จ้าวซิงกัว และหัวเราะเบา ๆ ” เหอ ๆ คุณไม่น่าจะคาดหวังอะไรมากนะ!”
ความอับอายส่องประกายทั่วใบหน้าของจ้าวซิงกัว และเขาพูดด้วยใบหน้าสีแดงว่า “ก่อนหน้านี้ฉันประเมินคุณต่ำไป
มันเป็นความผิดของฉัน คุณพูดถูก! โลกนี้เป็นสถานที่ ที่เต็มไปด้วยสิ่งมหัศจรรย์ ”
เย่หยู พยักหน้า “การตระหนักถึงประเด็นนี้ แสดงว่าการเป็นหมอของคุณไม่ไร้ประโยชน์! แต่ก่อนอื่น ผมต้องบอกคุณว่า เธอไม่ปวย เธอได้รับความทุกข์ทรมานด้วยคําสาปพิษ!”
การแสดงออกที่น่าอึดอัดใจปรากฏบนใบหน้าของจ้าวซิงกัว ในขณะที่เขากระซิบว่า “นี่ฉันไม่เคยสัมผัสกับคําสาปพิษกู่มาก่อน ดังนั้นฉันจะทําลายมันได้อย่างไร?”
ผู้คนรอบข้างก็มองเย่หยู ด้วยความตกใจ พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่า เย่หยูจะพูดถูก จริงๆ!
“มันเป็นคําสาปพิษกู่ จริง ๆ หรือไม่ ? ชายหนุ่มคนนี้ช่างน่าทึ่ง!”
ฮี!” ฉันรู้แล้ว! ก่อนหน้านี้เมื่อเขาใช้สิบสามเข็มจากประตูผี ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนพิเศษ! “
“เฮ้อ!” ขอบคุณพระเจ้าที่เรามีเย่หยู มิฉะนั้นเราจะทําให้การรักษาผู้ปวยล่าช้าไปอีก! ”
“แน่นอน!” ดูเหมือนว่าเราจะเป็นกบที่ด้านล่างของบ่อน้ำ ฉันสงสัยว่าท้องฟ้านั้นใหญ่แค่ไหน! “
ไคว่หยวน เดินไปที่เย่หยู และกระซิบ “เมื่อคุณรู้เกี่ยวกับสภาพของผู้ป่วย เราจะรักษาต่อเธออย่างไร?”
เย่หยู โบกมือและพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องรีบร้อน ยังมีสิ่งที่สําคัญที่สุด ที่ยังไม่ออกมา!”
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้น พวกเขาถามด้วยความประหลาดใจว่า “มีอะไรอย่างอื่นอีก?เป็นไปได้ไหมที่จะมีเส้นเลือดดําสีฟ้าที่ยังไม่ปรากฏ
เย่หยุส่ายหัวของเขา และพูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า “นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก นั่นเป็นเพราะร่างกายหลักของหนอนที่ผู้ปวยได้รับพิษไปยังไม่ปรากฏ!”
หลังจากเย่หยูพูดจบแล้ว เขาก็ส่งผ้าเช็ดตัวเย็น ให้พยาบาลอีกครั้งและบอกเธอว่า ” พี่สาว ไม่ต้องกลัวใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดหน้าท้องของผู้ปวยซักครู่!”
พยาบาลตัวสั่นเทาและพูดด้วยหน้าซีด ” ฉันกลัวสะกดพิษกู่นี้ จะเป็นโรคติดต่อหรือไม่?”
“ฉันไม่อยากทํา!”
เย่หยู มองที่มือของนางพยาบาล ที่ถือผ้าเช็ดตัว สั่นเทา ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ลืมไปเถอะ งั้นผมทําเอง!”
” ส่วนผู้ชายที่เหลือ ออกไปให้พ้นทาง!”
หลังจากเย่หยู พูดจบ แพทย์ชายทุกคนในวอร์ดก็เดินออกไปกับหมอหญิงสองสามคน
เย่หยุหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วดึงผ้าห่มของลู่ซิงซินออก เผยให้เห็นท้องส่วนล่างของเธอ ซึ่งอยู่ใต้สะดือสามนิ้ว
“แค่กๆ!”
เมื่อมองไปที่ผิวหนังที่เหมือนหยกอันบริสุทธิ์ ของลู่ซิงซิน เย่หยู ก็ไอแห้งๆ และพูดว่า “ซิงซิน ผมกําลังทําสิ่งนี้ เพื่อช่วยคุณ
ผมหวังว่าคุณจะไม่โทษผม!”
หลังจากเย่หยูพูดเสร็จ เขาก็ใช้ผ้าขนหนูเช็ดร่างกายของลู่ซิงซิน